บอกว่าไม่คบไง

     สวัสดีค่ะ ดิฉัน พริ้ว แม่เลี้ยงของอเล็กซ์ ค่ะ ดิฉันจะบอกว่า " นิยายนี้อาจไม่ค่อยออกแนว'y' เท่าไร ดั้งนั้น โปรดใช้ จักรยาน ในการ อ่าน ''ค่ะ
                                                                                จาก พริ้ว แม่เลี้ยงค่ะ
ผม อเล็กซ์ ชายหนุ่มรูปงามที่โตมาพร้อมกับของที่เรียกว่า ความรวย  วันๆผมไม่คอยไปใหน ผมมักนอนอยู่ในห้องแอร์มากกว่า มีอยู่วันหนึ่งซึ่งผมต้อง ออกไปข้างนอก ซึ่งแดดมันร้อนมาก
   "ยังไงก้อเถอะผมจำเป็นจริงๆสินะ" ผมบ่นมาคนเดียว "ยังไม่ไปอีกหรออเล็กซ์"เสียงนั้นดังมาจากข้างหลังผม ซึ่งเป็นเสียงที่ผมกลัวที่สุด "จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับ" ผมบอก แล้วเดินไป
ขณะที่เดินไปนั้นอเล็กซ์ ได้เจอกับเด็กผู้ชาย ดูโทรมมากนอนอยู่ข้างถังขยะ ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจเพราะผมก็หงุดงิดพอแล้วที่ต้องออกมาข้างนอก เด็กคนนั้นเงยหน้าขึ้นเเล้วมาที่ผมพร้อมพูดเบาๆว่า "หิวจังเลยครับแม่ครับ" แล้วสลบอีกรอบ  นั้นทำให้ผมอึ้งไปเลย ใครบังอาจมาเรียกผมแบบนี้นะ  ผมโทรไปหาแม่เลี้ยงของผมเเล้วพูดว่า "แม่ครับให้คนมารับผมหน่อย" ซึ่งพริ้ว(แม่เลี้ยง) ได้ถามว่า"อยู่ไหนล่ะ" "หน้าปากซอย" ผมพูดไปไม่นานก็มีรถจากบ้านมารับผมไป ผมบอก ว่า "อุ้มเด็กคนนั้นไปด้วยนะ" 'ได้ครับนายน้อย' ทำไม ทำมายยยยย ผมไม่เข้าใจ ใครก็ด้ายยยย
 ผมกลับไปถึงบ้านด้วยความเหนื่อยล้า ผมให้เมดของผมจักเด็กคนนั้นไว้แล้วให้พาไปอาบน้ำแล้วพามาห้องของผม พอเด็กคนนั้นรู้สึกตัว ผมจึงให้เมด นำอาหารมาให้ แล้วซักประวัติ ของเด็กคนนี้ซะ