Please love me เทหัวใจให้ยัยจอมป่วน

         -คฤหาสน์สุวรรณรักษ์ 9:10AM.-
     "ทำไมมันถึงทำกับคุณแบบนี้ ไอ้บ้าเอ้ย.... "
     เกรย์ที่นั่งฟังเรื่งราวทั้งหมดลุกขึ้นแล้วกำหมัดพร้อมที่จะไปต่อยคลาสเตอร์ได้ทุกเมื่อ
     "ใจเย็นๆก่อนสิ ฉันหน่ะไม่ได้เสียใจ.....ขนาดนั้นหรอก"
     "เธอต้องร้องไห้เพราะมันนะ ได้ผู้หญิงดีๆไปครอบครองแล้วแท้ๆ ดันไม่รักษาไว้ซะได้"
     "ฉันหน่ะ ไม่อยากนึกถึงเขาแล้วหล่ะค่ะ เพราะฉะนั้นเรามาพูดเรื่องอื่นกันดีกว่านะ"
     "งั้นเดียวผมจะทำให้คุณยิ้มเอง^^"
     แล้วเขาก็ทำต่างๆนาๆ ทั้งทำท่าประหลาดๆที่คนทั่วไปอาจหลุดขำก๊ากออกมาเลยก็ได้ แต่ฉันแค่ยิ้มน้อยๆ แล้วเขาก็เอากระโปรงฟางมาใส่ เอามาตอนไหนเนีย-0- แล้วก็พู่ที่เชียร์กีฬามาเต้นส่ายก้น โอ้ยย จะมีอะไรขำไปกว่านี้ไหมเนีย
     "คิก~ สนุกจังเลยค่ะ"
     "เห็นไหมหล่ะๆ ยิ้มออกแล้วใช่ไหม"
     " ^^ "
     เขาพาฉันไปดูโชว์ต่างๆนาๆ แถมยังพาไปกินข้าวเที่ยงอีก โดยที่ฉันไม่ได้จ่ายเงินซักบาท เกรงใจเขามากเลยT^T
     "นายจะไม่ให้ฉันจ่ายเงินเลยเหรอ"
     "ผมจ่ายเองได้น่า ถือซะว่าเป็นการตอบแทนแล้วกันนะ^^"
     "ค่าอะไรเหรอ"
     "ที่ทำให้ผมได้รู้จักคำว่า.....รักแท้^^"
     ตึกๆ~ตึกๆ~ เห้ย นี่เขาพูดอะไรออกมารู้ไหมเนีย กรี้ดดด แต่ว่า.....
     "แต่ว่าฉันยังรักคลาสเตอร์อยู่นี่นา เพราะฉะนั้นเรื่องระหว่างเราคงเป็นไปไม่ได้....ขอโทษนะคะ"
     "ไม่เป็นไรหรอก ซักวันผมจะทำให้เธอรักผมให้ได้ ถึงแม้ว่านั้นอาจเป้นแค่ฝันกลางวันก็ตามที^^"
     เขารักฉันจริงๆเหรอ....แต่ฉันไม่ได้รักเขาแบบที่ฉันรักคลาสเตอร์นี่น่า ช่างมันเถอะ ให้มันผ่านไปดีกว่าเนาะ^^
     "กลับกันเถอะค่ะ ตอนนี้ก็จะเย็นแล้วด้วย"
     "ครับผม^^"
     แล้วเราก็ขึ้นรถไป แล้วตอนนี้ฉันก็อยู่กับเขา2คนบนรถในยามค่ำคืน ชักรู้สึกไม่ดีซะแล้วซิ.....
     "คุณโยเกิร์ตครับ...."
     "คะ....ค่ะ"
     "ตอนนี้ คุณไม่ได้คบกับไอ้คลาสมันแล้วใช่ไหม"
     "ค่ะ เราเลิกกันแล้ว"
     "ผมรักคุณนะ ผมอยากให้คุณเป็นของผมคนเดียว"
     "นะ...นายจะทำอะไรหน่ะ ปล่อยฉันนะ ปล่อยย!!! ช่วย...อุบส์!!!0X0"
     เขาจูบฉัน ไม่ซิ....เขากำลังทำอะไรมากกว่านั้น เขากำลังข่มขืนฉัน
     "ปล่อยฉันเถอะ....ได้โปรด"
     "ผมรักคุณนะ"
     "ฉันเกลียดนาย!!"
     "ยังไงคุณก็จะเกลียดผมแล้ว งั้นมาเป็นของผมซะเถอะนะ"  
     "ฉันเป็นของคลาสเตอร์คยเดียว ไม่ใช่นาย!!"
     "ได้...รักมันนัก งั้นคงต้องใช้กำลังแล้วหล่ะ"
     แล้วเขาก็ต่อยหน้าท้องฉันแรงๆจนฉันจุกจนลุกไม่ขึ้น แล้วก็ไม่มีแรวจะขัดขืนอะไรเขาด้วย...ตอนนี้สิ่งเดียวที่ฉันคิดถึงคือ.....คลาสเตอร์ ถ้าเป็นเขา เขาจะไม่ใช่กำลังกระทำฉันแบบนี้แน่ ไม่ว่าเขาจะอยากมากแค่ไหนก็ตาม คลาสเตอร์.....ช่วยฉันที
     "เห้ยยย ปล่อยแฟนฉันนะเว้ยย!!!!"
     เสียงนี้....คลาสเตอร์!!!! นายมาช่วยฉันแล้ว!!!
     "คะ....คลาสเตอร์!!"
     เสียงของเกรย์ดูสั่นๆเมื่อเขาเห็นคลาสเตอร์วิ่งมาด้วยท่าทางโกรธจัด ฉันรีบผละออกจากเขาทันที แล้วตอนนี้ฉันมีเรี่ยวแรงมากขึ้นแล้วพอรู้ว่าเขามาช่วย แต่ว่าท้องฉันก็เจ็บจี้ดๆอยู่เลยT^T
     "โยเกิร์ต เป็นอะไรไหม!!!"
     เขาวิ่งเข้ามาประคองฉันที่กำลังนั่งฟุบอยู่กับพื้น ยังไงซะเขาก็ทำฉันร้องไห้ ไม่มีวันยกโทษให้แน่นอน หึ!!
     "นายรีบไปเถอะ ฉันจัดการตัวเองได้"
     "เอาไว้ถ้ากลับไป ฉันะเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้เธอฟังเอง"
    เขาพูดอย่างนี้หมายความว่าไง จะบอกว่าเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมานี้เกี่ยวกับยัยเจนนี่ผีชะนีนั่นคือแผนเหรอ แล้วเพืออะไรหล่ะ เพื่ออะไร!!!!
     "เห้ย อย่าหนีนะเว้ยย!!!"
     แล้วเขาก้ตามเกรย์ที่กำลังวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนออกไปจากรถของตัวเอง 
     "โอ้ยย ปล่อยนะเว้ยยย"
     "เดี๋ยวตำรวจจะมาเอาตัวแกไป นั่นไงมาพอดี"
     แล้วเสียงไซเรนจากรถตำรวจก็ดังมาแต่ไกล รอดซะทีT^T แต่จะว่าไปเขาก็รอบคอบดีนะที่เเจ้งตำรวจไว้ก่อน ไม่ๆๆๆ ( ><)(>< )( ><)(>< ) ไม่ๆๆๆ ฉันจะชมเขาไม่ได้ ตอนนี้ฉันเกลียดเขาอยู่นะ ถึงจะเกลียดไม่ลงก้เถอะT0T
     "ส่ายหัวอะไรอยู่คนเดียวหา ยัยตัวแสบ"
     เฮือก!!! เขาเห็นฉันเหรอเนีย กรี้ดดด จะบ้าตายจริงๆT^T 
     "ฉะ...ฉันก็แค่อยากกลับบ้านก็เท่านั้นเอง"
     "งั้นไป เดี๋ยวฉันไปส่ง จะได้เล่าความจริงให้เเม่เธอฟังด้วยเลย"
     "ฉันกลับเองได้"
     "ในสภาพอย่างนี้?"
     ฉันก้มลงสำรวจตัวเอง เออ จริงด้วยฉันตอนนี้เสื้อผ้าหลุดลุ่ย แล้ตอนนี้ก็ห่มผ้าขนหนูที่เขาเอามาให้อยู่ ถ้าฉันกลับอาจโดนอะไรแบบที่ตาบ้าเกรย์นั่นทำอีกก็ได้T^T
     "โอเค นายไปส่งก็ได้T^T"
     "ต้องอย่างนี้สิ^^"
     "โอ้ยย!!"
     พอฉันลุกขึ้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ท้องฉันก็เจ็บแปล้บๆขึ้นมาทันที และดเหมือนว่าเขาจะเป็นห่วงฉันอยู่ถ้าดูจากสายตาแล้วหล่ะก็
     "ไหวไหม ให้ฉันช่วยนะ"
     "ไม่ อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันช่วยตัวเองได้"
     "อย่าดื้อสิ"
     "นายนั่นเหละ อย่าายุ่งกับฉัน กลับไปหายัย กรี้ดด!!!"
     เขาอุ้มฉันขึ้นไปอย่างกับเบาเหมือนนุ่น
     "ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ ปล่อยฉันนนน!!!!!!"
     "ถ้ายังเสียงดังอีก ฉันจะจูบเธอเดี๋ยวนี้!!!!"
     เขาเอาหน้าเข้ามาใกล้ฉัยมาก มากกซะจนรับรู้ถึงการหายใจรดใบหน้าของฉัน มันทำให้ฉันหยุดพูดโดยทันที และนิ่งเหมือนแมวโดนมอมยา
     "โอเค้~ มุกนี้ใช้ได้ผล สงสัยต้องเล่นบ่อยๆ^^"
     แล้วเขาก็อุ้มฉันขึ้นไปนั่งบนรถแล้วไม่ลืมที่จะคาดเข็มขัดให้อีก ชิ!! ไม่ต้องมาทำดีหนอ่ยเลยน่า ฉันไม่ยกโทษให้หรอก
     "ทำไมนายต้องทำแบบนั้นด้วย"
     "เดี๋ยวฉันจะเล่าความจริงให้คุณแม่เธอ เธอฟังเอง^^"
     "เล่าเลยไม่ได้เหรอ"
     "ก็เผื่อฉันเล่าเเล้วเะอไม่เชื่อ แม่เธอจะได้ช่วยฉันได้ไง^^"
     "-_-"
     ที่แท้ก็เรื่องนี้นี่เอง ชิ หวังให้แม่ฉันให้ท่าหน่ะสิ เชอะ!! ไม่ว่าเหตุผลอะไรก็ฟังไม่ขึ้นหรอกย่ะ
               -คฤหาสน์ สุวรรณรักษ์-
     "อ้าว ลูก!!!เกิดอะไรขึ้นเนีย ตายแล้ววๆๆๆ"
     ฉากนี้ทุกที เวลามาพบแม่ทีไรต้องเจอแต่เรื่อง แม่ต้องเข้ามาหน้าตาตื่นตลอด ฉันจะมาพบแม่แบบหน้าตามีความสุขซักครั้งไม่ได้เลยหรือไง
     "คือว่า เธอโนข่มขืนหน่ะครับ ผมเลยช่วยเอาไว้"
     "จริงเหรอลูก แล้วคนร้ายหล่ะ"
     "โดนจับไปแล้วค่ะแม่..."
     "ดีแล้วหล่ะจ้ะ งั้น.....พ่อคลาสเตอร์จ้ะ.....พวกเรา3คน มีเรื่องต้องคุยกันให้รู้เรื่อง....เดี๋ยวนี้"
     ถึงแม่จะยิ้มแย้ม แต่น้ำเสียงและสายตาของแม่ก็เยือกเย็นและน่ากลัวมาก ทำให้ฉันดีใจที่แม่ยังคงเป็นห่วงเรื่องฉันอยู่T^T
     ฉันขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงมานั่งที่ห้อรับแขก 
     "เอาหล่ะนะจ้ะ คลาสเตอร์ แม่ฟังมาจากหนูโยเกิร์ตว่า หนูไปมีผู้หญิงคนใหม่ใช่ไหม งั้นช่วยบอกสาเหตุหรือความจริงหรือเหตุจำเป็น ที่ต้องทำไปแบบนั้นด้วยจ้ะ^^"
     "ผมจะมาบอกความจริงครับ"
     "เชิญจ้ะ^^"
     "ตอนนั้น ผมขึ้นไปข้างบนห้องแล้วพบว่าโยเกิร์ตกำลังทำอะไรลับๆล่ออยู่ พอผมถามว่ากำลังทำอะไรเธอก็รีบเก็บสิ่งนั้นลงทำให้ผมเริ่มสงสัย แล้วผมก็เลยไปดูที่มือถือของเธอแล้วพบว่าเธอกำลังคุยจู๋จี๋ ดู๋ดี๋กับใครบางคนอยู่ ผมเลยเริ่มกุเรื่องไปทำงานที่บริษัทนั่นขึ้น...แล้วหลังจากนั้นผมจึงลองดูท่าทีว่าเธอจะเป็นยังไง เธอยังคงทำอะไรลับๆล่อๆบนห้องอีกตามเคยพอผมถาม เธอก็ไม่บอก ผมจึงจำเป็นต้องทำให้เธอเคลื่อนไหวโดยการขอให้คุณเมลดี้ หรือเพื่อนของเธอช่วยผม และผมก็เล่าแผนการและความจำเป็นที่ต้องทำลงไป เธอจึงตกลงจะช่วย แล้วเหตุกาณ์ก็เลยบานปลายแบบนี้เหละครับ"
     โห.... จอมวางแผนแบบแท้จริงเลยนะนั่น สุดยอดจริงๆ ปรบมืออ^^ เอ๋เดี๋ยว ถ้าเป็นอย่างนี้เมื่อเขาไม่ผิด เรื่องนี้ก็ตกมาที่ฉันหน่ะซิ!!!
     "เอาหล่ะ โยเกิร์ต ลูกมีอะไรจะแก้ตัวไหม^^"
     "คือว่า ที่หนูทำลับๆล่อๆคือหนูกำลัง...."
     "ถักสิ่งนี้ครับ^^"
     แล้วเขาก็หยิบผ้าที่ฉันทิ้งมันไปแล้วตอนนั้นขึ้นมาโชว์ให้แม่ฉันดู 
     "นะ....นี่นาย ยังไม่ทิ้งมันอีกงั้นหรอ"
     "ก็.....แฟนอุตส่าห์ทำให้ทั้งที จะทิ้งมันได้ไงเล่า อ้อ ฉันเอาไปซักมือมาให้แล้วนะ ถึงจะไม่ค่อยสะอาดก็เถอะ ทำไงได้...ฉันไม่เคยซักผ้าเลยนี้นา( .//.)\"
     แล้วเขาก็เอามือมาเกาหัวตัวเองเบาๆ หน้าแดงด้วย นี้ตกลงเขาเข้าใจผิดจริงๆเหรอ งั้นฉันก็คงคล้อยไปถามแผนของเขาซินะ
     "งั้นที่ลูกคุยอะไรจู๋จี๋ ดู๋ดี๋ นั่นหล่ะคืออะไร หือ^^" 
     "คือว่า...."
     เขามองมาที่ฉันด้วยสายตาที่อยากรู้สุดๆ โอเคๆ ฉันจะบอกเขาให้ชัดๆ เรื่องนี้จะได้จบลงซักที
     "นั้นหน่ะ คือแอ๊พพลิเคชั่น 'แฟนฟนุ่ม ที่รัก' ต่างหาก มันเป็นตัวช่วยสำหรับผู้หญิงโสด....หรือแฟนไม่อยู่แล้วคิดถึง ต่างหากหล่ะ-////-"
     พอเขาได้ยินอย่างนั้น เขาก็หน้าแดงไม่แพ้ฉันเหมือนกัน เราสองคนนั่งก้มหน้าก้มตาไม่พูดกันอยู่พักใหญ่จนแม่ต้องพูดขึ้นมา
     "งั้นตกลงว่า เป็นเรื่องเข้าผิดกันงั้นซินะ งั้นแม่ไม่กวนแล้วนะ^^"
     พูดเสร็จแม่ก็เดินหายไปส่วนไหนของบ้านก็ไม่รู้ ฉันกับเขานั่งเงียบกันอยู่พักนึงก่อนที่เขาจะทำลายความเงียบนั้นด้วยการเปิดบทสนทนาก่อนเลย
     "เธอ.....คิดถึงฉัน จริงๆเหรอ"
     กรี้ดดดด ถามแบบนี้เนียนะ ยิ่งเขินไปกันใหญ่ซิยะะะะ!!!!!
     "อะ....อื้อ แล้วนายกับผู้หญิงคนนั้นหล่ะ"
     ฉันเริ่มถามบ้างเพราะมันคาใจสุดๆ ไม่ใช่ว่าหึงซะหน่อยนะ-3- แต่ก็หึงนั่นเหละT^T
     "หึงอ่าดิ^^ ตอนนั้นถึงอารมณ์ขึ้นได้ขนาดนั้นหน่ะ"
     "กะ...ก็ ต้องหึงเป็นธรรมดาอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ" 
     "ผู้หญิงคนนั้นหน่ะ คือเพื่อนฉัน ถึงตอนนี้เธอยังรักฉันอยู่แต่เราเลิกกันนานแล้วหล่ะ^^"
     "อ๋อ อย่างนี้นี่เอง งั้นนายทำยังไงยัยเมลดี้ถึงได้ช่วยนายหล่ะ"
     "ระ....เรื่องนั้น"
     เขาพูดติดๆขัดๆ แสดงว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่-_- 
     "บอกฉันมาเดี๋ยวนี้-_-"
     "ถ้าฉันบอกแล้ว เธออย่าวีนใส่ฉันนะ..."
     "ฉันเป็นคนเก็บอารมณ์เก่ง ไม่วีนใส่ใครง่ายๆหรอก"
     "เพื่อนเธอบอกว่า ถ้าจะให้ช่วยต้องแลกเปลี่ยนด้วยสิ่งสิ่งนึง"
     "..."
     "นั่นคือการ....ไปจูบกับคนที่เพื่อนเธอไม่ชอบ ให้ไอ้คนนั้นอายจนทำตัวไม่ถูก แล้วเพื่อนเธอก็อัดคลิปตอนที่ไอ้คนนั้นเขินอยู่คนเดียว เอาไว้ประจาน แล้วหลังจากนั้นเพื่อนเธอก็ตกลง...."
     กรี้ดดดดดดดดดด เขาจูบกับผู้หญิงคนอื่นอีกแล้วเหรออออ!!!!!
      "กรี้ดดด จูบกับยัยเจนนี่ผีชะนีดินพอกหางนั่นยังไม่พอใช่ไหมมมมม แว้ดๆๆ"
     ฉันวีนใส่เขาแบบสุดๆ เขายังคงนั่งมองเท้าตัวเองด้วยท่าทางสำนึกผิด
     "ไหนบอกเก็บอารมณ์เก่ง.....เค้าโดนด่าซะขนาดเนีย หูยับหมดแล้วนะT^T"
     "เป็นการลงโทษ อาทิตย์นี้ห้ามรังแกฉันอย่างเด็ดขาด ไม่ว่ากรณีใดๆทั้งสิ้น"
     "หา ว่าไงนะ!!!!!"
     เขาตะโกนลั่นบ้าน อย่างกับโลกจะแตกในไม่ช้า-_- เขานั่งโอดครวญครางออกมาไม่เป็นภาษา จนบางทีฉันก็เกือบใจอ่อน แต่ว่ายังไงซะเขาก็จูบกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ดี ต้องดัดนิสัยแต่เนิ่นๆ ฉันหน่ะ....ไม่ได้โกรธอะไรเขาขนาดนั้นหรอก แต่ว่าช่วงนี้หน่ะเขารังแกฉันบ่อยมาก เพราะฉะนั้นฉันก็กลัวเขาจะเบื่อเลยต้องเว้นระยะเวลาหน่อย แล้วก็พอโดนรังแกมากไป.....ตอนนี้ร่างกายฉันก็ช้ำเป็นเหมือนกันนะ เพราะฉะนั้นอาทิตย์นี้ฉันต้องเตรียมตัวเร่งฟื้นฟูร่างกาย เพราะหลังจากอาทิตย์นี้ผ่านไป.....ฉันคงเจอชุดใหญ่แน่นอนT^T
 
 
 
                                         -ยังไม่จบนะจ้ะ รอบทต่อไปนะ-