You so bad ปีศาจอย่างมึง.....ยังไงก็รัก

Joe talk
ผมเสียใจเรื่องน้องสาวของผม ผมเองไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมจะเสียน้องสาวไป เพราะพวกมันแม้สาจะเป็นลูกสาวของอาผมก็ตามแต่ผมก็รักสาเหมือนน้องสาวแท้ๆคนนึ่งเลยล่ะ
" จะซึมอีกนานไหม ถ้าซึมแล้วยัยสาฟื้นค่อยซึม "
ยัยตัวแสบมาพูดข้างผมออกแนวรำคาญ และผมก็ไม่แน่มจว่ารำคาญผมหรือรำคาญเรื่องของสากันแน่ เพราะยัยตัวแสบกับสาเจอหน้ากันทีไรทะเลาะกันทุกที บางครั้งการทะเลาะกันเหมือนจะไม่มีอะไร แต่สุตท้ายสาก็มานั้งร้องไห้ทุกที ส่วนมินต์แค่พูดไปตามความสนุก ไม่เคยคิดอะไรด้วยซ้ำไป=_=  เวลาที่อาพาสามาที่บ้านมินต์ก็แขวะสาบ้าง สาก็เเขวะมินต์จนผมงงว่าจะเเขวะกันเพื่อ? พอทะเลาะกันเสร็จผมก็เห็นสามานั่งร้องให้อยู่ทุกทีแล้วผมก็ค่อยปลอบโดยการนั่งอยู่ข้างๆ คือเท่าเเค่นั้นแหละ ก็ผมทำไม่เป็นผมไม่ผิด^_=
" นี่..ฟังมินต์ป่ะเนี่ย " ยัยตัวแสบตะโกนใส่หูผมแสบหูชมัด
" เออ....รูแล้วน่าไปนอนไป "
" ชิ !! "
โครม
แค่นั้นจริงๆครับแล้วยัยตัวแสบก็เดินกระแทกเท้าแล้วปิดประตูดังโครมกันเลยทีเดียวเชียวดีนะที่พ่อกับแม่ไม่อยู่ไม่งั้นโดนดุยันเช้าอ่ะ น่ารักดีนะน้องสาวผม"
"เฮ้อ..สองเดือนแล้วสินะ " ผมพรึมพรัมกับตัวเองก่อนจะเดินเข้าห้องนอน ั
ครืดครืดครืด
เสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น
~พี่เรย์ ~
"หวัดดีครับรุ่นพี่ " ตอนนี้ผมโคตรง่วงเลยให้ตายเถอะพี่โทรมาไหม
" เรียกพี่เฉยๆ ก็ได้มั้งมึงกูแค่จะบอกพรุ่งนี่มึงมาหากูหน่อย" พี่เรย์พูดอย่างอารมณ์ดี แต่ตอนนี้ผมไม่ค่อยจะดีเท่าไหร
" ถ้าเป็นเรื่องยาประหลาดๆที่พี่ชอบทำนี่ พูดมาเลยดีกว่าไหม " พี่เรย์อยู่ปีสามคณะแพทย์ สิ่งที่ชอบคือผลิตยาแปลกๆออกมาทดลอง คือพูดง่ายๆว่าพี่แกชอบของแปลกอ่ะน่ะ อย่าง ยาทำให้ผื่นขึ้น ทำให้อาเจียนบ้าง คือจะบอกว่ายาดีๆอ่ะทำได้นะแต่ไม่ทำ
" หวา..รู้ทันตลอดอ่ะ 555 "่
" สรุปมันคือยาอะไรว่ะพี่ "
"มึงคิดว่าถ้าผู้ชายท้องจะเป็นไงว่ะ" พี่เรย์ถามน้ำเสียงเหมือนเจออะไรสนุกๆแล้ว
" คงแปลกว่ะ อย่าบอกนะว่าพี่ทำ "
ผมถามพี่เรย์อย่างแปลกใจ คือจะบอกว่าพี่คิดได้ไงครับให้ผู้ชายท้องอ่ะ ิ
" ก็เอออ่ะดิ ทดลองกับหนูแล้วมันได้ผลว่ะ แต่กับคนไม่แน่ใจ อีกอย่างจะหาคนมาทดลองแบบยาอื่นๆก็ไม่ได้ ใครจะบ้ามาลองท้องดูว่ะแถมเป็นผู้ชายอีก" พี่เรย์พูดเหมือนไม่แยแสเท่าไหร่แต่ทำไมผมจะไม่รู้ว่าพี่เค้าอยากได้คนมาทดลอง และแล้วความคิดบางอย่างก็ทำให้ผมแสยะยิ้มออกมาได้. 
่" พี่อยากเห็นป่ะล่ะ ผมหาหนูทดลองให้พี่ได้นะ "
" มันจะดีนะ ว่าแต่ใครว่ะ555 " พี่เรย์ขำกับคำพูดของผม เพราะเค้ารู้นิสัยผมดี
" หึหึ พี่ไม่ต้องรู้หรอก เพราะมันก็ไม่ได้เต็มใจนักหรอกผมมันพวกชอบบังคับ พี่ก็รู้สันดาน
" พี่ก็ว่างั้น เลวดีจริง 555"่
"ผมว่าผมได้มากจากพี่อ่ะ " ยิ้มให้กับตัวเองเหมือนคนบ้า ก็นะขึ้นชื่อว่าเลวทั้งทีก็เลวให้มันสุดไปเลยใครจะทำไมจริงป่ะ 
" เคร ไม่กวนมึงและ มาเอายาเองครับพรุ่งนี้ "
"ครับโชคดีพี่ " ผมวางสายก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้ที่หัวเตียงล้มตัวลงกับที่นอน น้องสาวกูตายน้องชายมึงแค่ท้องได้หรือป่าว คงต้องลองดูขอให้ยาที่พี่เรย์แมร่งใช้ได้ผลจริงๆเถอะ อยากรู้เหมือนกันว่าจะท้องไหม ก็คงต้องลองกันสักตั้ง หึหึ 
joe taik end
.
.
.
ตอนนี้ผมกลับมาที่คอนโดอย่างไร้สติถามว่าผมมีบ้านไหมขอตอบว่ามีแต่พอทะเลาะพี่มิกซ์ทีไรผมก็ย้ายตัวเองออกมาจากบ้านทุกทีเพราะเรื่องเล็กจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ทุกที ที่เจอหน้ากันจนผมขอเเม่จะเช่าห้องเพื่อตอนที่ทะเลาะกับพี่จะได้ออกมาอยู่ระหว่างที่ผมทะเลาะกับพี่มิกซ์ แต่แม่กับให้อยู่ที่คอนโดซะงั้นเพราะแม่บอกว่ามันเป็นอีกธุระกิจอีกหนึ่งอย่างแต่นี่ก็ผ่านมาสองเดือนแล้วที่ผมออกมาจากบ้านและไม่ได้คุยกับพี่มิกซ์นอกจากหลังเกิดเรื่องได้หนึ่งอาทิตย์พี่มิกซ์ซื้อโทรศัพท์มาคืนผมนั้นแหละแต่ช่่างเรื่องไปก่อนเรื่องที่ผมต้องคิดคือเรื่องที่ไอ้ลิงจริงเจว(เลวจริงจริง=_=)โจมันพูดกับผมเนี่ย มันหมายความว่าชีวิตผมจะไม่สงบแน่ๆ ใช่ว่าผมจะต้องกลัวมันซะเมื่อไหร่แค่รู้สึกเกร่งเวลาเจอหน้ามันก็เท่านั้น และแน่นอนที่ผมโกรธมันเพราะมันมาจูบผมเนี่ยแหละ นี่ผมเป็นผู้ชายนะให้ตายเถอะมันจะไม่เลือกเลยหรือไง ผมไม่เข้าใจเลยทำไมมันถึงมาเลือกทำผม 
" เบื่อโว้ย " ผมตะโกนออกมาเพราะการตะโกนก็เป็นส่วนหนึ่งที่สามารถระบายอารมณ์ผมได้เล็กน้อย-_,- สุดท้ายผมก็ได้แต่ล้นตัวลงนอนกับที่นอนแล้วหลับไป
.
.
.
.
.
.
.
แสงแดดในยามเช้าสาดเเสงเข้ามสในห้องเพื่อปลุกร่างบางให้ตื่นเข้าแล้วพบกับเจ้าตัวปัญหาและความปากหมา
"จะนอนแดกชาติแทนข้าวไหมครับ " เช้าเเห่งวันหยุดคงจะไม่ได้หยุดอย่างสงบ
...โครม....
" ปากดีแต่เช้าเลยอีห่าเปป =_=" ตื่นมาด้วยความอารมณ์เสียต้องจัดของกำนันให้แมร่งสักหน่อยกระโดนถีบไปหนึ่งทีพอเป็นสเต็ป
" โหดแต่เช้าอ่ะมึง ^^" มันสำนึกซะที่ไหน =_=
" มาทำไรแต่เช้าว่ะ ได้ข่าวว่านี่ห้องกูด้วย "
" เเค่สงสัยเรื่องเชี่ยโจ " ว่าแล้วว่ามันไม่ยอมจบ=_="
" แล้วมึงเข้าห้องนอนกูมาได้ไง กูให้แค่กุญแจห้องกลางเองนะ " ใช่ผมให้แค่ห้องกลางแต่นี่มันห้องนอนเลยอ่ะ
" สามารถไงมึง จะตอบกูได้ยัง "มึงช่วยสะกดคำว่าสำนึกให้เป็นหน่อยเถอะ=_=
" เออกูบอกก็ได้ มันเหมือนคนที่กูเคยรู้จักก็เท่านั้น " ผทเลือกที่จะเลี่ยงมันคือเลี่ยงได้เป็นเลี่ยงอ่ะ 
" เชื่อมึงก็ควายอ่ะ มึงรู้ไหมตอนที่ไอ้โจเข้าห้องมา มึงทำหน้าอย่างกับเห็นผี " แล้วมึงมาเสือกฉลาดอะรตอนนี้ สัส
" กูบอกแล้ว.." 
"เฮ้ย!! เดี๋ยวมึงจไปไหน "
...ปัง.....
ผมเลือกที่จะเดินหนีมันมากกว่าจะมาตอบคำถาม เพราะตอนี้ผมยังไม่พร้อมที่จะบอกเรื่องนี้กับมันจริงๆ ขอโทษนะเว้ยเปเปเปอร์...
ต่อค่ะ
joe talk
" แล้วพี่มั่นใจว่ามันจะท้องอ่ะ " 
 
ผมถามพี่เรย์หลังจากที่พี่เรย์ ยื่นยามาให้กับผม
 
" ก็บอกแล้วว่าไม่รู้ แต่กับหนูที่กูเอามาทดลองได้ผลว่ะ 55 " ท่าทางพี่แกคงดีใจมากสินะที่ ผมหาหนูทดลองให้ได้
 
" หวา~ ชอบให้ลุ้นเรื่อย " ผมพูดยอกกับพี่เรย์ที่ทำหน้าแบบพอใจในทุกอย่าง
 
" นี่มึงจะม่บอกใช่ป่ะ ว่าใครคือหนูทดลองอ่ะ " พี่เรย์ถามด้วยสีหน้าเหมือนกำลังเล่นอะไรสนุกๆอยู่
 
" ครับ ขอบคุณสำหรับยา " ว่าจบผมก็เดินขึ้นรถอย่างพอใจท้องไม่ท้องเดี๋ยวก็รู้
Joe talk End
 
 ดีฮาบจบตอนที่สองอย่างสวยงามหรือป่าว  วันนี้มาอัพให้มันจบตอนเท่านั้นก่อนอ่ะ คือการบ้านเยอะมากเลยอ่ะช่วงนี้ ยังไงก็ติดตามตอนต่อไปด้วยนะครับ ^^