นักเรียนนายร้อยครับผม

      ในบ้างหลังเล็กๆหลังโทรมๆ มีเด็กหนุ่มหน้าตาจิ้มลิ้มกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่อย่างตั้งใจในมือถือหนังสือสอบตำรวจอยู่ด้านหลังเป็นที่นอนเก่าๆมีรูปชายวันกลางคนตั้งอยู่บนโต๊ะที่เขาวางหนังสือ

"ไอ้ไฟมึงทำควยอะไรอยู่วะ" ชายหนุ่มอายุไล่เลี่ยเขาดูจากหน้าแล้วคงมากกว่าเดขาไม่เกิน5ปีกำลังเดินเซๆออกมาจากห้องนอนในมือถือขวดเหล้าขาวอยู่

"ทำอะไรก็ได้โว๊ยไม่เกี่ยวกับมึงไอ้วรรณ" ชายหนุ่มตอบกลับอย่างไม่ยีระ

"เอออ่านหนังสือเตรียมสอบตำรวจถุยหน้าอย่างมึงสอบยังไงก็ไม่ได้สู้เรียนจบม.6แล้วไปทำงานหาเงินเลี้ยงแม่เลี้ยงพ่อดีกว่า"

"หยุดพูดเลยไอ้วรรณมึงหยุดเอาความคิดต่ำเลยมึงกูไม่มีพ่อพ่อกูตายแล้ว"

"ไอ้เหี้ยไฟ  มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไงว่ะ  มะลิ อีมะลิมึงสั่งสอนลูกมึงอย่างไงให้มาก้าวร้าวกับกู"

"ไอ้ไฟไอ้ลูกเวรมึงด่ากูหรือไอ้ลูกห๋า"เสียงนางมะลิดันขึ้นพร้อมกับเดินมายังต้นเสียงในมือยังถือไพ่ค้างอยู่

"แม่ แม่เล่นไพ่อีกแล้วหรือ"ชายหนุ่มพูดอย่างหัวเสีย

"เออกูจะเล่นมึงจะทำไมไหนๆแล้วมึงเอาเงินมาให้กูหน่อยสิ"

"ไม่มีหรอกแม่ไฟเพิ่งให้แม่ไปสามพันเอง"

"สามพันมันจะไปพออะไร"

"ไม่มีหรอกแม่ผมจะเอาไว้จ่ายค่ารถไปสอบตำรวจ"

"มึงจะไปสอบทำไมว่ะเรียนจบก็ไปทำงานเถอะ"

"ไม่แม่ไฟจะเรียนต่อแม่ห้ามไฟไม่ได้หรอก"ชายหนุ่มเดินออกไปด้วยอารมณ์งุดหงิด

"มึงจะไปไหนไปบ้านไอ้ครูเกษมอีกแล้วใช้ไหมไอ้ไฟไปไนกลับ"เสียงนางมะลิด่าตามหลังลูกชายไป

 ณบ้านครูเกษม

"อะใจเย็นน่าไฟแม่เค้าก็แค่โมโหนะเดี๋ยวก็หาย"ครูเกษมปลอบใจชายหนุ่มอันที่จริงครูเกษมคนนี้มีศักดิ์เป็นลุงแท้ๆของชายหนุ่มเพราะผู้เป็นพ่อของชายหนุ่มที่จริงแล้วเป็นน้องชายต่างมารดากับเขานั้นเองนี้จึงเป็นเหตุให้เขารักและเอ็นดูชายหนุ่มและอีกประการหนึ่งคือผู้เป็นภรรยานั้นไม่สามารถมีลูกได้เขาและภรรยาจึงรักชายหนุ่มดั่งลูกแท้ๆ

"ไฟกินน้ำก่อนลูกไฟ"นางสุดายื่นน้ำให้ผู้เป็นหลานชาย

"ขอบคุณครับป้า"ชายหนุ่มยกมือไหว้ขอบคุณ

"ไม่เป็นไรหรอกไฟวันนี้นอนที่นี้ละกันจะได้ให้พี่เกษมเขาติวหนังสือให้เห็นบอกว่าอ่อนคณิตไมาใช่หรือเรา"  นางสุดากล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ขอบคุณคับป้า"

"เออแล้วเรื่องเรียนไม่ต้องห่วง นะว่าแม่เขาจะไม่ไปมอบตัวให้เดี่ยวป้าจัดการเอง"

"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มกล่าวขอบคุณผู้เป็นป้า

  ชายหนุ่มมักจะใช้ชีวิตอยู่กับผู้เป็นลุงและป้ามากกว่าผู้เป็นแม่สะอีกเพราะเขาต้องติวหนังสือเพื่อสอบตำรวจให้ได้ตามที่เขาฝันไว้ตั้งแต่เมื่อครั้งพ่อเขามีชีวิตอยู่

"ไอ้ไฟนี้มึงกลับบ้านมาแล้วหรอมึงยากไปเป็นลุกไอ้ครูบ้านั้นมากใช่ไหมถึงไม่กลับบ้านกลับช่อง"

"แม่ไฟไม่อยากทะเลาะกันกับแมานะไฟเหนื่อยไฟเพิ่งกับมาจากทำงานนะแม่"ชายหนุ่มพูดเหนื่อยๆ

"ไปทำงานมาไหนเงินมากูจะเอาไปเล่นไพ่"

"อะ"ชายหนุ่มยื่นใบพันให้สามใบ

"แค่นี้เองหรอไอ้ไฟ"

"แค่นี้แหละแม่ไฟเก็บเงินไปสอบตำรวจด้วย"

"กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้ไป"

"ไฟจะไป"ชายหนุ่มตะโกไปก่อนจะวิ่งเข้าห้องไปร้องไห้นี้เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่เขาร้องไห้ออกมาแบบนี้เขาได้แต่คิดอยู่ในใจว่าถ้าผู้เป็นพ่ออยู่เขาคงไม่ได้มีชีวิตแบบนี้การเป็นอยู่คงดีกว่านี้คิดได้แค่นั้นหลับก็หลับหลับลงเพราะความอ่อนเพลีย

    หลังจากอ่านหนังสืออย่างหนักนี้ก็ถึงเวลาที่ไฟรอคอยเขาแต่ตัวตั้งแต่ตีสามเพื่อรอขึ้นรถเมย์ไปสอบตามที่เขาตั้งใจไว้เขาใช้เวลากับการสอบอย่างคุ้มค่าที่สุดเพราะไม่เช่นนั้นเขาคงไม่มีโอกาสเรียนต่ออีกแน่นนอน

  "อ้าวไฟกับมาแล้วหรอลูก ทำได้บ้างไหมละ"ครูเกษมขับรถเก๋งคันเก่าๆตามชายหนุ่มเมื่อเห็นเขาเดินลงรถเมย์มา

"ทำได้ครับครู"ชายหนุ่มตอบยิ้มๆ"

"มาๆๆๆขึ้นรถเถอะ"ครูเกษมหยุดรถและเอื่มมืออีกมือหนึ่งไปเปิดประตู

"ขอบคุณครับ"ชายหนุ่มก้าวขึ้นไปนั้งบนรถ

"เห็นไหมครูจะไปส่งก็ไม่ยอมต้องลำบากไปรถเมย์  เออหรือว่าอายที่จะต้องนั้งรถปลูกสาระแหน่ห๊า"

"เปล่านะคับผมไม่อยากรบกวนต่างหากคับ"ชายหนุ่มรีบพูด

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆครูรู้น่าปะๆไปกินข้าวกันดีกว่าวันนี้มีแกงเขียวหวานของโปรดเราด้วยนะ"    

 หลังจากกินข้าวเสร็จแล้วชายหนุ่มก็เก็บจานไปล้างก่อนที่จะมานั้งคุยกันกับครูเกมษและนางสุดา

"ผลจะออกมาอีกกี่วันละลูก"นางสุดาถามขึ้น

"อีกสองอาทิตย์คับป้า"

"เออเร็วดีเนอะ"

"แล้วถ้าติดนี้ต้องทำไรต่อละลูก"

"แหม๋คุณก็ต้องสอบร่างกายไง"ครูเกษมพูดแกล้งภรรยา

"ก็ฉันไมรู้นิ"นางสุดาพูดงอลๆ  นี่เป็นภาพที่ชายหนุ่มเคยเห็นประจำ

"ครูคับผมขอไปบ้านก่อนนะไม่รู้แม่จะเป็นไงบ้าง"

"อะเอานี้ไปกินด้วยนะป้าปลูกไว้เยอะ" นางสุดาบอกและลุกชึ้นไปหยิบผักใส่ถุงให้ชายหนุ่ม

"ขอบคุณคราบบบ"

  "ไอ้ไฟมาแล้วหรอมากินข้าวสิ"นางมะลิเรียกผู้เป็นลูกชาย

"ไฟกินมาแล้วแม่  แม่กินเถอะ"  ไฟตอบผู้เป็นแม่ด้วยเสียงเคืองๆเนื่องจากตรงที่นั้งข้างมีชายอายุใกล้เคียงกับเขานั้งเมาอยู่

"อ๋อมึงไปกินบ้านครูเกษมมาใช่ไหม นี่มึงอยากไปเป็นลูกมันมากใช่ไหม" นางมะลิถามขึ้นด้วยความน้อยใจบวกกับกับความเครียจหลายๆอย่าง

"ครับ"ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยอารมรณ์งอลๆแล้วเดินเข้าห้องไป

"เออกูมันขี้เมา  ไปเลยมึงเก็บเสื้อผ้าไปอยู่กับมันไป"นางมะลิตะโกนตามหลังชายหนุ่มไป

หลายวันผ่านไปชายหนุ่มนั้งอยู่หน้าคอมเก่าๆสีขาวซีดจนถึงเหลืองภายในห้องมีรูปผู้ชายวัยกลางคนตั้งอยู่ชายหนุ่มพูดในใจกับผู้ชายในรูปว่า

"พ่อคับเป็นกำลังใจให้ไฟด้วยนะพ่อขอให้ไฟสอบผ่านนะพ่อ"

"ไอ้ไฟเป็นไงมึงติดไหม"ชายหนุ่มอายุรุ่นเดียวถามขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาโดยไม่ต้องให้ชายหนุ่มอนุญาติ

"ไอ้วรรณมึงเข้ามาทำไมวะออกไปเลย"ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างอารมณ์เสีย

"นี่ไอ้ไฟมึงจะพูดกับกูดีๆเหมือเมื่อก่อนไม่ได้หรือไง"พูดเสร็จวรรณก็เดินไปที่หน้าคอมพร้อมกับคีรหัสบัตรประชาชนของชายหนุ่มอยุ่งคุนเคย

"มึงทำอะไรไอ้วรรณ"ชายหนุ่มพูดอย่างหัวเสีย

"ก็ดูซื้อมึงไง...............นี้ไงซื้อมึงนายพิทักษ์   รักสงบไอ้ไฟมึงติดตำรวจแล้ว"วรรณพูดเสียงดังด้วยความดีใจแทนผู้เป็นลูกเลี้ยง

 "มึงไม่ต้องมาทำท่าดีใจที่กูสอบติดเลยไอ้วรรณกูรู้มึงอะดีใจที่กูจะไปจากบ้านมึงจะได้พลานสมบัตรพ่อกูนะสิไอ่วรรณ"ชายหนุ่มพูดอย่างโมโห

"แล้วแต่มึงละกันไอ่ลูกชาย"วรรณไม่วายพูดกวนอารมณ์ของชายหนุ่ม

    หลังจากรู้ตัวเองสอบติดข้อเขียนแล้วชายหนุ่มก็มุ่งมั่นในการออกกำลังกานโดยเฉพาะการวายน้ำเพราะรู้ว่าตนเองทำได้ไม่ค่อยดีส่วนข้ออื่นๆเขาไม่กังวลอะไรแล้วเนื่องด้วยชายหนุ่มเป็นนักกีฬาของโรงเรียนอยู่แล้วจะลุกนั้งดันพื้นหรือวิ่งชายหนุ่มก็ทำได้ดีหมด

 "ว่ายได้ดีมากกว่าเดิมเยอะเลยไฟ"ครูเกษมพูดกับผู้เป็นหลาชาย แล้วพรุ่งนี้เตรียมตัวยัง

"เรีบยร้อยครับ"

"เออน่าดีใจแทนพี่เก่งเนอะที่มีลูกเก่งแบบนี้"

"ผมอยากให้พ่ออยู่ดูความสำเร็จผมจังเลยครับครู"

"ครูเชื่อว่าพ่อเขาต้องมองเรามาจากข้างบนแน่นอน"

"ผมจะไม่ทำให้พ่อผิดหวังครับ"ชายหนุ่มตอบอย่างมั่นใจ

เช้าวันสอบร่างกายชายหนุ่มมุ่งมันกับการทดสอบเป็นอย่างมากทั้งลุกนั้ง ดันพื้นและวิ่งชายหนุ่มก็ทำได้ดีหมดเหลือแค่ด่านสุดท้ายนั้นคือว่าน้ำที่เขาไม่ค่อยถนัดแต่เขาก็สามารถว่ายจนจะถึงฝังแล้ว

"อีกนิดนะไฟชาย" หนุ่มบอกตัวเองแต่ดูเหมือนว่าร่างกายของเขาจะไม่ได้เป็นแบบที่เขาตั้งใจไว้เลยเขาค่อยๆผ่อนแรงจากการว่ายน้ำก่อนที่จะหมดแรงชายหนุ่มคิดถึงคำของผู้เป็นพ่อที่เคยบอกเขาว่า

"ไฟเห็นผู้กองคนนั้นไหมไฟเชื่อไหมสมัยก่อนพ่อเคยไปสอบตำรวจรุ่นเดียวกันนะแต่พ่อไม่แข็งแรงเลยสอบร่างกายไม่ผ่านโตพ่ออยากให้ไฟเป็นตำรวจนะพ่อเชื่อว่าไฟทำได้"

เหมือนมีพลังอะไรสักอย่างชายหนุ่มรีบจวงอย่างรวจเร็วแซงหน้าไปเตะขอบสระเป็นคนแรกท่ามกลางความลุ่นของครูฝึกเพราะดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่มีแรงว่ายเมื่อตอนแรก

หลายอาทิตย์ผ่านไปชายหนุ่มรอลุ้นผลการสอบวันนี้เขาเลือกที่จะดูที่บ้านครูเกษมมากกว่าดูที่บ้านเนื่องจากไม่ต้องการเห็นหน้าใครบางคน

"เป็นไงไฟติดไหม"ครูเกษมถามผู้เป็นหลานชาย

"เดี๋ยวนะครับมันกำลังโหลดอยู่ครับ"ชายหนุ่มหันไปคุยคับผู้เป็นน้าชาย

"ไฟนี้ไงนายพิทักษ  รักสงบลำดับที่99ไฟติแล้วไฟติดตำรวจแล้ว"

"ผมทำได้แล้วครู"ชายหนุ่มโพกอดผู้เป็นน้าชาย

พ่อครับไฟทำความฝันของพ่อสำเร็จแล้วนะครับพ่อคอยดูความสำเร็จของไฟนะครับ