รักจริงนายช็อกโกแลต

 สีส้มจับแขนเสื้อผมพร้อมน้ำตาไหลเป็นทางยาว นี่สีส้มเธอเป็นอะไรกัน ผมมองสีส้มด้วยสายตาที่อ่อนโยนแต่ไม่รู้ว่าอ่อนโยนเท่าไหร่

''ไอติม ถ้าวันหนึ่งเราจากกันจะเป็นไงหรอ'' สีส้มพูดและยิ้ม

''ทำไมหรอครับ'' ผมถามกลับไปโดยไม่ตอบคำถามใดๆของสีส้ม 

''ตอบมาเถอะ'' สีส้มยังถามด้วยคำถามเดิม

''ถ้าจากกันผมก็คงเสียใจมากทีเดียว เพราะผมมีสีส้มเป็นเพื่อนสนิทที่สุดและรักมากเลย สีส้มไม่เหมือนใครๆ น่ารัก อ่อนโยน ร่าเริง สดใส แข็งเเกร่ง ไม่เหมือนใครๆ เธอเป็นคนที่น่ารักมากๆเลยนะ ถามทำไมหรอ''

''(TvT  ) (   TvT)''  สีส้มร้องไห้พร้อมสายหัวไปมา เธอจึงพูดขึ้นมาว่า

''ฉันจะย้ายโรงเรียน และไปไกลจากที่นี่มาก...ฉันชอบไอติมมากนะ ไอติมเป็นคนอ่อนโยน สีส้มดีใจมากที่มีเพื่อนอย่างนี้'' ว่ะ...ว่าไงนะ ย้ายโรงเรียนงั้นหรอ!! อะไรกัน นี่มันเรื่องอะไร ผมจะต้องเสียเพื่อนคนหนึ่งไปงั้นหรือ?? ใครบ้างที่จะตอบคำถามผมได้และช่วยให้เข้าใจที...   สีส้มพูดพร้อมเดินออกจากบ้านผมไป ผมมองตามหลังเธอไปจนลับสายตา พร้อมน้ำตาของการเสียเพื่อนไปไหลออกมาจนไม่หยุด พอวันจันทร์ผมจึงโทรไปเรียนครูว่า ผมไม่สบายทั้งๆที่ไม่เป็นอะไรเลย นี่ผมทำตัวหน้ารังเกียจมากใช่ไหม ทุกคนคงล่ะสิว่าผมกับสีส้ม เรื่องเป็นมายังไงถึงได้สนิทกัน

                                              เมื่อ 3 ปีที่ผ่านมา

''อ้าว!!นักเรียนทุกคน ครูมีนักเรียนใหม่มาแนะนำ เข้ามาเลยสิ เอควีน''

''สวัสดีค่ะ ชื่อ เอควีน หรือ สีส้มค่ะ'' สาวน้อยร่างเล็กแนะนำตนเองใหทุกคนได้รู้จัก

''อืม เอควีน เธอไปนั่งข้างๆ ภัทรธวัสไปก่อนละกัน''

''ค่า'' สาวน้อยร่างเล็กตอบเสียงใส

                                        พักกลางวัน

''นี่นาย ชื่ออะไรอ่ะ'' สาวน้อยร่างเล็กถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

''ชื่อ ภัทรธวัส ครับ'' ผมตอบไปด้วยถ้าทีที่อาย

''ไม่ชื่อจริงฉันรู้แล้ว แต่ขอชื่อเล่นๆ'' เธอสักถามอีกรอบเมื่อคำถามที่เธอต้องการยังไม่ใช่

''นี่ยัยเอควีน เธอจะมายุ่งกับไอติมฉันไม่ได้นะ'' พริซ พูดพร้อมดึงแขนไปเกาะ

''นี่ยัยงูพิษ แกมายุ่งอะไรด้วย เพื่อนกับเพื่อนเขาจะคุยกัน'' สาวน้อยร่างเล็กพูด พร้อมจับคอเสื้อของพริซ

''กรี๊ดดด ปล่อยนะยะ ถามไอติมของฉันสักคำหรือยังว่าเขาอยากเป็นเพื่อนเธอไหม''

''เธอน่ะสิต้องถามเขาว่า เธอน่ะใช่ของเขาหรือเปล่า'' สาวน้อยร่างเล็กตอบด้วยหน้ากวนๆ

''กรี๊ดดด ฝากไว้ก่อนนะยะฮึ่ยยยย!!'' พริซโวยวายพร้อมเดินกระทืบเท้าไป

''ยัยป้างูพิษกะไปแล้ว นายชื่อไอติมสินะ ฉันชื่อสีส้มจ้า'' เธอยื่นมือมา แต่ว่า...=///= ให้จับมือผู้หญิงจะดีหรือ

                                                 หมับ!!!

''เหวออออ!!'' ผมร้องเสียงหลงขึ้นมาทันทีที่เธอจับแขนผมแล้วลากไป 

                                                ผมกับสีส้มเป็นเพื่อนกันมานับหลายปี จนวันนี้ วันที่ต้องเสียเธอไป มันทำไม่ได้หรอกนะ!!

'' Lun Lun Lun Laa Sweet love to....'' เสียงริงโทนดังขึ้นพร้อมรูปสีส้มที่ขึ้นมา

''ไอติม ฮัลโหล ไอติมเป็นไรหรือเปล่า''สีส้มพูดดด้วยความเป็นห่วง

''เปล่าครับ แค่ปวดหัวนิดหน่อย แค่นี้นะครับ'' ผมพูดเสร็จพร้อมปิดโทรศัพท์ทันที

''ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!'' ผมหันไปทางหน้าต่างบานหนึ่งทันที =[ ]= อ่ะอั่ก ช็อกโกแลต!! มานี่ได้ไงเนี่ย

''เฮ้ยเปิดดิเว้ย ยืนอึ้งอยู่ได้ จะตกหน้าต่างตายแล้วเนี่ยเฮ้ย เปิดๆๆๆ!!!'' ผมรีบตั้งสติแล้วไปเปิดหน้าต่างให้เขาเข้ามาทันที ประตูก็มีทำไมไม่เข้ามานะ เฮ้ออ แปลกจริงเชียว