Perfect Love เรื่องนี้รัก (ร้ายๆ) กับหวานใจของฉัน

  อ่า~โรงเรียนของเราน่าอยู่ การบ้านตูเยอะทุกวัน หมดคาบวิ่งออกเร็วพลัน อย่างอื่นช่างมัน บ๊ายบายโรงเรียน! เฮ่!!! [เนื้อร้องและทำนอง By ทำร้ายเด็กดาวไทยแลนด์]
  ถึงสักที... โรงเรียนนารา หวังว่าฉันจะได้เซอร์ไพร์พี่ฟาร์เซลเร็วน่ะ แต่ตอนนี้คงต้องไปรายงานตัวที่ห้องปกครองก่อนล่ะ
  เสียงรองเท้านักเรียนสีดำเงากระทบพื้นดังอย่างต่อเนื่อง ท่ามกลางสายตาผู้คนที่พลุกพล่านเพราะใกล้เวลาเข้าเรียนต่างจ้องมองมาที่ฉันอย่างสงสัย คงเป็นเพราะผมสีฟ้าอ่อนยาวสลวยทำให้ฉันดูโดดเด่นและแตกแตกในเวลาเดียวกัน เอิ้ม~รู้งี้ย้อมกลับมาเป็นสีดำก่อนก็ดี
  การเป็นเด็กใหม่เนี่ยมันดีจริงๆ เลยเนาะ^^ มีแต่คนให้ความสนอกสนใจจนชักเริ่มอายตะหงิดๆ -___-'
  สอดส่องสายตามองหาห้องปกครอง~ เฮ้ย! ร้องซะเป็นเพลงเลย ว่าแต่ไอ้ห้องปกครองมันอยู่ส่วนไหนกันย๊ะ-_-! ชักเหนื่อยแล้วน่ะ

  กว่าเราจะหากันจนเจอ~ เจอสักทีน่ะคุณห้องปกครอง
  ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
  ฉันเคาะประตูเบาๆ เป็นสัญญาณให้ผู้ที่อยู่ข้างในรับรู้ ก่อนจะค่อยๆ พลักประตูเข้าไป
  ความเย็นของเครื่องปรับอากาศทำให้ฉันหายเหนื่อยเป็นปริบทิ้ง
  "Hollo สวัสดี ยินดี welcome in Nara school จร้า \^[]^/"
  "ฮ่ะ!!!" เสียงทักทายภาษาไทยคำอังกฤษคำ ของหญิงวัยกลางคนที่ดูร่าเริงและแต่งตัวเหมือนวัยรุ่นแรกเเย้มเอ่ยขึ้นดังลั่น พร้อมกับชูสองแขนขึ้นและเดินเข้ามากอดฉัน
  "เป็นไงจ๊ะ เดินทางมาตั้งแต่วันไหนเอ่ย~ เอะๆ หรือต้องพูดภาษาเกาหลีกันน่ะ อ่ะๆ อันยองฮาจังเลย ซารังเฮโย~^()^"
  "หนูพูดภาษาไทยได้ค่ะอาจารย์" ฉันเอ่ยกลับเสียงค่อยหลังเพิ่งช็อกภาษาเกาหลีมั่วๆ ของนางตรงหน้า
  "ว้าว~ ดีจ๊ะๆ ครูนึกว่าต้องไปเรียนภาษาเกาหลีซะเเล้ว โฮ๊ะๆๆ^{}^" ครูหน้าแก่ใจสาวหัวเราะลั่น "ครูชื่อลั้นลาน่ะจ๊ะ หรือเรียกสั่นๆว่า 'ครูลั้นลาคนสวยก็ได้จร้า~' "
  ฮืม~ มันสั่นตรงไหนกาน~ o[]O
  "ค่ะ ครูลั้นลา~"
  "แหมๆ พูดชื่อครูเหมือนร้องเพลงเลยน่ะจ๊ะ~ ว่าแต่เธอชื่ออะไร?"
  เข้าประเด็นสักที... ฉันคิดว่าความสามารถของครูลั้นลาคือการทำให้สาวร่าเริงอย่างฉันจ๋อยสนิทเหมือนยืนคุยกับเธอ
  "ชื่อพิภาพันณพัส ซารัง โอฟิเรีย หรือจะเรียกเพอร์เฟียก็ได้ค่ะ" เพราะคงไม่มีใครอยากเรียกชื่อฉันหรอกใช่ไหม เพราะมันยาวขนาดนั้น>~<
  "อ่อๆ จ๊ะๆ พิพิธภัณฑ์ เดี๋ยวครูจะพาเธอไปพบเพื่อนๆ ที่ห้องเรียนเลยน่ะ ไปๆๆ"
  'พิพิธภัณฑ์' นั้นชื่อคายยย~ นั้นไม่ใช่ชื่อฉันน่า~
ยังไม่ทันจะได้พูดแก้ชื่อให้กับตัวเอง ฉันก็โดนยัยครูลั้นลาลากมาที่ห้องมอห้าทับซีซะเเล้ว... ยอมเป็นพิพิธภัณฑ์สำหรับคุณป้าแก่ๆ ก็ได้ย๊ะ-*-

  คลืด~
  ในขณะที่เสียงเปิดประตูโดยยัยครูลั้นลาเป็นผู้เปิดดังขึ้น เสียงพูดคุยเฮฮาสนุกสนานข้างในก็เงียบลงทันที
  "สวัสดีตอนเช้าจ๊ะนักเรียนที่น่ารักทุกคน"
  "นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ" คงเป็นหัวหน้าห้องที่ลุกขึ้นมาทำหน้าที่
  "อ่าๆ สวัสดีๆ ดีใจด้วยน่ะที่วันนี้มอห้าห้องซีของเราได้เพื่อนใหม่เป็นเด็กแลกเปลี่ยนจากเกาหลี...อี้...อี้~[เสียงเอฟเฟคประกอบฉาก โดยคุณครูลั้นลา-_-]"
  "ผู้หญิงหรือป่าวครับ"
  "หวี้ด~ หวิ้ว~ สวยไหมครับจารย์"
  "หนุ่มเคป๊อปเกาป่าวจารย์ค๊าาา~><"
  เฮ้ย! เด็กไทยสมัยนี้มันจะย่อคำไปถึงไหนกันน่ะ หนุ่มเกาเกวยอารายยยย~ ไม่มี้~~~><
   "หยุดสต๊อปๆ " เสียงเบรกห้ามของครูลั่นลาดังขึ้นอีกครั้ง สงสัยต้องบอกให้ไปเรียนการใช้ภาษาอังกฤษและภาษาไทยใหม่แล้วล่ะ ชักงง-..- "เป็นสาวสวยจร้า~ เดี๋ยวให้มาแนะนำตัวเลยล่ะกัน เชิญจ๊ะหนูพิพิธภัณฑ์~^=^"
  "-____-!" ชื่อพิภาพันณพัสเว้ยเฮ้ย ชักเหนื่อยใจ "สวัสดีค่ะ ฉันชื่อพิภาพันณพัส ซารัง โอฟิเรีย หรือเรียกเพอร์เฟียก็ได้ค่ะ ฝากตัวด้วย" ฉันก้มลงจนหัวแถบติดเข้ากับหัวเข่า
  "เฮ้ยแกนามสกุลเดียวกับพี่ฟาร์เซลเลยอ่ะ"
  "เป็นอะไรกันย๊ะ มาใช่นามสกุลของสามีฉัน"
  "พี่น้องหรือป่าวฟ่ะ"
  และอีกหลายๆประโยคก็ตามมา
  "ให้ถามเพื่อนได้แค่สองคำถามเท่านั้น เราจะได้เริ่มเรียนกันซะที" เป็นเจ๊ลั้นลาคนเดิมที่ห้ามบรรดาเสียงนักเรียนขี้สงสัยทั้งหลาย
  "เธอเป็นอะไรกับพี่ฟาร์เซล?" คำถามหวนๆ จากสาวผมหน้าม้าท่าทางน่ารักโต๊ะหน้าสุด เกือบจะดูดีแล้วน่ะถ้าหล่อนไม่ส่งสายตาจิกกัดมาพร้อมกับคำถาม
  "เป็นน้องสาวพ่อและแม่เดียวกัน" ส่งเป็นคำตอบหวนๆ กลับไป เรียกรอยยิ้มจากบรรดาสาวๆ และสายตาเหยิมๆ จากหนุ่มๆ ได้เป็นอย่างดี
คงพอใจกับคำตอบใช่ไหมล่ะ เพราะพวกเธอจ้องจะตะขลุบพี่ชายฉันอยู่ล่ะซิ! ฮึยๆ ไม่มีทางหรอกย๊ะ ไม่ผ่านๆ
  "มีแฟนหรือยังคร๊าบ"
นั้นเรียกว่าสิ่งที่ควรถามหรอย๊ะ! 0[]0 แหมๆ คนอื่นๆ ก็ทำท่าสนอกสนใจกันอีก-_-
 "ยังค่ะ" ถามดีตอบดี~
  "เอาล่ะๆ ครบสองคำถามแล้ว พิพิธพัณฑ์ไปนั่งเก้าอี้ริมหน้าต่างท้ายสุดกับเหมยปอน่ะ"
  เจ๊ลั้นลาชี้นิ้วเรียวๆ ไปที่นั่งริมหน้าต่างประกอบคำพูด ข้างๆกันปรากฏเด็กผู้หญิงท่าทางขี้อายภาพใต้แว่นตากรอบหนา คงชื่อเหมยปอตามที่เจ๊ลั้นลาแกเรียก
  "วะ... หวัดดีเพอร์เฟีย" เหมยปอทักทายฉันทันทีที่ก้นแตะลงบนเก้าอี้
  "หวัดดีเหมยปอ เรียกเราว่าเฟียเถอะ" เรียกยาวๆ แล้วฉันชักลำคาญชื่อตัวเอง
  "อ่อ~ ได้ๆ งั้นเฟียเรียกเราว่าเหมยเฉยเถอะ"
  หืม~ พอเหมยปอยิ้มแล้วดูน่ารักขึ้นมาทันทีเลยแหละ ถ้าหากคนสังเกตุดีๆ ภายใต้แว่นตาโตๆ นั่น เหมยปอเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากๆ เลยน่ะ แต่คงเพราะขี้อายบวกกับไม่ค่อยแต่งตัวเหมือนสาวๆ คนอื่นๆ เธอเลยดูธรรมดาๆ
  "ดีจังที่เฟียเข้ามาช่วงเทศกาลนางฟ้าพอดีเลย"
  "เทศกาลนางฟ้า?" ฉันทวนคำพูดของเหมยปอ
  อะไรคือไอ้เทศกาลนางฟ้า? หมายถึงเทศกาลอันเชิญพวกเทพเจ้าอะไรประมาณนั้นหรือป่าวอ่ะ?0? ฉันอยากดูพวกเข้าทรงน่ะ มีป่าวๆo( )o แบบนั่งสั้นกึกๆ งึกๆ อ่ะ
  "มันเป็นงานโรงเรียนที่ทุกคนรอคอยเลยน่ะ"
  อ้าวไม่มีเข้าทรงหรอกหรอ >[]<
  "จะมีการส่งผู้หญิงห้องล่ะคนไปเป็นตัวแทนเข้าประกวดนางฟ้า ห้องไหนชนะจะได้สิทธิพิเศษในโรงเรียนมากมายตลอดหนึ่งปีเต็ม>~<"
  "Y~Y" ฮือๆ ก็ยังไม่เห็นมีเข้าทรงเลย อยากดูๆ >[o]< "แล้วไม่มีนายฟ้าบ้างหรอ?0[]0"
  "ฮาๆ เธอเนี่ยตลกจัง มีที่ไหนกันเล่า นายฟ้าน่ะ"
  อ้าว~ใครจะไปรู้ฟ่ะ -*-
  "แต่ถ้าเธออยากให้มีคงต้องไปบอกพี่ฟาร์เซลให้จัดแล้วล่ะ ฮาๆ" เหมยปอยังคงพูดไปหัวเราะไป
  "หืม~ ทำไมต้องไปบอกที่พี่ฟาร์ด้วยล่ะ?"
  "อ้าวไม่รู้หรอ? ว่าพี่ฟาร์เซลเป็นหนึ่งในห้าประธานนักเรียนปีนี้น่ะ"
ฮ่ะ! หนึ่งในห้าประธานนักเรียน
   นอกจากเป็นนายเเบบแล้ว พี่ชายสุดที่รักของน้องยังมีตำแหน่งเป็นประธานนักเรียนด้วยหรอ~><อ๊ากกกก~