รักอันตรายของยัย อสูนร้านทั้ง 5
-
เขียนโดย VETHAKAVG
วันที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.20 น.
4 บท
0 วิจารณ์
8,212 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2557 19.24 น. โดย เจ้าของนิยาย
ตัวละคร
คู่ที่ 1 อสูญร้ายไคร่รัก
ไวท์ / จีนัจ
"กรี๊ด!! ปล่อยฉันนะไวท์ ยัยหมาบ้า!!" จีนัสตระโกนลั่นกลางถนน ทำให้ทุกสายตาจับจ้องมายังพวกเธอ "ยัยแมวป่า หยุดตระโกนซะทีหนวกหูนะโวย!!" ไวท์ตระโกนใส่จีนัสจากด่านหลัง พร้อมกับโอบรัดเอวของเธอแน่ขึ้น ไม่ให้เธอวิ่งหนีอีก
"ปล่อยฉันเดียวนี้ ยัยหมาเถื่อน! ใครก็ได้ช่วยด้วย โจนลักพาตัวค่ะ ช่วยด้วย!!" ยิ่งจีนัสตระโกนป่าวประกาศก็ยิ่งมีคนเข้ามามุงดู
"กรี๊ด!! ปล่อยฉันนะไวท์ ยัยหมาบ้า!!" จีนัสตระโกนลั่นกลางถนน ทำให้ทุกสายตาจับจ้องมายังพวกเธอ "ยัยแมวป่า หยุดตระโกนซะทีหนวกหูนะโวย!!" ไวท์ตระโกนใส่จีนัสจากด่านหลัง พร้อมกับโอบรัดเอวของเธอแน่ขึ้น ไม่ให้เธอวิ่งหนีอีก
"ปล่อยฉันเดียวนี้ ยัยหมาเถื่อน! ใครก็ได้ช่วยด้วย โจนลักพาตัวค่ะ ช่วยด้วย!!" ยิ่งจีนัสตระโกนป่าวประกาศก็ยิ่งมีคนเข้ามามุงดู
คู่ที่ 2 สอนรักร้ายให้ยัยอสูญ
คริส์ติน / ไอร์ลิน
"ปล่อยฉันเถาะค่ะ คูณคริส์.." เสียงของไอร์ลินหายไปกลายเป็นเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอฝังไม่ได้ศัพ เมื่อคริส์ตินจูบประกบริมฝรีปากของเธอไว้ เธอถูกจับกดไว้กับโซฟา ตัวใหญ่ในห้องทำงานของคริส์ติน เธอพยายามจะเบียดตัวหนีจาก งูร้ายที่ไล้หัวใจ ที่กำลังกัดกินเธอ แต่ทำอย่างไล่ก็หลุดจากเธอไม่ได้
"อะไรเป็นเลียขาฉัน แค่วันเดียวจะหนีแล้วหรอ ครอบครัวเธอเป็นหนี้ฉัน100,000,000.- ท่าไม่อยากให้หนี้พวกนี้ตกไปอยู่ที่พี่ชาย ที่น้องสาว ฉันมีทางเลือกให้เธอ.. " คริส์ตินเงียบไปไม่พูดต่อ จ้องดูแววตาของไอร์ลิน "เป็นของฉันนะ"
"ปล่อยฉันเถาะค่ะ คูณคริส์.." เสียงของไอร์ลินหายไปกลายเป็นเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอฝังไม่ได้ศัพ เมื่อคริส์ตินจูบประกบริมฝรีปากของเธอไว้ เธอถูกจับกดไว้กับโซฟา ตัวใหญ่ในห้องทำงานของคริส์ติน เธอพยายามจะเบียดตัวหนีจาก งูร้ายที่ไล้หัวใจ ที่กำลังกัดกินเธอ แต่ทำอย่างไล่ก็หลุดจากเธอไม่ได้
"อะไรเป็นเลียขาฉัน แค่วันเดียวจะหนีแล้วหรอ ครอบครัวเธอเป็นหนี้ฉัน100,000,000.- ท่าไม่อยากให้หนี้พวกนี้ตกไปอยู่ที่พี่ชาย ที่น้องสาว ฉันมีทางเลือกให้เธอ.. " คริส์ตินเงียบไปไม่พูดต่อ จ้องดูแววตาของไอร์ลิน "เป็นของฉันนะ"
คู่ที่ 3 ลงทันร้ายของยัยอสูญ
โซลา / เมย์ลิน
"หยุดเดียวนะโวย.. ยัยแมวขโมย!!" โซลา ตระโกรไล่หลังเรือ ที่กำลังจะขับออกไปจากเรือ ยอสสุดหรูของเธอ เมื่อมองลงไป ก็เห็นลอยยิ้มมีสเน่ของ เมย์ลิน โจนสวยผู้โชบชวยเพฆรอันมีค่า นับพันล้าน และ ตอนนี้เธอกำลังจะหนี
"บ้ายบาย ฮันหนี~ หวังว่าเราจะไดเจอกันอีกนะค่ะ โซลา.." จบคำพูดเรือก็แล่นออกไปสิ่งที่เหลือคือ แววตาขอโซลาที่มองตามตาไม่กระพริบได้แต่คิดอยู่ในใจ 'อย่าให้เจอนะเมย์ลิน ฉันจับเธออยู่หมัดแน่'
"หยุดเดียวนะโวย.. ยัยแมวขโมย!!" โซลา ตระโกรไล่หลังเรือ ที่กำลังจะขับออกไปจากเรือ ยอสสุดหรูของเธอ เมื่อมองลงไป ก็เห็นลอยยิ้มมีสเน่ของ เมย์ลิน โจนสวยผู้โชบชวยเพฆรอันมีค่า นับพันล้าน และ ตอนนี้เธอกำลังจะหนี
"บ้ายบาย ฮันหนี~ หวังว่าเราจะไดเจอกันอีกนะค่ะ โซลา.." จบคำพูดเรือก็แล่นออกไปสิ่งที่เหลือคือ แววตาขอโซลาที่มองตามตาไม่กระพริบได้แต่คิดอยู่ในใจ 'อย่าให้เจอนะเมย์ลิน ฉันจับเธออยู่หมัดแน่'
คู่ที่ 4 อสูญร้ายทรายใจให้หลงรัก
ชาล็อต / โยริกะ
"เธอมาสืบฉันลึป่าว โยริกะ" โยริกะได้แต่กลืนน้ำลาย อย่างยากลำบาก เพราะ สาวสวยตรงหน้าถือมีดจี้อยู่ที่ปลายคอของเธอ "อยากตายไหม้?" คำถามที่เย็นเยือกทำให้เธอเสียววาบไปทั้งตัว
"ไม่ ฉันไม่ได้มาสืบอะไรทั้งนั้น ฉันแค่มาทำงาน.." ชาล็อตค้อยๆ ถอยออกห่างจากเธอเมื่อได้รับคำตอบ ถึงคำตอบนั้นจะโกหกก็ตาม
"ท่ากล้าหักหลังฉัน เธอตายแน่ไม่ว่าเธอจะหนีไปไหน"
"เธอมาสืบฉันลึป่าว โยริกะ" โยริกะได้แต่กลืนน้ำลาย อย่างยากลำบาก เพราะ สาวสวยตรงหน้าถือมีดจี้อยู่ที่ปลายคอของเธอ "อยากตายไหม้?" คำถามที่เย็นเยือกทำให้เธอเสียววาบไปทั้งตัว
"ไม่ ฉันไม่ได้มาสืบอะไรทั้งนั้น ฉันแค่มาทำงาน.." ชาล็อตค้อยๆ ถอยออกห่างจากเธอเมื่อได้รับคำตอบ ถึงคำตอบนั้นจะโกหกก็ตาม
"ท่ากล้าหักหลังฉัน เธอตายแน่ไม่ว่าเธอจะหนีไปไหน"
บทรักแสนแค้นของยัยอสูญ
มาริษา(กลอย) / เวโลนิก้า(เว)
"เธอมีสิท อะไรมายุงกับชีวิตฉัน! ยัยปีศาจ" เว ได้แต่มอคนตรงหน้าแววตา ที่เป็นคำถามมาโดยตลอด แต่สิ่งที่ได้ก็มีเพียงลอยยิ้ม "ฉันจะเป่าเธอทิ้งตอนนี้เลยยังได้" เวหยิบปืนออกมาจ่อที่หน้าผากของ มาริษา เหมือนพร้อมจะเนี่ยวไกรได้ทุกเมื่อ แต่มาริษา หรือ ชื่อเล่น กลอย เธอไม่ยอมหยุดยิ้ม เธอนั่งค้อม เวอยู่ขนเตียงในโรงแรกสุดหรูที่มีชื่อว่าเวโรนิก้าทาว
"กล้ายิงหรอค่ะ คุณพี่.. ท่ากล้าก็ยิงเลยค่ะ จะได้รับรู้ว่าการสูนเสียมันเป็นยังไง" เมื่อพูดจบ กลอยจับปืนออกจากมือเว อย่างง่ายดาย พร้อมก้มหน้าลงซุกไซ้ซอกคอขาว จูบกัดจนมีลอยแดง เวได้แต่รับสำผัสนั้นโดยไม่ขัดขืนในมือกำหมัดแน่ ซักพักก็ต้องยอมปล่อยอารมตามรสพิสสวาดที่คนด่านบนสร้างขึ้น "มันคือการแก้แค้นค่ะ เพราะคุณพี่ทำลายชีวิตหนู หนูก็จะทำรายชีวิตคุณพี่บ้าง"
"เธอมีสิท อะไรมายุงกับชีวิตฉัน! ยัยปีศาจ" เว ได้แต่มอคนตรงหน้าแววตา ที่เป็นคำถามมาโดยตลอด แต่สิ่งที่ได้ก็มีเพียงลอยยิ้ม "ฉันจะเป่าเธอทิ้งตอนนี้เลยยังได้" เวหยิบปืนออกมาจ่อที่หน้าผากของ มาริษา เหมือนพร้อมจะเนี่ยวไกรได้ทุกเมื่อ แต่มาริษา หรือ ชื่อเล่น กลอย เธอไม่ยอมหยุดยิ้ม เธอนั่งค้อม เวอยู่ขนเตียงในโรงแรกสุดหรูที่มีชื่อว่าเวโรนิก้าทาว
"กล้ายิงหรอค่ะ คุณพี่.. ท่ากล้าก็ยิงเลยค่ะ จะได้รับรู้ว่าการสูนเสียมันเป็นยังไง" เมื่อพูดจบ กลอยจับปืนออกจากมือเว อย่างง่ายดาย พร้อมก้มหน้าลงซุกไซ้ซอกคอขาว จูบกัดจนมีลอยแดง เวได้แต่รับสำผัสนั้นโดยไม่ขัดขืนในมือกำหมัดแน่ ซักพักก็ต้องยอมปล่อยอารมตามรสพิสสวาดที่คนด่านบนสร้างขึ้น "มันคือการแก้แค้นค่ะ เพราะคุณพี่ทำลายชีวิตหนู หนูก็จะทำรายชีวิตคุณพี่บ้าง"
อสูญ ทั้ง 5
รักร้ายแด่ยัยอสูญ เมื่ออสูญทั้งห้า เล่นเกมส์ร้ายกับเหยื่ออันโอซะ แต่เหยื่อเหล่านั้นก็มิได้เป็นเหยื่อ แค่เพียงอย่างเดียว นานวันความรักที่ดูเหมือนเรื่องตลก กับกรายเป็นรักไคร่จับหัวใจ พวกเธอซะอยู่หมัด
แต่เหยื่อตัวน้อยบอบช้ำเกินจะรับไหว อสูญทั้งห้านั้นต้องทำอย่างไร เพื่อจะได้เหยื่อที่แสนรักคืน
แต่เหยื่อตัวน้อยบอบช้ำเกินจะรับไหว อสูญทั้งห้านั้นต้องทำอย่างไร เพื่อจะได้เหยื่อที่แสนรักคืน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ