ไม่ลืม

      ผมถูกพาลงมานอนบนเตียงด้วยความเมา  พี่วิน รุ่นพี่ที่ไม่ได้พบกันหลังจากจบมหาวิทยาลัยมาเจอกันโดยไม่นัดหมาย  พี่วิน ชวนผมดื่มจนเมาและอาสามาส่ง

      ผมนอนหงายอยู่บนเตียง พี่วินจัดการถอดเสื้อผม  

      "จะทำไรพี่..."

       พี่วินไม่ตอบรูดซิปถอดกางเกงผม  ผมพยายามดึงไว้แต่ไม่มีแรง  ยามนี้ผมแทบไม่มีสติที่จะขัดขืนอะไร  จนผมนอนเหลือแค่กางเกงในสีขาวตัวเดียว

       "ร่างนายน่าฟันจริง ๆ วะ"

       วินมองร่างผมอย่างยินดีเขาถอดเสื้อผ้าออกอย่างรวดเร็ว  เหลือแค่กางเกงในเหมือนกัน  พี่วินนั่งลงข้างแล้วเอามือลูบหน้าอกแล้วจูบลงมาที่ปากผมอย่างเร้าร้อน  เท่านั้นผมแทบหายเมาแต่พี่วินจับตรึงแขนผมไว้  ผมผลักพี่วินให้ถอยห่าง "อย่านะพี่ ! นี่มัน..."

        ผมตอบได้แค่นั้น พี่วินลูบมือลงไปที่ส่วนอ่อนไหวที่กางเกงใน

        "อย่า..นะพี่..ตรงนั้น..อื้อ.."

        ผมครางออกมา ความเสียวซานทำให้ไม่อาจขัดขืน พี่วินดีใจจึงจูบผมอย่างเร้าร้อน  ผมแทบขาดใจไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมานอนกับชายด้วยกัน

        "อ้า..พี่..มัน...เสียววว...อ้า..."

         ผมพูดออกมาแทบขาดใจ มือพี่วินยังเร่งเร้าอยู่  กางเกงในผมเริ่มเปียกแฉะเมื่อของเหลวสีขาวขุนถูกปลดปล่อยออกมา ผมครางออกมาจนพี่วินหัวเราะ พี่วินมองมือที่แฉะอย่างพอใจ  ก่อนจะถอดปราการสุดท้ายของผมออก พีี่วินถอดกางเกงในออก  แล้วถางขาผม 

        ผมตกใจที่พี่วินถางขา เอาแก่นกายเข้าแนบชิดรังสีชมพู

        "อย่านะพี่.."ผมร้องเสียงหลง

        แก่นกายแนบชิดจนลงลึก  ผมครางและร้องออกมาอย่างเจ็บแปลบ พี่วินขยับกายเข้าออกช้า ๆ ผมแทบบิดไปมาบนที่นอน

        "โอ๊ย..ชี้ยดดด"

        พี่วินเร่งจังหวะถี่ขึ้น

         "อ้า...ชี๊ดดด...อ้า...."

       จนของเหลวสีขาวปลอยออกมาเต็มรังสีชมพู  

        "ครั้งแรกก็แบบนี้แหละ  ไปอาบนำ้ซะ"