นักเขียนจอมติส กับ นายมาเฟียเอาแต่ใจ

 
 
     ตอนนี้ผมกับพี่กิจ มารอ เรกะ กับ โยชิ ที่สนามบินสุวรรณภูมิ ผมตื่นเต้นมากที่จะได้เจอสองคนนั้น เพราะไม่ได้เจอหน้ากันมาหลายปี
 
"พี่กิจๆ พวกนั้นจะออกมากันรึยังอ่ะ ผมตื่นเต้นจังเลย" ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดีใจ
 
"ใกล้แล้วหล่ะ เมื่อกี้ คนของคุณโยชิ โทรมาบอกว่าลงเครื่องแล้ว" พี่กิจตอบด้วยท่าทีนิ่งๆกว่าทุกที
 
"ไม่ต้องเกร็งหรอกพี่กิจ โยชิมันไม่ได้น่ากลัวซักหน่อย" ผมพูดบอก เพราะคิดว่าพี่กิจเกร็งเพราะโยชิ
 
"พี่ดูเกร็งขนาดนั้นเลยหรอ" พี่กิจถามขึ้น ผมพยักหน้าหงึกหงัก พี่กิจเลยถอนหายใจออกมาหนักๆ ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติเหมือนเดิม
 
"อากิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงหญิงสาวเรียกผมดังลั่น
 
"เรกะ เบาหน่อย นี่สนามบินนะ" โยชิพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
 
"พี่โยชิไม่ต้องมาห้ามเลย เรกะดีใจนิ คิดถึงจังเลยอากิจังงง" เรกะพูดขึ้นอีก พร้อมวิ่งเข้ามากอดผม
 
"พอแล้ว โตเป็นสาวแล้วนะ ยังจะมาวิ่งไล่กอดฉันแบบนี้อีก" ผมพูดว่าอย่างไม่จริงจังนัก
 
"แหมม เดี๋ยวนี้ ทำเป็นหวงเนื้อหวงตัวนะ จะเก็บไว้ให้ใครกอดกันย่ะ" เรกะพูดขึ้น
 
"จะบ้าหรอ ไม่มีหรอก" ผมตอบเสียงตะกุกตะกัก
 
"สวัสดีครับ คุณโยชิ คุณหนูเรกะ" พี่กิจทักทั้งสองคน
 
"อ่อ เกือบลืมแหนะ นี่พี่กิจ คนของปะป๋า แล้วก็ เป็นพี่ชายของฉันด้วย" ผมแนะนำพี่กิจให้ทั้งสองคนรู้จัก
 
"ไงกิจ ย้ายมาทำงานที่นี่ สบายดีมั้ย" โยชิทักขึ้นพร้อมยิ้มมุมปากอย่างร้ายๆ
 
"เอ่ออ ก็ดีครับ งานยุ่งนิดหน่อย แต่พอไหวครับคุณโยชิ" พี่กิจตอบกลับ
 
"อ้าวรู้จักกันมาก่อนหรอ" ผมถามขึ้นอย่างไม่รู้
 
"ยิ่งกว่ารู้จักอีก จริงมั้ยกิจ" โยชิพูดขึ้น ผมขมวดคิ้วอย่างสงสัย แต่ยังไม่ทันได้ถามอะไร
 
"พอเลยๆ เรกะหิว พาไปหาอะไรทานเดี๋ยวนี้นะ เอ่ออ ร้านที่อากิทำงานหน่ะ เรกะอยากไป พาไปเดี๋ยวนี้เลย" เรกะพูดขึ้น
 
"ก็ได้ๆ ไปทานร้านที่ผมทำงานก็ได้ อาหารน่าจะถูกปากเรกะ" ผมพูดขึ้นก่อนที่พี่กิจจะเดินนำพวกผมไปที่รถ เพื่อไปยังร้านของคนเอาแต่ใจ
 
 
ร้านอาหาร
 
"โห อากิ ใหญ่ไม่เบาเลยนะ ที่นี่อ่ะ" เรกะพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น
 
"งั้นหรอ ฉันว่าก็ปกตินะ" ผมพูดขึ้น
 
"ไปนั่งโซน VIP ดีกว่า พี่บอกพนักงานแล้ว" พี่กิจเดินเข้ามาบอกก่อนผมจะนำทางไปทางโซน VIP ทันที
 
"อยากกินอะไรยัยเรกะ โยชิ" ผมถามขึ้น
 
"ฉันอะไรก็ได้" โยชิบอกด้วยท่าทีนิ่งๆ
 
"ส่วนฉัน..."เรกะจะพูด
 
"กุ้งชุปแป้งทอด ทอดมันปลา ต้มยำกุ้ง" ผมพูดแทรกขึ้น เรียกเสียงหัวเราะจากพี่กิจ และ เรกะได้เป็นอย่างดี
 
"รู้ดีจังเลยนะอากิเนี่ย" เรกะพูดขึ้น
 
"ก็เธอหน่ะ ไปร้านอาหารไทยทีไร ก็สั่งแต่พวกนี้ ไม่เบื่อบ้างรึไง" ผมถามขึ้น
 
"ไม่เบื่อ ไม่มีวันเบื่อ ก็ฉันชอบของฉันแบบนี้นิ" เรกะพูดบอกเสียงกระเง้ากระงอด
 
"จ้าๆ ไม่ว่าแล้วจ้าคุณหนูผู้น่ารักกก" ผมพูดขึ้นอย่างขำๆ ก่อนจะสั่งอาหาร ที่เรกะชอบ และสั่งเผื่อโยชิอีก 2-3 อย่าง
 
     จากนั้นพวกเราก็คุยกันเรื่อยเปื่อยจิปาถะ ทั้งเรื่องงานที่นู่นของโยชิ และเรื่องเรียนของยัยคุณหนูเรกะ ก่อนอาหารจะเริ่มมาเสิร์ฟ
 
"กินเยอะๆนะ ร้านนี้ อาหารอร่อยทุกจาน" ผมบอกกับทั้งสามคน
 
"พี่กิจ ทำไมวันนี้ดูเงียบจัง ปกติ ต้องเล่นต้องแซวผมนิ" ผมถามขึ้น
 
"อ่ะเอ่ออ ไม่มีอะไรหรอก พี่คงเกร็งๆหน่ะ" พี่กิจพูดบอกออกมา
 
"โยชิ นายอย่าทำหน้าเคร่งเครียดแบบนั้นสิ เห็นมั้ย พี่กิจเกร็งหมดแล้ว" ผมหันไปแหวใส่โยชิ
 
"ฉันเกี่ยวอะไรด้วย หน้าฉันก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว" โยชิตอบ
 
"ว่าแต่พวกเราจะพักกันที่ไหนหล่ะพี่กิจ" เรกะถามขึ้น
 
"โรงแรมของคุณกายครับ" พี่กิจตอบยิ้มๆ
 
"ห๊าาา" ผมร้องขึ้น
 
"คุณกายอะไรนี่เป็นใครแล้วทำไมอากิต้องร้องเสียงดังขนาดนั้นด้วย" เรกะถามขึ้น
 
"คุณกายเป็นเจ้านายอากิเค้าหน่ะ เจ้าของร้านนี้ยังไงหล่ะ" พี่กิจตอบคำถามเรกะ
 
"อีกอย่าง ยังไงอากิก็พักที่นั่น ไปไหนมาไหนก็จะได้สะดวก" พี่กิจพูดขึ้นอีก
 
"ไหนคุณลุง คุณป้าบอกว่า นายพักที่บ้านไง" โยชิถามขึ้น
 
"ก้เอ่ออ บ้านกับที่ทำงานมันไกลกันไง เจ้านายฉันเลยยกห้องเค้าให้ฉันพัก เพราะจะได้สะดวกในการทำงาน" ผมแถออกไป
 
"งั้นหรอ" โยชิถามขึ้น แต่ดูสายตาแล้ว เหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด
 
"เอาเถอะๆ เดี๋ยวคืนนี้จะพาไปผับของเจ้านายด้วย เปิดหูเปิดตา โอเคมั้ย" ผมทำทีเปลี่ยนเรื่อง
 
"จริงสิ อากิ ชวน การ์น เนม เนย์ มาด้วยสิ เรกะคิดถึงเนม" เรกะพูดขึ้น เพราะยัยนี่สนใจเนมอยู่
 
"ก็ได้ แต่ไม่รู้จะมาได้รึเปล่านะ แต่อีก 2 วัน ฉันชวนพวกนั้นไปเที่ยวกับเราด้วย พวกนั้นก็ตกลงแล้ว" ผมพูดบอก
 
"อ๊ายย แบบนี้ เรกะก็ได้เที่ยวกับเนมหน่ะสิ ดีใจจังเลย" ยัยเรกะเพ้อ
 
"เพ้ออะไรอยู่ เนมมันไม่เหนจะสนใจเธอเลย เรกะ" ผมพูดบอก ก่อนที่เรกะจะหันมามองค้อนผม
 
"ไม่สนหรอกย่ะ ยากๆแบบนี้สิ เรกะชอบ" เรกะพูดขึ้นอีก
 
"ระวังน้ำตาจะเช็ดหัวเข่า" โยชิพูดบอก เพราะพอจะมองออกถึงความสัมพันธ์ขอเนมและการ์น ในครั้งที่อากิพาไปเที่ยวที่ญี่ปุ่น
 
"ชิส์" ยัยเรกะค้อนโยชิ
 
"พี่ว่า เราไปที่พักกันเถอะ พี่จองห้องไว้แล้ว สองห้อง คุณโยชิ กับเรกะ แยกห้องกัน
 
"อืม" โยชิตอบ
 
"แล้วหลังจากนั้นนายจะเข้าสาขาใช่มั้ย" โยชิถามขึ้น พี่กิจจึงพยักหน้ารับ
 
"งั้นฉันไปด้วย" โยชิพูดบอก
 
"อะเอ่ออ ครับ" พี่กิจตอบ ก่อนที่จะพาโยชิ กับเรกะ กลับไปที่พัก ส่วนผม เลยขอตัวไปหาไอเนม ที่บริษัท
 
 
เย็น
 
 
     ผมมาที่ผับพร้อมพวกเพื่อนรักทั้ง 3 คน ส่วนทางด้านเรกะ โยชิ ผมขอให้พี่กิจพามา เพราะพี่เค้ารู้เส้นทางดี หลังจากเดินทางมาถึงร้าน ผมก็เห็นว่า ทั้ง 3 คน มารอแล้ว
 
"สวัสดี เรกะ พี่โยชิ" เนย์น้อยทักขึ้น
 
"เนย์น่ารักขึ้นนะ" โยชิพูดขึ้น
 
"แหมๆ คิดอะไรรึเปล่าค่ะคุณพี่ชาย" เรกะพูดขึ้น
 
"แล้วคิดได้รึเปล่าหล่ะครับ" โยชิพูดขึ้นแต่มองหน้าเนย์ยิ้มๆ
 
"อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ พี่ล้อเล่น" โยชิพูดขึ้นอีก เมื่อเห็นสีหน้าเนย์ ก่อนจะขยี้หัวเนย์น้อยเบาๆ
 
"สั่งอะไรรึยังครับพี่กิจ" ผมถามขึ้น เพราะรู้สึกว่าตั้งแต่ โยชิกับเรกะมาไทย พี่กิจจะดูเงียบๆลง
 
"พี่สั่งให้แล้วครับ" พี่กิจตอบกลับยิ้มๆ
 
"อ่อครับ" ผมตอบรับ พร้อมมองหน้าพี่กิจอย่างสงสัยอาการ แต่ยังไม่คิดจะถามตอนนี้
 
"เนมค่ะ ไม่ทักเรกะเลยนะ" เรกะพูดขึ้น
 
"สวัสดีครับเรกะ พอดีเห็นคุยกันอยู่เลยไม่อยากเสียมารยาทหน่ะครับ" เนมตอบ
 
"สวัสดีนะเรกะ"การ์นิทักขึ้นอีกคน
 
"การ์นทำไมดูเงียบๆลงหล่ะ ปกติ ออกจะเฮฮา" เรกะถามขึ้น
 
"ไม่ได้เป็นไรหรอกครับ สงสัยผมคงจะเครียดเรื่องงานมากไปหน่อย" การ์นิตอบ
 
"วันนี้มาผ่อนคลายนะค่ะ อย่าเอาเรื่องงานมาคิดสิ" เรกะตอบกลับยิ้มๆ
 
"อ่ะเอ่ออ ครับ" การ์นตอบกลับ
 
"อากินั่นคุณกายนิ รู้สึกจะมากับสาวคนเดิมรึเปล่านะ" กิจสะกิดผมให้หันไปมอง
 
"ช่างเค้าเถอะครับพี่กิจ" ผมพูดขึ้น ทั้งที่ในใจมันหน่วงแปลกๆ ที่เห็นร่างสูง เดินมาพร้อมกับหญิงสาวคนเดิม
 
"แน่ใจนะว่าไม่ได้เป็นอะไร" พี่กิจถามขึ้น
 
"ทำไมครับ ผมมีอะไรผิดปกติไปรึเปล่า" ผมถามขึ้น
 
"ก็คิ้วหน่ะ ขมวดจนจะผูกโบว์ได้อยู่แล้วเห็นมั้ย" พี่กิจพูดขึ้น พร้อมเอานิ้วมาจิ้มๆ ที่หว่างคิ้วผม
 
"ไม่ได้เป็นไรครับ" ผมตอบกลับ พร้อมฝืนยิ้มไปให้พี่กิจ
 
"คืนนี้ไปนอนด้วยคนสิโยชิ" ผมพูดขึ้น ผมแอบสังเกตุเห็นพี่กิจหน้าหมองไป
 
"ทำไมไม่นอนที่ห้อง มานอนกับฉัน เดี๋ยวฉันก็จับปล้ำหรอก" โยชิพูดบอกเสียงเรียบ
 
"ไอบ้าโยชิ ยังไม่เลิกแกล้งฉันซักทีนะ บอกกี่ทีแล้วว่าฉันเป็นผู้ชาย" ผมแหวใส่โยชิ
 
"ฮ่าๆๆ ฉันล้อเล่น ได้สิ ฉันมีเรื่องจะคุยกับนายเยอะแยะเลย" โยชิพูดบอก
 
"อื้ออออออออ อย่ามาขยี้หัวแบบนี้สิเห็นมั้ยว่าผมเสียทรงหมดแล้ว" ผมว่าโยชิ เพราะเจ้าบ้านี่ชอบขยี้หัวผมอยู่เรื่อย
 
"พี่กิจครับ พี่กิจ พี่กิจคร้าบบ" ผมเรียกพี่กิจอยู่หลายที แต่เห็นพี่เค้าเหม่อ ไม่ได้ฟังผมเลยซักนิด
 
"อ่อเอ่ออ อากิเรียกพี่หรอ มีอะไรรึเปล่า" พี่กิจถามขึ้น ผมขมวดคิ้วอย่างสงสัย ในใจคิดว่า ต้องรู้เรื่องให้ได้ว่าพี่กิจเป็นอะไร
 
"พี่กิจ มากับผมซักแปปสิครับ" ผมพูดขึ้นเสียงจริงจัง
 
"อ่ออื้ม ได้สิ" พี่กิจตอบ ผมจึงเดินนำไปที่ห้องน้ำชั้น VIP
 
"พี่กิจเป็นอะไรไปครับ ตั้งแต่ โยชิมา พี่ดูไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ดูเหม่อลอย ดูเงียบๆผิดปกติ" ผมถามขึ้นตรงๆ
 
"พี่เป็นแบบนั้นหรอ" พี่กิจถามขึ้น ส่วนผมก็พยักหน้าตอบ
 
"ฮ่าๆๆ ไม่มีอะไรหรอก พี่คงคิดเรื่องงานหน่ะ" พี่กิจพูดขึ้น พร้อมยิ้มแหยๆ
 
"ถ้าพี่กิจยังเห็นว่าผมเป็นน้อง อย่าโกหกผม ผมไม่ชอบคนโกหก" ผมพูดขึ้นเสียงจริงจังกว่าทุกครั้ง เพราะผมไม่สบายใจ ที่เห็นพี่ชายที่ผมรัก มีสีหน้า และ ท่าทาง ไม่สู้ดี
 
"เอ่อออ อากิ มันไม่มีอะไรจริงๆ พี่ไม่ได้เป็นอะไร" พี่กิจยังคงไม่ยอมบอก
 
"พี่กิจ ถ้าพี่ไม่ไว้ใจผม ก็ไม่เป็นไร ผมเข้าใจ" ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ก่อนจะหันหลังให้พี่กิจ แล้วก้าวเท้าเดินออกมา
 
"ไม่ใช่นะอากิพี่ไว้ใจเรานะ คือ.. พี่กับโยชิ เราเคยมีอะไรกัน เค้าบังคับพี่ ตอนที่อยู่ญี่ปุ่น" พี่กิจพูดขึ้น ผมรีบหันขวับไปมองทันที ซึ่งพี่กิจกำลังร้องไห้ออกมา
 
"ว่าไงนะโยชิมันทำอะไรพี่ แล้ว..." ผมจะพูดต่อ
 
"หลังจากวันที่เค้าบังคับพี่ เค้ากับพี่ก็เอ่ออ... มีอะไรกันบ่อยๆ พี่เอ่ออ.. พี่รักเค้าอากิ พี่รู้ว่าพี่กับเค้าไม่เหมาะสมกัน ทั้งฐานะ ไหนจะเพศ แล้วไม่กี่ปีต่อมา พี่ก็ถูกส่งมาอยู่ที่นี่" พี่กิจเล่าให้ผมฟัง
 
"ที่พี่ซึมๆไป เพราะไอโยชิ มันแซวเนย์ใช่มั้ย ไหนจะที่มันพูดกับผมอีก" ผมถามออกไป
 
"ก็คงแบบนั้น แต่พี่ทำอะไรไม่ได้ พี่เป็นแค่ คนที่เค้าเอาไว้รองรับอารมณ์ พี่ถึงเข้าใจอากิไง ว่ามันเจ็บแค่ไหน ที่อีกฝ่ายเห็นเราเป็นได้แค่นั้น" พี่กิจพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
 
"พี่กิจ" ผมเรียกชื่อคนตรงหน้า ก่อนจะเข้าไปสวมกอด
 
"ฮึกกกก ทำไมพี่ต้องไปรักคนแบบนั้น ทำไม ฮือออออ" พี่กิจร้องไห้ออกมาอย่างที่ผมไม่เคยเห็น
 
"ไม่เอาไม่ร้อง ผมเข้าใจพี่ ว่าการรักคนที่เป็นไปไม่ได้มันเป็นยังไง" ผมพูดขึ้น
 
"ไปล้างหน้าซะ ผมจะไม่พูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก" ผมพูดบอก ก่อนจะเดินออกไปรอหน้าห้องน้ำ แต่ก็ต้องตกใจ เพราะร่างสูงของใครบางคน ยืนมองมาที่ผม ด้วยสายตาวาวโรจน์
 
"ขอทางด้วยครับคุณกาย" ผมพูดบอกเสียงเรียบ เพราะรู้สึกแย่ที่เห็นชายหนุ่มมากับคนอื่น
 
"จะรีบไปไหนหล่ะ กอดกันหนำใจแล้วรึไง" กายพูดขึ้นเสียงเรียบ
 
"ผมจะทำอะไร จะกอดใครมันก็เรื่องของผม คุณมาเกี่ยวอะไรด้วย" ผมพูดขึ้นด้วยท่าทีนิ่งๆ
 
"ไม่เกี่ยวงั้นหรอ ก็กูเป็นผัวมึงไง เกี่ยวได้รึยังหล่ะ" ร่างสูงพูดขึ้นอีก
 
"หึ ถ้าแบบนั้น คุณคงมีเมียเป็นร้อยหน่ะสินะ" ผมพูดขึ้นพร้อมยิ้มมุมปาก
 
"เป็นของเล่น ไม่มีสิทธิ์มาพูดมา ไปกับกูเดี๋ยวนี้" ร่างสูงพูดขึ้นเสียงเข้ม
 
"ทำไมผมต้องไป ผมจะไปกับพี่กิจ" ผมพูดขึ้นอีก
 
"ไม่ไปก็ได้ งั้นเตรียมตัวเป็นดารมหน้ากล้องคู่กับกูได้เลย" ร่างสูงพูดขู่ออกมา
 
"คุณมันเลว" ผมพูดด่าร่างสูงอย่างเหลืออด
 
"ใช่กูเลว แล้วจะเลวกว่านี้ให้มึงดู กูให้เวลา 10 นาที ไปบอกพวกนั้นว่าจะกลับก่อน แล้วขึ้นไปหากูที่ห้องข้างบน" ร่างสูงพูดบอกออกมา ก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบน
 
"พี่กิจ ผมฝากบอกพวกนั้นทีว่าผมขอกลับก่อน" ผมพูดบอกกับพี่กิจ
 
"คุณกายเห็นใช่มั้ย" พี่กิจถามขึ้น
 
"ครับ" ผมตอบสั้นๆ
 
"เค้าจะทำอะไรเรารึเปล่า" พี่กิจถามขึ้นอย่างเป็นห่วง
 
"เค้าทำอะไรผมไม่ได้หรอกครับ นอกจากจับกด" ผมพูดขึ้นอย่างติดตลก เพื่อไม่ให้คนตรงหน้าเป็นห่วง
 
"เรานี่น้าา จริงๆเลย" พี่กิจพูดขึ้น
 
"งั้นผมไปก่อนนะครับ ฝากบอกเพื่อนๆผมด้วย" ผมพูดบอกอีกครั้งก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบน
 
"ห้องนี้สินะ" ผมพูดขึ้น ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป แล้วก็ต้องตัวแข็งทื่อ เพราะเห็นร่างสูงกับหญิงสาวคนเดิม กำลัง กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่ที่โซฟา โดยที่ร่างสูงกำลังบีบเค้นหน้าอกของหญิงสาวอย่างสนุกมือ
 
"ขอโทษครับที่มาขัดจังหว่ะ" ผมพูดขึ้น พร้อมจะก้าวเท้าออกจากห้อง
 
"จะรีบไปไหนหล่ะ รอฉันต่อกับเทญ่าให้เสร็จก่อนสิ" ร่างสูงพูดบอกออกมา
 
"คุณจะให้ผมนั่งดูสินะ ได้สิครับ ผมจะนั่งอยู่ตรงนี้แหละ" ผมพูดบอกออกมา ทั้งที่ในใจ ทั้งเจ็บและปวด
 
"ก็ดี เทญ่า คุณไม่มีปัญหาใช่มั้ย" ร่างสูงพูดบอกออกมาก่อนจะหันไปหาหญิงสาวอีกครั้ง พร้อมทั้งนัวเนียกันสุดเหวี่ยง ส่วนผมก็ได้แต่นั่งดูนิ่งๆ แต่เหมือนรู้สึกว่า น้ำอะไรจะไหลลงมาเข้าปาก ก่อนที่ผมจะเอามือไปปาดออก ก็รับรู้ได้ว่า ผมกำลังร้องไห้ แต่เพราะอะไรกันหล่ะ ที่ผมต้องมานั่งร้องไห้แบบนี้
 
 
กาย Part
 
 
     ผมยอมรับว่าผมโมโหมาก ที่เห็นเด็กน้อยของผม ยืนกอดกับผู้ชายคนอื่นในห้องน้ำ ผมจึงเรียกเทญ่าเข้ามานัวเนียในห้องเพื่อให้ร่างบางเห็น แต่ก็ไม่รู้ว่าผมจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร
 
"อื้มม" เสียงหญิงสาวครางออกมาอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่ผมจะเงยหน้าไปมองร่างบาง แต่แล้วหัวใจผมก็หล่นวูบ ผมเห็นร่างบางตรงหน้า กำลังนั่งปาดน้ำตา แถมยังสะอื้นจนตัวโยน วินาทีนั้น ผมรู้สึกว่า ผมไม่มีอารมณ์อย่างว่ากับ หญิงสาวตรงหน้าเลย ผมรีบผละออกจากหญิงสาวทันที
 
"เทญ่า คุณกลับไปก่อน ผมมีธุระ" ผมพูดบอกหญิงสาวโดยที่สายตาผม จ้องมองแต่ร่างบางตรงหน้าที่พยายามปาดน้ำตาที่ไหลออกมา
 
"อะไรกันค่ะกาย" หญิงสาวโวยขึ้น ก่อนที่ผมจะมองด้วยสีหน้านิ่งๆ
 
"ก็ได้ค่ะ เทญ่ากลับก่อนก็ได้" หญิงสาวพูดขึ้นก่อนจะจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วเดินออกจากห้องผมไป ผมรีบตรงไปหาร่างบางทันที
 
"เป็นอะไร" ผมถามขึ้น และพยายามจะปาดน้ำตาให้คนตรงหน้า
 
"อย่ามาแตะต้องตัวผม" คนตรงหน้าพูดขึ้น พร้อมปัดมือผมออกอย่างแรง
 
"อย่าร้องไห้สิ" ผมพูดเสียงอ่อน
 
"มันเรื่องของผม คุณจะทำอะไร ก็ทำไปสิ คุณแค่ต้องการให้ผมนั่งดูไม่ใช่รึไง" ร่างบางตรงหน้าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ
 
"พอรึยังหล่ะ ถ้าพอแล้วผมจะได้กลับบ้านผมซักที" ร่างบางพูดขึ้นอีก
 
"หยุดร้องไห้ได้แล้ว ฉันไม่ทำแล้วไง" ผมพูดบอก ก่อนจะดึงร่างบางมากอดไว้ ซึ่งครั้งนี้เด็กน้อยของผมไม่ได้ขัดขืน แถมยังร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิม
 
"ฮึกกก คุณมันคนบ้า คุณมันใจร้าย คุณมัน... ฮือออๆๆ" เด็กน้อยร้องไห้ออกมาอย่างหนัก พร้อมทุบตีผมอย่างแรง ผมก็ได้แต่ยืนนิ่งๆให้คนตัวเล็กตรงหน้าทุบตี
 
"หยุดร้องไห้เถอะนะเด็กน้อย" พูดกระซิบข้างหูร่างบาง
 
"ฮึกกกก ผมเกลียดคุณ" ร่างบางพูดขึ้นเบาๆ แต่ทำไมผมกลับรู้สึกว่า มันดังก้องไปทั้งหัว เด็กน้อยตรงหน้าเกลียดผมจริงๆหน่ะหรอ
 
"เกลียดผมจริงๆหรอ" ผมพูดขึ้น พร้อมกระชับกอดร่างบางให้แน่นกว่าเดิม
 
"ฮึกกกก คุณมันใจร้ายที่สุด คุณต้องการให้ผมเห็นคุณกับผู้หญิงคนนั้นมีอะไรกันใช่มั้ย คุณทำแบบนี้ทำไม" ร่างบางสะอึกสะอื้นต่อว่าผม
 
"ผมขอโทษ ผมโกรธที่คุณไปกอดกับคนอื่นนิ" ผมพูดบอกออกไปตรงๆ
 
"ผมกับพี่กิจ เป็นพี่น้องกัน อีกอย่าง พี่กิจมีคนที่เค้ารักอยู่แล้ว เค้าแค่เสียใจ ที่ต้องตกอยู่ในสภาพ ที่รองรับอารมณ์ของอีกฝ่าย เหมือนที่ผมเป็นตอนนี้ไง" ร่างบางพูดบอกออกมา ทำให้ผมรู้สึกผิด ที่ชอบพูดบอกว่าอีกฝ่ายเป็นของเล่น ทั้งๆที่ในใจ ทั้งหวง ทั้งห่วง ร่างบางตรงหน้านี้เหลือเกิน
 
"หยุดร้องซะ" ผมพูดขึ้น พร้อมอุ้มร่างบางตรงหน้าไปที่ห้องนอน
 
"ผมจะไม่ทำแบบนี้อีก ผมสัญญา" ผมพูดขึ้น ก่อนจะก้มลงไปจูบซับที่หน้าผากของเด็กน้อยเบาๆ ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องนอน
 
"อย่าไปไหนนะกาย กอดผมหน่อย" ร่างบางพูดขึ้น ผมมองร่างบางอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ต้องยิ้มมุมปากออกมา เพราะเริ่มเข้าใจที่ร่างบางพูด
 
"แน่ใจนะครับ ว่าอยากให้พี่กอด" ผมพูดขึ้นเสียงนุ่ม สรรพนามที่เรียกตัวเองเปลี่ยนไป
 
"อื้ออออออ" ร่างเล็กตอบ พร้อมก้มหน้างุด ด้วยความเขิน
 
"แล้วจะมาบอกให้หยุดกลางคันไม่ได้นะเด็กน้อย" ผมพูดบอก ก่อนที่จะเดินไปดึงร่างบางมากอด แล้วจูบซับหางตาทั้งสองข้างอย่างแผ่วเบา
 
อ๊ากกกกกกก ตัดฉึบบบบบ รอติดตามกันต่อ ได้เลยคริๆ นู๋อากิ อุส่าออกปากเองเลยน้าาาา คริๆ
 
 
ZerMay ❤.