รักอันตรายของยัย อสูนร้านทั้ง 5

อย่าลืม เข้าไปดูตัวละคร กันด้วยนะค่ะ  

ไวท์ / จีนัจ
  "กรี๊ด!! ปล่อยฉันนะไวท์ ยัยหมาบ้า!!" จีนัสตระโกนลั่นกลางถนน ทำให้ทุกสายตาจับจ้องมายังพวกเธอ
  "ยัยแมวป่า หยุดตระโกนซะทีหนวกหูนะโวย!!" ไวท์ตระโกนใส่จีนัสจากด่านหลัง พร้อมกับโอบรัดเอวของเธอแน่ขึ้น ไม่ให้เธอวิ่งหนีอีก
  "ปล่อยฉันเดียวนี้ ยัยหมาเถื่อน! ใครก็ได้ช่วยด้วย โจนลักพาตัวค่ะ ช่วยด้วย!!" ยิ่งจีนัสตระโกนป่าวประกาศก็ยิ่งมีคนเข้ามามุงดู

คริส์ติน / ไอร์ลิน
  "ปล่อยฉันเถาะค่ะ คูณคริส์.." เสียงของไอร์ลินหายไปกลายเป็นเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอฝังไม่ได้ศัพ เมื่อคริส์ตินจูบประกบริมฝรีปากของเธอไว้ เธอถูกจับกดไว้กับโซฟา ตัวใหญ่ในห้องทำงานของคริส์ติน เธอพยายามจะเบียดตัวหนีจาก งูร้ายที่ไล้หัวใจ ที่กำลังกัดกินเธอ แต่ทำอย่างไล่ก็หลุดจากเธอไม่ได้
  "อะไรเป็นเลียขาฉัน แค่วันเดียวจะหนีแล้วหรอ ครอบครัวเธอเป็นหนี้ฉัน100,000,000.- ท่าไม่อยากให้หนี้พวกนี้ตกไปอยู่ที่พี่ชาย ที่น้องสาว ฉันมีทางเลือกให้เธอ.. " คริส์ตินเงียบไปไม่พูดต่อ จ้องดูแววตาของไอร์ลิน "เป็นของฉันนะ"

โซลา / เมย์ลิน
  "หยุดเดียวนะโวย!!.. ยัยแมวขโมย!!" โซลา ตระโกรไล่หลังเรือ ที่กำลังจะขับออกไปจากเรือ ยอสสุดหรูของเธอ เมื่อมองลงไป ก็เห็นลอยยิ้มมีสเน่ของ เมย์ลิน โจนสวยผู้โชบชวยเพฆรอันมีค่า นับพันล้าน และ ตอนนี้เธอกำลังจะหนี
  "บ้ายบาย ฮันหนี~ หวังว่าเราจะไดเจอกันอีกนะค่ะ โซลา.." จบคำพูดเรือก็แล่นออกไปสิ่งที่เหลือคือ แววตาขอโซลาที่มองตามตาไม่กระพริบได้แต่คิดอยู่ในใจ 'อย่าให้เจอนะเมย์ลิน ฉันจับเธออยู่หมัดแน่'

ชาล็อต / โยริกะ

  "เธอมาสืบฉันลึป่าว โยริกะ" โยริกะได้แต่กลืนน้ำลาย อย่างยากลำบาก เพราะ สาวสวยตรงหน้าถือมีดจี้อยู่ที่ปลายคอของเธอ "อยากตายไหม้?" คำถามที่เย็นเยือกทำให้เธอเสียววาบไปทั้งตัว
  "ไม่ ฉันไม่ได้มาสืบอะไรทั้งนั้น ฉันแค่มาทำงาน.." ชาล็อตค้อยๆ ถอยออกห่างจากเธอเมื่อได้รับคำตอบ ถึงคำตอบนั้นจะโกหกก็ตาม
  "ท่ากล้าหักหลังฉัน เธอตายแน่ไม่ว่าเธอจะหนีไปไหน"

มาริษา(กลอย) / เวโลนิก้า(เว)
  "เธอมีสิท อะไรมายุงกับชีวิตฉัน! ยัยปีศาจ" เว ได้แต่มอคนตรงหน้าแววตา ที่เป็นคำถามมาโดยตลอด แต่สิ่งที่ได้ก็มีเพียงลอยยิ้ม "ฉันจะเป่าเธอทิ้งตอนนี้เลยยังได้" เวหยิบปืนออกมาจ่อที่หน้าผากของ มาริษา เหมือนพร้อมจะเนี่ยวไกรได้ทุกเมื่อ แต่มาริษา หรือ ชื่อเล่น กลอย เธอไม่ยอมหยุดยิ้ม เธอนั่งค้อม เวอยู่ขนเตียงในโรงแรกสุดหรูที่มีชื่อว่าเวโรนิก้าทาว
  "กล้ายิงหรอค่ะ คุณพี่.. ท่ากล้าก็ยิงเลยค่ะ จะได้รับรู้ว่าการสูนเสียมันเป็นยังไง" เมื่อพูดจบ กลอยจับปืนออกจากมือเว อย่างง่ายดาย พร้อมก้มหน้าลงซุกไซ้ซอกคอขาว จูบกัดจนมีลอยแดง เวได้แต่รับสำผัสนั้นโดยไม่ขัดขืนในมือกำหมัดแน่ ซักพักก็ต้องยอมปล่อยอารมตามรสพิสสวาด "มันคือการแก้แค้นค่ะ เพราะคุณพี่ทำรายชีวิตฉัน ฉันก็จะทำรายชีวิตคุณพี่บ้าง"