The Problem Love รักครั้งนี้..มีปัญหาแล้วล่ะ
8.1
เขียนโดย pongpong
วันที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.40 น.
9 chapter
10 วิจารณ์
12.17K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 18.12 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) การจุดประกายความรักได้เริ่มขึ้นแล้ว..
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความChapter 1
" ข้าพร้อมแล้ว ที่จะทำให้มนุษย์ทุกคนบนโลกสมหวังในเรื่องความรัก "
"ก่อนที่เจ้าจะไป เจ้าต้องนำร็อกเก็ตนี้ไปให้ผู้ที่เจ้าต้องการจะช่วย เพราะมันจะเป็นที่เก็บร่างของเจ้า หรือเรียกง่ายๆว่า ที่อาศัยของเจ้าบนโลกมนุษย์นั่นเอง "
ร็อกเก็ตนี้มีลักษณะรูปหัวใจ สีเงิน เปิดดูข้างในเหมือนจะเป็นคาถาอะไรสักอย่าง..
* pray pray my love *
นี่คือคาถาที่ในร็อกเก็ตสลักไว้
" นี่คือคาถาอะไร หรือท่าน "
"นี่เป็นคาถาเจ้าของสร้อย ถ้าเจ้าของสร้อยจะพูดคาถานี้ขึ้นมา เจ้าจะออกมาจากร็อกเก็ตอัตโนมัติ "
" ข้าทราบแล้ว ข้าจะไปได้หรือยัง "
" คงถึงเวลาแล้วสินะ.. "
ท่านอาร์กอน ได้ท่องคาถาอะไรสักอย่าง ครู่นึงมีประตูข้ามมิติได้ปรากฏออกมาตรงหน้าของเจอร์เมเนียม
" เชิญ..ข้าขอให้เจ้าโชคดี..เจอร์เมเนียม "
" ขอบคุณท่านอาร์กอน แล้วข้าจะรีบกลับมา "
เจอร์มาเนียมโค้งคำนับหนึ่งที แล้วเดินหน้าสู่ประตูมิติ แล้วร่างของเจอร์เมเนียมค่อยๆจางหายไปกับประตูมิติ
ตุบ..
" นี่หรือ เมืองมนุษย์ ..."
เจอร์มาเนียมค่อยๆเดินไปตามทางฟุตบาทอย่างแช่มช้า นัยตาสีฟ้าของเจอร์เมเนียมได้กวาดมองทุกอย่างที่อยู่บริเวณนั้น
ฟึบ..*--*
จู่ๆ มีหญิงสาววัยมัธยมต้น ผมสีน้ำตาล ถูกลอนไว้อย่างเรียบร้อย วิ่งผ่านร่างของเจอร์เมเนียม เหมือนกับเธอหนีอะไรมาสักอย่าง
เจอร์เมเนียมมองนัยตาของหญิงผู้นั้นแล้วจึงรู้เลยว่าเด็กน้อยหน้าใสอย่าง ฟลูออรีน กำลังมีความรัก เจอร์เมเนียมจึงท่องคาถาปรากฏตัวให้ ฟลูออรีนเห็น เมื่อหญิงสาวผู้นั้นเห็นเจอร์เมเนียมเดินตรงมาที่เธอ เธอจึงมองเจอร์เมเนียม งงๆ
"ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังมีความรัก ข้าช่วยเจ้าได้นะ.. "
"ความรักอะไร? เราเคยรู้จักกันด้วยหรอ "
"ไม่เคยหรอก แต่ถ้าเจ้าอยากให้ความรักของเจ้าสมหวัง ข้าสามารถช่วยเจ้าได้ "
"หืม..ช่วยฉัน? เรื่องความรักหรอคะ? "
"ใช่ อย่าพึ่งพูดอะไรตอนนี้เลย เจ้าจงนำร็อกเก็ตนี้ห้อยคอของเจ้าไว้ตลอดเวลา ข้าจะอยู่ในนั้น ยามใดที่เจ้าอยากให้ข้าช่วยเมื่อไร เจ้าจงเปิดร็อกเก็ตรูปหัวใจนี้ดู แล้วท่องคาถา ข้าก็จะปรากฏตัวช่วยเจ้าในเรื่องความรัก "
"จริงหรอ? "
หญิงสาวทำท่าจะไม่ค่อยเชื่อ จึงเปิดร็อกเก็ตดูแล้วพบว่า ในร็อกเก็ตสลักคำว่าอะไรบางอย่าง
เธอจึงอ่านมันออกมา
" pray pray my love "
ร่างของเจอร์เมเนียมมีสีชมพูประกายเต็มร่าง
" ทีนี้ เจ้าเชื่อข้ารึยัง "
"ชะ..เชื่อแล้วล่ะค่ะ "
" ข้าพร้อมแล้ว ที่จะทำให้มนุษย์ทุกคนบนโลกสมหวังในเรื่องความรัก "
"ก่อนที่เจ้าจะไป เจ้าต้องนำร็อกเก็ตนี้ไปให้ผู้ที่เจ้าต้องการจะช่วย เพราะมันจะเป็นที่เก็บร่างของเจ้า หรือเรียกง่ายๆว่า ที่อาศัยของเจ้าบนโลกมนุษย์นั่นเอง "
ร็อกเก็ตนี้มีลักษณะรูปหัวใจ สีเงิน เปิดดูข้างในเหมือนจะเป็นคาถาอะไรสักอย่าง..
* pray pray my love *
นี่คือคาถาที่ในร็อกเก็ตสลักไว้
" นี่คือคาถาอะไร หรือท่าน "
"นี่เป็นคาถาเจ้าของสร้อย ถ้าเจ้าของสร้อยจะพูดคาถานี้ขึ้นมา เจ้าจะออกมาจากร็อกเก็ตอัตโนมัติ "
" ข้าทราบแล้ว ข้าจะไปได้หรือยัง "
" คงถึงเวลาแล้วสินะ.. "
ท่านอาร์กอน ได้ท่องคาถาอะไรสักอย่าง ครู่นึงมีประตูข้ามมิติได้ปรากฏออกมาตรงหน้าของเจอร์เมเนียม
" เชิญ..ข้าขอให้เจ้าโชคดี..เจอร์เมเนียม "
" ขอบคุณท่านอาร์กอน แล้วข้าจะรีบกลับมา "
เจอร์มาเนียมโค้งคำนับหนึ่งที แล้วเดินหน้าสู่ประตูมิติ แล้วร่างของเจอร์เมเนียมค่อยๆจางหายไปกับประตูมิติ
ตุบ..
" นี่หรือ เมืองมนุษย์ ..."
เจอร์มาเนียมค่อยๆเดินไปตามทางฟุตบาทอย่างแช่มช้า นัยตาสีฟ้าของเจอร์เมเนียมได้กวาดมองทุกอย่างที่อยู่บริเวณนั้น
ฟึบ..*--*
จู่ๆ มีหญิงสาววัยมัธยมต้น ผมสีน้ำตาล ถูกลอนไว้อย่างเรียบร้อย วิ่งผ่านร่างของเจอร์เมเนียม เหมือนกับเธอหนีอะไรมาสักอย่าง
เจอร์เมเนียมมองนัยตาของหญิงผู้นั้นแล้วจึงรู้เลยว่าเด็กน้อยหน้าใสอย่าง ฟลูออรีน กำลังมีความรัก เจอร์เมเนียมจึงท่องคาถาปรากฏตัวให้ ฟลูออรีนเห็น เมื่อหญิงสาวผู้นั้นเห็นเจอร์เมเนียมเดินตรงมาที่เธอ เธอจึงมองเจอร์เมเนียม งงๆ
"ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังมีความรัก ข้าช่วยเจ้าได้นะ.. "
"ความรักอะไร? เราเคยรู้จักกันด้วยหรอ "
"ไม่เคยหรอก แต่ถ้าเจ้าอยากให้ความรักของเจ้าสมหวัง ข้าสามารถช่วยเจ้าได้ "
"หืม..ช่วยฉัน? เรื่องความรักหรอคะ? "
"ใช่ อย่าพึ่งพูดอะไรตอนนี้เลย เจ้าจงนำร็อกเก็ตนี้ห้อยคอของเจ้าไว้ตลอดเวลา ข้าจะอยู่ในนั้น ยามใดที่เจ้าอยากให้ข้าช่วยเมื่อไร เจ้าจงเปิดร็อกเก็ตรูปหัวใจนี้ดู แล้วท่องคาถา ข้าก็จะปรากฏตัวช่วยเจ้าในเรื่องความรัก "
"จริงหรอ? "
หญิงสาวทำท่าจะไม่ค่อยเชื่อ จึงเปิดร็อกเก็ตดูแล้วพบว่า ในร็อกเก็ตสลักคำว่าอะไรบางอย่าง
เธอจึงอ่านมันออกมา
" pray pray my love "
ร่างของเจอร์เมเนียมมีสีชมพูประกายเต็มร่าง
" ทีนี้ เจ้าเชื่อข้ารึยัง "
"ชะ..เชื่อแล้วล่ะค่ะ "
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ