Attachment รักที่ไม่อาจลืม

   ฉันดีใจสุดๆไปเลยที่เซ็นเซออกตามหาฉัน 
"กับข้าวอร่อยไหมป้าทำสุดฝีมือเลยนะ^^"
   ป้าเชฟพูดไปพลางยิ้มไปแล้วมองฉันกับเซ็นเซสลับกันไปมา
"อร่อยมากๆเลยค่ะป้าเชฟอร่อยสมชื่อเชฟเลยนะคะ"
"ป้าตั้งใจทำให้แฟนสาวของพ่อหนุ่มเซ็นเซไงหละจ๊ะ เซ็นเซเป็นคนดีมากๆเลยนะหนูได้เซ็นเซเป็นแฟนหนะดีมากๆเลยนะ หนูน่าจะเป็นแฟนคนแรกนะใช่มั้ย?"
   ป้าเชฟพูดอย่างมีความสุขโดยที่ไม่มองดูหน้าฉันเลยว่าหน้าฉันตอนนี้หนะเหวอสุดๆ
"อย่าแซวสิครับป้าเชฟ><"
"นี่นายพูดบ้าอะไรหนะฉันไปเป็นแฟนนายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"
   ฉันกระซิบข้างหูของเซ็นเซ
"อ่าวหรอลืมไปว่าเราไม่ได้เป็นแฟนกัน"
"ป้าคะคือว่าเราสองคนไม่ได้เป็นแฟนกันหรอกค่ะเราแค่เป็นเพื่อนกันเฉยๆ"
"ไม่ต้องอายหรอก ป้าไม่ว่าหรอก"
"เห็นมั้ยโรสบอกแล้วว่าไม่ต้องอาย"
   ฉันจะบ้าตายกะอี่ตาบ้านี้ให้ตายเ๔อะเขาตั้งใจจะแกล้งช่านนนน
"อ่า ฝนหยุดตกแล้วงั้นผมขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ"
"จ้าเดินทางปลอดภัยนะ"
"ครับ/ค่ะ"
"ขอบคุณสำหรับอาหารเย็นนะคะป้าเชฟ^^"
"จ้า"
 
 
ไม่ดีตรงไหนช่วยติด้วยนะคะจะได้นำไปปรับปรุง