Attachment รักที่ไม่อาจลืม

   โอ๊ะ!!เช้าแล้วหรอเนี้ยหลับไปตอนไหนนะ ว่าแต่ตั้งแต่เมื่อวานยังไม่ได้กินข้าวเลยหิวจะแย้อยู่แล้ว=_= เมื่อวานเซ็นเซซื้อผักบุ้งกับเครื่องปรุงมานี้นา^^งั้นเช้านี้ฉันจะทำผัดผักบุ้งกินหละนะอิอิ(หัวเราะแบบชั้วร้าย) ว่าแต่ตอนนี้กี่โมงแล้วหละเนี้ย

   อ่า5ทุ่มแล้วหละนะอืมถ้าคิดเวลาในการทำละก็น่าจะเสร็จประมาณ6โมงเช้าหละนะ เซ็นเซก็ตื่นพอดี โป๊ะเชะงั้นฉันจะลงมือทำแล้วหละนะ

   อืมว่าแต่ผัดผักบุ้งเขาใส่อะไรกันบ้างนะ คงจะเป็นน้ำตาล น้ำปลา ผงชูวรส ซีอิ๊วดำ กระเทียม รสดี เอิอ...แล้วก็กระปิ ก่อนอื่นก็ต้องล้างผักบุ้ง หั่นผักบุ้งแล้วก็ บลาบลาบลาาาาา

    ตั้งกระทะเรียบร้อยใส่ผักบุ้งเรียบร้อยใส่เครื่องปรุง(ที่คิดเอามั่วๆอะนะ-_-)เรียบร้อยเหลือก็แค่ตักใส่จานฮ่าๆทำไมมันง่ายอย่างนี้โอ๊ะฉันยังไม่ได้เอาจานมาหนิ ฉันเดินไปหาจานในตู้กับข้าว

"อยู่ไหนนะ"

"นี้เธอกำลังหาอะไรอยู่หรอ"

"อ่าวนายตื่นแล้วหรอเซ็นเซ"

"อืมกำลังจะไปอาบน้ำหนะพอดีมาเจอเธอเข้า ว่าแต่เธอหาอะไรอยู่หละ"

"อ๋อฉันหาจานใส่ผัดผักบุ้งทำเองของฉันอยู่หนะ"

"แล้วได้รึยังหละ"

"ได้แล้วหละ นายอยากกินผัดผักบุ้งฝีมือฉันไหมละ"

"มันกินได้จริงหรอ"้

"กินได้สิยะ -0-"

   ว่าแต่ได้กลิ่นอะไรเนี้ยสาบเหมือนอะไรไห้ๆนะ หว่า O_O ผัดผักบุ้งฉันนนนลืมไปซะสนิทเลย

"กลิ่นอะไรไห้ๆ"

   เซ็นเซพูดออกมาทั้งที่ยืนเงียบมาได้สักแปบนี้ไม่ใช่เวลามายืนสันทยายเซ็นเซนะตอนนี้น้องผัดผักบุ้งของฉันจะกลายเป็นนิโกรรึยังนะ

"ผัดผักบุ้งช่านนนน"

   ฉันวิ่งไปดูที่เตาไฟแล้วสิ่งที่ฉันเห็นก็คือกระทะมัน

"กรี๊ดดดดดกระทะไห้"

   น้ำๆอยู่ไหนน้ามมอยู่หนายยยย ฉันวิ่งไปวิ่งมาตามหาน้ำโดยที่เซ็นเซวิ่งมาดูแล้วก็ใช้ผ้าชุบนโยนไปที่กระทะที่ยังมีไฟลุกอยู่แต่ผ้าผืนน้นก็ไม่ได้ช่วอะไรเลยฉันก็เลยจัดการยกถังน้ำในห้องน้ำออกมารดกระทะ

   ซ่าววว ดับแล้วไฟดับแล้วเย้ๆ^^

"เซ็นเซเห็นมั้ยฉันเก่งรึเปล่าฉันดับไฟได้5555"

"ไม่!!"

เซ็นเซพูดออกมาคำเดียวเหมือนว่าเขาโกรธฉันอย่างน้ันแหลฉันทำอะไรผิดหรอO_O?