Your my precious นางเงือกที่รัก

"เร็วๆสิเรย์เดี่ยวขึ้นรถเมย์ไม่ทันกันพอดี"
"เออหน่า นั้นไงมาแล้ว" แล้วเราสองคนก็กระโดดขึ้นรถทันที ส่นฉันจะหลับอ้ะเมื่อคืนก็กว่าจะได้นอนเอาแต่เขิน แล้วมาปลุกตานั้นแต่เช้าอีก. เห้อออ 
"ง่วงหละสิ"
"งืมมมม" อยู่ๆเรย์ก็จับหัวฉันมาพิงที่ไหล่ของเขา
"พิงไหล่ฉันก่อนแล้วกันน้ะ" รู้สึกดีจังเลย  เวลาก็ผ่านไปอย่างเชื้อช้า....
"นี้ๆตื่ได้แล้วเด็กน้อยเอาแต่นอนอยู่ได้ ขึ้นอืดกันพอดี" 
"นะนี่บ่นไรของนายไปๆถึงแล้วหนิ"
ณ อควาเรี่ยม
"สวัสดีค่า ไม่ทราบว่ามากันกี่ท่านค่ะ " พี่พนักงานขายบัตร
"สองท่านครับ"
"1200บาทค่ะ" เรย์ก็หยิบเงินให้พี่เขาเสร็จสรรพ แล้วเราก็เดินเข้ามาในอควาเรี่ยม
"ว้าวววว หะเห้ยยย" อยู่ๆฉันก็วิ่งเข้าไปแต่ไม่ได้มองว่ามันมีบันไดฉันเลยหลับาปี๋ เอ้ะแต่ทำไมไม่รู้สึกเจ็บ
"ทำบ้าไรขอเธอเนี่ย!" ตกใจจจ
"ขะขอโทด" บ้าปะเนี่ย แค่สะดุดแค่นี้ต้องโกรธด้วย เหอะ
"เรย์ เราขอโทด หง่า" ฉันพูดอีกครั้งแล้วเขาก็เอามือมาวางที่หัวฉัน
"ไม่ได้โกรธเธอหรอกหน่าแค่เป็นห่วงเชยๆ ขอโทดด้วยนะที่ตะโกน อ้ะจับมือฉันมาจะได้ไม่หลงหรือสะดุดอะไรอีก "  
"เรย์นายอยากไปดูอะไรหละ"
"ไปดูแพนกวิ้นไหม เห็นเธอชอบหนิ" เอ้ะรู้ด้วย
"ว้ายยน่ารักจังเลย อิอิ"
"ชอบไหม "
"มากกกกก เรย์เราอยากเข้าไปเล่นกับมันอะ"
"รอแปปนะ ขอโทดนะครับถ้าจะขอเข้าไปจับแพนกวินได้ไหมครับ"เรย์เขาเดินไปถามพี่เจเาพนักงานแล้วพี่เขาบอกว่าได้แต่ต้องไปกับเจ้าหน้าที่มันเป็นช่วงอาหารของมันพอดี เลยให้นักท่องเที่ยวที่อาสาเข้าไปได้
"นี้ๆเจ้าแพนกวิน อยู่ที่นี้สบายดีไหม" ฉันถาม
"แก้บๆ สบายดีน้ะแก้บๆ ท่านเจ้าหญิงเงือก"
"ฉันลืมว่าเราคุยได้ นี้ๆขอฉันกอดได้ไหม" อยู่เรย์ก็ถาม
"แก้บๆ" อยู่เรย์ก็อุ้มมันมากอด ว้ายอิจฉาจัง เอ้ะทำไคนมุงเยอะจัง. แย่แล้วว ลืมไปว่าอยู่ในอควารี่ยม
"ไปกันเถอะเรย์คนมุงกันเยอะแล้ะ" แล้วฉันก็ลากเรย์ไปมา555
 ขอกำลังใจหน่อยน้าค่าาา