แฟรี่เทลส์ ผจญภัยแดนนางฟ้า

         หลังจากที่เจนและแม็คได้วางแผนช่วยลูกสาวนายกก็ได้ติดตั้งระเบิดในถุงเงินปลอม และปุ่มกดระเบิดไว้บนเพดานปาก ลิลลี่ก็ได้ทำตามแผน และพยายามควบคุมลิ้นของตัวเองไม่ให้ไปกดปุ่มเล็กๆนื่มๆนี้ ลิลลี่ตรงไป พยายามไปให้เร็วที่สุด อันที่จริงแล้ว ลิลลี่ต้องการยื้ม ผีเสื้อ เพื่อพาไปส่ง แต่ลิลลี่ไม่อยากจะต้องดูแลและเป็นภาระ จึงไปด้วยตนเอง
"จะช่วยลูกสาวนายกได้ใหมเนี่ย"

เธอก็บินต่อไปเรื่อยๆพยายามบินให้เร็วที่สุด การจะไปถึงโกดังเห็ดนั้น ต้องผ่านสามสถานที่ คือ1.น้ำตกแฟริโอร่า 2.ทุ่งดอกไม้เจอดิเรนิอัส และ 3. ภูเขาโดโรเครลิอัส แต่ตอนนี้ลิลลี่ยังไม่ถึงน้ำตกแฟริโอร่าเลย เธอบินมาเรื่อยๆ และพยายามเพิ่มความเร็วเท่าที่จะทำได้  ในที่สุด ก็ มาถึง ที่ๆมีภูเขารูปตัวโอ และ มีน้ำสีฟ้าครามไหลลงมา ข้างล่างก็จะมีเกาะเล็กๆประดับตกแต่ง ภายนอกอาจจะดูเล็ก แต่น้ำตกแฟริโอร่านี่แหละ เป็นที่พบปะ นางฟ้า และ เงือก แต่ก่อนจะไปถึง ทุ่งดอกไม้ เธอเจอปริศนาอะไรเล็กๆน้อยๆ แต่ดูเหมือนว่าเนื้อกระดาษจดหมาย และสิ่งที่พันที่จดหมายดูคล้ายกับจดหมายที่แม็คและเจนให้ดู เธอจึงบินลงไป และเปิดอ่าน
มาคนเดียวใช่ใหม ดีแล้ว ไปต่อที่ทุ่งดอกไม้เจอดิเรนิอัสต่อ
"ฉันจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด" พูดแล้วลิลลี่ก็ออกเดินทางต่อ
ด้านแม็คและเจน
"เธอคิดว่าลิลลี่จะทำสำเร็จใหม"
"ไม่รู้สิ แต่ฉันเชื่อว่าลิลลี่จะทำได้"
แม็คเดินทั่วรอบห้องนั่งเล่นมา4รอบแล้ว ยังคิดไม่ออกเลยเรื่องช่วยลิลลี่หากมีภัย ตอนนี้ GPS ของลิลลี่ก็ปิดอยู่
"ลิลลี่จะปลอดภัยใหม"
"ไม่ต้องห่วงหรอกแม็ค มานั่งเดี๋ยวนี้เลย"
แล้วแม็คก็มานั่งเพื่อสงบสติอารมณ์ของตนเอง โชคดีที่เก้าอี้มีความนุ่มมากจึงทำให้แม็คผ่อนคลายมาก
"เห้อ ฉันพึ่งรู้ว่าเก้าอี้จะสบายแบบนี้"
"เพราะเธอมัวแต่เครียดเรื่องลิลลี่จนลืมผ่อนคลายสิ มานี่เดี๋ยวฉันช่วย" แล้วเจนก็เอานิ้วของเจนไปสัมผัสกับหน้าผาก สูดหายใจลึกๆ และออร่าสีเขียวก็ออกมา เธอทำหน้าเขม็ง ออร่าสีเขียวเริ่มเปลี่ย่นเป็นสีทองดั่งสร้อยทอง ยังไม่เจิดจรัด และเธอก็เปล่งเสียงว่า
"โมซีลีอัส รีเล็กซ์" เจนเปล่งเสียงออกไป สังเกตุได้ว่ามีออร่าสีเขียวอ่อนลักษณะวงกลมวิ่งรอบแขนของเจน และเข้าไปในหน้าผากของเเม็ค
 แม็คเงียบชั่วขณะ ในตอนนั้นรู้สึกว่าร่างกายได้รับการผ่อนคลายมาก เหมือนไปที่ร้านนวดเลยล่ะ แล้วเขาก็พูดขึ้นมา
"เธอไปเรียนเวทย์มนตร์มาจากใหน" 


เจนยังไม่ตอบ แล้วก็ทำท่าหมดแรง นั่งลงบนโซฟา
"ฉันไปยื้มหนังสือเวทย์มนตร์นางฟ้าของห้องสมุดมาน่ะ นี่ไง" แล้วเจนก็เอาหนังสือที่หน้าปกทำด้วยใบไม้ มีความหนาไม่แพ้กับหนังสือ Harry potter ภาค ภาคีนกฟินิกซ์ เลย
"นี่เธออ่านเจ้านี่หรอ"
"ใช่แล้วล่ะ ทุกๆคืนฉันฝึกมันทุกคืน เธอจะเอาไปอ่านก็ได้นะ"
"ขอบใจ แต่นี่ ฉันอยากให้เธอดื่ม" อะไรกัน ไม่อยากเชื่อว่าแม็คก็มีของที่จะทำให้เจนผ่อนคลายด้วยหรอ
"นี่ไม่ใช่ยา เป็นน้ำธรรมดา แต่มีคุณสมบัติพิเศษ" มีขวดจุกรูปร่างคล้ายๆกับหลอดทดลอง ภายในมีน้ำใสๆ อยู่ประมาณ 1-3มิลลิลิตร
"ดื่มได้เลย" แล้วเจนก็ดื่มน้ำนั่น
"เอาท์โรครัส อูเดรรีอัส" แม็คกล่าวออกมาอย่างดังลั่น
แล้วร่างของเจน ก็ลอยขึ้น มีแสงสีสลับไปๆมาๆ สีเขียวบ้าง เหลืองบ้าง ชมพูบ้าง แล้วร่างของเจน ก็เหมือนเป็นร่างใหม่ เจนสดชื่นขึ้นทันทีทันใด
"เธอไปหาน้ำนี้มาจากใหน" และอีกอย่างเรื่องคาถานั่นด้วย
"ฉันพยายามปรุงยาเหมือนพวกเอลฟ์แต่ทว่า ฉันสามารถปรุงยาที่ไม่จำกัดสายพันธุ์ได้เพียงสองชนิด คือ ยาแก้เครียด และ ยาแห่งความเจ็บปวด"
"ใช่แล้วแม็ค"
"ใช่อะไร"
"ยาของเธอ กับเวทย์มนตร์ของฉัน สามารถไปช่วยลูกสาวนายกได้นะ ยาของเธอ ให้ผลิตไปสองขวด คือยาแก้เครียด และ ยาแห่งความเจ็บปวด"
"เธอกำลังจะบอกว่า หากว่าลูกสาวนายกหลับอยู่เพราะยาสลบก็ให้เขาดื่มยาแก้เครียดสินะ แล้วก็ บอกกับคนที่จับตัวลูกสาวนายกไปให้ดื่มยาแห่งความเจ็บปวด แล้วบอกว่า นี่เป้นยาแห่งความปราถนางั้นหรอ"
"ถูกต้องที่สุด"
แล้วทั้งสองคนก็ได้ข้อสรุป ว่าจะไปช่วยลิลลี่
"แต่ทว่า ฉันได้ยินมาว่าก่อนจะถึงโกดังเก็บเห็ดนั้นต้องผ่านสามสถานที่นะ1.น้ำตกแฟริโอร่า 2.ทุ่งดอกไม้เจอดิเรนิอัส และ 3. ภูเขาโดโรเครลิอัส สามสถานที่นี้กว้างใหญ่มากเพราะฉะนั้น ขอให้เตรียมของให้พร้อม"
"โอเค เดี๋ยวฉันจะปรุงยาด้วย"
แล้วทั้งสองคนก็เตรียมตัวเพื่อช่วย...ลิลลี่
ด้านครูลิลลี่
"ฉันบินมาจนถึงทุ่งดอกไม้แล้ว"
แต่ลิลลี่ต้องไม่ลืมว่าทุ่งดอกไม้นี้ประกอบด้วยดอกไม้สวยๆหลายชนิด แต่เธอห้ามบินใกล้ดอกไม้เด็ดขาด เพราะมันจะพ่นสารนอนหลับให้กับเรา แล้้วเราก็จะหลับแล้วตกลงไปในทุ่งหญ้า รากเหล่านั้นก็จะลากเราลงไป แล้วจัดการฉีกเนื้อและกลืนกิน
     เธอบินต่อเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ พยายามบินให้สูง เธอพบเห็นจดหมายบนตัวดอกไม้ ซึ่งเป็นดอกกุหลาบ ลักษณะเดียวกันกับจดหมายที่เจอครั้งแรกและ ครั้งที่สอง เมื่อเธอเปิดอ่าน
                             มาถูกทางแล้ว ตรงไปถึงภูเขาโดโรเครลิอัสเดี๋ยวนี้ลิลลี่ไม่รอช้าบินต่อไปเรื่อยๆ และพยายามบินให้เร็วขึ้น ขณะนี้อยู่ใความเร็วของหัวรถจักรสายปัตเตอร์เวิร์ตกระมัง เร็วมาก จนเธอสังเกตุเห็นภูเขาข้างหน้า เธอรู้แล้วว่าต้องรีบ แต่ภูเขานี้ ไม่มีทางบินได้ เพราะรากจากต้นไม้จะจับเราลงไป เราต้องเดิน ลิลลี่จึงหยุดบิน แล้วหันมาเดินแทน ดีมากเลยได้เป็นการพักปีกตัวเองด้วยล่ะ เธอเดินไป พบกับประตู หลากหลายประตู เรียงกันในแนวตรงเหมือนโดมิโน่ เธอแน่ใจว่า ถ้าหากว่าเธอเดิน่านประตูใดประตหนึ่ง ก็จะมีหินแกรนิตขึ้นมาปิดทางและจะไม่สามารถเดินทางด้านข้างได้ เพราะรากไม้ที่ชอบดูดเลือดของนางฟ้า จะดูดเลือดเราจนไม่เหลือเลือดในตัว และตายในที่สุด เธอเดินไปเรื่อยๆ เหล่าประตูพวกนี้หากเจนหรือแม็คมาเจอ ก็จะมีลักษณะ เหมือนประตูที่ครูมิวเลย์สร้างขึ้นโดโรเครลีอัสเหมือกัน ตัวประตูพันด้วยเถาวัลย์ และมีดอกกุหลาบประดับตกแต่งให้ดูสวยงาม แต่นี่มันอันตรายมาก เธอเดินผ่านมาได้สัก 5 ประตู ซึ่งแต่ละประตูห่างกัน 5 เมตร เพราะฉะนั้น ตอนนี้เธอเดินมา25เมตรแล้ว เธอก็พบกับจดหมายเป็นครั้งที่สาม
                                    ทำดีมาก ใกล้ถึงที่หมายแล้วทำต่อไปนะจ๊ะ
เธอไม่รอช้ารีบวิ่งจนผ่านประตูเป็นสิบได้อย่างรวดเร็ว ขนาดวิ่งยังจะต้องทำให้ฝูงกวางแอฟริกันภูมิใจมากเลยล่ะ เธอวิ่งเร็วมากๆ เหมือนเเทบจะตกภูเขาแต่เธอมีการทรงตัวที่ดีมากเท้าเธอยึดกับดินติดแน่นทุกๆก้าว เพื่อให้เธอมั่นใจว่าเธอจะไม่กลิ้ง ในที่สุดก็ลงมาจากภูเขาได้ลงมามีแต่ป่ารกร้าง แต่มีอะไรบางอย่างที่ส่องแสงวิบวับเข้าตาเธอ เธอเดินไปตรงนั้นก็พบว่า มีปุ่มอะไรสักอย่าง มีป้ายปักไว้ว่า "ทางไปทุ่งเห็ดสีทอง" เธอจึงกดปุ่มใสๆนั่น แล้วตัวเธอก็วิบวับ มาอยู่ที่ทุ่งสีทองที่่มีแต่เห็ดนานาชนิด ซึ่งข้างหน้าก็เป็นโกดังเก็บเห็ดทันที เธอจึงเดินเข้าไปและตะโกนว่า
"ฉันมาตามที่คุณบอกแล้วใหนล่ะลูกสาวนายก" สักพักใหญ่ๆ โกดังก็มืดมิด ลิลลี่รู้สึกเหมือนมีใครมัดมือเธอไว้ และต่อยท้องเธอเข้าอย่างรุนแรงจนเธอ สลบไป และก็มีเสียงมาจากวามมืดว่า
"พาไป...หา...เจ้านายเดี๋ยวนี้"