ห่วงโซ่แห่งรัก

“อย่าทิ้งวีไป!”

เฮือก! วีรววณสะดุ้งลุกขึ้นนั้งบนเตียง ด้วยความตกใจ เอาอีกแล้วฝันอีกแล้ว เธอเอานิ้วเรียวงามทั้งสิบปิดหน้าของตน ที่ไร้เครื่องสำอาง หลังจากการนอนหลับใหลนั้น และน้ำที่ไหลออกจากดวงตาของเธอ

วีรวรรณ สาวเจ้าเสนห์ ร่างกายที่อรชร เป็นสัดเป็นส่วนของเธอบวกกับหน้าตาที่งดงามดั่งเทพธิดาจาดสรวงสวรรค์ ลงมานั้นทำให้เธอเป็นที่หมายปองหนุ่มๆทั้งหลาย

“วีทำไมมาช้าจังนิดรอวีตั้งนาน”

นิดหน่อย สาวสวยรวยเสนห์ ที่นั้งจิบโกโก้อยู่ที่คอฟฟี่ คาเฟ่ใกล้บริษัท

“วันนี้วีหอมจัง ขอหอมหน่อยได้ไหม?”

นิดหน่อยพูดเสียงดังฟังชัดกลางร้าน ทุกคนในจากที่สนใจสองสาวแสนสวยอยู่แล้วยิ่งต้องตาโตเป็นสองเท่า ด้วยความเสียดาย ที่แท้สองสาวก็เป็นเลสเบี้ยนกันนี้เอง !

“วันนี้ที่บริษัทมีประชุมแต่เช้าเพราะเห็นบอกว่ามีผู้บริหารคนใหม่ที่เทกโอเวอร์บริษัทเราเข้ามาดูแลใหม่นิ”

“อ่า…”

ณ บริษัทวีโอซี

“ยินดีต้อนรัผู้บริหารบริษัทคนใหม่ของวีโอซี คุณรชต”

ถึงแม้ว่าจะเทกโอเวอร์บริษัทนี้แต่ผู้บริหารคนใหม่นี้ก็ยังใช้ชื่อเดิมของบริษัทนี้อยู่ช่างเป็นคนที่ใจดีซิจริง นิดหน่อยคิดอยู่ในใจ

“แกว่าเป็นเป็นผู้บริหารคนนี้”

“หล่อฝุดๆเลยอะแก ฉันไม่เคยเห็นใครหล่อขนาดนี้มาก่อนเลย หน้านี้ลูกครึ่งชัวร์ เชื่อฉัน”

เสียงวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับผู้บริหารคนใหม่ดังขึ้นไม่ขาดสาย ก็จริงที่เขาหล่อมากนิดหน่อยไม่เถียงเลย หน้าตาที่ผสมความเป็นเอเชียกับตะวันตกได้ลงตัว บวกกับหุ่นที่ใหญ่ของทรงตะวันตกใต้ชุดสูทราคาแพง

“วีวันนี้เรารีบกลับนะไววันหลังจะไปกินข้าวเย็นด้วยนะ”

“อีกแล้วหรอนิดนี้เธอยังไม่เลิกทำงานแบบนั้นอีกแล้วหรอ”

งานที่วีก็ไม่ได้สนับสนุนเต็มใจยินยอมให้นิดหน่อยทำเลย แต่ก็ห้ามเจ้าตัวไม่ได้

“ก็มันสนุกนิน่า ไว้ฉันเบื่อฉันจะเลิกละกัน”

วีรววณส่ายหน้าหนักใจกับนิดหน่อย สาวที่มั่นใจในตัวเองสูง ไม่ใช่ว่าทางบ้านเธอจะขัดสนขนาดต้องรับจ๊อบสองงาน แต่เพราะความรักสนุกของตัวเธอเองนั้นละที่ได้พาให้เธอทำงานแบบนี้ ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่เสียเงินเที่ยวประหยัดไปในตัว วีรววณเหนื่อยใจกับนิดหน่อยจริงๆ

ณ ผับโกกาต้า

ผับหรูในกลางเมือง เป็นผับที่ดังติดอันดับ ลูกค้าทุกคนที่เข้าผับนี้ล้วนแล้วแต่เป็นลูกค้าวีไอพีทั้งสิ้น เพราะทุกคนจะต้องโดนเช็คประวัติการงานและการเงินในบัญชี ทุกคนเพราะคุณภาพของผับนั้นเอง

สถานที่แห่งนี้ซึ้งเป็นที่ทำงานของนิดหน่อยนั้นเอง นิดหน่อยสาวดริ๊งของผับนี้ เธอสวยเด่นและราคาแพงที่สุดเธอชอบแสงสีเสียงและชอบดื้มเป็นชีวิตจิตใจ เลยทำให้เธอตัดสินใจทำงานนี้ดีกว่าเธเอาเงินเดือนของบริษัทอันน้อยนิดมาใช้เที่ยวอีก

และจะไปต่อกับลูกค้าหรือไม่ไปนั้นคือสิทธิ์ของเธอ เพราะทางผับไม่มีนโยบายออฟในร้าน ใครถูกใจเด็กในร้านให้เจรจากับเจ้าตัวเอง

“นิดมีคนลือกเธอแล้ว ห้องวีไอพี ชั้นบนนะ”

เสียงคนดูแลมาบอกเธอขณะที่เธออยู่ในห้องแต่งตัว เธอแค่ผยักหน้ารับ และในใจพร้อมกับความเสียงดายแทนที่จะได้ดิ้นอยู่ชั้นล่างที่เป็นผับเธอดันได้ขึ้นไปห้องวีไอพีที่ต้องนั้งกับพวกหัวงูพวกนั้นอดดิ้นง่า

@VIP GOGATA

เฮือก!

มาพร้อมความตกใจ คราวซวยเธอแล้วจริงๆ แต่เธอต้องนิ่ง นิ่ง นิ่ง!

เพราะผู้บริหารคนใหม่ยืนประชันหน้ากับเธอในห้องวีไอพีนี้แล้ว แต่เขาคงจำเธอไม่ได้หรอกเข้าบริษัทแค่วันเดียวจะจำหน้า พนักงานได้ครบยังไง! เย้ เขาเดินผ่านไปแล้วคงจำไม่ได้จริงๆ