นักเรียนนายร้อยครับผม

          ตึบ  ตึบ  ตึบ  ตึบ ตึบ  ตึบ  ตึบ เสีงฝีเท้าดังกระทบพื้นเป็นเวลาหลายชั่วโมงแล้ว ก่อนจะมีเสียงนกวีดดังขึ้น
 
"ปี๊ดดดดดดดดดดดดดด"สิ้นเสียงนกวีดนักเรียนใหม่ทุกคนต่างพากันจัดระเบียนของแถวโดยมีสายตาของพี่ปกครองดูความเรียบร้อยอยู่
"ด้านหลังไม่ตรงแถว   ดันพื้น 50 ปฏิบัติ"เสียงรุ่นพี่ปกครองสั่ง
" 1 2 3 4 5 6 7 ........50"
"ไม่พร้อมกัน  เอาให้"
"12345      50"ครั้งนี้ทุกคนทำพร้อมกันมากขึ้น
"ดี กอดคองอเข่าครึ่งนั้งอีก 100ครั้ง"รุ่นพี่คนเดิมสั่ง 
"1 2 3 4 5 6 7        77 78 79"
"เสียงของแต่ละคนเริ่มแผ่วเบามากขึ้นก่อนจะพากันล้มเนื่องจากเหนื่อยล้าจากการวิ่งและดันพื้นครั้งก่อน
"แค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว ต่อไปจะเป็นทหาร เป็นตำรวจได้ยังไงโจรไม่หนีไปก่อนหรอ เอาใหม่"
" 1 2 3 4 5 6 7 8 9     98 99 100"
ครั้งนี้ทุกคนต่างพากันพยุงกันเพื่อให้รอดพ้นจากเหตุการณืในครั้งนี้ให้ได้ทุกคน
"  ดีมาก สถานีต่อไป  ทุกคนจะได้แช่น้ำกันสบาย ๆ    ไปได้"  
   
 สิ้นเสียงรุ่นพี่ทุกคนต่างวิ่งกรูมาที่ พิกัดตามที่รุ่นพี่ปกครองบอก  ขณะนี้ทุกคนต่างมารวมกันที่หน้าลานมีอ่างน้ำขนาดใหญ่ตั้งอยู่ประมาณหลายอ่างตั้งอยู่มีน้ำแข็งก้อนขนาดใหญ่ลอยอยู่มากมาก
 
"ปีหนึ่งทุกคนฟัง  ผมจะให้พวกคนลงไปแช่ในอ่างน้ำน้ำจนกว่าผมจะสั่งให้เลิก ปฏิบัติได้เชิญ"
สิ้นสุดคำสั่งของรุ่นพี่ทุกคนต่างกรูลงไปแช่ในอ่างที่ตั้งรออยู่  เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงทุกคนก็ยังคงอยู่ในอ่างไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งของรุ่นพี่แม้ว่าตรงนั้นจะไม่มีรุ่นพี่ยืนเฝ้าอยู่เลย
"เฮ้ยเมื่อไรพี่เขาจะปล่อยเราวะ ฉันจะเป็นตะคริวแล้วนะนี้"ไฟส่งเสียงถามเพื่อนที่นั้งกอดอกกัน
"มึงแค่จะนี่ไอ้เนตะคริวกินมาครึ่งชั่วโมงแล้ว"ลมที่นั้งอยู่ตรงข้ามกับไฟกำลังนวดให้เพื่อนร่วมรุ่นที่เป้นตะคริวอยู่
"จะเป็นทหารเรือแต่ดันเป้นตะคริวเวลาลงน้ำ"ลมไม่วายบ่นเพื่อน
"ก็น้ำมันเย็นนะลม"เนพูดอายๆ
"หรอ"ลมพูดประชดก่อนจะก้มหน้าก้มตานวดคลายเส้นให้เพื่อน
"นี้เราแช่จากน้ำแข็งก้อนเท่าช้างจนตอนนี้มันละลายจนจะหมดเหลือก้อนเท่ามด   เฮ้ยไอ่ดินไหวไหมว๊ะ" น้ำส่งเสียงทามดินเมื่อเห็นว่าเพื่อนหน้าซีดมาก
"ไหว  เมื่อไรจะปล่อยว๊ะฉันจะแข็งแล้วนะนี้  "ดินพูดออกมาพร้อมกับเสียงฟันกระทบกันบ่งบอกว่าหนาวมาก
"เอานี้มาไอ่ดินมาใกล้ ๆกันจะได้อุ่น ๆ" น้ำกอดคอเพื่อนเพื่อให้ความอบอุ่นกับเพื่อน 
"โอ๊ย ๆ เป็นเกย์ปะว๊ะคู่นี้"ไฟแซวเพื่อน เลยเจอดินกับน้ำเบิดกระโหลกคนละที
"เจ็บนะโว๊ย  ที่รักช่วยเขาด้วยสิ"ไฟหันมาเล่นกันลม
"ได้ ที่รัก"ลมใช้มือที่นวดเท้าให้เพื่อบลูปตรงปากไฟก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างสะใจ
"ถุย   ไอ่ลมเล่นไรนี้" ไฟเอามือเซ็ดปากอย่างเซ็ง ๆก่อนจะหันไปฟ้อง เพื่อน
"เฮ้ยแกดูสิฉันโดนแกล้งอะ"
"ดูปากพวกกูนะ   สมน้ำหน้า"ทั้งหมดพูดพร้อมกันก่อนจะหัวเราะออกมา
"เฮ้ยเบาดิเสียงใครมาว๊ะ" ลมทำท่าจุ๊ปากให้เพื่อนเงียบ ก่อนจะมีเสียงพูดออกมา
"เป็นไง สบายดีใช่ไหม" ผู้กองเนสเดินออกมาจากความมืด
"ขึ้นมาได้พวกคุณทำให้พวกผมรู้แล้วว่าพวกคุณเห็นคุณค่าของแหวนรุ่น พวกคุณมีความอดทน มีความอยากได้เพราะฉะนั้นผมขอแสดงความยินดีกับพวกคุณทุกคนคุณคือครอบครัวของเราอย่างสมบุรณ์แล้ว   ส่วนพวกคุณ"หมวดเนสชี้มาที่กลุ่มของห้าหนุ่ม
"คงชอบมากเห็นพุดคุยหัวเราะสนุกสนาน   แช่ต่ออีก 1 ชั่วโมงที่เหลือพักได้ไหมวดเนสสั่งเสร็จก็เดินกลับไปปล่อยให้ห้าหนุ่มทำหน้าละห้อย
   เช้าวันต่อมาที่โรงเรียนเตรียมทหารแห่งนี้ดูคั้กคักเป็นพิเศษเนื่องจากพ่อแม่ผู้ปกครองต่างมาแสดงความดีใจกับบุตรหลานทั้งครอบครัวของดินที่มาพร้อมกันทั้งนายแพทย์วิสา ทันตแพย์หญิงฟ้ารุ่งและนายแพทย์ปฐิพัทผู้เป็นพี่ชาย
"บอมเมื่อไร่น้องจออกมานี้"นายแพทย์วิสาถามบุตรชายคนโต
"ซักพักมั้งครับ"
"แหม๋คุณค่ะอีซะพักและค่ะนี้พึง 7 โมงเช้าเอง"ทัตแพทย์หญิงฟ้ารุ่งผู้เป็นภรรยากล่าวกับสามีเบ่า ๆ
"ก็ใครจะไปรู้ละคุณ "นายแพทย์วิสาหัวเราะแก้เขินเล็กน้อย
ถันมาอีกไม่ใกล้จะเห็นครอบครัวคนจีนครอบครัวใหญ่กำลังยืนคุยกันอย่างตื่นเต้นซึ่งประกอบไปด้วยอาก๋ง อาม๊า ป๊า ม้า เฮียโต้ เจ้ลุกปลาและเนมผู้เป็นน้องสาว
"เฮีย อากล้องเนมมานะหญิงสาวตะโกนบอกผู้เป็นพี่ชายที่กำลังเอากล้องไปถ่ายสาว ๆ แถวนั้น
"อย่างเพิ่งสิ เฮียซื้อให้ให้เฮียใช้บ้างสิ"
"เฮียอะ  เจ้ดูดิ"หญิงสาวฟ้องพี่สะใภ้
"พอกันเลย มานั้งนีรออาน้ำ"
ถัดไปอีกครอบครัวหนึ่งที่แห่กันมาทั้งบ้านเลยก็คือครอบครัวของลมที่มาพร้อมกันทั้งเสี่ยโต นางสายฝน เล็ก ลิ่มเด็กแฝดที่แต่งชุดทหารมารอผู้เป็นพี่ชาย
"แม่ครับถ้าเล็กโตเล็กจะเรียนแบบพี่ลม"เด็กชายตัวจิ๋วบอกผู้เป็นแม่
"โอ๊ยแค่ลมคนเดียวแม่ก็จะบ้าแล้ว เล็กอย่าเป็นแบบพี่เขาเลย"นางสายฝนตอบกับลูกชายตนเล็ก
"ป๊าเล็กจะเป็นแบบพี่ลมนะ" เด็กชายหันไปทางผู้เป็นพ่อ
"ได้สิ เล็ก"
"ถ้าเล็กเป็นแบบพี่ลมแล้วใครจะทำร้านต่อละ" ผู้เป้นแม่ให้เหตุผล
"แม่เดี๋ยวลิ่มทำร้านเอง" เด็กหญิงถือตุกตาหมี บอกกับผู้เป็นแม่ด้วยรอยยิ้ม
"ตามสบายเลยลูก" เสี่ยโตตอบแทบผู้เป็นภรรยา
ทัดมาอีกใกล้ ๆ มีหญิงแต่ตัวโทรมแต่ยังเค้าโครงความสวยไว้ และข้างกันมีหนุ่มหน้าตาดียืนอยู่ใกล้ ๆ คอยดูภรรยา
"นีวรรรเมื่อไหร่ตาไฟจะมา"นางมะลิถามสามีหนุ่ม
"ไม่รู้ อะกินยาก่อนถ้าพี่ไม่กินผมจะบอกไอ่ไฟว่าพี่ป่วย"วรรณยื่นเม็ดยา 3เม็ดให้ผู้เป็นภรรยา
"กินอีกแล้วหรือ  อะก็ได้"นางมะลิรับยาไว้ก่อนจะกินลงคอไปอย่างไม่สบอารมณ์
   เสียงแตรเป็นสัญลักษณ์ว่าขณะนี้นักเรียนปีหนึ่งต่างพากันเข้าแถวอย่างพร้อมเพรียงกันผู้ปกครองบางคนถึงขั้นร้องไห้เนื่องจากไม่ได้พบหน้าลูกเลยบางคนถึงกับตกใจกับการเปลียนแปลงของบุตรชายขณะนี้ทุกคนเข้าแถวหันหน้าไปยังรุ่นพี่ปีสามที่ยืนมองดูรุ่นน้องแสดงความยินดีก่อนจะหยิบแหวขึ้นมาสวมให้รุ่นน้องอย่างบรรจงพร้อมกันและที่สำคัญรุ่นพี่ทุกคนต่างบิดแหวนเพื่อนทำให้เกิดรอยแผลเนื่องจากจะได้เป็นรอยแห่งความทรงจำ