นักเขียนจอมติส กับ นายมาเฟียเอาแต่ใจ

ตอนพิเศษ เนม x การ์น(การ์นิ)

     ผมชื่อการ์นิ แต่เพื่อนสนิทของผมจะเรียกผมว่าการ์น เพราะไออากินั่นแหละ มันบอก เรียกสั้นๆก็พอ ซึ่งผมไม่ชอบเอาซะเลยไอชื่อการ์นเนี่ย แต่ไม่อยากเถียง เพราะคนอย่างไออากิ ถ้ามันจะเรียกหรือทำอะไรใครก็ไปขัดมันไม่ได้หรอก ผมเป็นคนเฮฮา สนุกสนาน แต่ก็มีบางที ที่จะมีอารมณ์เศร้าบ้าง เหงาบ้าง ผมสนิทกับอากิมากกว่า เนม กับเนย์ เนื่องจาก ผมกับอากิ ค่อนข้างจะบ้าๆเหมือนกัน ผมไม่เคยคิดจะมีความลับอะไรกับเพื่อนกลุ่มนี้ แต่แล้ว ก็มีเรื่องที่ทำให้ผมต้อง ต้องปกปิด และมีความลับกับอากิ และ เนย์ ก็จะให้ผมพูดไปได้ยังไง ก็ผม ดันไปนอนครางอยู่ใต้ร่างเพื่อนสนิทอย่างไอเนมมัน เรื่องมันเกิดเมื่อ ตอนพวกผมไปเลี้ยงฉลองเรียนจบกันที่ผับแห่งหนึ่ง ผมเมามาก ไอเนมก็คงจะเมาไม่น้อย มันเลยเกิดเรื่องคืนนั้นขึ้น

ย้อนกลับไปวันที่ผมเรียนจบ

"ในที่สุดพวกเราก็จบซักทีสินะ" อากิพูดขึ้น ขณะที่พวกเรานั่งเล่นกันอยู่ที่โต๊ะประจำ หน้ามหาวิทยาลัย

"กูนึกว่ามึงจะไม่จบซะแล้วไออากิ" ผมพูดขึ้น

"อ้าว ทำไมปากไม่ดีแบบนี้หล่ะมึง" อากิพูดขึ้นเสียงงอนๆ

"ถ้าไม่มีเนย์น้อย กับไอเนม มึงจะเรียนจบป่ะว่ะ" ผมถามกลับ

"เออ ก็จริง ขอบใจนะเนย์น้อย เนม ที่ช่วยกูมาตลอด" อากิพูดขึ้นด้วยสีหน้าขอบคุณจริงๆ

"อืม/ไม่เป็นไรหรอกอากิ" 2แฝดตอบ

"เออ คืนนี้เราไปเมากันดีป่ะว่ะ เครียดกับการทำโปรเจคจบ การสอบมานานละ เอาให้เมาตายกันไปข้าง" ผมพูดชักชวนเพื่อนๆ ทั้งสามคนพยักหน้ารับ หลังจากนั้น เราก็ไปกินเหล้ากันจนเมามาย ยกเว้นเนย์ เพราะมันไม่กินเหล้า

"เนมๆ เนย์ต้องกลับก่อนนะ ม๊าโทรศัพท์มา" เนย์พูดขึ้นเสียงใส

"ให้ไปส่งมั้ย" เนมถามขึ้น

"ไม่ต้องเลย แล้วรถอ่ะ เนย์เอากลับนะ ส่วนเนมก็ไปนอนคอนโดนการ์นเอา ไปแท็กซี่นั่นแหละ" เนย์พูดขึ้นก่อนที่เนมจะส่งกุญแจรถให้ หลังจากนั้น ผมจำได้ลางๆว่า ผมกลับพร้อมเนม เพราะมันไปนอนคอนโดผม ส่วนอากิ มันกลับบ้านมัน

คอนโด

     ผมเดินกอดคอกับไอเนมเข้าห้อง ซึ่งตอนนั้น ผมยอมรับเลยว่า ผมเมามาก แทบจะครองสติไม่อยู่ ส่วนเนม ก็ไม่ต่างจากผมเท่าไหร่ แต่มันยังคงพอมีสติมากกว่าผม พอมาถึงห้อง ผมจำได้ว่า ผมนอนแผ่ลงที่เตียงอย่างหมดสภาพ ส่วนไอเนม มันเข้าไปอาบน้ำ

"อยากหว่ะสัส"ผมพูดขึ้น ขณะที่ไอเนมเดินออกจากห้องน้ำ

"อยากปลดปล่อยหรอมึง" มันถามขึ้นเสียงเรียบ ผมได้แต่พยักหน้าหงึกหงัก ผมเป็นคนที่ ถ้าเมาแล้ว จะมีความต้องการมาก จะต้องหาคนมาปลดปล่อยทุกที แต่ผมไม่เคยพาใครมาที่คอนโดผม ก็ผมหวงพื้นที่ส่วนตัวจะตาย

"รู้งี้กูน่าจะไปต่อกับยัยลีน่า ที่เข้ามาเชื้อเชิญกู" ผมบ่นอุบอิบหลังจากที่ปฏิเสธสาวสวยในผับคนหนึ่งไป

"หึหึ" ไอเนมหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเดินตรงมาหาผมที่เตียง ทั้งๆที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า มีแค่ผ้าขนหนูสีขาวพันท่อนล่างไว้

"อะไรของมึงว่ะไอห่าเนม" ผมถามขึ้น เพราะตอนนี้มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม จนแทบจะดูดปากผมอยู่แล้ว

"เดี๋ยวกูช่วยปลดปล่อยให้" มันพูดขึ้น ก่อนจะเชยคางผมขึ้นมาประกบจูบทันที มันอาศัยตอนที่ผมตกใจ สอดลิ้นเข้ามา และดูดดุน จนพอใจ จากนั้น ความทรงจำของผมก็ขาวโพลน

เช้า

     ผมลืมตาตื่นขึ้นมา เพราะแสงแดดมันส่องเข้าตาพอดี ผมกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับแสง ซักพัก แต่พอผมจะขยับตัว ก็ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บที่ช่องทางด้านหลัง และสะโพก พอสายตาผมมองไปที่คนข้างกาย ก็ต้องช็อค ตกใจเป็นอย่างมาก

"ไอเนม" ผมสบถชื่อคนข้างกายเบาๆ นี่มันอะไรกัน มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย เมื่อคืน ผมกับไอเนม เรามีอะไรกันงั้นหรอ ผมพยายามฝืนตัวเอง เดินคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำ ทุกย่างก้าว เต็มไปด้วยความเจ็บปวดทางช่วงล่าง ผมเปิดน้ำใส่อ่าง ก่อนจะลงไปแช่ นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย

"มันเกิดอะไรขึ้นวะ แล้วกูจะทำยังไงต่อไปดี" ตอนนี้ผมมั่นใจอย่างมากว่า เมื่อคืน ผมกับมัน มีอะไรกัน เพราะร่องรอยตามตัวผม มันฟ้องอย่างชัดเจน ทั้งรอยกัด รอยดูด ไหนจะร่องรอยการฉีกขาด ทางช่องทางรัก และน้ำรักของไอเนม ที่ผมเพิ่งล้างทำความสะอาดอีก แค่นี้ มันก็คงเป็นหลักฐานที่ทำให้ผมมั่นใจแล้วว่า ผมกับมันมีอะไรกัน

"จะมองหน้ามันยังไงว่ะเนี่ย" ผมสบถ ก่อนจะอาบน้ำ และออกมา ก็พบว่าไอเนมมันตื่นแล้ว มันคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปอาบน้ำต่อ โดยไม่ได้พูดกับผมซักคำ

"กูกลับนะ" เนมพูดขึ้น

"เอ่ออ.. อื้ม" ผมตอบรับตะกุกตะกัก หลังจากนั้นมันก็แต่งตัวและออกจากห้องไป ปล่อยให้ผม จมอยู่กับความคิดตัวเอง

"เห้ออออ ปล่อยไปก่อนและกัน" ผมสบถกับตัวเอง ก่อนจะล้มตัวลงนอน จนมาตื่นอีกทีก็เย็น ผมเลยจำต้องลุกมาหาอะไรรองท้อง และหายากิน ผมจะไม่ให้ อากิ กับเนย์น้อย รับรู้เรื่องอัปยศนี้เด็ดขาด

เนม Part

     เมื่อคืนผมยอมรับว่าผมเมามาก แต่ก็ยังพอมีสติ ผมรู้ว่าเมื่อคืน ผมทำอะไรมันลงไปบ้าง ผมยอมรับ ผมต้องการมากเมื่อคืน เพราะมันตอนเมา โคตรจะยั่วอารมณ์ผม ทั้งๆที่มันเป็นผู้ชาย แต่กลับทำให้ผมต้องการมัน ได้ขนาดนี้ และผมก็รู้ด้วยว่าเมื่อคืน ผมไม่ได้ใส่ถุง แต่ผมไม่คิดจะกลัวติดโรคอะไร เพราะผมเป็นคนแรกของมัน

     ผมตื่นตั้งแต่ตอนได้ยินเสียงมันร้องตอนขยับตัวแล้ว แต่แสร้งหลับต่อ เพราะผมรู้ว่ามันคงรู้สึกแย่มาก ที่ต้องตื่นมารับรู้ว่า มันเป็น เมียผม เรียบร้อยแล้ว พอมันอาบน้ำเสร็จ ผมก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบต่อโดยไม่ได้พูดกับมันเลย เพราะผมคิดว่า ผมยังไม่สมควรพูดอะไรตอนนี้ เพราะมันคงรู้สึกแย่ และสับสนอย่างมาก ที่ต้องมามีอะไรกับผู้ชาย ซ้ำร้ายยังเป็นเพื่อนที่สนิทกันอีก หลังจากนั้น ผมก็เลยขอตัวกลับก่อน โดยไม่ได้พูดเรื่องเมื่อคืนออกมา เพราะไม่อยากไปตอกย้ำความรู้สึกของมัน

     ผมกลับมาถึงบ้านเจอน้องชายผมมันซักถามผมนิดหน่อย ว่าเมื่อคืนกลับยังไง นอนที่ไหน ผมตอบคำถามมันสั้นๆ ก่อนจะเดินขึ้นห้อง ผมจมอยู่ในความคิดตัวเอง นั่งคิดเรื่องเมื่อคืน ยังไงผมก็ไม่เข้าใจตัวเอง ว่าทำไม ไม่รู้สึกแปลกๆ หรือรังเกลียดที่จะสัมผัสมัน แต่กลับรู้สึกดี รู้สึกอิ่มเอม ยิ่งกว่าตอนที่ผมมีอะไรกับผู้หญิงซะอีก ไหนจะเสียงครางหวานหูของมัน ไหนจะเสียงตอนที่มันเรียกร้องผม มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกดี เมื่อคืนกว่าผมจะหยุด ก็เกือบเช้า ทั้งๆที่ผม ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย ถึงจะผู้หญิง ผมก็ไม่เคยเบิ้ลเลยซักคน แต่พอคิดว่ามันคือเพื่อนสนิทผม ผมยิ่งรู้สึกแย่ ที่ทำแบบนั้นกับมัน ยิ่งถ้า น้องชายผม หรืออากิรู้ว่าผมทำอะไรไอการ์นิบ้าง หล่ะก็ มีหวังผมศพไม่สวยแน่ๆ ก็มันสองคน หวงไอการ์นิพอๆกับที่การ์นิหวงพวกมันนั่นแหละ แล้วแบบนี้ ผมจะทำยังไงต่อดี...

ZerMay ❤.