Your my precious นางเงือกที่รัก

เออ ไปโลกบาดาลไม่ต้องไปกันและพิธีก็ไม่ต้องทำ เห้ออออ สุดท้ายฉันก็ต้องมานั่งกินข้าวคนเดียว ณ ห้องเรียนนนนน
"นี้พวกเธอเห็นโมเอน่าไหม"
"เห็นเดินไปทางโรงอาหารหนะ"
"โรงอาหาร ตายและ ดันลืมเรียกโมเอน่าให้มากินข้าวด้วยตายแน่เลย"
"งั้นพิ้งค์ขอไปนั่งอ่านหนังสือก่อนนะเรย์"
โรงอาหาร น่าเบื่อๆๆ ฉันบ่นพร้อมเอาจานไปเก็บ ฉันหันไปสบตากับเรย์ ส่วนฉันก็รีบเดิน เพราะยังไม่อยากเจอเขาเลย
"เห้ๆ โมเอน่า" หึ
"นี้ จะเดินหนีทำไม" เรย์พูดพร้อมคว้าข้อมือฉัน
"อย่ามายุ่งกับฉัน!!"
"เธอโกรธอะไรฉันเนี่ย" ถามมาได้
"หึ โกรธอะไรหรอ"
"ใช่" อีงั้ง
"ใครกันหละ ที่ลืมฉันไม่ชวนไผกินข้าวเข้าใจไหมว่ามันเหงา"ฉัรพูดไปน้ำตาซึมๆ
"ฉะฉันขอโทด" ฉันไม่รับคำขอโทดของเรย์ฉันรีบวิ่งหนีออกมา แล้วกลับบ้านทันทีไม่ต้องเรีบนและ