The Prince แปลงโฉมพิชิต (ใจ) เจ้าชายน้ำแข็ง

   "กรี๊ดดดด~ สะใจยัยแพมมี่จริงๆ เลย เป็นไงล่ะ! แพ้ไอ้สโนว์ราบคาบเชียว โฮ๊ะๆๆๆ"    "พูดถูกเลยยัยเอม~ ฉันล่ะอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วง ทำมาเป็นท้าทายคนอย่างไอ้สโนว์"  สองสาวเพื่อนรักดูท่าจะสนุกกับการรู้ข่าวว่าฉันได้เป็นควีนออฟฮาร์ครอปเป็นที่เรียบร้อย คะแนนชนะขาดลอยคะแนนของแพมมี่เลยทีเดียว    "ฉันว่าน่ะ ป่านนี้ยัยแพมมี่ต้องร้องกรี๊ดๆ แน่เลย^^" เฌอเอมยังพูดต่อ  "ปีนี้ได้ทั้งพี่ทั้งน้องซะด้วย เนาะไอ้สโนว์"   ใช่! ปีนี้ฉันได้เป็นควีนและสไปซ์ก็ได้เป็นปริ้นเซสด้วยล่ะ ^^ ภูมิใจจริงๆ เลย แต่ที่น่าภูมิใจมากกว่านั้นคือ... พี่ปริ้นซ์ก็ได้เป็นคิงด้วยน่ะ ถึงแม้จะฟังดูตลกๆ นิดหน่อยก็เถอะ เพราะเจ้าชายกลายเป็นราชายังไงล่ะ^^   "สโนว์~ มีคนฝากจดหมายมาให้เธอล่ะ" ปลาดาว หัวหน้าห้องช่างเม้าวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาพร้อมๆ กับยื่นจดหมาดมาตรงหน้าฉัน   "จดหมายรักหรือป่าวแก~ เปิดดิๆ><" เฌอเอมรีบยื่นหน้าสวยๆเข้ามาส่องด้วยความอยากรู้อยากเห็น ทำให้ยัยปลาดาวกับยัยปิงปิงก็ทำเหมือนๆ กัน   ฉันก้มหน้าลงมาสนใจซองสีขาวในมืออีกครั้ง ทำไมรู้สึกถึงรางร้ายยังไงก็ไม่รู้-_- ภายในซองมีกระดาษโน้ตแผ่นเล็กอยู่หนึ่งใบ ((แล้วมันก็ใส่ซะซองใหญ่เชียว-_-)) ข้อความข้างในเขียนไว้ว่า...   _ถึงสโนว์ ช่วยมาพบที่หลังตึกสามในเวลานี้ด้วยน่ะ_ คะ... แค่นี้เองงั้นหรอ แล้วฉันจะรู้ไหมว่าแกเป็นใครน่ะฮ่ะ-_-?   "อะไรกันว่ะ เขียนมาแค่นี้แล้วใครมันจะไปล่ะเนี่ย หลอกไปฆ่าหรือป่าวก็ไม่รู้?" ปิงปิงเอ่ยอย่างหัวเสีย ก่อนจะหันไปหาปลาดาว "ใครเป็นคนฝากหล่อนมาฮ่ะยัยปลาปักเป้า"    "ไม่รู้อ่ะ จดหมายมันถูกฝากต่อๆ กันมาอีกทีนึง^~^" ปลาดาวยิ้มหน้าเจื่อนๆ   "แผนยัยแพมมี่หรือป่าวว่ะแก" เฌอเอมสันนิษฐาน    "ไม่กล้ากัดตรงๆ ก็แบบนี้แหละ" ปิงปิงเสริม "เอาไง ไปหรือไม่ไป" ถ้าเป็นแพมมี่จริงๆ ฉันก็ควรจะไปสั่งสอนซะหน่อยน่ะ จะได้ไม่กล้ายุ่งกับฉันอีก "ไปซิ"
   หลังตึกสาม สถานที่ ที่ไม่ค่อยมีนักเรียนเดินผ่านมาเท่าไร แม้สวนหย่อมขนาดเล็กของที่นี้จะสวยงามและเงียบสงบก็เถอะ เพราะมันวังเวงและเคยเป็นสถานที่ที่นักเรียนชอบนัดมาตบตีกันยังไงล่ะ   "ไม่เห็นมีใครเลยว่ะ โดนหลอกแน่ๆ" เฌอเอมพยายามพูดให้เบาที่สุดเพราะพวกเรากำลังสุ่มแอบดูอยู่หลังพุ่มไม้เงียบๆ    "เย่ๆ พี่ปริ้นซ์ยอมคบกับแพมมี่แล้ว~" เสียงร้องตะโกนอย่างดีใจของแพมมี่ดังขึ้นจากทางพุ่มไม้อีกด้าน ก่อนจะปรากฎร่างบางกับร่างสูงที่มองแป๊ปเดียวก็รู้ว่าเป็นพี่ปริ้นซ์   แล้วพี่ปริ้นซ์มาทำอะไรกับยัยแพมมี่ตัวร้ายกันน่ะ แถมยังคำพูดว่า...  'คบกับแพมมี่' นั้นอีก ไม่จริง!!!   "ฉัน~อุ๊บ" พี่ปริ้นซ์เหมือนพยายามจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็โดนยัยแพมมี่อุดปากด้วยริมฝีปากของหล่อนเอาไว้ซะก่อน ที่น่าเจ็บใจคือ... ทำไมพี่ปริ้นซ์ไม่ผลักตัวยัยนั้นออกไปน่ะ!!!   "ออ!!! จดหมายนี้คือการเรียกมาบอกเลิกด้วยวิธีนี้ซิน่ะ!!!" ฉันพุ่งตัวออกไปอย่างเหลืออด   "สโนว์..." พี่ปริ้นซ์เรียกชื่อของฉันด้วยเสียงแผ่วเบา    "เธอมาได้ไงเนี่ยยัยสโนว์ ขัดขวางความสุขจริงๆ เลยน่ะ" แพมมี่พูดพร้อมกับใช้สองแขนกอดแขนพี่ปริ้นซ์เอาไว้    "อย่ามาถูกตัวฉัน" พี่ปริ้นซ์พูดด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน เหมือนกับ...   "ใจเย็นๆ ก่อนน่ะไอ้โนว์ ฉันว่าเธอควรฟังพี่ปริ้นซ์พูดก่อน" เป็นปิงปิงที่ดูเหมือนจะจับทางได้พอๆ กับฉัน   "ยังจะต้องพูดอะไรกันอีกล่ะ ^^ ก็เห็นกันอยู่นี้~ โอ๊ย!!! พี่ปริ้นซ์ผลักแพมมี่ทำไมกันค่ะ"   สมน้ำหน้ายัยแพมมี่ คิดว่าฉันจะโง่หรือไงกัน ตอนนี้ฉันรู้แล้วล่ะว่าทุกอย่างเป็นแผนของยัยตัวร้ายแพมมี่ คิดจะทำให้ฉันเลิกกับพี่ปริ้นซ์งั้นซิ ฝันไปเถอะ^~^ คอยดูการเล่นละครของฉันบ้างล่ะ   "พี่ปริ้นซ์มีอะไรจะแก้ตัวไหมค่ะ" ฉันถามพี่ปริ้นซ์เสียงสั่น   "สโนว์เชื่อใจพี่หรือป่าว?" พี่ปริ้นซ์ไม่พูดแก้ตัวใดๆ แต่กลับถามคำถามแทน   "..." เชื่อซิ! แต่ตอนนี้สโนว์ขอความมั่นใจหวานๆ จากพี่ได้ไหมค่ะ โฮ๊ะๆ รู้สึกเหมือนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลย^^. "พี่มีอะไรมายืนยัยล่ะ ว่าไม่ได้คบกับนางแพมมี่" แพมมี่มองหน้าฉันตาขวางทันทีที่เปลี่ยนสรรพนามเรียกเธอ   "พี่ปริ้นซ์... รักสโนว์แค่คนเดียวค่ะ"    อาย~ ถ้าหากไม่ได้อยู่ในโหมดเล่นละครตบตานางแพมอยู่ล่ะก็น่ะ จะกระโดดรอบตึกฉลองการบอกรักครั้งแรกของพี่ปริ้นซ์เลยเนี่ย><~   "หึ! แน่ใจหรอว่ารักแค่สโนว์ ไม่ได้เผลอไปบอกรักนางมารนั่นด้วย" คนถูกพลาดพิงว่าเป็นนางมารเตรียมจะร้องกรี๊ดๆ ทันที    "ครับ... พี่รักแค่สโนว์" ค่า~ รับทราบแล้ว ขอสโนว์จัดการยัยตัวแสบก่อนแล้วกันน่ะ   "พี่ปริ้นซ์ไม่จำเป็นต้องหรอกสโนว์หรอกค่ะ พูดความจริงไปเลย" แพมมี่รีบสวนขึ้น    "เธอควรจะเงียบและปล่อมมือสกปรกๆ นั้นออกจากแขนฉันน่ะ" พี่ปริ้นซ์พูดโดยไม่หันไปมองหน้าด้วยซ้ำ เพียะ!!!   เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าใสๆ ของแพมมี่อย่างแรง สะใจจริงๆ ฝีมือของฉันเองแหละ    "โทษฐานที่กล้าเขียนจดหมายมาหลอกฉัน"   เพียะ!!!  "โทษฐานที่จูบแฟนของฉัน"   เพียะ!!!   "โทษฐานที่ทำให้หมั่นไส้ และโทษฐานที่คิดแผนให้เราสองคนเลิกกัน"   เพียะ!!!   ตบครั้งสุดท้ายเล่นเอาแพมมี่ถึงกับขาทรุดลงไปกับพื้นกันเลยทีเดียว  ใช่! หมดยุคนางเอกอ่อนแอแล้ว จำไว้!   "ปิงปิง เฌอเอม จับตัวยัยนี้ขึ้นมาดูฉากเด็ดทีซิ" ปิงปิงเเละเฌอเอมพยักหน้ารับคำทันที เพราะรู้ว่าฉากเด็ดที่ว่าคืออะไร... มีเพื่อนอ่านใจกันออกก็ดีแบบนี้แหละ  "พี่ปริ้นซ์ค่ะ~ " ฉันทำเสียงหวานออดอ้อน พี่ปริ้นซ์มีสีหน้างงเล็กน้อย แต่ก็ยอมเดินเข้ามาหาฉันอย่างว่าง่าย    เพียะ!!!   หน้าหล่อๆ ของพี่ปริ้นซ์หันตามแรงกระแทกของฝ่ามือ    "โทษฐานที่ไม่ยอมผลักยัยแพมมี่ตอนมันจูบ และ..." พูดจบฉันก็กระชากคอเสื้อพี่ปริ้นซ์ให้ก้มลงมา ก่อนที่จะประกบริมฝีปากสีแดงสดเข้ากับริมฝีปากบางสวยได้รูป จากเชื่องช้ากลายเป็นเร้าร้อน หึ! ฉันเรียนรู้บทจูบร้อนแรงจากเขามาเชียวน่ะ แค่นี้จิ๊บๆ รสจูบแสนหวานโดยที่พี่ปริ้นซ์จูบตอบกลับมาสร้างความหวาบหวานยิ่งขึ้นไปอีก เราสองคนจูบแบบไม่สนใจโลกไปพร้อมๆ กับเสียงกรี๊ดของแพมมี่ ที่แม้อยากเข้ามากระชากออกก็ทำไม่ได้ เพราะถูกสองเพื่อนรักจับไว้อย่างรู้งาน   "และนี้โทษฐานที่เพิ่งบอกรักสโนว์ ^^~"    "อ่า~ พี่ขอโทษน่ะครับ พอดีพี่เพิ่งตื่น ถูกเรียกมาด้วยจดหมายที่เขียนเป็นชื่อของสโนว์ แต่พอมาดันเจอยัยพี่บ้านี้มาร้องเย่ๆ แล้วดึงเข้าไปจูบเฉยเลย~ " พี่ปริ้นซ์บอกด้วยน้ำเสียงออดอ้อนก่อนจะก้มลงมาจูบฉันอีกครั้ง "ฉันรักสโนว์คนเดียวเข้าใจหรือยังยัยบ้า!!..." พี่ปริ้นซ์หันไปกระแทกเสียงใส่ยัยแพมมี่ที่กำลังร้องไห้งอแงไปแล้ว "เธอสองคนช่วยลากมันออกไปหน่อยได้ไหม พี่จะจูบกับแฟนต่อ เดี๋ยวเลี้ยงไอติมตอบแทนน่ะ>~^" ก่อนจะหันไปบอกสองเพื่อนรักพร้อมกับขยิบตาให้ สองสาวก็ช่างรู้งานดีจริงๆ รีบพยักหน้ายิ้มๆ ก่อนจะช่วยกันลากแพมมี่ที่โวยวายไปตลอดทาง   "เรามาต่อกันเถอะ~ สโนว์เป็นคนเริ่มน่ะ><~ พี่ชอบบบ~"    >//< พี่ปริ้นซ์ลากเสียงยาวๆ หัวใจฉันละลายกันพอดี _แค่เชื่อใจซิน่ะ รักของเราก็จะคงอยู่แบบนี้ต่อไป... อีกนานแสนนาน :::การแอบรักครั้งแรกของฉัน_แผนสำเร็จ^~<::::
 
(((จบแล้วค่ะ เรื่องนี้ไม่ค่อยสนุกเท่าไรเพราnoina[นามปากกา]แต่ขึ้นโดยไม่ได้ตั้งพล็อกเรื่องเลย นึกอยากแต่งก็แต่ง แต่สัญญาว่าเรื่องหน้าจะทำให้ดีกว่านี้ค่ะToT. เรื่องต่อไปตั้งพล็อกเรื่องเป็นแนวแฟนคลับแอบรักศิลปินเกาหลีค๊า~><เอาใจแม่ยกเกาหลีเขาหน่อย555จะสนุกหรือป่าวไม่รับประกันแต่ช่วยติดตามกันด้วยน๊าค๊า~~~><)))