EAT ME IF YOU CAN [[ Yaoi ]]

                             

EAT ME IF YOU CAN [5]

 

     [Near]

     ผ่านไปอีกสองสามวัน แม่และพ่อเลี้ยงผมก็กลับมาครับ และไอ้กัสก็กลับมาเป็นพี่ชายที่แสนดีต่อ นั่นคือ ไม่กิน ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ..แล้วก็ไม่หิ้วใครเข้าบ้านอีกด้วย แต่กูอยากจะบอกว่ากูเชื่อตายแหละ เมื่อวานตอนเช้าผมนั่งรถไปโรงเรียน เห็นจะๆคาตาเลย กล่องถุงยางพร้อมใช้งานนอนอยู่ในที่เก็บของด้านหน้ารถมัน ความจริงผมไม่ได้เสร่อไปเปิดหรอกครับ ไอ้กัสใช้ผมให้หยิบของให้ก็เท่านั้น กูเลยเจอของดีเลยไง ส่วนมันหรอ มันก็ได้ล้อผมอีกอ่ะเด้

     'หึๆๆ ไม่เคยเห็นล่ะสิ'

     'กูเคยเห็นโว้ย!'

     'แต่ไม่เคยใช้...'

     'ไอ้สัด กูเป็นนักเรียนอยู่'

     'ไอ้อ่อนเอ๊ย ลงไปได้แล้วถึงโรงเรียนของนักเรียนอย่างมึงแล้ว!' มันว่า ก่อนจะใช้อุ้งมือเดิมๆ ผลักไสไล่ส่งผมออกมาจากรถมัน เท่านั้นแหละ พอผมออกมาจากรถมันเท่านั้นแหละ ผมก็สัญญากับตัวเองว่า

 

     กูจะลากคนมานอนกับกูด้วยให้ได้ !!!!!!!

 

     'เหลวไหล สิ้นดี....'

     'โห้ย มึงคิดซะว่าไปนอนเล่นเกมส์กับกูเถอะน๊า..' ผมกำลังเกลี้ยกล่อมไอ้บลูให้ร่วมแผนการกับผมอยู่ ไอ้บลูแม่งกลับด่าผมกลับมาอย่างไรเยื่อใยสิ้นดี

     'มึงคิดว่าจะหลอกไอ้เหี้ยพี่กัสได้หรอ' ไอ้บลูถามผมกลับ เอิ่ม คือถ้ามึงจะเรียกมันว่าไอ้เหี้ย อย่ามีพี่ต่อท้ายเลยว่ะ

     'ไม่ลองไม่รู้'

     'อีกอย่างกูกับไอ้เครปเป็นอะไรกัน ไอ้พี่กัสมันก็รู้ มันไม่โง่ให้มึงหลอกหรอก ว่ามึงกับกูทำอะไรอยู่ในห้อง เผลอๆมันจะเดินเข้ามาตบหัวกูด้วย ที่รบกวนมันนอน' ไอ้บลูสวดผมยาวเลยครับ ความจริงไอ้บลูกับไอ้กัสมันรู้จักกันนอกรอบอยู่แล้ว เพราะไอ้พี่เครปเป็นรุ่นพี่ไอ้กัส ดังนั้นเวลาพวกแม่งนัดกินเหล้ากัน ก็ต้องเจอกันอยู่ดี 'อ้าว แล้วนั่นมึงจะไปไหนอีก'

     'กลับบ้าน ปวดหัว อยากนอน' ผมบอกมันครับ วันนี้ผมนั่งดมสีในห้องเรียนมันทั้งวันเลย เมาได้อีกนะกู กูเข้าใจความรู้สึกไอ้กัสแล้วว่าทำไมไม่ยอมไปนอนห้องมัน เพราะกลิ่นสีแม่งสุดๆอ่ะ

     'เออๆ กูไปส่งมึงไม่ได้นะ เดี๋ยวเหี้ยเครปมารับ' บลูไนบอกผมครับ ผมไม่รู้ว่ามันกับพี่เครปได้กัน เอิ่ม หมายถึงรู้จักกันตั้งแต่แรกยังไง แต่มันทั้งคู่ก็ดูรักกันดีนะ แล้วถึงพี่เครปมันจะอายุห่างกับผมกับไอ้บลูตั้งหลายปี แต่ไอ้บลูก็ไม่เคยเรียกมันว่าพี่เลยเรียกแต่..ผัว

     'เออ จะไปอาปานาเฮ่กันอีกอ่ะดิ ไม่ไหวๆเลยนะพวกมึง'ไอ้บลูไม่ตอบผมต่อครับ แต่มันยกนิ้วกลางให้ผมเลย ผมเลยเดินถือกระเป๋าออกจากห้องเรียนแม่งเลย เมื่อกี้อยู่ทำเวรกันครับ แต่ไปๆมาๆ เหี้ยบลูมันทำคนเดียว ส่วนผมก็นั่งดูมันทำสิครับ ผมเดินลงมาจากอาคารเรียน เจอไอ้เหี้ยอ้นกับน้องอะไรไม่รู้กำลังทะเลาะกันอยู่ สมน้ำหน้าแม่งเจ้าชู้ดีนัก แต่พอผมเดินพ้นตึกเรียนมาเท่านั้นแหละ ผมก็อยากจะวิ่งกลับเข้าไปทันที เมื่อเจอร่างสูงของไอ้เหี้ยกัส ยืนหลบแดดอยู่ใต้ต้นไม้

     'เฮ้ๆๆๆ...' ผมที่กำลังเดินผ่านมัน กลับถูกมันดึงแขนเอาไว้ ผมเงยหน้ามองมันด้วยสายตานิ่งๆ แล้วพูดต่อ

     'เหี้ยไร..วันนี้ไอ้มิลานไม่มา'

     'กูรู้แล้ว'

     'มาตกเหยื่อใหม่ ว่างั้นเหอะ...'

     'เออ แล้วกูก็ตกได้แล้วด้วย นี่ไง..' มันว่า แล้วออกแรงบีบที่แขนผม สัดกูเจ็บจี๊ดเลย !

     'สัด กูไม่ใช่เด็กมึง!' 

     'แต่กูอยากได้มึงว่ะ.. อย่างมึงนี่คืนละเท่าไรวะ' มันถามผม พร้อมกับยักคิ้วกวนส้นตีนให้ผมหนึ่งครั้ง

     'ร้อยล้าน!'

     'เหอะ ร้อยล้านเลยหรอ ขนาดมิลานที่ว่าเด็ด กูยังให้คืนละพันเลย มึงมาจากไหนจะเอาจากกูตั้งร้อยล้าน...' มันพูดด้วยน้ำเสียงโรคจิต แต่ถ้ามิลานเป็นจริงอย่างที่มันพูดจริง ... มิลานกำลังคิดอะไรอยู่วะ 'กูให้มึงเสนอราคาอีกรอบ ว่ามาเท่าไร...' ไอ้กัสถามผมต่อ เริ่มมีคนบางส่วนมองผมกับมันแล้วครับ รวมถึงกลุ่มเพื่อนไอ้มิลานด้วย

     'มึงอยากนอนกับกูหรอไอ้กัส...' คราวนี้ผมถามมันกลับบ้าง ไอ้กัสหัวเราะโรคจิตๆ และพยักหน้าให้ผมอย่างมั่นใจ

     'เออ กูอยากนอนกับมึง'

     'มึงชอบสักใช่ไหม...' ผมถามมัน เพราะไอ้กัสชอบสักไม่ใช่เล่น แต่มันไม่ได้ชอบการลงเข็มอะไรหรอก มันชื่นชอบในลายสักมากกว่า

     'เออแล้วไง'

     'สักชื่อกูลงบนตัวมึงสิ..เอาแบบให้เด็กมึงเห็นเลยนะ แล้วถึงเวลานั้นกูจะยอมลองนอนกับมึงดูก็ได้....' ผมพูด อย่างคิดแล้วคิดอีก เพราะไอ้กัสคงไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก เพราะทำแบบนั้นก็เท่ากับมันฝังตัวมันเอง!

     'หึ..แค่นั้นเองหรอ' มันหัวเราะในลำคอ แล้วถามผมกลับ

     'อื้ม...'

     'เตรียมตัวไว้ได้เลย มึงได้เป็น..เมียใหม่กูแน่ หึๆ'มึงคงไม่ทำจริงใช่ไหม กัส! เพราะสีหน้ามึงไม่ได้บอกกูเลย ว่ามึงจะแกล้งกูเล่น !

 

     หลายวันต่อมา ผมไม่เห็นไอ้กัสเดินเข้าออกบ้านเลย พ่อเลี้ยงบอกว่า มันไปค้างบ้านเพื่อน เพื่อทำงาน ไอ้ผมก็โล่งใจหน่อยกับสิ่งที่พูดไป แต่พอแม่งกลับมาเท่านั้นแหละ กูเริ่มเครียด แล้ว แม่งเอาสมุดฟอนต์ตัวอักษรทั้งไทย-อังกฤษ มานั่งเปิดด้วย กูล่ะเสียวไปถึงกระเพาะ!กูจะตายเพราะปากก็คราวนี้แหละ

     อ้อ ส่วนวันนั้นผมกับไอ้กัส ไม่ได้กลับมาพร้อมกันหรอกนะ พอดีไอ้ซัน มันเพิ่งกลับจากไปเที่ยวยุโรปกับครอบครัวมันมา มันเลยหอบช็อคโกแลตมาฝากผมหลายหลังใหญ่ ตอนนั้นเองผมเลยแยกกับไอ้กัส และรู้ถึงความตั้งใจของมันที่จะมารับผมกลับบ้าน แต่ขอโทษ กูหยิ่งอ่ะ! ผมเองก็ไม่ได้ชอบอะไรกับไอ้แท่งดำๆ นี่มากมาย พอมันขนมาฝากเลยได้แต่แจกคนนู้นคนนี้แล้วส่วนที่เหลือก็แช่ใส่ไว้ในตู้เย็นที่บ้านบ้าง เพราะไอ้เหี้ยกัสโซ่มันชอบแดกซะเหลือเกินไอ้ช็อคโกแลตนอกเนี่ย

     พ่อแม่ผมไม่อยู่บ้านอีกแล้ว ช่วงนี้ใกล้สิ้นปี งานท่านทั้งสองรัดตัวมาก ผมเลยได้อยู่บ้านคนเดียวตั้งหลายวัน และได้ยินแว่วๆว่า เดือนหน้าทั้งเดือนท่านทั้งสองอาจจะไม่ได้อยู่บ้านทั้งเดือน เพราะออกเดินสายตามต่างประเทศอยู่ตลอดเวลาโธ่ แม่อ่ะ!

 

     วันนี้ก็เช่นกัน หลังจากผมกลับจากโรงเรียน ผมก็มานอนแอ้งแม้งอยู่หน้าทีวี ตรงบริเวณโซฟาที่ไอ้เหี้ยกัสมันเคยโชว์หวิวกับเมียเด็กมันเนี่ยแหละ แต่กูไม่สน บ้านกู กูนอนมาก่อนที่มึงจะมาหวิวกันอีก! พอผมนึกถึงหน้าไอ้เด็กใหม่ของไอ้กัส ผมก็อยากจะวิ่งไปบอกไอ้มิลานเหลือเกิน ว่าแม่งหิ้วชู้เข้าบ้านตลอดเวย์ มึงน่าจะตาสว่างได้แล้วนะไอ้มิลาน!

     เสียงเปิดประตูบ้าน พร้อมกับเสียงรถ ทำให้ผมตื่นจากการสาปแช่งไอ้กัส ผมเงยหน้าไปมองผ่านประตูกระจก เห็นร่างสูงของไอ้กัสกับร่างเล็กคุ้นตาอย่างไอ้มิลานกำลังช่วยกันเปิดประตูบ้านอยู่ แหม ช่วยกันดีเหลือเกิน!กูโทรไปบอกไอ้ออร์แกนนั่นดีไหมวะ เอาแม่งให้รถไฟชนกันเลย!

     ขณะที่ผมกำลังคิดแผนชั่วร้าย พอๆกับนิสัยไอ้กัส เสียงประตูบ้านข้างในก็เปิด ฝีเท้าเบาๆบ่งบอกถึงความไม่ชำนาญในพื้นที่ กูว่ามิลานชัวร์ผมรีบล้มตัวลงนอนกับโซฟา แล้วหลับตาลง ทีวงทีวีช่างแม่งมัน กูจะฟอร์มหลับเสียอย่าง!

     'อ้าว.. เนียร์' นั่นไงไอ้มิลานจริงๆด้วย เสียงฝีเท้ามันกำลังบอกผมว่า มันกำลังเดินเข้ามาใกล้โซฟาที่ผมฟอร์มนอนอยู่

     'ทำไมไม่รอพี่หน้าบ้านล่ะมิลาน...' เสียงเมียดังขึ้นและเงียบไปได้ไม่เท่าไร เสียงอิตัวผัวก็ดังขึ้นตามมาติดๆ ไอ้กัสคงพาเมียเด็กมันมาหวิวเหมือนเดิม ผมล่ะสงสารมิลานจริงๆ ผมควรจะบอกมันดีไหม ...

    'มิลานขอโทษ...'

     'ถ้าไม่รอพี่หน้าบ้าน ก็ขึ้นไปรอห้องพี่เลยก็ได้' ไอ้กัสพูดต่อ จากนั้นผมได้ยินเสียงมิลานติดๆ ขัดๆ กูว่าแม่งต้องจูบกันแน่ๆ

     'ขึ้นห้องกันเถอะ..'

     'พี่กัส ปิดทีวีดีไหม เนียร์หลับแล้ว'

     'ช่างแม่งมัน..ปล่อยมันไป เราขึ้นไปคุยเรื่องของเราดีกว่า' ไอ้กัสว่า ก่อนที่เสียงของคนทั้งคู่จะหายไปจากห้อง ผมจึงลืมตาขึ้น ผมว่า ผมน่าจะชินได้แล้วกับการที่ไอ้กัสลากคนนู้นคนนี้เข้าบ้านน่ะ แต่ทำไม... ผมยังไม่ชินกับมันเสียที...........เหมือนผมกำลังเสียดาย.. อะไรบางอย่าง

     'บัดซบ.. กูคิดอะไรของกูวะ' ผมด่าตัวเองที่เผลอคิดอะไรโง่ๆออกไป ก่อนจะหยิบรีโมทเปลี่ยนช่อง สักพักไอ้เหี้ยกัสก็เดินลงมาอีกรอบ มันเดินตรงไปในห้องครัว แบบไม่สนใจผมที่อยู่ในห้องนั่งเล่นเลย ทั้งๆที่มันก็เป็นทางผ่านเดินไปห้องครัวเช่นกัน

     'พี่กัสอยู่ไหมครับ...' ผมกำลังนั่งดูหนังของผมอยู่ดีๆ เสียงอีกเสียงก็ดังขึ้น นี้ถ้าเป็นโจรกูคงโดนปาดคอไปแล้วล่ะ เจ้าของเสียงคือออร์แกนเห้ย! ได้ข่าวว่าบนห้องไอ้กัสมีไอ้มิลานอยู่แล้วไม่ใช่หรอ!!

     'มาทำไมวะมึง' ผมหลุดปากถามมันออกไปตรงๆ ไม่คิดว่าไอ้ที่ผมสาปแช่งไอ้กัสไปจะมาเร็วขนาดนี้

     'พี่กัสโทรเรียกให้เรามาน่ะ ตกลงพี่กัสอยู่ไหม..' ออร์แกนถามผมต่อ มันโตกว่าผมปีหนึ่งมั้ง ถ้าจำไม่ผิด

     'อยู่หลังบ้าน...'

     'ขะ..อ้าวพี่กัส กำลังเดินเข้าไปหาเลย' เจอกันแล้วสินะ กูอยากจะรู้ ไอ้กัสมันจะไล่ไอ้เหี้ยนี่ไปยังไง

     'มาแล้วหรอ ขึ้นห้องสิ..พี่รอเราตั้งนาน'เห้ยย!!! ผมถึงกับอึ้งครับ ไอ้เหี้ยกัสมึงจะทำอะไรเนี่ย แดกสองพร้อมกันเลยหรอ มึงจะบ้าหรอวะ!!!

      'ครับ' ไอ้ออร์แกนเดินขึ้นชั้นสองไปแล้ว เหลือแต่ผมที่กำลังยืนอึ้งสุดๆ อยู่ในห้องนั่งเล่น

      'อึ้งเลยสิมึง..' ไอ้กัสหันมาพูดกับผมครับ

      'มึง มึงทำเหี้ยไรวะ'

     'ก็แค่ควบสอง ระดับเทพใครๆก็ทำกัน หรือ มึงจะมาเป็นคนที่สามของกูล่ะ แต่ต้องรอคิวกูหน่อยนะ แค่สองคนกูก็ผลัดไม่ทันแล้ว แต่ไม่ต้องห่วงทั่วถึงแน่นอน...หึๆ'

     'โคตรเหี้ย!'

     'หึๆ...ต้องพูดว่า โคตรของโคตรเหี้ยต่างหาก' มันพูดก่อนจะเดินขึ้นห้องไป กูได้ยินมันหัวเราะพร้อมกันไปด้วย ไอ้เหี้ยหน้าตายเอ๊ย! กูจะไม่มีวันนอนกับมึงเด็ดขาด เพราะมึงมันมั่ว!

      [End Near]

 

     [Casso]

     ผมเดินผิวปากขึ้นห้องนอนอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเปิดประตูห้อง เด็กสองคนในสังกัดผมมองหน้าผมแทบจะพร้อมกันเลยด้วยซ้ำ

     'พี่กัส...ใจร้าย' มิลานเป็นฝ่ายพูดก่อน มันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ พอเจอเหตุการณ์แบบนี้

     'พี่ใจร้ายตรงไหน'

     'พี่นัด พี่คนนี้มาทำไม ไหนพี่บอกว่าพี่จะนอนกับมิลานคนเดียว!' มิลานเริ่มใช้เสียง ผมถลึงตาใส่มิลานทันที เพื่อเป็นการตักเตือน

     'มิลานยอมไม่ได้หรอกนะ ถ้าพี่กัสจะนัดใครมาทับรอยมิลาน!!'

     'มิลานต่างหาก ที่มาทับรอยคนอื่นอีกรอบ...ใช่ไหม'ผมพูดแล้วหันไปทางออร์แกน ความจริงผมไม่ได้ตั้งใจให้สองคนนี้มาเจอกัน แต่เพราะมิลานกับออร์แกนดันโทรเข้ามาพร้อมกันพอดี ผมเลยตัดปัญหาการงอน โดยนัดแม่งสองคนมาพร้อมกันเลย และความจริงอีกนัยหนึ่ง

 

     สต๊อคผมมันแน่นมากเกินไปแล้ว…

 

     'แล้วนาย จะไม่พูดอะไรเลยหรือไง!' มิลานหันไปโวยวายใส่ออร์แกน

     '...ก่อนจะมาเป็นเด็กพี่กัส นายไม่รู้อะไรเลยหรือไง...ว่าเราต้องทำใจอยู่เสมอ' ออร์แกนพูด แล้วหันมาส่งยิ้มให้ผม 'เพราะการกระทำแบบนี้ ก็ไม่ต่างอะไรกับพี่เขาจะบอกเลิกเราอ้อมๆหรอก' ออร์แกนลุกขึ้นจากเตียงผม แล้วเดินมาหอมแก้มผมเบาๆ 'พี่กัส..ขอบคุณครับ' แล้วเดินออกจากห้องไปในที่สุด ส่วนผมได้แต่ยืนกอดอกอยู่อย่างนั้นนิ่งๆ

 

     ใช่!! นี่คือการลดสต๊อคของผม!

 

     'พี่กัส..พี่กัสคงไม่..คงไม่บอกเลิกมิลานใช่ไหม' มิลานเสียงสั่น ผมไม่ได้ตกอยู่ในสภาวะแบบนี้ครั้งแรก แต่ก็ไม่ได้ตกอยู่บ่อยๆ ผมสูดหายใจเข้าปอด หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ ทั้งๆที่ผมรู้ว่ามิลานไม่ชอบมันเอาเสียเลย ถึงมันจะช่วยเราให้ไปสวรรค์เร็วก็เถอะ

     'พี่กะ..กัส ฮือๆ...' มิลานเริ่มน้ำตาแตก ผมเดาได้เลยว่า พรุ่งนี้ไอ้เหี้ยมัลดีฟต้องตามมาฉีกอกผมถึงภาควิชาแน่ๆ

     'เรื่องของเรากับพี่..มันไม่เคยเกิดขึ้นนะมิลาน'

     'พี่กัส!!! แต่มิลานนอนกับพี่แล้วนะ!!!'

     'คนเมื่อกี้ก็นอนกับพี่แล้วเหมือนกัน นอนมาก่อนมิลานด้วยซ้ำ เขายังไม่พูดอะไรเลย' ผมปล่อยควันบุหรี่ออกจากปาก ด้วยท่าที่สบายๆ แล้วตวัดสายตาจ้องหน้ามิลานที่กำลังดื้อเป็นไฟต่อ

     'พี่กัส!!!!!'

     'หุบปากแล้วเดินออกไปจากห้องพี่ได้แล้ว หรือถ้าวันนี้จะนอนกับพี่ พี่ไม่จ่ายให้หรอกนะ เพราะพี่ไม่ได้ต้องการ'

     'แล้วพี่ทำแบบนี้กับมิลานทำไม! หลอกให้มิลานรัก ให้มิลานหลงพี่ทำไม!!!' มิลานโวยวายหนัก มันเดินเข้ามาหยุดยืนหน้าผม แล้วใช้กำปั้นเล็กๆของมัน ทุบที่หน้าอกผม

     'รัก..หลง..งั้นหรอ'

     'อย่าบอกนะ..ว่าพี่กัสไม่เคยรักมิลานเลย' มิลานเงยหน้าถามผมพร้อมกับน้ำตาที่นองหน้า ผมพยักหน้าให้มันแทนคำตอบ มิลานช็อคมาก ก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋านักเรียน และวิ่งออกจากห้องไป ผมนั่งลงบนปลายเตียง เหตุการณ์ครั้งนี้มันอาจดูรุนแรงไปบ้าง แต่มันก็จบลงเสียที สำหรับออร์แกนผมอาจจะโทรไปง้อมันบ้าง แต่ไอ้เด็กมิลานผมกับมันคงจบกันแค่นี้เพราะไม่มีมันสองคน เด็กผมก็ยังมีไม่ขาดสาย ไม่ซ้ำหน้าด้วย

     'ไอ้กัส...' ผมกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ เสียงไอ้เนียร์ก็ดังขึ้น ผมหันหน้าไปตามเสียง กระตุกยิ้มให้มัน เมื่อมันเดินเข้าในห้องผม และหยุดยืนตรงหน้าผมพอดี

     !ผลั่ก!

     'เหี้ย!!!!!' ผมสบถลั่น เมื่อไอ้เนียร์ต่อยเข้าให้ที่หน้าผมอย่างเต็มแรง จนผมตั้งรับไม่ทัน

     'สำหรับเพื่อนกู ที่มึงทำ!'

     'เดือดร้อนเหี้ยไรด้วย กูฟันมัน ไม่ได้ฟันมึง!!!' ผมด่าใส่หน้าแม่งเลยครับ ผมลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ไอ้เนียร์ตั้งหมัดจะต่อยผมอีกรอบ แต่มีหรือที่คนอย่างผมจะยอมปล่อยให้มีครั้งที่สอง

     !หมับ! กำปั้นเล็กของไอ้เหี้ยแว่นตกอยู่ในมือผมครับ ผมหักหมัดมันให้หงาย ก่อนจะรั้งตัวมันเข้ามาหาตัวผม

     'พร้อมจะเป็นเมียกูแล้วหรอไง เข้ามาหากูถึงห้องแบบนี้!!!' ผมพูดกับร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนไอ้เหี้ยแว่นโคตรจะดิ้น ผมเลยต้องผลักมันลงเตียง แล้วตามไปทับมันด้วยร่างกายของผมเอง

     'มึงมาก็ดี กูกำลังอยาก!' ผมพูด ก่อนจะก้มลงไปไซร้ที่ต้นคอมันอย่างรวดเร็ว และก็ไม่รอช้าปลดเสื้อนักเรียนมันแม่งซะ!!!!

     'เหี้ยกัส!!! ปล่อย!!'มันดิ้นอยู่ใต้ร่างผมอย่างทุรนทุราย ก่อนที่มันจะลามปาม ใช้มือมันเองจิกหัวผมบ้าง

     'สัดเนียร์!!!!' ผมคำรามด้วยอารมณ์โกรธจัด ก่อนจะกระชากเสื้อนักเรียนแม่งให้หลุดออกในครั้งเดียว สมน้ำหน้า! มือผมลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของมัน ก่อนจะก้มลงดูดเม้มรอบคอมันจนเป็นรอยแดง ที่ใช้เวลาไม่นาน ก็เต็มทั่วตัวมันไปหมด

     'อือ..' ไม่นานเสียงโวยวายของไอ้เนียร์ก็กลายเป็นเสียงครางหวาน ที่ผมรอมานานแสนนาน....

     'ดีมาก..'

     'กัส มึงจะทำอะไรกู'

     'กดมึง'

     'กูไม่ยอม! มึงยังไม่ได้ทำตามสัญญา' ไอ้เตี้ยพูดด้วยเสียงใจเย็น ผมคิดว่ามันกำลังกลัวผมมาก เลยต้องยอมทำแบบนี้

     'ขนาดนี้แล้ว มึงยังจะไม่ยอมกูอีกหรอ' ผมว่า แล้วใช้สายตาไล่มองตามร่างกายเปลือยปล่าวขาวสะอาดของมัน ที่ไม่มีเสื้อผ้าชิ้นไหนสวมอยู่เลย

     'ปูพื้นฐานก็แล้วกัน...' ผมว่า และไม่ยอมให้มันตอบ ผมฉกริมฝีปากอวมอิ่มของมัน ผมเริ่มจากข้างล่างและเลื่อนขึ้นไปริมปากด้านบน ไอ้เนียร์ร้องครางแทบไม่หยุด แต่มันไม่ได้ครางเพราะเสน่หาเนี่ยสิ ทำให้ผมขัดใจเสียเหลือเกินผมแทรกตัวลงระหว่างขามันทั้งสองข้าง แล้วแยกมันออก ก่อนจะใส่บทเรียนขั้นแรกลงไปในร่างกายของมัน..ช้าๆ

     'กะ..กะ....ไอ้...หะ'

     'กูจะยอมให้มึงด่าแค่ตอนนี้เท่านั้นนะ หลังจากนี้มึงจะไม่ได้ด่ากูอีกเลย...' ผมเอ่ยจบแล้วสอดนิ้วเข้าไปใน...ของมันช้าๆ และขยับเคลื่อนไหวไปมาในร่างกายของมัน เพราะคิดว่าไอ้เนียร์ยังไม่พร้อม กับของจริง....

     'กะ..กัส...พะพอได้แล้ว....กะกูเจ็บ' มันร้อง มันจิกไหล่ผมซะผมเจ็บจี๊ด แต่มันก็คุ้มค่ากับสิ่งที่ผมได้ชิมจากตัวมัน เสียงของมันยังคงครางออกมาเป็นระยะๆ จนครึ่งชั่วโมงต่อมา ผมก็ปล่อยให้มันหลุดออกจากพันธนาการของผม...

     'เหี้ย!' พอมันมีแรง มันก็ด่าผมทันที ในปกติ เด็กผมจะสลบกันทุกรายหลังจากจบการปูพื้นฐาน แต่ตรงกันข้ามกับไอ้เหี้ยนี่ เพราะมันกำลังจะลุกขึ้นจากพื้นเตียงผม ทั้งๆที่มันยังไม่ได้นอนเอาแรงเลยด้วยซ้ำ

     'ทำเป็นด่า เมื่อกี้ยังจะร้องเอาอีกๆ' ผมพูดแล้วพ่นควันบุหรี่ออกจากปาก จะเรียกว่าเรามีอะไรกันแล้วก็ไม่ได้ เพราะผมยังไม่ได้ เอ่อ อย่างงั้นๆกับมันเลย แต่มันเนี่ยสิมองผมอย่างกับผมอย่างงั้นๆกับมันแล้วไอ้เนียร์ไม่พูดอะไรครับ มันลุกขึ้นจากเตียงจนได้ มันค่อยๆเคลื่อนตัวลงจากเตียง แต่เดินได้ไม่กี่ก้าว แม่งก็หันมาค้อนกูอีก

     'มันจะไม่มีอีกแล้ว!'ผมกระตุกยิ้ม

     'ใช่ มันจะไม่มีอีกแล้ว มันจะไม่มีปูพื้นฐานอีกแล้ว!!'ไอ้เนียร์ทำท่าจะเดินมาต่อยผมครับ ด้วยความไม่เจียม มันเลยล้มลงกับพื้น และผมก็ไม่คิดจะไปรั้งมันไว้ด้วย

     'เจ็บ! สัดเอ๊ย..'

     'นอนห้องกูไหมล่ะ'

     'ไม่! นอนให้มึงเอาหรือไง!'

     'กูอุตส่าห์หวังดีกับมึงนะ...'

     'แต่กูไม่ต้องการ!' ไอ้เนียร์ตอบผมด้วยเสียงแข็ง ก่อนจะเดินกัดฟันกลับห้องมันไป ผมหัวเราะกับท่าทางของมัน เมื่อครู่มันกลัวผมมากขนาดกัดไหล่ผมเลยคุณรู้ไหม ... เพราะอย่างงี้ไงผมถึงชอบกินเด็ก..เพราะมันทั้งสดแล้วก็อิ่มท้องในคราวเดียวกัน ...

     'แล้วเจอกันบทเรียนหน้านะครับ...ที่รัก!  หึๆๆๆๆ'

     [End Casso]

 

     [Near]

     ผมเดินเหวี่ยงสุดพลังกลับเข้าห้องตัวเอง ผมผิดหรอ ที่จะเข้าไปต่อยมัน เพราะมันทำร้ายเพื่อนผม มันคงไม่รู้หรอกว่ามิลานร้องไห้หนักขนาดไหน ตอนวิ่งออกไป แต่สุดท้ายก็ต้องเป็นผมเองที่เกือบโดนมันปล้ำเข้าให้.. ไม่ใช่เกือบสิ ปล้ำไปแล้วด้วยซ้ำ!

     'เหี้ยเอ๊ย เหี้ย เหี้ย เหี้ย!' ผมสบถอย่างหัวเสีย แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ ถอดเสื้อผ้าแม่งให้หมด และไม่ลืมที่จะล็อคประตูห้องน้ำ กับห้องนอนด้วย เผื่อไอ้หื่นนั่นจะตามเข้ามาทำอะไรผมอีก ผมจัดการเปิดน้ำล้างตัวเองให้หมด นึกแล้วขยะแขยงกับสิ่งที่มันฝากไว้บนตัวผม มองไปทางไหนบนร่างกาย ก็มีแต่ร่องรอยของมันเต็มไปหมด ผมทั้งเจ็บ ทั้งปวด ทั้งระบมไปทั้งตัว ... ถึงมันยังจะไม่ได้ใช้ของจริง..แต่สิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในกายผม ก็ทำเอาผมเจ็บเหมือนกัน

     'เหี้ยกัส...กูเกลียดมึง!' ผมด่ามันครับ ก่อนจะทุบกำปั้นลงกับกำแพง เหี้ยกูเจ็บ! แต่ใจกูเจ็บกว่า!!กัสโซ่มันต้องไม่หยุดแค่นี้ ถ้ามันอยากได้อะไรมันต้องได้ แล้วสักวันผมต้องตกเป็นแบบไอ้สองคนนั้นใช่ไหม.. ที่ถูกมันเขี่ยทิ้งอย่างไม่ใยดี ผมต้องร้องไห้หนักเหมือนมิลาน ต้องเสียใจอย่างกับออร์แกน หรือ ต้องทุกข์ใจขนาดไหน เพราะมัน! ผิดหรอที่ผมไม่อยากเป็นแบบพวกนั้น

     ผมเองก็อยากจะมีรัก แบบที่เรียกว่ารักจริงๆ เหมือนกัน ไม่ใช่มาเป็นตัวรองรับอารมณ์ของใครแบบนี้ กูเกลียดมันมากครับ...

 

     เหตุการณ์ในห้องไอ้กัสทำเอาผมไปโรงเรียนไม่ได้ในตอนเช้า ไอ้บลูกระหน่ำบีบี จนเครื่องกูแทบจะดีเลย์ ส่วนไอ้ซันคนที่ผมอยากให้มันบีบีมา มันก็หายไป .... ผมควรคิดถึงมันให้มากๆ ไม่ใช่หรอ ผมน่ะชอบไอ้ซันนะ ... ผมชอบไอ้ซันไม่ใช่หรอ แต่ทำไมในหัวกูมันมีแต่หน้าไอ้กัสโซ่วะ!

     'เมียจ๋า..จะประชดผัวโดยการไม่กินอะไรเลยหรอจ๊ะ' สัด! นึกถึงแม่งก็มา วันนี้เป็นวันที่สองของการหยุดเรียนของผม บทเรียนของไอ้กัสทำกูไข้แดกเกือบสี่สิบองศา! ถ้ากูช็อคตายกูจะมาฆ่ามึงคนแรกเลยไอ้กัสโซ่!

     'ออกมากินอะไรหน่อยเร็ว..ผัวเป็นห่วง!' มันพูด แต่กูบอกแล้วกูหยิ่ง กูไม่สน และที่สำคัญ กูไม่แคร์!

 

     โบราณว่า เสียทองเท่าหัว ไม่ยอมเสียผัวให้ใคร แต่กู....เสียงทองเท่าหัว เอาผัวกูไปเลย!!!! ไอ้เนียร์คนนี้แถมข้าวให้แม่งอีกกระสอบใหญ่!!! เอามันออกไปจากวงจรชีวิตกูสักที!!!!!!

 

     'เนียร์ เนียร์ครับ เปิดประตูให้พี่กัสหน่อย...' ไอ้ตอแหล! ดัดเสียงเรียกกูซะหวานเลย กูไม่ยอมออกไปให้มึงด่ากูหรอกไอ้สัด!!! นอกจากกูไม่ตอบแล้วนะครับ กูยังเอาผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปรงอีกรอบ คือถ้ามึงหน้าด้านบุกเข้ามา มึงจะได้รู้ไงกูป่วยจริงอะไรจริง

     'เนียร์ครับ...พี่กัสถือชามข้าวต้มกุ้งของโปรดมึง..ของโปรดเนียร์นานแล้วนะครับ ถ้ามึงไม่ออกมาแดกกูจะโยนให้หมามันแดกนะไอ้สัด!!!!!!!' นั่นไงเทพบุตรแม่งออกจากร่างไปแล้ว ผมไม่ตอบอะไรมันอีกเช่นเคย ต่อให้แม่งยกข้าวต้มกุ้งของชอบผมมาล่อกูก็ไม่ยอม ในที่สุดไอ้กัสก็เงียบไปครับ ผมได้ยินเสียงจานแตก แม่งอย่าบอกกูนะว่าขว้างให้หมามันแดกจริงอ่ะ โหย เสียดาย... ขณะที่ผมกำลังอาลัยอาวรณ์กับชามข้าวที่น่าจะแตกไป ก็รู้สึกถึงการบุกรุก ที่ริมระเบียงห้องผม

     สัดกัส!!!! แม่งกูไม่เปิดประตูให้ ถึงขั้นปีนเข้าห้องกูกันเลยทีเดียว (แน่ล่ะสิ กูริบกุญแจดอกจริงดอกปลอมดอกสำรองไว้หมดแล้ว)

     'เมีย...จ๋า' สัดกูขนลุก ชาติก่อนเหี้ยกัสมันเป็นทาซานหรอไงวะ เมื่อกี้กูยังเห็นมันยืนอยู่ตีนบันไดริบๆ แม่งเผลอแปบเดียวบุกถึงห้องกูแล้ว !

     !หมับ!มันจับแล้วครับ มันจับตัวผมแล้ว มันกำลังดึงผ้าห่มที่ผมใช้ห่มออกจากตัวผม ไอ้เหี้ยกูป่วย!

     'โอ๊ยยยยย.....!!!!!' ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร หรือ มันจะพูดอะไรเพิ่ม หนังหัวผมก็เจ็บอีกรอบ เมื่อเหี้ยกัสเล่นจิกหัวกูอีกแล้ว คราวนี้มันจิกหัวผมขึ้นมาจากเตียง ดวงตามันลุกวาวเมื่อเห็นว่าผมไม่ได้ใส่เสื้อ (กูถึงไม่สบายไงครับ) แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้แรงที่มาจากฝามือมันลดน้อยลงเลย

     'เหี้ยกัส!!! กูเจ็บ' ผมร้อง น้ำตาคลอเบ้า ไอ้กัสโซ่ยิ้มโรคจิตรอผมอยู่ก่อนแล้ว ก่อนที่มันจะลากผมเข้าไปในห้องน้ำ จับให้นั่งลงกับพื้น แล้วเปิดน้ำเย็นสัดๆ สาดใส่ตัวผม

     'เหี้ยกัสสสสสสสสสส.....' ผมร้องเสียงหลง ทั้งหนาว ทั้งเย็น ส่วนไอ้กัสมันก็ได้แต่ทำหน้าสะใจอยู่บนหัวผม ผมพยามลุกขึ้น แต่ไอ้กัส ก็กดบ่าให้ผมนั่งลงกับพื้นจนได้

     ผมรู้สึกว่าตัวผมซีดไปหมด เช่นเดียวกับไอ้กัส ที่หยุดสาดน้ำใส่กูเสียที มันปิดฝักบัว ก่อนจะเอาผ้าขนหนูลายอุลตร้าแมนของผม มาห่มให้ขอบใจนะสัด ที่ไม่ให้ปอดกูบวมก่อน!!!!

     'จะเดินเอง หรือให้กูอุ้ม' มันพูด เท่านั้นแหละ ผมดีดตัวเองขึ้นจากพื้นและเดินออกจากห้องน้ำทันที ผมได้ยินไอ้กัสโซ่หัวเราะร้ายกาจดังมาจากในห้องน้ำ ผมรีบแต่งตัว ตอนนี้กูหนาว กูไม่แคร์ ไม่สนหรอกว่า หมาตัวไหน มันจะหน้าด้านหน้าทนยืนมองกูเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่!เออ ดูให้มันเต็มสองตามึงเลยนะไอ้เวร!

     'หุ่นดีนะเรา..ถึงจะแห้งไปหน่อย แต่สุดยอดไปเลยว่ะ..หึๆ' มันพูด เหมือนจะชมกู แต่กูรู้มันหมายถึงอะไร ... เพราะหัวเหี้ยกัสมีอยู่ไม่กี่เรื่องหรอก ถ้าตัดเรื่องเรียนออกไป

     ขณะที่ผมกำลังจัดเสื้ออยู่ ผมก็รู้สึกถึงแรงกอดที่มาจากทางด้านหลัง ไอ้กัสโซ่วางปลายคางไว้เกยไหล่ผม แล้วใช้ปลายจมูกโด่งสัดๆของมันเกลี่ยตรงแก้มของผม สัดขนลุก!

     'ยังจะไม่ยอมเป็นเมียกูจริงๆหรอ...'

     'เออ'

     'ทบทวนบทเรียนกันหน่อยไหม...' มันพูด เท่านั้นแหละ ผมรีบผลักตัวมันออกห่างเลย ผมจะไม่ยอมให้เรื่องเหี้ยๆ แบบนั้นเกิดขึ้นกับผมอีกเด็ดขาด! โดยเฉพาะกับมัน คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่ผม!

     'กัส กูเป็นน้องมึงนะ! มึงทำแบบนี้กับกูได้ไง' ผมพูดแล้วจ้องหน้ามันด้วยสายตาโกรธ กัสโซ่ยืนเอามือกอดอก ก่อนจะหัวเราะออกมา อารมณ์ดีมากไหมสัด!

     'คนละแม่...คนละพ่อ'

     'แต่ยังไงพ่อมึงก็แต่งงานกับแม่กู!'ผมตะโกนใส่หน้ามัน แม่ผม..แม่ผมน่ะ..ไว้ใจไอ้กัสมากเลยรู้ไหมครับ แม่ผมฝากทุกอย่างไว้ที่มัน แม่ผมรักมันมากเหมือนกับลูกในไส้เลยก็ว่าได้ แต่ทำไมมันมาทำกับผมแบบนี้ก็ไม่รู้

     'ถ้าพี่กูอยู่ มึงก็คงจะเอาพี่กูด้วยเหมือนกันใช่ไหม?!!' ผมพูด เดือนหน้าพี่เนี๊ยสจะกลับมาบ้านแล้ว ผมไม่อยากให้เรื่องแบบนั้นเกิดกับพี่ผมเลย .... มันเลวร้ายมาก และ คงยากที่ผมจะรับได้

     'ก็ไม่รู้สิ.. ถ้าน่ารักกูก็เล่น แต่ถ้าไม่น่ารักกูก็ไม่เอา' มันตอบมาได้อย่างหน้าตาย โชคดีของผม ที่ผมไม่มีพี่สาวหรือน้องสาว ไม่งั้นพวกเธอคงได้ท้องกับเหี้ยนี่แน่!

     'เลว...'

     'สารเลว..อย่าลืมสิ'ผมสบัดหน้าหนีมัน ชีวิตกูมันจะคล้ายอีเย็นเข้าไปทุกที แม่งก็กดขี่ข่มเหงกูจริงๆ กดขี่ข่มเหงแรงงานผมน่ะไม่เท่าไร แต่แม่งจะกดอย่างอื่นด้วยเนี่ยสิ...กูจะทำยังไง

     'แต่กูมีวิธีนะ ที่จะทำให้พี่มึงปลอดภัย...' มันพูดหลังจากที่เงียบไปนาน ถ้าแม่งหยิบซองบุหรี่มาด้วย แม่งคงจุดดูดแล้ว เหี้ยนี่ติดบุหรี่ แต่ไม่ติดเหล้า แต่กูขอให้มันเป็นทั้ง สําลักควันตาย หรือไม่ก็ ตับแข็งตาย สักโรคเหอะ!

     'อะไร' ผมที่ยืนกอดอกหันหลังให้มัน ถามมันต่อด้วยเสียงที่เบากว่า กูว่ากูเริ่มจะป่วยจริงอะไรจริงก็ตอนนี้แหละ

     'ยอมนอนกับกูสักทีสิแล้ววันนั้นตอนนั้น ไม่ใช่แค่พี่มึงที่กูจะไม่นอนด้วย กูจะไม่ยุ่งกับใครเลย ยกเว้นมึงคนเดียว’ ไอ้กัสพูดเสียงต่ำ มันเริ่มรุกผมด้วยฝามือร้อนของมันอีกแล้ว มือของมันอยู่ที่ขอบกางเกงของผมพอดิบพอดี

     ผมสูดลมเข้าปอดจนเต็มปอด ก่อนจะปล่อยมันออกมา อาการป่วยจริงแม่งเริ่มทำร้ายกูแล้ว ผมเลยพูดออกไปอย่างไม่ได้คิด

     'ครั้งเดียว.. คืนเดียวเท่านั้นนะ'ถึงคำพูดของไอ้กัสโซ่ จะเชื่อไม่ได้ แต่กูก็จะโง่เชื่อแม่งสักครั้ง อย่างน้อย พี่กูก็จะปลอดภัย...ชีวิตกูมันยิ่งกว่าอีเย็นครับ!