รักจริงนายช็อกโกแลต

     เช้ารุ่งขึ้น..  ฮ้าวววว ผมตื่นแต่เช้าในเวลา 6 โมงทุกวัน ทุกวันผมจะต้องเจอแต่เรื่องซวยๆ แต่คงไม่มีแล้วสินะ เฮ้ออ ผมชื่อ ไอติม หรือชื่อจริงชื่อ 
ภัทรธวัส บลาบลาบลา อายุ 17 ปี ผมอยู่บ้านคนเดียว พ่อแม่ผมทิ้งผมไปตั้งแต่อายุ 9 ปี แต่ว่าน้าผมก็ยังส่งเสริมให้ผมเรียนอยู่
''กี่โมงแล้วนะ.. อืม..6.30 นาที'' ผมพูดพึมพำกับตัวเอง แล้วก็รีบแต่งตัว ทานข้าวไปโรงเรียน   ณ หน้าโรงเรียน ผมไหว้ครูตามระเบียบ และรีบวิ่งไปยังชั้นเรียนของตัวเอง แต่ทะว่า ผมชนกับใครเข้าซะแล้ว
''โอ๊ย!!ไอ้บ้าเอ๊ย!!มีตาเปล่าว่ะ'' ผู้ชายคนนั้นโวยวายเสียงดัง
''ขะ..ขะ..ขอโทษครับๆ'' ผมก้มหัวลงแล้วรีบวิ่งทันที ตามด้วยเสียงด่า นานาชนิด TTOTT ฮือออ ไม่หน้าเลย... แต่เอ๊ะ มะกี้หน้าคล้ายๆเหมือนคนที่เคยมาถามเรื่องนั้นนี่นา =[]= ยะ..ยะ..อย่าบอกนะว่าา ม่ายยยยยยย!!
   ณ ตอนเที่ยง  
''ไอติมจ๊ะวันนี้ไปทานข้าวด้วยกันนะ'' สีส้มชวนผมด้วยวาจาเพราะๆ
''เอิ่ม..ก็ได้ครับ งั้นเราไปกันเถอะ'' ผมพูดเสร็จ ผมกับสีส้มก็เดินไปยังโรงอาหาร แต่ว่าก็เจอคนดักที่หน้าอาคารเรียน  
''นี่นาย!!มาขวางทางทำไม ถอยไปสิ!'' สีส้มพูดด้วยสีหน้ารำคาญเต็มที่
''เฮ้ย!มีสิทธไรมาสั่งฉันไม่ทราบ" ผู้ชายร่างถึก บึกบึนพูดตอบสีส้ม
''เฮ้ย ไอ้คนที่ชื่อว่า ไอติมน่ะ มาหาฉันซิ ส่วนยัยทอมนี่ปล่อยมันไปซะ''
''พวกแกจะเอาไอติมไปไหนน่ะเอามานี่นะ!!''
 ทุกคนต่างมองเหตุการณ์อย่างไม่ขาดสาย แล้วสีส้มก็ตะโกนร้องเรียกไม่หยุด
ขณะนี้สีส้มโดนไอ้ร่างบึกบึนผลัก สีส้มจึงเซไปด้านหลัจนเกือบติดกำแพงโรงเรียนส่วนผมก็ยังโดนนายนั่นลากไปไหนไม่รู้ สีส้มพยายามวิ่งมาช่วยผมแต่ว่า สีส้มโดนร่างถึกคุมไว้ไม่ให้ไปไหน
แล้วผมจะรอดไหมนะ