Hell hotel โรงแรมนี้ปีศาจจอง

          ขอโทษทีนะครับ!!! ตั้งเเต่เกิดมาผมยังไม่เคยถูกเเบกพาดไหล่เเบบนี้มาก่อนทั้งชีวิต คุณกล้าดียังไงครับ ไอ้หมาหมวกเซฟ!!! คุณเป็นใคร!! 

          " เป็นมนุษย์หมาป่าที่ขยันที่สุด มีปัญหาไหมไอ้เบ๊ " ไอ้หมาพูดลอยคล้ายจะอ่านใจผมได้ เออ ... ปีศาจมันจะอ่านใจผมได้ทุกตัวเลยรึไง ผมจะได้ไปให้ยามซอมบี้อ่านใจผมด้วยเลยดีไหม!!!  สิทธิส่วนบุคคลนะรู้จักบ้างไหม? ไม่มีมารยาทกันเลย

          " มี เเต่ไม่อยากใช้เพราะกลัวเสียมารยาท " ไอ้หมากล่าวลอยอีกเเล้ว กวนบาทานะเนี่ย อย่าให้ออกจากกระสอบไปได้นะไม่งั้นๆๆๆๆ จะกราบงามๆสักที(หนูมิมิมิ ลูกเเม่!! ออกไปก็ไม่รอดหรอกลูกกกก : ไรเตอร์)

          "อย่าดิ้นมากสิ ไอ้เบ๊ " โอ็ยยยยย ก็ไม่ได้อยากดิ้นหรอก เเต่มันอึดอัดรู้มั้ยเดี๋ยว หายใจไม่ออกตายคุณจะรับผิดชอบยังไง?

          "ซื้อดอกไม้จันน์ให้ก็พอ ไม่มีตังค์ " อ่านใจได้จิงๆด้วย ทีัหลังไม่คิดในใจเเล้ว

          "เอามันมาให้ฉันดีกว่าาาานะ เเบกคนเดียวก็เมื่อยเเย่เลยสิ " เสียงเเบบนี้มัน ต้องเป็น ไอ้ค้างคาวโรคจิตเเน่เลย!! ไม่อ่าว ไม่อ่าว เขาไม่อยากถูกดูดเลือด  เขายังอยากมีชีวิตที่สดใสมุ้งมิ้งฟุ้งฟิ้งอยู่นะ ไอ้หมาช่วยเค้าด้วยยยยย

          "จะดีเหรอ? " ไอ้หมาป่าถามไอ้ค้างคาวครับ สาธุไม่ดีๆ ช่วยมิดีกว่าาาา มิยอมทำทุกอย่างเลยได้โปรดดดดด

           "ดีสิๆ เหอะน่าาาาา นายจะได้ไปทำอาหารตอนรับท่านเจ้าหน้าที่ไง" ไอ้ค้างคาวตอบ ไม่เอา ไม่เอา ผมยอมอยู่กับไอ้หมาทั้งวันทั้งคืนไม่หลับไม่นอนดีกว่าาาาา

          "เอาไปดิ " อ้าวว!!! ทำอย่างนี้กับผมได้ไง อยากให้ผมตายเหรอออออ  ม่ายยยย            ม่ายยย   ผมเกลียดเเกกกกก

          "เเต่ถ้ามันเป็นรอยนิดเดียว เเกรู้นะว่าจะโดนอะไร" โอ้.... รู้จักเป็นห่วงด้วยซึ้ง ปลื้มมมมม 

          "รู้เเล้วๆ จะพยายามเเล้วกัน" อิลเดียสตอบก่อนที่ผมจะรู้สึกเหมือนกับโดนกระชากเเล้วลากอย่างไม่ไยดี เฮ้ยๆๆๆ ผมเป็นคนไม่ใช่หิน ที่ทนต่อเเรงกระเเทกนะเว้ย เดี๋ยวฟ้องพ่อเลย โป้งเเล้ว เเต่เดี๋ยวสิ!!! มันบอกว่าจะพยายามไม่ใช่เเสดงว่า 30% ผมจะสามารถอยู่รอดได้อ่ะดิ เเงงงงงงงง

          ไม่นานนัก ผมก็รู้สึกเหมือนมาถึงห้องเเล้ว รู้ได้ไงเหรอ ฮึๆๆ เพราะผมถูกโยนลงเตียงที่เดิมอ่ะดิ ม่ายยยยย 70%ที่่ผมจะโดนกระทำเยี่ยงเดิม เเละอาจไม่มีคนมาช่วยก็ได้ ตายเเน่เลยยยยย

          "ออกมาน่าาาา ไอ้เบ๊มุดอยู่ในกระสอบอยู่ได้ เเก้ปากถุงให้เเล้วนี่" ไม่ออก บังคับยังไงก็ไม่ออก ไม่ออก ไม่ออก ไม่ออก

          "ถ้า ไม่ออก ฉันจะพาออกมาเองนะ~" ไม่ออกกกกกกกก สาบานว่าจะไม่มีวันออก

           เเคว้กกก!!!

          ไม่ทันไหร่กระสอบที่กำบังสุดท้ายของผมก็โดนทำลายไปอย่างง่ายดาย เเงงงงง เขยิบครับเขยิบหนี ดุสิหน้าไอ้ค้างคาวมันดูเเปลกๆจัง ดูยังไงอ่ะ กระหายใช่ กระหาย!! เเว้กกกกกกก 

          กระหายเลือดดดดดดดดดด 

           ไม่รู้ตอนนี้ห้องที่อุณหภูมิกี่องศาเเต่ผมรู้สึกว่าเหงื่อผมออกไม่หยุดเเละรู้สึกสั่นทั้งตัว ถึงเเม้ไอ้ค้างคาวจะไม่ได้เขยิบเข้าหาผม เเต่ผมก็ยังกลัวอยู่ดี เหตุการณ์ขวัญเสียครั้งนั่นยังอยู่ในหัวผม วนเวียนในหัวผมอยู่เลย เเต่ครั้งนี้ถึงเเเม้จะไม่ได้กันประตูเเต่ผมก็ก้าวเท้าไม่ออกจิงๆ

          "กลัวเรอะไง" ไอ้ค้างคาวถาม ดูเหมือนมันจะสบายๆ จังนะครับ ดูนอนเอกเขนกเลยเชียว

          ผมพยักหน้าเเทนคำตอบ

          "เอาอย่างนี้....."  ทันใดนั่น ไอ้ค้างคาวได้เขยิบเข้าหาผมเรื่อยๆ ผมก็เขยิบถอยหลังจนตอนนี้เขยิบไปไหนไม่ได้เเล้ว หลับตาครับหลับตา กลัวตายยยยยย

          ก๊อกๆๆๆ

          เสียงสวรรค์ ช่วยชีวิต ไอ้ค้างคาวหยุดครับ หยุดเขยิบเข้ามาเเล้ว!!!! เเต่ เอ๊ะ ใครล่ะมาเคาะประตู ? เหรอว่าาาา.....

          "ไปเปิดประตูเเล้วครับ อ้าวคุณน้าดูลัลฮา " ว่าเเล้วเชียว หาที่ซ่อนๆๆ ผมพลุ่งพลังหาที่ซ่อนครับ ที่จริงกะจะวิ่งหนีไปเลยเเต่ทำไม่ได้ ซ่อนก่อนๆดีกว่า หลบไอ้ค้างคาวไปในตัวด้วย ซ่อนไหนดีๆ  ไม่ทันแล้วๆ ซ่อนใต้เตียงเลยก็แล้วกัน

          "สวัสดีจ้ะอิลเดียส น้าดีใจนะที่เธอมาพักที่โรงแรมในเครือข่ายของน้า" เสียงของสตรีสูงศักดิ์ดังขึ้นก้องอย่างน่าเกรงขาม 

          "ที่มาหาผมมีธุระอะไรเหรอครับ" ไอค้างคาววิปริตตอบกลับอย่างสุภาพ

          "อ๋อ น้ามาฝากของให้หนูเอาไปให้ท่านเค้าท์หน่อยจ้ะ"

          "แล้วไหนล่ะ? ของฝากของผม" แหม......ทำเป็นอ้อน ทำเป็นหว่านล้อม 

          "ใครจะไปลืมของฝากสำหรับหลานสุดรักล่ะ นี่ไง เลือดชั้นดีอายุ 100 ปี จากฝรั่งเศส" 

          " เย้!!!! ดีใจที่สุดเลย ขอบคุณครับ" เจ้าค้างคาวพูดอย่างเริงร่า

          "งั้นน้าขอไปตรวจโรงแรมต่อนะ" จากนั้นเสียงประตูปิดก็ดังขึ้น ผมจึงออกจากที่ซ่อน 

          "ฉันช่วยนายแล้ว ทีนี่ก็ถึงคราวที่นายต้องตอบแทนฉันบ้าง" ผมชักเริ่มกลัวๆ แล้วซิ ชะตาชีวิตของผมต่อไปนี้จะเป็นเยี่ยงไรต่อกัน?!