The Prince แปลงโฉมพิชิต (ใจ) เจ้าชายน้ำแข็ง

ผ่านวันที่ทำตัวน่าอายมาแล้วสองอาทิตย์>< หลังจากคืนนั้นฉันก็ไม่ได้ไปโรงเรียนเลย~  ToT~ ปิงปิงกับเฌอเอมโทรมาบอกว่ามีเด็กในโรงเรียนถ่ายภาพในคลับวันนั้นไปลงเพจ ได้รับเสียงตอบรับดีมากมายจนตอนนี้มีคนตั้งเพจ 'ปริ้นซ์ & สโนว์' ด้วย><~ แต่นั้นไม่ใช้ประเด็นหลักที่ทำให้ฉันไม่ไปโรงเรียนหรอกน่ะ ประเด็นมันอยู่ตรงที่พี่ปริ้นซ์มาถามหาฉันถึงที่ห้องเรียนสองสามวันแล้ว เขาต้องโกรธมากแน่ๆ เลย Y~Y  "พี่สโนว์ค๊า~ สไปซ์มีเรื่องอะไรจะเล่าให้พี่ฟังด้วยแหละ^^" อยู่ๆ ยัยน้องสาวตัวน้อยก็พุ่งตัวเขามาภายในห้องน้องส่วนตัวของฉัน  "อย่าวิ่งแบบนั้นซิไปซ์ เดี๋ยวก็หกล้มหรอก" ฉันดุสไปซ์เบาๆ น้องตัวแสบชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อยเลย  "พี่โนว์~..." สไปซ์ทำเสียงออดอ้อนปีนเตียงนอนขึ้นมากอดฉันเอาไว้   "ทำเสียงแบบนี้จะอ้อนขออะไรพี่หรือป่าว?"   "ป่าวน๊า~ ไปซ์มีเรื่องจะบอกพี่โนว์ต่างหากล่ะค่ะ^~^"  "อืม~ บอกมาเลย^^~ จุ๊บ" ฉันบอกก่อนจะจุ๊บเบาๆ ที่หน้าผากน้อยๆ ของน้องสาว  เราสองคนสนิทกันมาก เล่นด้วยกันตลอด แม่สอนให้น้องพูดเพราะๆ กับฉัน และให้ฉันเป็นพี่ที่ดีของน้อง เพื่อให้เรารักกัน ดูแลกันไปตลอด^..^  "วันนี้พี่ปริ้นซ์ไปที่ห้องเรียนของพี่อีกแล้วน่ะ^^"  "มาอีกแล้วหรอ?" เขาโกรธมากเลยซิน่ะ- - "แล้วพูดอะไรบ้าง"  "เห็นพี่ปิงปิงเล่าว่า เขามาถามหาพี่โนว์ แต่พอรู้ว่าไม่อยู่ก็เดินออกไปเฉยเลย เมื่อไรพี่โนว์จะไปโรงเรียนล่ะค่ะ" นั้นซิน่ะ... เมื่อไรดี ฉันไม่น่าทำแบบนั่นเลย (. ~.)
 
  แว่นพร้อม! หมวกพร้อม!! กายพร้อม!!! ใจ... ไม่พร้อมToT วันนี้ฉันต้องไปโรงเรียนแล้ว ไม่งั้นอาจถูกตัดคะแนนได้ ฉันยังอยากได้เกรดสี่อยู่น่ะ ถึงแม้ดูเหมือนช่วงหลังฉันจะทำตัวแย่ๆ ก็เถอะ เกรดสี่ของฉาน~  "อ๊าย~ ไม่น่าเชื่อว่าหล่อนจะเสด็จมาโรงเรียนได้เสียที" ไม่บอกก็รู้ใช่ไหมว่าเป็นเสียงทักของปิงปิง  "ปิงปิง~ แกดูหน้าโรงอาหารซิ แฟนคลับไอ้สโนว์เยอะกว่ารอบที่แล้วอีก o<>O" เฌอเอมอ้าปากค้างมองเหล่าบรรดาผู้คนที่เดินตามฉันมาตั้งแต่หน้าโรงเรียนแล้ว เกรงใจมากกว่าตรงที่มีคนเอาของขวัญมาให้ด้วยนี้ซิ  "เฮ้ย~"   "หล่อนจะถอนหายใจทำไมย๊ะ แล้วนี้สภาพจิตใจพร้อมแล้วหรือยัง"  "ปิง ฉันว่าแกอย่าเพิ่งถามอะไรไอ้โนว์ตอนนี้เลยน่ะ O[]O"  "ทำไมจะถามไม่ได้ล่ะย๊ะ ฉันก็อยากรู้ว่ามันพร้อมที่จะเจอพี่ปริ้นซ์หรือยังน่ะซิ"  "มะ... ไม่ทันแล้วแก๊~ พี่ปริ้นซ์เดินมานู้นแล้ววว~~><" สิ้นเสียงของเฌอเอม สองสาวเพื่อนรักก็ลุกขึ้นทันที แต่ช้ากว่าฉันที่รีบวิ่งออกอีกทางของโรงอาหาร   ฉันต้องหนี... ฉันต้องหนี๊... >< ใจฉันยังไม่พร้อมกับคำปฏิเสธจากพี่น๊า~   "อ่ะ!!! OㅁO" ฉันถูกกระชากแขนจากทางด้านหลังให้หันกลับมาอย่างรวดเร็ว พะ... พี่ปริ้นซ์  "จะหนีไปไหน -_-" คำถามถูกเอ่ยออกมาพร้อมๆ กับใบหน้าเรียบเฉยไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ อีกตามเคย   เขาจับข้อมือข้างหนึ่งของฉันไว้แน่น ส่วนมืออีกข้างก็โอบรัดรอบเอวบางๆ ของฉันเขาหาตัวของเขาไว้ ทำไมเราสองคนถึงใกล้ชิดกันแบบนี้ล่ะ >< หวังว่าเขาคงไม่ได้ยินเสียงเต้นของหัวใจที่ดังทะลุอกของฉันหรอกน่ะ  "ถามทำไมไม่ตอบ"   "โนว์~ เอ่อ~ โนว์แค่..." โอ๊ย! ตอบอย่างไรดีเนี่ย   "สโนส์แค่ล้อเล่นพี่ค่ะ... อยากพูดแบบนี้หรือป่าว"   "0..0" เป็นประโยคแรกที่ยาวที่สุดสำหรับเขาหรือป่าวน่ะ แต่... "โนว์ไม่ได้ล้อเล่นน่ะ =^="   เขาคิดว่าฉันล้อเล่นได้ยังไงกัน ทุกอย่างที่ทำก็เพราะต้องการให้เขาหันมาน่ะ  "ไหนล่ะ... สิ่งที่สโนว์จะทำให้พี่รัก?"   "O^o" เขามาหรอกถามแผนการของฉันหรือป่าวน่ะ "โนว์ยังไม่รู้ (. . )"   "ให้รอ... ถึงเมื่อไร?"   อย่าถามคำถามที่ตอบไม่ได้ซิ -^-  "หรือต้องให้พี่เป็นคนทำเอง..."  "หืม~" หมายความว่าไง "ทำ? ทำอะไร"  เขาไม่ต้องคำถามของฉัน แต่กลับก้มหาลงมาประกบริมฝีปากบางๆ ของฉันแทน   O+O จะ... จูบแรกของฉัน~ กับพี่ปริ้นซ์ ผู้ชายที่สามารถทำให้หัวใจเต้นแรงได้อย่างน่าอัศจรรย์ สัมผัสแผ่วเบามันช่างทำให้รู้สึกเหมือนล่องลอยไปในอากาศ เข้าใจความรู้สึกของพวกสาวๆ ที่เฝ้าเพ้อถึงจูบแรกกันเลยทีเดียว   มันหอมหวานแบบนี้เองซิน่ะ... 
 
(((อ่า~><ต่อจากนี้พระเอกกับนางเองจะเจอกันบ่อยขึ้นแล้วน่ะค่ะ
หวังว่าผู้อ่านจะฟิน~น่ะ555.. ขอบคุณที่เข้ามาอุดหนุดเน้อ)))ปล.ฝากโหวดให้ด้วยน่ะค่ะToT