ไม่รักไม่ตื๊อ ไม่ดื้อตามจีบนะเนี่ย (YAOI)
เขียนโดย 
ซีซีเลอ
วันที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.24 น.
แก้ไขเมื่อ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2557 22.33 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) :::Chapter00:::
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
[[ไม่รักไม่ตื๊อ ไม่ดื้อตามจีบนะเนี่ย]]:::Chapter00:::
“ผมชอบนายอ่ะ...จีบได้เปล่า?”
.
.
.
.
“หะ..หาาาา?!?”
คนตรงหน้าถอยหลังหนีผมทันทีที่พูดจบ แต่ผมก็คว้ามือมันไว้ได้ทันก่อนจะวิ่งหนีไป คือกว่าจะรวบรวมความกล้ามาบอกชอบเนี่ย ไม่ใช่ง่ายๆเลยนะครับ หน้าไม่หนาจริงทำแบบผมไม่ได้อ่ะ เอาดิ!
“ผมชอบนายจริงๆนะ ขอจีบได้ไหม?”
“มึงจะบ้ารึไง! กูเป็นผู้ชายโว้ยยยยยยยยยยย”
ข้อนั้นผมรู้ครับ ดูยังไงก็ไม่ใช่เกย์แน่ๆ สาวๆในสต็อกก็เพียบ อีกอย่าง ถ้าเป็นเกย์จริงๆผมคงไม่มาบอกชอบหรอก ก็ไม่ได้ชอบเกย์ซะหน่อยนี่นา...
“ผมก็เป็นผู้ชาย...ว้าว! เหมือนกันเลย...”
“ไม่ต้องมาว้าวเลยไอ้เหี้ย!! กูไม่ใช่เกย์ กูไม่ได้ชอบผู้ชาย มึงเข้าใจไหมห๊ะ!”
“ครับ”
ผมพยักหน้ารับรู้ แต่ก็ยังดึงมือมันไว้ไม่ให้หนีไปได้
“อย่ามากวนตีนนะสัด ปล่อย!!!”
“ให้ผมจีบนายได้รึเปล่า?”
ผมถามย้ำอีกรอบ เจ้าตัวพยายามแกะมือผมออกแต่ก็ไม่เป็นผล
“ไม่”
“...ผมถือว่าตกลง”
“ไอ้เหี้ย กูไปตกลงกับมึงตอนไหนวะ”
“นายตกลงมากลางใจผมแล้ว ผมไม่ปล่อยผ่านง่ายๆหรอก”
คืออยากจะอ้วกกับสิ่งที่ตัวเองพูดมากครับ แต่เคยได้ยินไหมครับ ด้านได้อายอด อันนี้ไม่เคยเจอกับตัว แต่ได้ยินมานาน อยากรู้เหมือนกัน จะใช้ได้จริงๆรึเปล่า
“กูยังไม่อยากมีเมียเป็นผู้ชายโว้ย!”
“เป็นผัวให้ก็ได้นะ”
ผมพูดหน้าตาย คนตรงหน้าแบะปากขยะแขยงเต็มที เออ..ผมรู้ว่ามันแย่ ผมเคยโดนผู้ชายบอกชอบมาก่อน ผมเข้าใจ แต่จะให้ผมตัดใจ บอกเลยว่ายากครับ ผมมันเป็นพวกชอบก็บอก ไม่ชอบก็บอก ตรงๆ ง่ายๆ ได้ก็ไม่ยาก...หมายถึงความจริงใจน่ะครับ ให้ได้ ไม่ยาก(คิดว่าแก้ตัวไม่ทันแล้ว ช่างเถอะ..)
“อย่า-มา-ยุ่ง-กับ-กู!!!!!”
เขาตะคอกใส่ผมเสียงดัง แล้วสะบัดมืออย่างแรง จนในที่สุดก็หลุดจนได้ เขามองลงมาที่ผมด้วยสายตารังเกียจ แล้วทำในสิ่งที่ผมคิดไว้แล้วว่าต้องเจอ
ผั๊วะ!ชาไปทั้งหน้า...รู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดด้วย สงสัยปากแตก
“อ่า...คิดไว้อยู่แล้วว่าต้องโดนแบบนี้...เจ็บนะ”
“หึ! จำเอาไว้ว่าอย่ามายุ่งกับกูอีก!!”
“คงไม่ได้..เพราะผมชอบนาย และผมก็จะจีบนายด้วย”
เขาทึ้งหัวตัวเองด้วยความหงุดหงิด คงรำคาญผมมากสินะ (เออ!!! : เสียงลึกลับ)
“นี่ ถามจริงเถอะ มึงติดใจอะไรกูนักหนาวะ!?!”
“งั้นผมไปแล้วนะ คิดถึงกันด้วยล่ะ”
“อ้าวเฮ้ย! หนีไปง่ายๆงี้เลยเหรอวะ?! กลับมาคุยให้รู้เรื่องก่อนสิโว้ยยยย”
ผมรีบเดินจ้ำอ้าวกลับคณะ ปากก็กระตุกยิ้มขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ถึงแม้ระหว่างทางมีสายตามองมาที่ผมด้วยความสนใจแค่ไหนผมก็ไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้ว คือที่เขาสนใจไม่ใช่เพราะผมหน้าตาดีมากมายหรอกครับ แต่เพราะผมไปสารภาพรักเขาหน้าอาคารใหญ่ประจำคณะต่างหาก เฮ้อออ~ ในที่สุด เขาก็รู้ชื่อผมซักที...เฮ้ย! ลืมบอกชื่อไปนี่หว่า แย่ละ งี้ถ้าเขาอยากเจอผมจะไปถามหาจากใครได้?!? ...ช่างเถอะ คณะเราอยู่ใกล้กันแค่นี้ ยังไงซะก็ต้องเจอกันบ่อยๆอยู่แล้ว เหมือนที่ผมแอบมองเขาบ่อยๆไง โฮะๆๆๆ
.
.
.
.
“ไงไอ้กาย ยิ้มหน้าบานมาเชียว ไปหาหวานใจมารึไง”
วิศ หรือชื่อเต็มๆคือ วิศวะ (ชื่อเดียวกับคณะที่พวกผมเรียนกันอยู่ วิศวะนั่นเองครับ) เพื่อนสนิทกลุ่มเดียวกันกับผมถามขึ้น เมื่อเห็นว่าผมอารมณ์ดีมากกว่าทุกวัน กลุ่มผมมีกันอยู่สี่คนครับ แต่ละคนถือว่าเป็นขาใหญ่ของรุ่นทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นวิศ ที่เป็นเอสของทีมบาสมหาลัยฯ นัท ว่าที่ประธานชมรมหมากกระดาน แล้วก็ พายุ ประธานรุ่น ส่วนผม...เป็นคนที่คุณรัก (ไม่ใช่!) เป็นเพื่อนขาใหญ่ไงครับ ไม่เด่น แต่มีคุณค่า5555555555 ได้รับการนับหน้าถือตาจากเด็กปีหนึ่งพอสมควร แล้วก็สนิทกับพวกพี่ๆปีสามปีสี่หลายคนอยู่
“อือ...โดนชกด้วย เจ็บสุดๆเลย”
ผมว่า นัท เดินเข้ามาดูหน้าผมแล้วร้องซี้ด คือคนที่โดนชกคือผมครับ ไม่ใช่มันซักหน่อย จะตกใจอะไรนักหนา
“มึงโคตรโหดอ่ะ เจอขนาดนี้ยังไม่ร้องซักแอะ นี่ไม่เจ็บเลยเหรอวะ ดูจากสภาพ กูว่าหมัดหนักน่าดูเลยนะเว้ย ไอ้เหี้ยนั่นก็ตัวใหญ่ยังกับควาย รังแกมึงแบบนี้มันเกินไปนะ”
พายุ หรือที่พวกผมเรียกเขาว่าป๊าบ่นอุบอิบ ผมได้ยินบ้างไม่ได้ยินบ้าง เพราะไม่ได้สนใจอะไร ริจะเป็นเพื่อนกับป๊า อย่าได้เก็บทุกคำบ่นของมันมาคิดครับ เดี๋ยวหัวจะระเบิดเอาง่ายๆ ผมที่สนิทกับป๊าตั้งแต่เด็กๆเพราะบ้านอยู่ใกล้กันชินกับนิสัยคิดเยอะของมันไปแล้ว
“อันนี้กูเห็นด้วย กูว่ามึงเลิกชอบมันเถอะว่ะ มองไม่เห็นความดีในตัวแม่งซักอย่าง แถมยังคั่วสาวไม่เว้นวันอีกต่างหาก พวกที่ไม่จริงจังกับอะไรแบบนี้ มึงจะไปชอบให้ได้อะไรวะ”
นัทเทศน์ผม พลางเอาเศษผ้าอะไรซักอย่างมาแผ่ แล้วล้วงมือหยิบน้ำแข็งในแก้วมาใส่ ก่อนจะปั้นให้เป็นก้อนๆแล้วเอามากดลงบนหน้าผม เออ..เริ่มเจ็บแล้ว
“โอ๊ย! เบาๆหน่อย เจ็บ!!”
“นี่กูเบาสุดแล้ว นิ่งๆน่ะดื้อ”
โดนดุเลยต้องสงบปากสงบคำครับ แต่ยังเผลอร้องโอ๊ยๆออกมาเป็นระยะ ก็มันเจ็บโคตรเลยอ่ะ ไม่นึกว่าหมัดจะหนักขนาดนี้ ไม่คิดจะยั้งแรงกันบ้าง ใจร้าย!!
ระหว่างโดนนัทกระทำชำเรา(?) ผมก็ขอแนะนำตัวนะครับ ผมชื่อสกาย เอส เค วาย สกาย ที่แปลว่าท้องฟ้านั่นแหละ ไม่ได้ชื่อดื้ออย่างที่นัทเรียกหรอก เวลาผมทำอะไรเอาแต่ใจ พวกนี้ก็จะชอบเรียกผมด้วยชื่อนี้ตลอดเลย ฟังเหมือนเด็กอ่ะ ไม่ชอบ
“เป็นอะไร ทำหน้าบึ้ง เจ็บมากเลยเหรอ? ..เชี่ยนัท มือน่ะ เบาๆหน่อย ไอ้ดื้อเจ็บ”
“โหป๊า แค่นี้ก็เบาจนไม่รู้จะเบายังไงแล้ว หมัดหนักขนาดนี้ ให้เบายังไงก็เจ็บ”
“มันน่าจะโดนเล่นซักทีนะ ไอ้เวรภูผานั่นน่ะ” วิศพูดเสียงเย็น
“เห็นด้วย!!!”
ทั้งนัทและป๊าพูดพร้อมกัน แย่ละ ภูผากำลังตกอยู่ในอันตราย!?!
“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นเลย ถามจริงเถอะดื้อมันมีอะไรดีมึงถึงได้ชอบมันขนาดนี้”
วิศถามเสียงห้วน คิดว่าไม่พอใจอยู่ แต่ผมไม่รู้ว่าไม่พอใจเรื่องอะไรนี่สิ..
“ไม่รู้เหมือนกัน ก็แค่ชอบอ่ะ”
“เออช่างมึง จะหาเรื่องเจ็บทั้งตัว เจ็บทั้งใจ ก็ตามใจมึง กูเบื่อจะเตือนละ”
ผมยักไหล่ เหมือนนัทหมั่นไส้ เลยกดลงมาแรงกว่าเดิม
“โอ๊ย!!! เจ็บนะ! พอเลยผมจะทำเอง”
ไอ้นัทยื้อผ้าไว้ ผมเลยต้องนั่งนิ่งให้มันทำต่อไป
.
.
.
.
::ภูผา::
“คนเมื่อกี้มันใครวะไอ้ภู?”
ไอ้แดนมันเดินเข้ามาถามผม เมื่อเห็นว่าไอ้เกย์ประสาทกลับนั่นเดินไปไกลแล้ว
“กูก็ไม่รู้ หวังว่าจะไม่ได้เจอกันอีกว่ะ หลอนชิบหาย แม่งงงง”
ผมว่า แล้วร้องยี้ ก็โธ่ คุณๆครับ กูผู้ชายแท้นะครับผม มีเกย์มาสารภาพรักนี่มันไม่น่าดีใจเลยซักนิด เมื่อกี้ชกหน้าไปทีนึง ตัวปลิวเลย มันขาวอยู่แล้วด้วย รอยก็เลยน่ากลัวไปกันใหญ่ ถือว่าทำตัวเอง กูไม่ผิดว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
“มันชื่อสกาย..ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะมึงไอ้ภู ไปชกขวัญใจประจำคณะพวกวิศวะมันเข้า กูไม่ช่วยนะบอกก่อน เหอะ!”
ไอ้ทศพูดขึ้น ในกลุ่มผมมีมันนี่แหละครับตัวคาบข่าว ใครทำอะไรกับใครที่ไหนแม่งรู้หมด ขัดกับบุคลิกเข้มขรึมของมันมากกกกกกกก
“อันนี้ชั้นไม่ขอค้านแกอ่ะทศ ฮีดูสวยและแบ๊วมาก คือ..ถ้าไม่ป๊อปนี่สิแปลก”
ผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม..กุ้งนาง หรือที่พวกผมเรียกมันว่าไอ้นาง หรือเชี่ยนางออกความเห็นบ้าง มันสวยมากครับ ระดับดาวคณะ อาจได้เป็นดาวมหาลัยฯด้วยซ้ำ แต่ไปตกม้าตายตอนไปประกวดดาวมหาลัยฯนั่นแหละ เพราะกรรมการดันพูดไม่เข้าหูมัน เรื่องอะไรซักอย่างนี่แหละครับ ถึงกับถอดส้นสูงปาใส่หัวกรรมการแล้วกระโดดลงไปกระทืบเลยทีเดียว ไว้ว่างๆผมจะเล่าให้ฟัง วีรกรรมมันแสบๆทั้งนั้น เลยคบกับพวกผมได้ไง ฮ่าๆๆๆๆๆ
“เหี้ยแม่งโคตรสวยเลยเหอะเมิงงงงงงง ถ้าไม่เอากูขออออออ”
ไอ้ฟ้าเกาะแขนอ้อนตีน จนผมต้องประเคนให้มันหนึ่งป้าบ มันเป็นไบ แล้วก็เจ้าชู้มากด้วย คือทั้งกลุ่ม มีผมกับมันเนี่ยแหละที่เก็บแต้มแข่งกันอยู่ มันได้เปรียบผมหน่อยตรงที่ได้ทั้งผู้ชายทั้งผู้หญิง ส่วนผม..ผู้หญิงเท่านั้นครับ ไม่มีทางมีของแปลกๆเพิ่มมาในลิสต์เด็กผมแน่
“ตามสบาย ดีเหมือนกัน มันจะได้เลิกชอบกูแล้วไปหลงมึงแทน”
ไอ้ฟ้ากระโดดโลดเต้นเหมือนเด็กๆ คือมึงไม่ได้น่ารักอะไรเลย ตัวใหญ่อย่างกับควาย เพราะฉะนั้น...
“หยุด!!! ก่อนที่กูจะสั่งคนให้มากระทืบมึง!”
เอาแล้วไง เชี่ยแดนโมโห สงสัยรำคาญไอ้ฟ้า กร๊ากกกกกกกกกก คือไอ้แดนมันเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของผู้ทรงอิทธิพลในแถบนี้ครับ ความโหดของมันนี่จัดว่าเด็ด วันก่อนไอ้นางไปกวนตีนมันจนมันโมโห โดนชกเต็มๆหน้า แก้มบวมไปหลายวันเลยครับ ผู้หญิงก็ไม่เว้น (นี่แกยังเห็นชั้นเป็นผู้หญิงด้วยเหรอยะ! : เสียงตะโกนจากที่ไกลๆ)
“ครับท่านแดนดิน กระผ๊มขอประทานอภัยครับ”
เชี่ยฟ้า เล่นไม่ดูตาม้าตาเรือ เพื่อนมึงเหมือนระเบิดเดินได้เข้าไปทุกทีแล้วน่ะ (ห๊ะ? เพื่อนผมด้วยเหรอ? ไม่ม้างงงงง)
“พวกมึงอย่าเพิ่งวางมวยกัน เรามาคิดหาวิธีช่วยไอ้ภูจากสกายดีกว่า จะเรียกโค้ดเนมมันว่าอะไรดี?”
“เกย์แบ๊ว” ไอ้นางว่า
“ตุ๊ดโรคจิต” เชี่ยแดนเสริม
“คนสวยยยยยยยย...” คงไม่ต้องบอกนะว่าใคร (- -)
“ก็เรียกมันว่าสกายเนี่ยแหละ จะไปตั้งโค้ดเนมให้ยุ่งยากทำไมวะ”
“เออว่ะ แกฉลาด” นางชมผม พวกที่เหลือก็พยักหน้าเห็นด้วย คือ...กูว่ากูไม่ได้ฉลาดอะไรหรอก พวกมึงคิดไม่ได้มากกว่า
“เอางี้ ถ้ามันเข้ามาหาไอ้ภูเหมือนวันนี้อีก ก็ให้มึง..” ทศชี้ไปที่ไอ้ฟ้า “..ออกหน้าไปจีบมันเลย ถ้ามันหนีมึง มันก็จะได้ไปจากไอ้ภูด้วย”
“แล้วถ้ามันไม่หนีกูล่ะ” ไอ้ฟ้าถามแทรก เชี่ยทศยิ้มมุมปากเหมือนทุกครั้งที่คิดแผนชั่วๆได้
“แสดงว่ามันสนใจมึงไง ตรรกะง่ายๆ ไม่ว่าจะหนี หรือไม่หนี มันก็ไม่ได้เข้ามายุ่งกับไอ้ภูอยู่ดี”
“ฉลาด!!!” ผมชมมัน คือผมกับไอ้ทศนี่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ม.ปลาย ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา แผนมันไม่มีพลาด...มั้ง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
