ปฏิบัติการลับ กำจัดยัยโชตะค่อน

หลังจากที่ฉันแยกทางเดินกับเมลฉันก็ตรงไปที่ห้องเรียนอย่างอารมณ์ดีแบบสุดๆ~ แต่แล้วความสุขของฉันก็ต้องจบลงเมื่อผ่านมาเจอกับกลุ่มหญิงสาวรุ่นใหญ่อายุมากกว่าฉันไม่กี่ปีมายืนดักขวางหน้าห้องเรียนอย่างไม่เกรงใจ
 
แต่เอาเถอะ ถือซะว่าวันนี้เป็นวันดีฉันจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่สนใจยัยพวกรุ่นพี่พวกนี้ไปก่อนก็แล้วกัน
 
เมื่อฉันตัดสินใจได้ดังนั้น ฉันจึงเดินอ้อมกลุ่มหญิงสาวรุ่นพี่ไปเพื่อที่จะเข้าห้องเรียน แต่แล้วฉันก็ต้องชงักและเปลี่ยนการตัดสินใจเมื่อหญิงสาวผมแดงในกลุ่มพูดคำบางคำออกมาที่มันทำให้ฉันไม่สบอารมณ์เอาซะอย่างมาก
 
"อย่าเข้ามาจุ้นจ้านกับเมลอีกละ ยัยโชตะค่อน!.."หัวหน้าแก๊งสาวผมแดงพูดขึ้นก่อนที่จะถุยน้ำลายลงบนพื้นแล้วเดินผ่านห้องเรียนของฉันไป
 
แต่ใครคนไหนก็ตามที่ปล่อยให้ยัยพวกนี้เดินกลับไปง่ายๆโดยไม่มีรอยแผลมันคนนั้นก็ไม่ใช่คัลเลอร์แล้ว!
 
ฉันวิ่งเข้าไปเตรียมที่จะกระชากหัวของยัยหัวหน้าแก๊งแต่แล้วฉันก็ต้องหยุดอีกครั้งเมื่อมีชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าต่อตา
 
ชายหนุ่มผมดำยาวหน่อยๆดึงแขนขแงยัยหัวหน้ากลุ่มเข้าไปที่กำแพงแล้วจับเธอล็อคแขนเอาไว้เพื่อไม่ให้ขยับได้ ทำให้เหล่าลูกน้องสาวถึงกับหยุดชงักแล้วหันมองหัวหน้ากลุ่มอย่างตกใจเป็นที่สุด
 
"พูดแบบนี้แต่กลับคนอื่น คิดว่าเธอใหญ่มาจากไหนไม่ทราบยัยหัวแดง.."เสียงของชายหนุ่มผมดำพูดขึ้นก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงของเหล่าลูกน้องสาวพูดอะไรบางอย่างกัน
 
"น..นั้นมันเดลนี้นา!.."หญิงสาวคนนึงทักขึ้นก่อนจะมองเพื่อนสาวที่เหลือด้วยความกลัวที่สีหน้าแสดงออกมาอย่างชัดเจน
 
"บ..บ้าน่า! เป็นไปไม่ได้หรอก! ทำไมเดลคนนั้นถึงได้เข้ามาทำร้ายคนอื่นก่อนละ! แถมยัง..ทำร้ายผู้หญิงด้วยเนี่ยนะ!"หญิงสาวผู้เป็นลูกน้องยังคงพูดต่อด้วยความกลัว
 
จากนั้นร่างของหญิงสาวผมแดงผู้เป็นหัวหน้ากลุ่มก็สั่นระริกบงบอกถึงความกลัวที่ไม่อาจจะพูดได้
 
"ด..เดี๋ยวก่อนสิ ไหนนายบอกว่าจะไม่ทำร้ายผู้หญิงไม่ใช่เหรอ ล..แล้วนายก็บอกว่าไม่ชอบเป็นฝ่ายหาเรื่องด้วยนิ ทำไมละ!!"หญิงสาวผู้เป็นหัวหน้ายังคงพูดออกมาอย่างไม่อยากซักเท่าไร คงอาจจะเป็นเพราะสีหน้าของชายหนุ่มตรงหน้าแสดงถึงความรู้สึกอะไรบางอย่างออกมาก็เป็นได้
 
ชวงเวลานั้นทุกอย่างเหมือนผ่านไปช้ามาก ความกดดันที่ไม่เคยเจอมาก่อนเริ่มก่อตัวขึ้น มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกำลังถูกจ้องเล่นงานทั้งที่ฉันไม่ได้เป็นฝ่ายโดนกระทำอย่างไงไม่รู้นะเนี่ย!
 
"ฉันไม่ได้หาเรื่องก่อน แต่เธอตั้งหากที่มาหาเรื่องยัยนั้นก่อน.."ชายหนุ่มผมดำพูดขึ้นก่อนที่จะจ้องมาที่ฉันอย่างสนุกสนาน
 
"และอีกอย่าง..ฉันก็ยังไม่ได้ทำร้ายเธอ เพราะงั้น มันก็ยังไม่มีหลักฐานว่าฉันทำร้ายผู้หญิงด้วย~ หรือว่าเธออยากจะให้ฉันทำร้ายเธอละ.."ชายหนุ่มผมดำยังคงพูดต่ออย่างไม่ลังเล แววตาของเขาเหมือนหมาป่าที่กำลังกระหายเหยื่ออย่างไม่อาจห้ามไว้ได้
 
"ป..เปล่าซักหน่อย! ฉันแค่มาเตือนเรื่องที่ยัยนั้นอยู่ใกล้เมลตั้งหากละ! น..นายก็ไม่ได้อยากจะให้ใครมายุ้งกับเมลไม่ใช่เหรอ ฉ..ฉันก็แค่ช่วยนายเองนะ เนอะ!.."หญิงสาวผมแดงพยายามปฏิเษศอย่างพูดไม่ออก
 
"งั้นเหรอ..ถ้าเป็นอย่างงั้นได้ฉันก็ดีใจ~"ชายหนุ่มพูดขึ้นก่อนจะปล่อยหญิงสาวผมแดงจากการโดนบีบที่ข้อมือ
เมื่อหัวหน้าแก๊งสาวถูกปล่อยเธอจึงรีบวิ่งมาหาพรรพวกด้วยความเร็วอย่างกล้าๆกลัวๆ
 
"ล..แล้วก็อีกอย่าง ยัยนั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนายไม่ใช่เหรอ! ทำไมนายต้องมาปกป้องมันด้วยละ!.."หญิงสาวผมแดงทักขึ้นก่อนที่ฉันจะมองไปยังชายหนุ่มผมดำด้วยความสงสัยเช่นกัน
 
"ใครว่ายัยนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันละ..เพราะยัยนี้น่ะ.."ชายหนุ่มผมดำพูดขึ้นยังไม่จบเขาก็เข้ามาดึงตัวฉันเข้าไปกอดแล้วพูดสิ่งที่ฉันไม่เคยคิดไม่เคยฝันไม่เคยแม้แต่จะนึกขึ้นมาในความทรงจำเลยแม้แต่น้อย
 
"เป็นของฉันยังไงละ~.."เข็มขัดสั้น คาดไม่ถึงเลยทีเดียว!! มันเป็นเรื่องที่บ้ามากเลยใช่ไหมละ อยู่ดีๆใครที่ไหนก็ไม่รู้มาพูดว่าฉันเป็นของเขาแถมตอนนี้เรายังกอดกันซะด้วย ให้ตายเหอะแบบนี้ต่อไป ฉันจะทำยังไงดีละเนี่ย!!~
 
>ตอนต่อไป ไม่บอกปล่อยให้ลุ้นเอาเอง อิอิ<