วุ่นนัก ฉันรักเธอ

เอ้เก็บของเสร็จก็ลงไปที่โต๊ะอาหาร ทุกคนนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่เอ้ขอตัวไปนั่งคนเดียว

แบงค์เห็นเอ้เดินไปคนเดียวก็เดินตามไป

แบงค์ : เอ้มานั่งทำคนเดียว คนอื่นนั่งคุยอย่างสนุกไม่ไปคุยเล่นกะเขาล่ะ??

เอ้ : อยากอยู่คนเดียวน่ะ

แบงค์ : ไมล่ะ??

เอ้ : เพิ่งโดนแฟนบอกเลิกมา

แบงค์ : อ่อ งั้นขอนั่งด้วยน่ะ

เอ้ : เอ่อ...ได้

 สวนด้านในบ้าน

 นัท : กินน้ำเยอะน่ะ พี่เปนห่วง!!

ทุกคน : ฮิ้วว

ตาล : พี่นัทอ่ ตาลเขิลน่ะ ( แก้มแดงเลย )

ลูกน้ำ : บอสๆๆ พี่ชายแกกะพี่เอ้มันยังไงๆๆ

บอส : ผมไม่รู้

ลูกน้ำ : พี่เห็นแบงค์มันมองตอนที่เอ้เดินออกไปข้างนอก แล้วก็เดินตามออกไป

ตัดมาที่เอ้กะแบงค์

แบงค์ : เอ้ แบงค์ร้องเพลงให้ฟัง

เอ้ : อื้ม

แบงค์ :บอกตรงๆ ตั้งแต่วันที่ได้พบเธอ

ตั้งแต่ยังไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร ใจข้างในก็ยอมแพ้
แม้เธอไม่เคยบอกว่าเธอคิดกับฉันว่ายังไง

 

เป็นครั้งแรกที่มันรักใครไปโดยไม่ต้องคิด
เป็นครั้งแรกที่ไม่สนว่ามันจะถูกหรือผิด
แค่ได้รักเธอต่อไป เพราะทำอย่างไรก็ห้ามใจไว้ไม่ได้

 

เป็นครั้งแรกที่มันรักใครไปโดยไม่ต้องคิด
ไม่สนว่าตอนสุดท้ายผลมันจะถูกหรือผิด
เธอไม่รู้ไม่เป็นไร
ขอแค่ให้ใจได้แสดงความจริงข้างในที่ฉันมีต่อเธอ

เอ้แบงค์มีไรจะบอก

เอ้: อืม...ว่ามาเลย

แบงค์ : คือ...

ลูกน้ำ : เอ้แบงค์ มากินข้าวเร็ว ทุกคนรออยู่

เอ้ : จ้า พี่น้ำ เอ่อ.เมื่อกี้จะบอกว่าไรน่ะ

แบงค์ : ป่าวว แค่บอกว่าไปกินข้าวกัน แบงค์หิวแล้ว

( พี่น้ำมาขัดจังหวะอิกแหละ )