รู้เปล่าว่ารักนะ...นายบ๊อง

ฉันเดินเข้าโรงเรียนไปเหมือนเคย เเต่ว่า...
"ดีจ้า โลน"เสียงนี้มันโมชัดๆทำไมนะทำไมยังตามารังควานตั้งเเต่เช้าเลยรึไง
"อ่า หวัดดี"ฉันตอบไปอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นักเเล้วก็รีบเดินไปที่ตึก
"นี่ วันนี้มาสายจังนะ :)"ใครอีกเนี่ยพอฉันเงยหน้าขึ้นก็พบกับ...."เเลค = =!!"เอิ่ม ตอนนี้ยังไม่อยากคุยอะไรกับใครเพราะฉะนั้นช่วยหุบปากด้วย = =
"นี่ วันนี้ว่างไม๊ไปห้องสมุดกัน ^^"
"ก็ น่าจะว่างนะฉันก็ว่าจะไปอ่านหนังสือเหมือนกัน"
"นี่ มันจะเข้าเเถวเเล้วไม่ใช่เหรอ รีบไปเร็ว"ฉันรีบเดินไปโดยไม่สนใจเขา เพราะว่าเวลาอยู่กับเขามันรู้สึกเเปลกๆจัง
>16.00 ณ ห้องสมุด<
"นี่ อันนี้มันทำยังไงเหรอเมล??"สงสัยกันใช่ไม๊หล่ะว่าน่าจะมีเเค่เเลคกับฉันเเต่เพื่อไม่ให้เขาทำอะไรฉัน ฉันก้เลยเอาเพื่อนทั้งเเก๊งมาด้วยซะเลย 55+
"ก็ ทำอย่างนี้ไง......"นั่งมองเมลที่กำลังสอนวนิลาทำการบ้านเเล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าคู่นี้ก็น่ารักดีนะ
"นี่ เเล้วมีใครอยากไปสวนสัตว์กันบ้าง"ฉันถามเพื่อนๆในกลุ่ม
"ฉันก็อยากไปอยู่นานเเล้วนะ งั้นฉันไปด้วยละกัน""เอ ถ้าไปกันหมดอย่างนี้ งั้นฉันไปด้วย ^^"
"งั้นก็เป็นอันว่าเจอกันที่สวนสัตว์นะ"
>เเละเเล้ววันอาทิตย์ก็มาถึง<
"นี่ พวกเธอฉันอยู่ตรงนี้"ฉันตะโกนเรียกโมเเล้วก็คนอื่นๆด้วย
"นี่ งั้นเราไปดูเเพนด้ากันเถอะ ฉันอยากดูว่ามันจะอ้วนวะขนาดไหนเคยเห็นเเต่ในทีวีอ่ะ ><"นี่โมเธอตั้งใจจะมาดูเเค่เเพนด้าอย่างเดียวเลยใช่ไม๊เหนี่ย
"'งั้น เราไปดูสิงโตกันเถอะ"เสียงเเลคพูดขึ้นเเล้วจูงมือฉันเดินไปที่กรงสิงโต ทำไมมันตัวใหญ่ขนาดนี้หล่ะ   - -
"นี่ พี่สาว"เเอีะ มีเด็กคนนึงมาดึงกระโปรงฉันอยู่หนิ่"พี่ช่วยผมหาพี่สาวของผมที ไม่รู้ว่าพี่เดินไปไหนเเล้ว"
ฟังดูเเล้วก็น่าสงสารนะ"นี่เเลคช่วนน้องเขาหน่อยสิน้องเขาหลงทางอ่ะ"
"อืม ได้สิงั้นต้องเดินหาทั่วสวนสัตว์เลยอ่ะสิ"
"ก็ คงจะอย่างนั้นอ่ะ"
"นี่ พวกพี่สองคนเป็นเเฟนกันเหรอ" - - พูดใหม่สิ ตะกี๊เธอพูดอะไรออกไปหน่ะรู้ไม๊
"ก็ ....." "เราเป็นเเค่เพื่อนกันหน่ะ เเต่พี่ก็กำลังจะทำให้พี่คนนี้สนใจพี่ให้ได้ ^^"เอ่อ พูดไม่อายฟ้าอายดินบ้างเหรอไงห๊า
"งั้น เหรอ"
"โชวจัง โชวจัง" "ตรงนั้นมีผู้หญิงตะโกนหาใครอยู่ด้วยอ่ะใช่พี่หนูรึ_ เปล่า"อ่าวหายไปไหนอ่ะ ฉันหันกลับไปอีกทีเด็กคนนั้นก็ไปอยู่ในอ้อมเเขนของผู้หญิงคนนั้นเเล้ว "ทำไม"
"ทำไม อะไรเหรอ"เเลคถามฉันด้วยสีหน้ามึนงง "ทำไม เด็กคนนั้นวิ่งเร็วจังเลยอ่ะ""อ่าว ซะงั้น"
>18.30 <
"นี่ก็เย็นเเล้วก็เเยกย้ายกันกลับไปละกันนะ"วันนี้เป็นวันที่สนุกมากเลยหล่ะ
หลังจากนั้นผ่านไปหนึ่งเทอมพวกเราก็ใช้เวลาว่างที่โรงเรียนร่วมกันมาตลอดทำให้ความสัมพันธ์ของเราพัฒนากันไปมากเลยทีเดียวหล่ะ
"เเต่ว่า..." "นี่ นักเรียนทุกคนตั้งใจฟังครูนะวันนี้เพื่อนของเราคนนี้จะย้ายไปอยู่อีกโรงเรียนนึงหนึ่งเทอมนะ"
เดี๋ยวนะ ครูพูดว่าเเลคจะไปเรียนอีกโรงเรียนนึงงั้นเหรอ
>พักกลางวัน<
"นี่ เห็นโลนบ้างไม๊โม"
"ไม่เห็นตั้งเเต่พักเล็กเเล้วนะ ว่าเเต่นายอ่ะไปตั้งเทอมนึงเเหน่ะพวกเราควคิดถึงนายเเย่เลย"
กึกๆ "นี่มานั่งอะไรคนเดียวตรงนี้เหนี่ย"
"........."
"ขอโทษนะ ที่ไม่ได้บอกเธอตั้งเเต่เเรกหน่ะ :)"
"นายนี่มัน เห็นเเก่ตัวจริงๆเวลาไปก็ไปคนเดียวเลยนะ T T"ทำไมเหมือนกับว่ามีนํ้าที่ไหลออกมาจากตาของฉันด้วยหล่ะ ที่จริงเราคิดยังไงกับเขากันเเน่ ทั้งที่คอยหาเรื่องทะเลาะกับเขามาโดยตลอด
"งั้น เจอกันปีการศึกษาหน้านะ"ที่นายจะพูดหน่ะมีเเค่นี้จริงๆเหรอ เเค่นี้จริงๆเหรอ ทำไมรู้สึกเหมือนว่าตอนนี้เราเป็นคนที่เจ็บปวดเเทนเเล้วหล่ะยิ่งเขาค่อยๆเดินจากเราไปไกลมากเท่าไหร่นํ้าตาก็ยิ่งไหลมากเท่านั้น ทำไมกันหล่ะ
>16.05<
"นี่ ไม่ไปลาเเลคหน่อยเหรอ รถไฟจะออกเเล้วนะ"สโนวเดินเข้ามาหาฉันเเล้วจะให้ฉันไปทั้งๆที่ยังร้องไห้อยู่เหรอเเต่ว่า ... ในที่สุดฉันก็รีบวิ่งไปถึงสถานนีจนได้ฉันกำลังจะวิ่งไปข้างหน้าประตูเพื่อดูว่าเเลคอยู่ในเเต่คนเอยะมากเเละเขาก็กำลังจะขึ้นรถไฟไปเเล้ว ฉันไม่มีโอกาศอีกเเล้วถ้าปล่อยให้โอกาศนี้ผ่านไป ฉันเลยตะโกนว่า
"รู้
รึ
เปล่า
ตลอด
เวลา
ที่
ผ่าน
มา
ฉัน
รัก
นาย
นะ
นาย
บ๊อง"
เมื่อฉันพูดคำสุดท้ายจบรถไฟขบวนนั้นก็ออกจากสถานนี ฮึก ๆๆ ทำไมฉันพูดเเล้วนํ้าตาจะไหลหล่ะเเต่ว่าฉันจะรอนายกลับมานะเเค่ไม่กี่วันหรอก "
 
 
 
<END/จบ รอตอน5น้าา อิอิ>