beloved sir ยัยตัวจุ้นวุ่นวายหัวใจคุณชายเย็นชา

     หลังจากที่นายนี่ออกไปได้ไม่ถึง 10 วิ เสียงทั้งหลาย ไม่ว่าควายหรือคางคกก็ต่างเงียบลงไปทันตา ฉันชักไม่แน่ใจว่านายนี่เป็นหนุ่มฮอตหรือ ผอ.โรงเรียนกันแน่น่ะ 
     แอ๊ดดดด~
     ปัง!!
พอนินทาปุ๊ปก็โผล่มาปั๊ป ตายอยากจริง! จิ๊!!
     "เป็นไง เรียวซะอย่างเรื่องแค่นี้หมูๆ" ทำเป็นอวดไปเถอะ ฉันนี่แหละจะเป็นคนแรกที่พาแฟนคลับ
มาปาขวด ไห กะละมัง สากกะเบือ และอีกสัพเพเถระใส่เขาน่ะ
     "แล้วนายไปทำยังไงให้พวกแฟนคลับกลับไปอะ??"
     "ไม่มีอะไรมาก ก็แค่บอกไปว่า..." 
     "นี่ อย่ามามีลับลมคมในกับฉัน บอก-มา!!" นายนี่หนิถ้าไม่ติดว่าฉันต้อหากระเป๋าอยู่ล่ะก็นะ นาย
เจอแน่!!
     "ก็บอกไปว่า..แฟนไม่สบายเลยมาเฝ้า "
อ๋อออ อย่างนี้นี่เอง เอ๊ะ?! เฮ้ยยยยย!!
     "นายเรียว!!" ฉันพูดพร้อมกับเอามือตั้งท่าจะต่อย
     "เฮ้ยๆ! ใจเย็นๆ ฉันล้อเล่น"
     "นี่! ที่หลังอย่าล้อเล่นแบบนี้อีกนะ ระวังเจ็บตัวฟรีไม่รู้ตัว! แล้วตกลงนายบอกพวกนั้นว่า
ยังไง!"
     "ก็บอกไปว่าเพื่อนไม่สบายมาเฝ้าเพื่อน"
ฮู่ว~ แล้วไป ขืนบอกว่าฉันเป็นแฟนมีหวังโดนยำแหง
     "อั่นแน่~ ผิดหวังเหรอหรืออยากเป็นอย่างอื่น" 
     "บ้า! ๐/////๐"
     "อุ๊ยๆ! หน้าแดง"  โอ๊ย ให้ตายแล้วทำไมฉันต้องไปเขินหมอน่ด้วยนะ
     ตึกตัก ตึกตัก
     "ตาบอดสีเล่า ฉันไปล่ะขี้เกียจคุยกับคนบ้า!" พูดจบฉันก็เดินออกมาเลย ไม่ใช่ว่าขี้เกียจคุย
อย่างที่บอกหรอกนะ  แต่หัวใจมันเต้นแรงเกินไปจนฉันแอบกลัวว่ามันจะระเบิดออกมาข้างนอก
เพราะอะไรกันนะ...ว่าแต่...
     อีตาเรียวมามีอิทธิพลต่อหัวใจฉันตั้งแต่เมื่อไรเนี่ยยย!! 
 
 
 
     เข้าพรรษาแล้ว นอกจากแวะมาอ่านนิยายในเว็บ keedkean แล้วก็อย่าลืมไปทำบุญ ถวาย
เทียนด้วยน้าาาา~ รักคนอ่านทุกคนเน้อออ Plyfan