วุ่นนัก ฉันรักเธอ

เอ้เก็บของเสร็จก็ลงไปที่โต๊ะอาหาร ทุกคนนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่เอ้ขอตัวไปนั่งคนเดียว
แบงค์เห็นเอ้เดินไปคนเดียวก็เดินตามไป
แบงค์ : เอ้มานั่งทำคนเดียว คนอื่นนั่งคุยอย่างสนุกไม่ไปคุยเล่นกะเขาล่ะ??
เอ้ : อยากอยู่คนเดียวน่ะ
แบงค์ : ไมล่ะ??
เอ้ : เพิ่งโดนแฟนบอกเลิกมา
แบงค์ : อ่อ งั้นขอนั่งด้วยน่ะ
เอ้ : เอ่อ...ได้
 สวนด้านในบ้าน
 นัท : กินน้ำเยอะน่ะ พี่เปนห่วง!!
ทุกคน : ฮิ้วว
ตาล : พี่นัทอ่ ตาลเขิลน่ะ ( แก้มแดงเลย )
ลูกน้ำ : บอสๆๆ พี่ชายแกกะพี่เอ้มันยังไงๆๆ
บอส : ผมไม่รู้
ลูกน้ำ : พี่เห็นแบงค์มันมองตอนที่เอ้เดินออกไปข้างนอก แล้วก็เดินตามออกไป
ตัดมาที่เอ้กะแบงค์
แบงค์ : เอ้ แบงค์ร้องเพลงให้ฟัง
เอ้ : อื้ม
แบงค์ :บอกตรงๆ ตั้งแต่วันที่ได้พบเธอ

ตั้งแต่ยังไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร ใจข้างในก็ยอมแพ้ แม้เธอไม่เคยบอกว่าเธอคิดกับฉันว่ายังไง
 
เป็นครั้งแรกที่มันรักใครไปโดยไม่ต้องคิด เป็นครั้งแรกที่ไม่สนว่ามันจะถูกหรือผิด แค่ได้รักเธอต่อไป เพราะทำอย่างไรก็ห้ามใจไว้ไม่ได้
 
เป็นครั้งแรกที่มันรักใครไปโดยไม่ต้องคิด ไม่สนว่าตอนสุดท้ายผลมันจะถูกหรือผิด เธอไม่รู้ไม่เป็นไร ขอแค่ให้ใจได้แสดงความจริงข้างในที่ฉันมีต่อเธอ
เอ้แบงค์มีไรจะบอก
เอ้: อืม...ว่ามาเลย
แบงค์ : คือ...
ลูกน้ำ : เอ้แบงค์ มากินข้าวเร็ว ทุกคนรออยู่
เอ้ : จ้า พี่น้ำ เอ่อ.เมื่อกี้จะบอกว่าไรน่ะ
แบงค์ : ป่าวว แค่บอกว่าไปกินข้าวกัน แบงค์หิวแล้ว
( พี่น้ำมาขัดจังหวะอิกแหละ )