Perfect Love เรื่องนี้รัก (ร้ายๆ) กับหวานใจของฉัน

"กรี๊ดดดดด ><".
"เกิดอะไรขึ้นยัยเฟีย!! o.o!"
"ใครทำอะไรเจ๊!!! ?o?"
"ใครบุกหรอว่ะ!!!! -_-"
เสียงกรี๊ดของฉันเรียกความสงสัยให้กับเหล่าบรรดาเพื่อนรัก รุ่นน้อง แล้วก็เพื่อนสนิทที่ควบตำแหน่งเป็นบอดี้การ์ดจำเป็นได้ดีเลยที่เดียว
"ตกลงเกิดอะไรขึ้นฮ่ะ กรี๊ดซะลั่นห้องเรียนเลยน่ะแก -o-" จัสมิน ผู้หญิงคนเดียวที่ฉันสนิทมากที่สุดถามขึ้นอีกรอบ เมื่อเห็นว่าสถานะการณ์ตรงหน้ายังดูปกติดี
'จัสมิน' เป็นนางแบบชื่อดังของเอเชีย มีแฟนคลับเป็นผู้หญิงมากมายเชียวแหละ คงเพราะลุคเหมือนทอมบอยของยัยนี้ เรียกเสียงกรี๊ดได้มากโขเชียว
"เจ๊กรี๊ดเพื่อ? -0-" เฟริสถามขึ้นบ้างอย่างสงสัย
'เฟริส' เป็นรุ่นน้องฉันสองปี เด็กลูกครึ่งเกาหลี-ฝรั่งเศส หน้าตาดีจนทำสาวๆ ใจสลายเมื่อรู้ว่ามันมีแฟนแล้ว
"ฆ่าทิ้งซะ -__-" แวมไพร์เอ่ยเรียบๆ ตามแบบฉบับของเขา
'แวมไพร์' หนุ่มเกาหลีแท้ๆ หน้าตาเข้าขั้นนายแบบเลย และมันก็เป็นทั้งเพื่อนสนิทกับบอดี้การ์ดส่วนตัว แต่นิสัยเหมาะกับชื่อเสียหรือเกิน~ นิ่ง เงียบ เย็บชา พูดน้อย กัดเจ็บ! <<<หมายถึงคำพูดอ่ะน่ะ พูดทีจี๊ดสุดๆ
"นี่ๆ มาดูนี่ซิ" ฉันทำเป็นไม่สนใจในสิ่งที่พวกมันพูด ก่อนจะโบกมือหย่อยๆ เรียนเจ้าพวกนั้นมาดูรูปผู้ชาย..><ผู้ชายจริงๆ หล่อมากมายเลย ผิวขาวใส สูงเกือบๆ 190 ได้มั้ง ผมสีน้ำตาลเข้ม ยิ่งทำให้ใบหน้าดูดีขึ้นกว่าเดิมอีก ยังกับนายแบบแหนะ^^ "พวกแกว่าหล่อไหม"
"ใคร?" เพริสถาม
"หล่อเนาะ ^^"
"หล่อเกินไป ไม่ใช่แฟนแกแน่ๆ" จัสมินวิเคราะห์ขึ้นบ้าง
"..." ฉันก็สวยน่ะ ~_~ เถียงในใจแม่ง!! ฮึยๆ
"หน้าเหมือนกัน...พี่ชาย?" แวมไพร์ตั้งคำถามก่อนที่ทุกคนจะหันมารอคำตอบจากฉันแทน
ทำไมแวมไพร์มันรู้ไปซะทุกเรื่องเลยฟ่ะ -^- "หล่อใช่ม๊า~ ฟาร์เซล พี่ชายฉันเองแหละ"
"OoO" <<<จัสมิน+เฟริส
"-_-" <<<แวมไพร์ ((เฮ้ย!! มีหน้าเดียวหรือไงย๊ะ))
"ฉันลองค้นหาข้อมูลของพี่ในกูเกิลดู มีรูปกับข้อมูลเพียบ ^0^" ฉันยิ้มอวดพวกมันอย่างภาคภูมิใจสุดๆ ฮาๆ พี่ชายดัง "พี่ชายฉันเป็นนายแบบด้วยล่ะ อ๊าก~หล่อจังเลย ><"
"ที่เจ๊บอกจะย้ายไปเรียนที่ประเทศไทย เพราะเรื่องนี้เองซิ" เฟริสมองหน้าฉันเหมือนคิดอะไรได้ก่อนจะถามต่อ "ทิ้งเพื่อนทิ้งน้องเพื่อไปหาพี่เนี่ยน่ะ โห่~เจ๊แม่ง"
หยุด! ขอแนะนำตัวก่อนน่ะค่ะ ฉันมีนามว่า 'เพอร์เฟีย' ที่แปลงมาจากคำว่า 'เพอร์เฟค' เพราะว่าฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน แม่กับพ่อเลยอยากให้ฉันเป็นผู้หญิงที่เพอร์เฟคที่สุด ฉันเป็นลูกครึ่งเกาหลี-ไทย-แคนาดา ผิวขาวซีดๆ ของฉันที่ได้จากพ่อที่เป็นแคนาดา-ไทย ดูโดดเด่นมากเมื่อฉันกัดผมนุ่มสลวยสวยเป็นสีฟ้าอ่อนบวกกับดัดลอนมาม่า ตากลมโตที่ได้จากแม่ชาวเกาหลี แต่ส่วนสูงของฉันกลับมีแค่ 168 เซนติเมตรเท่านั้น ฉันเป็นน้องคนเล็ก เพราะฉันยังมีพี่ชายอีกคนที่เรียนอยู่ประเทศไทย เราสองคนไม่ได้เจอกันเกือบๆ 5 ปีได้แล้วมั้ง คิดถึงจังเลย ToT
"ใครให้แกขึ้น 'แม่ง' กับฉันฮ่ะ!!" ฉัยโว๊ยวายก่อนจะวิ่งไล่แตะไอ้เด็กจอมกวน
"ขอโทษเจ๊...อ๊ากกก~เจ๊นั้นมันด้ามไม้กวาดน๊าาา~~~"
"เฮ้ยๆ ใจเย็นยัยเฟีย..." จัสมินเอื้อมมือมารั้งอาวุธจำเป็นในมือฉันที่เตรียมจ่อหัวไอ้เฟริสไว้ให้หันไปอีกทาง
"ใครใช้ให้พูดไม่เพราะกับฉันกันล่ะฮ่ะ! ไอ้เด็กบ้านิ"
"โทษเจ๊~>< เฟริสกลัวแล้ว"
"แล้วแกจะย้ายไปเรียนที่ไทยจริงๆ หรือไง" จัสมินรีบเปลี่ยนเรื่อง "อย่าบอกน่ะว่าจะสละตำแหน่งหัวหน้าชมรมยิงธนูที่เพิ่งได้รับด้วยอ่ะ"
"..." สละตำแหน่งหรอ? ไม่มีทางซะหรอก ฉันรักชมรมยิงธนูจะตาย กว่าจะไดตำแหน่งมาไม่ใช่เรื่องง่ายๆ น่ะย๊ะ
"ห้ามสละ... แกออกฉันออก" แวมไพร์ที่เงียบอยู่นานพูดขึ้น
"ซึ้งว่ะไอ้แวม มาให้ฉันก่อนหน่อยซิ...มาๆTOT"
ปึก!!!
"อยู่ห่างๆ" เพราะฉันจะพุ่งตัวเข้าไปกอด แวมไพร์เลยเอาเท้า...ย้ำ! เท้า ยันไว้ที่ท้องน้อยๆ ของฉัน
"ไอ้!" เห็นว่าเป็นเพื่อนสนิท & บอดี้การ์ดหรอกน่ะ -^- ฮึยๆๆ "ฉันไม่ได้จะย้ายไปไหนโว๊ย แค่ไปเป็นเด็กแลกเปลี่ยนหนึ่งเทอม ส่วนระหว่างที่ฉันไม่อยู่แกดูแลแทน เข้าใจ๊^^" ฉันชี้นิ้วไปที่แวมไพร์
"น่าเบื่อ =~="<<<เฟริส
"ไปดีกว่า +o+"<<<จัสมิน
"ฆ่าทิ้งซะ -_-"<<<แวมไพร์ ((สงสัยเป็นคำฮิตติดปาก::เพอร์เฟีย::))
"อ้าวจะไปไหนกันล่ะ ไม่ดูรูปพี่ฟาร์เซลก่อนหรอ~เฮ่! ไอ้พวกนี้นิ"
แล้วพวกมันก็ปล่อยฉันโว๊ยวายอยู่คนเดียว ให้ตายซิ! เป็นอะไรกันฟ่ะ =^=

[[เรื่องใหม่แล้ว เรื่องแรกมีความผิดพลาดมากมายเลยทีเดียว

ต้องขอบคุณคำติชมด้วยจากเรื่องThe. Prince ด้วยน่ะค่ะ

เรื่องนี้จะพยายามอย่างสุดความสามารถเลย5555หัวเราะอย่างร้ายกาจ-___-ฝากด้วยน่ะเจ้าค่ะ]]