เปลี่ยนหัวใจนายติดหรู Change

06.00 น.
"ฮ้าววววว"ฉันตื่นขึ้นมาแล้วหาวหวอดใหญ่ หลับสบายดีจัง ไปอาน้ำก่อนดีกว่า 
ปึก!!!
"โอ๊ยเตะใส่อะไรว่ะเนี่ยะ"ฉันร้องเมื่อไปเตะใส่วัตถุอะไรสักอย่าง
"โอ๊ยยย"เฮ้ย มันพูดได้ด้วย ตัวอะไรว่าเนี่ยะ
"โอ๊ยยย ยัยทอม"เอาอีกแล้ว มันร้องอีกแล้ว แต่ เดี๋ยวๆๆๆ เอ๊ะ ยัยทอม 
"เฮ้ยยย"เดี๋ยวๆๆๆอ๋อ เมื่อคืนมันมาขอนอนด้วยนี่หว่า เอ่อใช่
"นี่นาย เป็นไงบ้าง"เมื่อประมวลข้อมูลเสร็จฉันก็รีบไปประครองมัน
"โอ๊ย ยัยทอมบ้า เตะมาได้นะ หัวคนน่ะเล้ยไม่ใช่หัวกระทิง ยัยทอม"
"ก็ฉันไม่ได้ตั้งใจนี่หน่า"
"งั้นหอมแก้มทีหนึ่งหายเลย"ห๊าาา ไอ่บ้านี่ พูดอะไรว่ะ
 
Sailub say
555 ยัยทอมหน้าแดงเลยอ่ะ น่ารักจัง เฮ้ย นี่เราคิดอะไรกับยัยนี่เนี่ยะ แต่มันก็น่าแกล้งนะ
"พูดบ้าอะไรของนายเนี่ยะ"ยัยนั่นทุ้มหัวผมลงกับที่นอน โอ๊ย เจ็บชะมัด
"รีบไปอาบน้ำซะ"ยัยนั่นพูด
"ก็ได้ ฟอดดดด"ผมพูดแล้ววิ่งไปหอมแก้มยัยทอม แล้วรีบวิ่งไปห้อน้ำ
"ไอ่บ้า"555 ยัยนั่หน้าแดงแปร๊ดดดด เลยอ่ะ สะใจโว้ย
 
 
09.00 น. ณ สวนวชิรเวช
"นี่เธอมาทำอะไรที่นี่เนี่ย"ผมถาม
"ซักผ้ามั้ง"ยัยทอมพูดแล้วเดินเข้าไปในสวน ผู้หญิงอะไรกวนโอ๊ย ชะมัด 
"ลุงแช่มค่ะ หนูขอกระบุงเก็บลำไยหน่อยค่ะ"ยัยทอมพูดกับลุงคนนึง
"ได้ครับคุณหนู"แล้วลุงแกก็หยิบกระบุงมาให้ยัยทอม
"อ่ะนาย"ยัยทอมยื่นกระบุงมาให้ผม
"???"
"นี่นาย ถือแล้วเดินตามฉันมา"ยัยทอมบอกเมื่อเห็นผมทำหน้าสงสัย ผมจึงเดินตามเธอไป พอถึงใต้ต้นลำไยตันหนึ่ง ยัยนั่นก็ถอดรองเท้า แล้วใช้มือจับกิ่ง แล้วใช้เท้ายันลำต้น
"นี่เธอจะทำอะไรเนี่ยะ"
"ปีนต้นไม้ไง"แล้วยัยนั่นก็ปีนขึ้นไป โห เร็วยังกะลิง
"โอ๊ย ยัยบ้า โยนมาทำไมเนี่ยะ"ผมโวยวายเมื่อยัยบ้าโยนลำไยตกลงมาใส่หัวผม
"เก็บใส่กระบุงสิ ไอ่โง่"อ้าวมาด่าไอ่โง่งี้ได้ไง สายลับไม่ยอมเด้ดขาด ผมจึงเขย่าต้นไม่แรงๆ
"เฮ้ยนายทำอะไรเนี่ยะ"ยัยนั่นจับกิ่งไม้ไว้แน่น
"555 ก็เธอมาด่าฉันก่อน 555"ผมพูดแล้วเขย่าให้แรงขึ้น
ปั่ก!!!!
"เฮ้ย"ผมตกใจสุดขีดเมื่อเห็นยัยนั่นตกลงมาจากต้นไม้แล้วหล่นลงมาทับใส่ผม
"โอ๊ย เจ็บจัง"ยัยนั่นสะบัดหัว
"นาย เป็นอะไรมั๊ย"อ๋อรู้แล้วว่าจะแกล้งยังไง
"..."เงียบไว้
"นาย"
"..."เงียบไว้แหละ
"ทำไงดีเนี่ยะ ใช่ต้องปฐมพยาบาล แต่ทำไงว่ะ คาบสุขทีไรหลับทุกที โอ๊ยยัยสังเวียนบ้า"555 ยัยนั่นพูดกับตัวเอง แถมยังเคาะหัวตัวเองอีก 555
"เอ่อใช่ ตอนนั้นเราตื่นขึ้นมาทันอยู่วิธีหนึ่ง มันอาจจะใช่นะ แต่มัน อึ่ย ไม่เป็นไรหรอกมั้ง นายนี่มันหลับอยุ่นี่หว่า"ยัยนี่ถ้าจะบ้าจริง พูดคนเดียวได้อีก 55
"เอ้า 1 2 3"ยัยนั่นนับเหมือนจะทำอะไรสักอย่าง
"อุ๊บ"เฮ้ย อะไรว่ะเนี่ยะ ยัยนั่นมันจะ...จะ...จูบผม(ไอ่บ้าผายปอดต่างหากเล่า) เฮ้ย แต่ทำไมมันหวานจังเลยว่ะ ไม่ไหวแล้วเว้ย
"อุ๊บ อื้อๆๆ"ผมจูบตอบเธอเองแหละครับ ก็ใครมันจะไปทนไหวหล่ะ ปากหวานซะขนาดนี้ 
"แหกๆๆ"ยัยนั่นนั่งหอบแอยู่ข้างผมเนี่ยะ
"อื้อ"ผมแกล้งว่ากำลังฟื้น
"นี่นายเป็นอะไรมากมั๊ย"ยัยนั่นรีบเข้ามาดู
"โอ๊ย ขยับตัวไม่ได้เลย หายใจไม่ออกด้วย"ผมสำออย
"แล้วจะให้ฉันทำอะไรหล่ทีเนี่ยะ นายอย่าเพิ่งตายนะ"
"ผายปอดฉันหน่อยเร็ว ฉันต้องการรับออกซิเจน"ผมพูด
"ฮ่า"ยัยนั่นทำหน้าตกใจ
"เร็วสิ"ผมเร่ง
"เอ่อๆๆๆ"สุดท้ายยัยนั่นก็จูบ(ผายปอดย่ะ)ผม หวานจัง
"แฮ่กๆๆๆ เป็นไงดีขึ้นรึยัง"ยัยนั่นถาม
"ก็ดีขึ้น แต่ขยับตัวไม่ได้เลยอ่ะ"
"งั้นลุกไหวมั๊ยเดี๋วฉันจะพยุงกลับ"
"อืมๆก้ได้"
 
ณ ที่บ้าน
"นายเปนไงบ้าง"
"หนาวจัง ไปปิดหน้าต่างให้หน่อยสิ"ยัยนั่นจึงรีบวิ่งไปปิดหน้าต่าง
"เป็นไงดีขึ้นมั๊ย"
"โอ๊ย ร้อน ร้อน ไปเปิดหน้าต่างที"ยัยนั่นจึงรีบวิ่งไปเปิดหน้าต่าง 55 สนุกชะมัด
"ดีขึ้นรึยัง"
"หนาวอีกแล้วอ่ะ"
"ไปเปิดหน้าต่างใช่มั๊ย"
"ไม่ต้องแล้ว เธอมานอนนี่มา"
"หา???"ยัยนั่นทำหน้าสงสัย
"เร็วสิ ฉันหนาวนะ"
"ก็ได้ๆ"ยัยนั่นจึงขึ้นมานอนข้างๆผม
"เฮ้ย"ยัยนั่นตกใจ
"ฉันต้องการความอบอุ่นหน่ะ"ยัยนั่นจึงยอมอยู่นิ่งๆให้ผมกอด อ่า ตัวนิ่มจัง
 
 
writter talk:รู้สึกกันมั๊ยค่ะ พระเอกเรื่องนี้หื๊น หื่น เม้นด้วยนะค่ะ จะได้มีกำลังใจ