แฟรี่เทลส์ ผจญภัยแดนนางฟ้า

           เจน และ แม็ค ได้เข้าสู่การเรียนรู้ที่จะเป็นนางฟ้า เขา และเธอ ต้องเรียนอย่างหนักเพราะไม่มีความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับนางฟ้าเลย เขาเรียนวิชา ฟิสิกส์ คณิตศาสตร์ ประวัติศาสตร์ และที่สำคัญ เขาจำเป็นต้องเรียนวิชาเวทย์มนตร์

ในคาบเรียนวิชาเวทย์มนตร์ 

          ศาสตราจารย์มิวเลย์ เธอมีความสามารถในการควบคุมเวทย์มนตร์ของนางฟ้าสูงมาก เธอพยายามสอน ทั้งสองคนคือเจน และแม็ค ให้ก้าวเข้าสู่ยุคเวทย์มนตร์แห่งนางฟ้า

"ก่อนที่จะเรียนเวทย์มนตร์ ฉันอยากให้พวกเธอ เรียนเรื่องทฤษฏีของเวทย์มนตร์กันก่อนนะ ฉันอยากให้พวกเธอรู้ว่า เวทย์มนตร์ของแต่ละสายพันธุ์นั่นต่างกัน อย่างเช่น พวกพิกซี่เป็นอะไรใครสามารถตอบได้บ้าง"

"หนูค่ะ พวกพิกซี่ก็เปรียบเสมือนนางฟ้านั่นแหละค่ะ แต่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงที่ขนาด และเวทย์มนตร์ พวกพิกซี่มีขนาดที่เล็กมาก เท่ากับราวๆ1-2ซม.ค่ะ" เจนใช้วิชาความรู้ทุกสารทิศตอบอาจารย์มิวเลย์

"เธอเก่งมากเจน เธอใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์โดยการอ่านหนังสือ ฉันประทับใจมาก... อย่างที่เธอพูด แต่ทว่า แม้นพิกซี่ตัวเล็กกว่าเรา แต่พิกซี่มีความสามารถเยอะนะ อย่างเช่นอะไรแม็ค"

"อะ...เอ่อ พิกซี่มีความสามารถเยอะมากเพราะพิกซี่ได้มีการแบ่งสายการทำงาน ในฤดูต่างๆ ฤดูร้อน ฤดูหนาว ฤดูใบไม้ผลิ ฤดูใบไม้ร่วง แต่ละชนิดพวกพิกซี่ก็จะทำงานแตกต่างกัน อย่างเช่น พวกเขามีความสามารถในการผลิดอกไม้ยามต้องการ หรือแม้แต่ ควบคุมสายลมในธรรมชาติ แต่ทว่า แม้นเวทย์มนตร์อันหลากหลายมีจุดอ่อนคือมีพลังไม่มาก" แม็คตอบด้วยความเข้าใจของตนเองซึ่งหามาจากห้องสมุดเช่นกัน แต่เขารู้สึกเหมือนตื่นจากภวังค์เขาจึงไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่กับการเรียนวิชานี้

"ขอบคุณมาก ที่เธอพูดมาถูกต้อง และตอนนี้ ฉันจะอธิบายว่า นางฟ้าอย่างเราสามารถทำอะไรได้บ้าง" เมื่อพูดจบประโยคนั้น ทั้งสามคน เจน แม็ค และ ศาสตราจารย์มิวเลย์ ก็ออกมาอยู่ที่สนามหญ้ากว้างใหญ่ซึ่งทั้งสองคนไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต พื้นหญ้าเขียวขจีและมีขนาดใหญ่มาก ทางเหนือของทุ่งหญ้าก็จะเป็นห้องพักของทั้งสองคน แต่รอบๆสนามหญ้าเต็มไปด้วยป่าทึบตัน

"เอาล่ะ ฉันจะสาธิตการใช้เวทย์มนตร์ให้ดู แต่ พวกนางฟ้า มีความสามารถเพียงแค่ ควบคุมการออกดอก การเจริญเติบโต และการออกดอกออกผลในต้นไม้ หรือผลไม้ หรือ แม้แต่ดอกไม้ ทุกๆชนิด" พูดแล้ว ศาสตราจารย์มิวเลย์ ก็ชูนิ้วขึ้น ร่างกายมีออร่าสีเขียวรอบตัว ผมสะบัดพลิ้วไหวเหมือนมีลมมาแตะต้อง แต่เมื่อทั้งสองคนสังเกตุดูรอบๆ ก็ไม่เห็นมีร่องรอยของสายลมที่พริ้วสะบัดทางป่า หรือแม้แต่ทุ่งหญ้า ออร่าสีเขียวนั้น ทำให้รอบๆมีลมกระโชกแรงมากขึ้น เพราะ เหล่านางฟ้ามีการควบคุมสายพืชพรรณ ซึ่งน้ำที่ใส่ลงมา จะไม่มีทางระเหยได้หากขาดกระแสลม เพราะฉะนั้นนางฟ้ามีการควบคุมสองประเภท นั่นคือ สายลม และ พืชพรรณ แต่พวกเขาไม่จำเป็นจะต้องเรียนวิชาสมุนไพรศาสตร์ เพราะว่า เมื่อเขาเป็นนางเงือกเต็มตัว แน่นอนว่า ความรู้เรื่องสมุนไรก็จะเต็มเปี่ยมเช่นกัน เจนสังเกตุเห็นว่า ศาสตราจารย์มิวเลย์ บอกว่า

"ทำสมาธิให้แน่วแน่" ซ้ำหลายๆครั้ง แล้วออร่าที่อยู่รอบตัวของศาสตราจารย์มิวเลย์ ก็เปลี่ยนเป็นสีทองเจิดจรัด สักพักใหญ่ๆ แม็คสังเกตุเหมือนเห็นว่ามีอะไรบางอย่าง ผุดขึ้นมาจากดิน เขาสังหรณ์ใจว่า การผุดๆ ขึ้นมาจากดินครั้งนี้ ตัวตุ่นต้องภูมิใจเป็นแน่

"หลังจากที่เธอทำสมาธิได้สูงสุดแล้ว จากนั้นก็สั่งมัน" แล้วศาสตราจารย์มิวเลย์ก็เอ่ยปากมาอย่างดังว่า โดโรเครลีอัส ซึ่งจากที่พูดออกมาแล้ว ทั้งสองคนก็กระซิบกันว่า

"คิดว่าคาถาที่ศาสตราจารย์พูดออกมาเกี่ยวกับดอกไม้อะไรหรือแม็ค"

"ฉันว่านะ น่าจะเป็นดอกกุหลาบ เพราะเธอเปล่งออกมาว่า โด-โร-เคร-ลีอัส ถ้าจะให้รู้แน่จริงๆ ในคาถานี้มีชื่อดอกไม้อยู่ โด อาจจะหมายความว่า งอก หรือ ผุดขึ้นมา แต่ โร นี่คือคำว่า โรส เพราะฉะนั้นที่ฉันตีความหมาย อีก3คำข้างหลังหน้าจะไม่มีความหมาย แต่ถ้าแปลทั้งประโยคหมายความว่า ดอกกุหลาบจงผุดขึ้นมา(โดโรเครลีอัส)"

ไม่ทันไร จากทุ่งหญ้าสีเขียวขจีดูสบายตา ก็เปลี่ยนไปทำให้ทั้งสองคนรู้สึกแปลกใจ แต่ที่แม็คบอกมานั่นผิดไปหมด เพราะที่ศาสตราจารย์พูดว่า โดโรเครลีอัส กลับเป็นประตูที่สร้างจากเถาวัลย์แต่ก็มีดอกกุหลาบประดับรอบๆ แล้วศาสตราจารย์ก็หอบ

"เห้อ... การใช้เวทย์มนตร์จำเป็นต้องมีสมาธิมาก และ ฉันอยากจะบอกพวกเธอว่า ทุกๆคาถาที่ออกมา จักต้องมีความหมาย แน่นอน แม็คพูดว่า 3 คำ ข้างหลังไม่มีความหมาย แต่2คำข้างหน้า เขาทายผิด โดโร ถ้าให้บอกความหมายทีละคำนะ โด หมายความว่า ประตู(Door) ส่วน โร ก็แปลว่ากุหลาบอย่สงที่พูดจริงๆ พวกเธอต้องฝึกฝนอีกมาก

ทันใดนั้นเอง เสียงออดเลิกวิชา ก็หมดลง เป็นเวลาสุดท้ายของการเรียนวิชาเวทย์มนตร์

กลับมาที่ห้องโถงใหญ่

     เหนื่อยจังเลย คำพูดออกมาจากปากของเจน แล้วเจนก็นั่งลงที่โซฟา

"เป็นวิชาที่ปวดหัวได้เรื่องเลยล่ะ" แม็คคิดเช่นนั้น

แล้วทั้งสองคนก็เอาหนังสือที่มาจากห้องสมุดใหญ่เกี่ยวกับเรื่องราวทุกๆเรื่องบนโลก ส่วนของเจน อ่านเรื่องเกี่ยวกับ ประวัติศาสตร์ของนางฟ้า แต่แม็ค กลับอ่านเรื่องที่เกี่ยวกับเอลฟ์ เพราะเอลฟ์มียารักษาโรคทุกๆชนิด เพราะเขาพยายามหายาที่จะสามารถรักษาแม่ของเขาได้ แต่เปิดไป500-1000 หน้า ก็ไม่เห็นมีสูตรยาที่ใช้รักษาโรคปริศนาเลยไม่ทันไรนั้นเอง ทั้งสองคนได้ยินเสียงลิลลี่หลังประตู

"ฉันขอเข้าไปได้ใหม เจน แม็ค"

"เชิญค่ะ"

ลิลลี่เข้ามาด้วยท่าทางเหนื่อยหน่ายและบอกกับเขาทั้งสองคนว่า

"พรุ่งนี้เธอไม่ต้องเรียน เธอจะได้ไปแฟรี่โทเปียเดี๋ยวนี้เลย"

"อะ...อะไรนะครับ แฟรี่โทเปีย เราจะได้ปะ..ไปหรือครับ"

"เกิดเรื่องใหญ่ ลูกสาวของหัวหน้ากระทรวงนางฟ้าถูกลักพาตัวไป โรเว่น สปิลเบิร์ต หัวหน้ากระทรวงสมาคมรักษาความปลอดภัยสายนางฟ้า ลูกสาวของ โรเว่น ชื่อ อะเดรน่า สปิลเบิร์ต ถูกลักพาตัวไป ซึ่งพรุ่งนี้ ฉันอยากให้เธอเตรียมกระเป๋าสะพาย ใส่เสื้อผ้าของเธอ แต่ ทั้งสองคน จะต้องตัดส่วนหลังออก หมายความว่า เสื้อส่วนหลังจะต้องตัดออกไปเพราะครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เธอจะมีปีกและบินได้ พวกเธอเข้านอนได้แล้วล่ะ ฉันก็จะไปเตรียมตัวของฉันเหมือนกัน"

แล้วทั้งสองคนก็เข้าห้องโถงตัวเอง ความตื่นเต้นพลุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย

พรุ่งนี้ฉันจะได้ไป... แฟรี่โทเปีย