นักเรียนนายร้อยครับผม

          ตึบ  ตึบ  ตึบ  ตึบ ตึบ  ตึบ  ตึบ เสีงฝีเท้าดังกระทบพื้นเป็นเวลาหลายชั่วโมงแล้ว ก่อนจะมีเสียงนกวีดดังขึ้น

"ปี๊ดดดดดดดดดดดดดด"สิ้นเสียงนกวีดนักเรียนใหม่ทุกคนต่างพากันจัดระเบียนของแถวโดยมีสายตาของพี่ปกครองดูความเรียบร้อยอยู่

"ด้านหลังไม่ตรงแถว   ดันพื้น 50 ปฏิบัติ"เสียงรุ่นพี่ปกครองสั่ง

" 1 2 3 4 5 6 7 ........50"

"ไม่พร้อมกัน  เอาให้"

"12345      50"ครั้งนี้ทุกคนทำพร้อมกันมากขึ้น

"ดี กอดคองอเข่าครึ่งนั้งอีก 100ครั้ง"รุ่นพี่คนเดิมสั่ง 

"1 2 3 4 5 6 7        77 78 79"

"เสียงของแต่ละคนเริ่มแผ่วเบามากขึ้นก่อนจะพากันล้มเนื่องจากเหนื่อยล้าจากการวิ่งและดันพื้นครั้งก่อน

"แค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว ต่อไปจะเป็นทหาร เป็นตำรวจได้ยังไงโจรไม่หนีไปก่อนหรอ เอาใหม่"

" 1 2 3 4 5 6 7 8 9     98 99 100"

ครั้งนี้ทุกคนต่างพากันพยุงกันเพื่อให้รอดพ้นจากเหตุการณืในครั้งนี้ให้ได้ทุกคน

"  ดีมาก สถานีต่อไป  ทุกคนจะได้แช่น้ำกันสบาย ๆ    ไปได้"  

 สิ้นเสียงรุ่นพี่ทุกคนต่างวิ่งกรูมาที่ พิกัดตามที่รุ่นพี่ปกครองบอก  ขณะนี้ทุกคนต่างมารวมกันที่หน้าลานมีอ่างน้ำขนาดใหญ่ตั้งอยู่ประมาณหลายอ่างตั้งอยู่มีน้ำแข็งก้อนขนาดใหญ่ลอยอยู่มากมาก

"ปีหนึ่งทุกคนฟัง  ผมจะให้พวกคนลงไปแช่ในอ่างน้ำน้ำจนกว่าผมจะสั่งให้เลิก ปฏิบัติได้เชิญ"

สิ้นสุดคำสั่งของรุ่นพี่ทุกคนต่างกรูลงไปแช่ในอ่างที่ตั้งรออยู่  เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงทุกคนก็ยังคงอยู่ในอ่างไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งของรุ่นพี่แม้ว่าตรงนั้นจะไม่มีรุ่นพี่ยืนเฝ้าอยู่เลย

"เฮ้ยเมื่อไรพี่เขาจะปล่อยเราวะ ฉันจะเป็นตะคริวแล้วนะนี้"ไฟส่งเสียงถามเพื่อนที่นั้งกอดอกกัน

"มึงแค่จะนี่ไอ้เนตะคริวกินมาครึ่งชั่วโมงแล้ว"ลมที่นั้งอยู่ตรงข้ามกับไฟกำลังนวดให้เพื่อนร่วมรุ่นที่เป้นตะคริวอยู่

"จะเป็นทหารเรือแต่ดันเป้นตะคริวเวลาลงน้ำ"ลมไม่วายบ่นเพื่อน

"ก็น้ำมันเย็นนะลม"เนพูดอายๆ

"หรอ"ลมพูดประชดก่อนจะก้มหน้าก้มตานวดคลายเส้นให้เพื่อน

"นี้เราแช่จากน้ำแข็งก้อนเท่าช้างจนตอนนี้มันละลายจนจะหมดเหลือก้อนเท่ามด   เฮ้ยไอ่ดินไหวไหมว๊ะ" น้ำส่งเสียงทามดินเมื่อเห็นว่าเพื่อนหน้าซีดมาก

"ไหว  เมื่อไรจะปล่อยว๊ะฉันจะแข็งแล้วนะนี้  "ดินพูดออกมาพร้อมกับเสียงฟันกระทบกันบ่งบอกว่าหนาวมาก

"เอานี้มาไอ่ดินมาใกล้ ๆกันจะได้อุ่น ๆ" น้ำกอดคอเพื่อนเพื่อให้ความอบอุ่นกับเพื่อน 

"โอ๊ย ๆ เป็นเกย์ปะว๊ะคู่นี้"ไฟแซวเพื่อน เลยเจอดินกับน้ำเบิดกระโหลกคนละที

"เจ็บนะโว๊ย  ที่รักช่วยเขาด้วยสิ"ไฟหันมาเล่นกันลม

"ได้ ที่รัก"ลมใช้มือที่นวดเท้าให้เพื่อบลูปตรงปากไฟก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างสะใจ

"ถุย   ไอ่ลมเล่นไรนี้" ไฟเอามือเซ็ดปากอย่างเซ็ง ๆก่อนจะหันไปฟ้อง เพื่อน

"เฮ้ยแกดูสิฉันโดนแกล้งอะ"

"ดูปากพวกกูนะ   สมน้ำหน้า"ทั้งหมดพูดพร้อมกันก่อนจะหัวเราะออกมา

"เฮ้ยเบาดิเสียงใครมาว๊ะ" ลมทำท่าจุ๊ปากให้เพื่อนเงียบ ก่อนจะมีเสียงพูดออกมา

"เป็นไง สบายดีใช่ไหม" ผู้กองเนสเดินออกมาจากความมืด

"ขึ้นมาได้พวกคุณทำให้พวกผมรู้แล้วว่าพวกคุณเห็นคุณค่าของแหวนรุ่น พวกคุณมีความอดทน มีความอยากได้เพราะฉะนั้นผมขอแสดงความยินดีกับพวกคุณทุกคนคุณคือครอบครัวของเราอย่างสมบุรณ์แล้ว   ส่วนพวกคุณ"หมวดเนสชี้มาที่กลุ่มของห้าหนุ่ม

"คงชอบมากเห็นพุดคุยหัวเราะสนุกสนาน   แช่ต่ออีก 1 ชั่วโมงที่เหลือพักได้ไหมวดเนสสั่งเสร็จก็เดินกลับไปปล่อยให้ห้าหนุ่มทำหน้าละห้อย

   เช้าวันต่อมาที่โรงเรียนเตรียมทหารแห่งนี้ดูคั้กคักเป็นพิเศษเนื่องจากพ่อแม่ผู้ปกครองต่างมาแสดงความดีใจกับบุตรหลานทั้งครอบครัวของดินที่มาพร้อมกันทั้งนายแพทย์วิสา ทันตแพย์หญิงฟ้ารุ่งและนายแพทย์ปฐิพัทผู้เป็นพี่ชาย

"บอมเมื่อไร่น้องจออกมานี้"นายแพทย์วิสาถามบุตรชายคนโต

"ซักพักมั้งครับ"

"แหม๋คุณค่ะอีซะพักและค่ะนี้พึง 7 โมงเช้าเอง"ทัตแพทย์หญิงฟ้ารุ่งผู้เป็นภรรยากล่าวกับสามีเบ่า ๆ

"ก็ใครจะไปรู้ละคุณ "นายแพทย์วิสาหัวเราะแก้เขินเล็กน้อย

ถันมาอีกไม่ใกล้จะเห็นครอบครัวคนจีนครอบครัวใหญ่กำลังยืนคุยกันอย่างตื่นเต้นซึ่งประกอบไปด้วยอาก๋ง อาม๊า ป๊า ม้า เฮียโต้ เจ้ลุกปลาและเนมผู้เป็นน้องสาว

"เฮีย อากล้องเนมมานะหญิงสาวตะโกนบอกผู้เป็นพี่ชายที่กำลังเอากล้องไปถ่ายสาว ๆ แถวนั้น

"อย่างเพิ่งสิ เฮียซื้อให้ให้เฮียใช้บ้างสิ"

"เฮียอะ  เจ้ดูดิ"หญิงสาวฟ้องพี่สะใภ้

"พอกันเลย มานั้งนีรออาน้ำ"

ถัดไปอีกครอบครัวหนึ่งที่แห่กันมาทั้งบ้านเลยก็คือครอบครัวของลมที่มาพร้อมกันทั้งเสี่ยโต นางสายฝน เล็ก ลิ่มเด็กแฝดที่แต่งชุดทหารมารอผู้เป็นพี่ชาย

"แม่ครับถ้าเล็กโตเล็กจะเรียนแบบพี่ลม"เด็กชายตัวจิ๋วบอกผู้เป็นแม่

"โอ๊ยแค่ลมคนเดียวแม่ก็จะบ้าแล้ว เล็กอย่าเป็นแบบพี่เขาเลย"นางสายฝนตอบกับลูกชายตนเล็ก

"ป๊าเล็กจะเป็นแบบพี่ลมนะ" เด็กชายหันไปทางผู้เป็นพ่อ

"ได้สิ เล็ก"

"ถ้าเล็กเป็นแบบพี่ลมแล้วใครจะทำร้านต่อละ" ผู้เป้นแม่ให้เหตุผล

"แม่เดี๋ยวลิ่มทำร้านเอง" เด็กหญิงถือตุกตาหมี บอกกับผู้เป็นแม่ด้วยรอยยิ้ม

"ตามสบายเลยลูก" เสี่ยโตตอบแทบผู้เป็นภรรยา

ทัดมาอีกใกล้ ๆ มีหญิงแต่ตัวโทรมแต่ยังเค้าโครงความสวยไว้ และข้างกันมีหนุ่มหน้าตาดียืนอยู่ใกล้ ๆ คอยดูภรรยา

"นีวรรรเมื่อไหร่ตาไฟจะมา"นางมะลิถามสามีหนุ่ม

"ไม่รู้ อะกินยาก่อนถ้าพี่ไม่กินผมจะบอกไอ่ไฟว่าพี่ป่วย"วรรณยื่นเม็ดยา 3เม็ดให้ผู้เป็นภรรยา

"กินอีกแล้วหรือ  อะก็ได้"นางมะลิรับยาไว้ก่อนจะกินลงคอไปอย่างไม่สบอารมณ์

   เสียงแตรเป็นสัญลักษณ์ว่าขณะนี้นักเรียนปีหนึ่งต่างพากันเข้าแถวอย่างพร้อมเพรียงกันผู้ปกครองบางคนถึงขั้นร้องไห้เนื่องจากไม่ได้พบหน้าลูกเลยบางคนถึงกับตกใจกับการเปลียนแปลงของบุตรชายขณะนี้ทุกคนเข้าแถวหันหน้าไปยังรุ่นพี่ปีสามที่ยืนมองดูรุ่นน้องแสดงความยินดีก่อนจะหยิบแหวขึ้นมาสวมให้รุ่นน้องอย่างบรรจงพร้อมกันและที่สำคัญรุ่นพี่ทุกคนต่างบิดแหวนเพื่อนทำให้เกิดรอยแผลเนื่องจากจะได้เป็นรอยแห่งความทรงจำ