Attachment รักที่ไม่อาจลืม

"จะว่าไปนายก็ทำอาหารอร่อยเหมือนกันนะ"

"อืม"

"อิมแล้วฝากนายล้างด้วยนะ"

"เฮ้ย!!ได้ไงกินเองก็ล้างเองสิ"

"โหขอแค่นี้ก็ไม่ได้ ชิ"

     กินเองก็ต้องล้างเองสิ หยึย ล้างให้แค่เนี้ยก็ไม่ได้จำไว้เถอะถ้านายมาขอให้ล้างให้ฉันจะไม่มีวันล้างให้นายเลยคอยดู

"ฉันรู้นะว่าเธอกำลังนินทาฉันในใจอะ"

"อย่ามาทำเป็นรู้ทันหน่อยเลยหน่า"

"แล้วมันจริงมั้ยหละ"

"อื้ม"

     เฮ้อ บรรยากาศที่นี้สดชื่นจังแปลกดีนะที่อยู่ๆฉันก็ความจำเสื่อมแล้วได้มาอยู่กับนายถ้าฉันไปอยู่กับคนอื่นป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะคงจะโดนใช้งานอย่างหนักหละมั้ง แปลกจังทำไมหมอนี้ถึงได้อยู่บ้านคนเดียวหละไม่มีพี่น้องครอบครัวรึไงงานการก็เป็นถึงรองประธานบริษัททำไมบ้านถึงได้แคบอย่างนี้หละ อะพูดถึงก็มาพอดี

"นี้นายฉันมีเรื่องอยากถามนายสักสองสามเรื่องอะ"

"มีอะไรจะถามหละ"

"คือว่านายไม่มีครอบครัวหรอทำไมถึงได้อยู่คนเดียวหละ"

"มีสิ แต่ว่าอยู่บ้านอีกหลังหนึ่งอะนะ"

"แล้วทำไมนายไม่อยู่กับพวกเขาหละ"

"คือว่าฉันงานเยอะงานแต่ละงานต้องใช้สมองทั้งนั้น อยุ่ที่บ้านมันไม่ค่อยจะมีสมาธิหนะก็เลยขอพ่อกับแม่มาสร้างบ้านอยู่เองนี้แหละ แต่บ้านก้ไม่ไกลกันเท่าไหร่หรอกนะห่างกันประมาณสักสองกิโลเมตรได้อะนะ"

     นี้ไม่ไกลของนายหรอยะ

"ฮ้าว -0- ง่วงแล้วอะฉันไปนอนก่อนนะ"

"อืม ฝันดีนะ"

"อื้ม^^"