แฟรี่เทลส์ ผจญภัยแดนนางฟ้า

บทที่2 จับมันซะ

 จับเด็กนั่นซะ มันเป็นหัวขโมย หลายครั้งหลายคราที่ แม็ค เจอคำพูดเช่นนี้ เขาคงคิดว่านี่เป็นชีวิตประจำวันแล้ว ที่หมู่บ้าน ทางเหนือของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของเจน ที่นี่เป็นที่สุมหัวของเหล่าคนจน ซึ่งแม็ค ก็เป็น หนึ่งในคนจนทุกคน ที่หมู่บ้านแห่งนี้ เพียงแอปเปิ้ลลูกเดียวก็ไม่ถึงครึ่งกระเพาะของเขา  เด็กชายผู้มีผมสั้นเหมือนเด็กทั่วๆไป ดวงตาสีฟ้าเป็นประกายแวววาว มีผมสีทองสะบัดพลิ้วไหวท่ามกลางแสงแดดยามพระอาทิตย์อัสดง รูปร่าง ผอมแห้งไปมาก เพราะ ที่หมู่บ้านนี้การขาดสารอาหารของเด็กๆเป็นเรื่องปรกติ และการโจรกรรมก็เป็นเรื่องปรกติเช่นกัน เขาพยายามขโมยผลไม้ไม่ใช่เป็นผลประโยชน์ของตนเองแต่เขาขโมยมาซึ่งการดูแลผู้ที่เป็นดวงใจของเขานั่นเอง

  แม็ควิ่งไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ แน่นอน เราต้องรู้จักทาง จึงจะสามารถหลบหนีอุปสรรค หรือ คนวิ่งตามได้อย่างสบาย ซึ่งหมู่บ้านทางเหนือของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของเจน เขารู้จักทุกๆซอกทุกๆซอย แต่ทางที่เขากำลังวิ่งมานั้น เป็นทางใหม่สำหรับตัวเขาเอง ซึ่งแม็คมีรูปร่างที่เล็กมาก ในขณะที่กำลังวิ่งหนีผู้ไล่ตามมาติดๆ เขาเจอซอกๆหนึ่ง ซึ่งแน่นอนว่า รูปร่างขนาดเล็กๆของเขาเข้าไปในซอกซอยได้อย่างสบาย เขาสูดหายใจเข้าไปลึกๆ แล้วเข้าสู่ซอกเล็กๆ ต้องขอบคุณ เสียงน้ำบนถนนที่ทำให้เขานั้นรู้ระยะห่างของผู้ไล่ตาม ซึ่งเมื่อเขาออกมาได้เร็ว เขาก็วิ่ง วิ่งไป วิ่งไป จนถึงบ้าน ปิดประตูดังสนั่นหวั่นไหว ชนิดที่ช้างแอฟฟริกันต้องภูมิใจแทน

“แม็ค นั่นแม็คหรือลูก” เสียงแผ่วเบาเสมือนการกระซิบ

 "ใช่ครับ ทำไมแม่ไม่ไปนอนข้างบนครับ ข้างล่างนี้ฝุ่นเยอะมากเลยนะครับ"

"แม่ไม่เป็นไรหรอก" แต่แม็คก็ต้องบังคับคุณแม่ให้ไปนอนข้างบน

    แม็คเหนื่อยกับการวิ่งมาก ทำไมมันไม่รู้จักจับจักสิ้นซะทีนะ แล้วเขาก็หลับไป

ก๊อก ก๊อก ก๊อก " เมอริเคอัส แบล็ค อยู่ใหมค่ะ"

แม็คตื่นขึ้น ไม่มีใครรู้ชื่อจริงเขานอกจากแม่ หรือ พ่อ

"คุณเป็นใคร"

เสียงเล็กๆแหลมๆ เหมือนผู้หญิงอายุราวๆ22 ปีก็ดังเข้ามา

"ฉันต้องการคุยกับคุณ เมอริเคอัส แบล็ค "

แม็คทำตัวไม่ถูกกลัวว่าจะเป็นพวกเจ้าของร้านที่ต้องการมาจับตัว

"ใครกัน เมอริเคอัส แบล็ค ผมชื่อ เมวิล ต่างหาก"

"เมอริเคอัส คุณจะต้องไปกับเรา อณาคตของโลกอยู่ในมือคุณแล้วนะ ส่วนเรื่องแม่คุณไม่ต้องเป็นห่วง เพราะเราส่งคนมาดูแลแม่ของคุณแล้ว ตอนนี้ ขอให้คุณหลับตา แล้วนึกภาพว่า คุณกับฉันนั่งอยู่กลางห้องโถงห้องหนึ่ง " 

แม็คทำตามที่บอก สักพักหนึ่งเขารู้สึกว่าร่างวับไปวับมาอยู่รอบๆ แล้วเขาก็มาอยู่ในภาพ ที่เขานึกมา นั่นเอง

"ผมมาอยู่ที่นี่ได้ไง แล้วคุณเป็นใคร"

"ตามฉันมา"