Please love me เทหัวใจให้ยัยจอมป่วน

          -7:15 AM-
     "เอ๋ เช้าแล้วนี้นา" ฉันตื่นมาบนโซฟาที่มีหมอนรองอยู่บนหัวแล้วก็ผ้าห่มผืนใหญ่ครอบตัวอยู่ สงสัยคลาสเตอร์จะจัดท่านอนให้ฉันแน่เลย>< ว่าแต่นายนั่นอยู่ไหนนะยังไม่เห็นเขาเลย หรือว่าจะหนีกลับบ้านกลางดึก0_0 โฮ~T0T ไปไม่บอกไม่กล่าวเลยใจร้ายที่สุดT^T หรือว่าฉันจะคิดมากไปเอง เขาอาจนั่งกินข้างเช้าอยู่ข้างล่างสบายใจเฉิบไปแล้วก็ได้-0- ไปดูดีกว่าเนาะ^^
     "แม่คะกลับมาแล้วเหรอคะ ว่าแต่คลาสเตอร์อยู่ที่ไหนเหรอคะ(' ' )( ' ')(' ' )( ' ')"
     "แหม ถามหากันแต่เช้าเลยนะ^^"
     "ปะ...เปล่าซะหน่อย หนูแค่ถามเฉยๆ เผื่อเขาจะกลับไปแล้วไงคะ"
     "เขากลับไปแล้วหล่ะจ้ะ ตั้งแต่แม่มาถึงบ้านตอน6โมงเช้า เขาก็มารอแม่ข้างล่างแล้วก็บอกลาไป อ้อ แล้วอีกอย่างเขาทำอาหารเช้าให้หนูเป็นพิเศษด้วยนะจ้ะ^^"
     "ไหนเหรอคะ"
     แล้วแม่ก็หยิบจานที่มีแซนวิชทูน่าหน้าตาน่ากินมากกก แถมยังมีโน๊ตเขียนไว้ด้วยแต่ว่าปันปิดอยู่แม่คงยังไม่ได้อ่านแน่นอน
     "โน๊ตนั่น แม่ยังไม่ได้อ่านนะจ้ะ^^"
     "ค่ะ ขอบคุณค่ะ^^"
     "งั้นเดี๋ยวแม่ออกไปข้างนอก ตอนเย็นๆจะกลับบ้าน หนูอยู่คนเดียวได้ใช่ไหมจ้ะ"
     "ได้ค่ะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วง"
     "งั้นแม่ไปก่อนนะ"
     แล้วฉันก็หอมแก้มแม่2ทีก่อนที่แม่จะเดินออกไปจากบ้าน เอ๋ ว่าแต่โน๊ตนี้มันเขียนว่าอะไรนะ
     'นี้คืออาหารเช้าของเธอ เมื่อคืนกอดฉันซะแน่นจนช้ำไปหมด เลยทำอาหารเช้าอร่อยๆไม่ได้เพราะฉะนั้นกินแค่แซนวิชไปซะ' 
     โน๊ตของเขาเหมือนการเขียนตักเตือน แต่กลับหน้าแดง แดงมากๆนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ฉันกอดแขนเขานอนทั้งคืน แล้วฉันจะมองหน้าเขาติดไหมเนียยยยย กรี้ดดด ฉันจะบ้าตาย><
     จริงสิ วันนี้ฉันต้องไปแอบตามเขานี้นา ฉันจะตามแบบธรรมดาไม่ได้สินะ เพราะฉะนั้นฉันมีแผน คิกๆ~><
     ฉันทำเป็นโทรไปบอกเขาว่าวันนี้จะไปที่ห้างCVK ซึ่งเป็นที่ที่เขาจะไปวันนี้ฉันเลยตกลงว่าจะไปกับเขา เขาไม่ได้พูดหรอก ฉันขอร้องว่าไหนๆจะไปแล้วก็ไปด้วยกันเลย>< (ยัดเยียด-0-)
     "แกจะบ้าเหรออ" 
     เสียงของเมลดี้ดังขึ้นอย่างน่าตกใจ เพราะนางไม่พูดเสียงดังบ่อยนักแต่รอบนี้มันดังจนฉันตกใจเลย-0-
     "ฉันเอาจริง ฉันจะให้แกเนียเอาแฟนแกที่ชื่ออะไรนะ....เอ่อ อ๋อเจสันไปยืมควงแขนวันนึงนะ^^"
     "แกจะจับแฟนฉันใช่ไหม เราเป็นเพื่อนกันนะทำไมแกถึงทำกับฉันแบบนี้T^T"
     "เห้ยแกอย่างเพิ่งร้อง ฉันไม่ได้จะจับแฟนแกซักหน่อยน่า แค่ยืมไปควงวันนึงแกล้งใครบางคนนิดหน่อยหน่ะ^^"
     "แกจะเอาแฟนฉันไปกินในที่ลับใช่ไหม-_-*"
     "ไม่ใช่นะ ฉันแค่ยืมไปนิดหน่อยเอง"
     "แล้วถ้าเกิดเขาหวั่นไหวขึ้นมา แล้วทิ้งฉันไปหาแกหล่ะ ฉันก็จะต้องเป็นโสดอีกครั้งT^T"
     "ฉันสังเกตุแล้ว ว่าเขาหน่ะรักแกมาก เพราะฉะนั้นเขาไม่ทิ้งแกมาหาฉันแน่นอน^^"
     "แกมั่นใจนะ..."
     "อื้อ เดี๋ยวพอเสร็จฉันจะพาแกไปเลี้ยงขอบคุณ^^"
     "อื้ม รักษาแฟนฉันดีๆหล่ะ เดี๋ยวชะนีเก้งกวางแถวห้างคาบไปกินหมด-_-"
     "อื้อ จะรักษาอย่างดีที่สู้ดดดด เลย^^"
     "แกก็เหมือนกัน อย่าคิดจะงาบเชียวนะ เจอนางพญาเมลดี้ เข้าไปจะพูดไม่ออก-_-*"
     "ค่าๆ สัญญาจ้ะ^^"
     พอตกลงกันเสร็จก็ไปอธิบายเรื่องราวต่างๆให้เจสันฟัง ถึงเขาจะงงๆอยู่ว่าทำไมต้องเป็นเขา แต่ก็ยอมไปแต่โดยดี^^
     "เธอจะพาผมไปที่ห้างไหนเหรอครับ"
     "อ๋อ ห้างCVKหน่ะค่ะ^^"
     "แล้วผมต้องทำตัวยังไงเหรอ"
     "ก็ทำตัวอย่างนี้เหละ ไม่ต้องเครียด"
     "ครับๆ"
     เขาพยักหน้าหงึกๆ จะว่าไป....ยัยเมลดี้นี่ก็ได้แฟนดีเหมือนกันเนาะ ไม่นอกใจ ไม่กินเหล้า ไม่เมายา รักงาน ไม่ขี้เกียจ ถึงจะเซ่อๆไปหน่อย แต่ก็คือเสน่ห์ของเขาหล่ะนะ เมื่อไหร่ฉันจะมีแฟนน่ารักๆแบบนี้บ้างน่าาา><
     "เอ่อ ขอโทษนะครับ แต่ผมคิดว่าเธอขับเลยห้างมาแล้วนะครับ-0-"
     "ว้ายตายแล้ว ขอโทษด้วยนะคะ คือว่าฉันคิดอะไรเพลินไปหน่อยเลยลืมหน่ะค่ะ"
     แล้วเขาก็ยิ้มและพยักหน้า เห้อ....ฉันนี้คิดมากกว่าที่คิดไว้ซะอีก-0- เอาหล่ะมันกำลังจะเริ่มแล้วซินะ เกมแห่งความรักหน่ะ><
     แล้วฉันก็เดินลงมาจากรถโดยที่เดินควงแขนเขาขึ้นไปที่ฉันนัดคลาสเตอร์เอาไว้ แต่ทว่าพอฉันไปถึง........เขากลับไม่ได้มาคนเดียวนี้นา-0- เขามากับผู้ชายคนนึง แต่งตัวดูดีสะอาดสะอ้าน อื้ม...สงสัยเขาจะเป็นเพื่อนกัน
     "หวัดดีคลาสเตอร์ นี้เพื่อนคนสนิทของฉัน เจสัน แล้วนั่นใครเหรอ"
     "เพื่อนฉันเอง เขาชื่อเกรย์"
     "สวัสดีครับผมชื่อเกรย์ คุณชื่ออะไรครับ^^"
     เอ๋ เขามองมาทางฉัน ถามฉันเหรอเนียย โอ้ย รู้สึกว่าอะไรมันจะผิดแผนขนาดนี้ นึกว่าเขาจะมาคนเดียวซะอีก 
     "เอ่อ...ฉันชื่อ..."
     "เธอชื่อโยเกิร์ต" เขาตอบเสียงห้วนแทนฉันก่อนที่ฉันจะพูดอะไรออกไป อะไรของนายนี้เนีย-0- โมโหใครมาแล้วมาลงที่ฉันหรือเปล่า=_=
     "ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณโยเกิร์ต"
     "ค่ะ เช่นกันค่ะ^^"และดูเหหมือนว่าตั้งแต่มาถึงที่นี้ เจสันดูไม่มีบทใดๆทั้งสิ้น เพราะความระแวงของยัยเมลดี้ ทำให้เขาต้องก้มหน้าก้มตาส่งข้องความรายงานว่าตอนนี้ทำอะไร อยู่ที่ไหน ปลอดภัยไหม โยเกิร์ตทำไรนายหรือเปล่า-0- ฉันอยากจะบ้าตายจริงๆ แต่ก็ดีแล้วหล่ะ เขาจะได้ไม่เครียดจากการที่ถูกเมิน-0- ขอโทษนะเจสันT^T
     "เอาหล่ะๆ ยืนอ้อยอิ่งกันอยู่ได้ ไปกันได้แล้ว" แล้วจู่ๆเขาก้เหวี่ยงใส่ทุกคนที่ยืนเรียงรายกันอยู่ จะหวี่ยงทำไมเนีย บอกดีๆก็ได้-3-
     "งั้นเดี๋ยวผมช่วยถือของนะครับคุณโยเกิร์ต^^"
     "เรียกโยเกิร์ตเฉยๆก็ได้ค่ะ^^"
     "งั้นกรุณาด้วยนะครับ โยเกิร์ต"
     "ค่ะ" แล้วฉันก็กำลังจะยื่นกระเป๋าสะพายไปให้เขาช่วย แต่ทว่าก็มีมือมาคว้ามันไว้ซะก่อน
     "ชักช้าอยู่ได้ มาเร็วๆซิ" เขาคว้ากระเป๋าของฉันไปถือ ทำไมเขาดุหงุดหงิดจังฉันก็ไม่ได้ทำอะไรให้โกรธนี้นา-3-;
     "เห้ย แกเป็นอะไรของแกวะ"
     "..."
     เขาไม่ตอบเกรย์ ทำไมเขาไม่ตอบหล่ะ เขาถามดีๆนี้น่า ไร้มารยาทที่สุดเลย-0-
     "นายเป็นอะไรหน่ะ คลาสเตอร์"
     "..."
     เขาไม่ตอบฉัน เอาแต่นิ่งและเดินดุ่มๆไปเข้าโรง 
     "ช่างมันเถอะครับ งั้นเราไปกันดีกว่านะครับ"
     "ค่ะ^^" แล้วฉันก็เดินพร้อมกับเกรย์เข้าไปหน้าโรง เขาเป็นคนที่คุยด้วยแล้วสนุกนะไม่เครียดเลย แต่ว่าสงสารก็แต่เจสันที่ตอนนี้เขาขอฉันว่าจะกลับก่อน เพราะตอนนี้ยัยเมลดี้ร้องไห้ฟูมฟายเพราะหึงแฟน เขาเลยกลัวว่ายัยเมลดี้จะคิดมากกว่านี้ โถๆ มีแฟนขี้หึงก็ลำบากแฮะ-0-
     "ว่าแต่ คนที่เพิ่งกลับไปนั่น แฟนโยเกิร์ตเหรอ"
     "ปะ...เปล่า เขาเป็นเพื่อนของฉันเอง^^"
     "โธ่ ผมก็นึกว่าแฟน แสดงว่าตอนนี้คุณยังโสดอยู่"
     "ชะ...ใช่ค่ะ" เขาถามทำไมนะ-0-
     "งั้นผมจีบนะ^^"
     หา หาาาา-0-!!!! เห้ยย อะไร!!! นี้เขาเอาจริงดิ ตายๆๆ ฉันจะทำไงดี ไปไม่ถูกแล้วเนีย-///-
     "ล้อเล่นครับ แหมหน้าเหวอเลยนะ สงสัยจะรังเกียจผมแน่เลย..."
     เขาก้มหน้าก้มตางุดๆ แล้วทำหน้าน้อยใจ ฉันไม่ได้รังเกียจเขาซะหน่อย-0-
     "เปล่านะคะ ฉันก็แค่ตกใจนิดหน่อยเท่านั้นเอง ที่จู่ๆมาพูดแบบนี้ใครๆก็ตกใจทั้งนั้นเหละค่ะ"
     "งั้นขอโทษแล้วกันนะครับ ที่ทำให้ตกใจ^^" 
     "นี่....พวกเธอ2คน จะยืนจีบกันอีกนานไหม หนังฉายมานานแล้วนะ"
     เขามาโวยวายใส่ฉันและเกรย์ที่ยืนคุยกัน แล้วเขาจะเหวี่ยงทำไม ฉันแค่คุยกับเขาไม่ได้ออกหน้าออกตาขนาดนั้นซักหน่อย-0-
     "โอเคๆ แกจะโวยวายทำไมวะ ไปกันเถอะครับคุณโยเกิร์ต"
     "ค่ะ แล้วไม่ซื้ออะไรไปกินในโรงหน่อยเหรอคะ"
     "งั้นเดี๋ยวผมไปซื้อให้นะครับ น้ำอัดลม2แก้วกับป๊อบคอร์น1ถังนะครับ"
     "แล้วคลาสเตอร์..."
     "หมอนั่นไม่กินอะไรตอนดูหนังหรอกครับ"
     "งั้นก็ขอบคุณมากค่ะ^^"
     แล้วเขาก็เดินไปซื้อป๊อบคอร์นี่แถว VIP เพราะว่าคลาสเตอร์ซื้อบัตร VIP ไว้เลยไม่ต้องเสียเวลารอแถวยาวเหยียด
     "งั้นเราไปกันเถอะครับ"
     "ค่ะ^^" แล้วเขาก็ส่งน้ำอัดลมแก้วนึงมาให้ ก่อนที่จะเอาป๊อบคอร์นถังนึงกับน้ำอัดลมไปถือ จะว่าไปหมอนี้ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ^^ สุภาพบุรุษมากเลยหล่ะ
     "พวกเธอไปที่ไหนมา หนังฉายนานแล้วนะ" เขาที่นั่งหน้างุ่นขมวดคิ้วบอกพวกเรา ฉันจึงรีบเข้าไปนั่ง ก่อนที่เขาจะโมโหไปมากกว่านี้
     แล้วตอนนี้........ฉันก็อยู่ตรงกลางระหว่างหนุ่มหน้าตาดี2คน0_0 คนนึงก็นั่งหน้าหงิก อีกคนก็นั่งดูหนังอย่างตั้งใจ
     "คุณโยเกิร์ตกินป๊อบคอร์นไหมครับ"
     "ค่ะ"
     "งั้นเดี๋ยวผมป้อนนะครับ^^"
     "มะ...ไม่รบกวนดีกะ....."
     ฉันยังไม่ได้ทันที่จะพูดคำต่อไปเขาก็เอาป๊อบคอร์นชิ้นนึงมายัดใส่ปากฉัน แล้วเขาก็ขำออกมา ฉันน่าขำมากเลยซินะ-0-;
     "ฮ่าๆ อร่อยไหมครับ"
     "คุณเกรย์ทำอะไรคะเนีย ฉันเป็นตัวตลกไปแล้วนะคะ"
     ฉันทำหน้างอนก่อนที่จะหันไปทางอื่น แล้วจู่ๆเขาก็ทำสิ่งที่ฉันไม่คาดฝัน
     "อย่าโกรธนะครับ^^"
     เขาโน้มหน้าเข้ามา แล้วเอาแก้มมาเสียดสีต้นแขนฉัน โอ้ยยยย ฉันจะบ้าตายนี้เขาทำฉันเกร็งจนขยับตัวไม่ได้ จะบ้าตายจริงๆT^T
     แล้วจู่ๆคลาสเตอร์ก็เอามือของเขาไปดันเกรย์ออกไปจากฉัน ก่อนที่จะพูดขึ้นว่า
     "ทำอะไร ไม่มีมารยาท..." แล้วเกรย์ก็ทำหน้าหงิกก่อนที่จะหันไปดูหนังต่อ เห้อหายใจโล่งขึ้นเยอะ
     แล้วฉันก็ต้องช็อคจนหัวใจแทบหล่นไปที่ตาตุ่ม เมื่อคนที่ห้ามฉันเมื่อไม่ถึง7วินาที กลับมากอดแขนฉัน แล้วก็เอาหน้าซุกแขนฉัน0///0
     "เห้ยย แกทำอะไรวะ"
     "ฉันแค่ใช้หนี้"
     "หนี้ไรของแกวะ แล้วใช้การกอดเนียนะ"
     "ก็...เธอมากอดฉัน ฉันก็ต้องกอดคืน ใช่ไหมหล่ะ"
     "จริงเหรอครับคุณโยเกิร์ต"
     "..."
     ซวยแล้วสิ เรื่องนี้สาวมาถึงฉันจนได้T^Tเอาไงดีหล่ะถ้าฉันโกหก ไม่ได้แน่เพราะไม่อย่างนั้นฉันต้องถูกประนามแน่เลย งั้นพูดความจริงก็ได้T0T
     "จริงค่ะT^T"
     "เห้ย นี่แกข่มขืนน้องเค้าเหรอวะ"
     "เห้ย พูดงี้สวยดิ"
     อ้าวๆ ทะเลาะกันซะแล้ว-0- คลาสเตอร์หมดสภาพสุภาพบุรุษเลย เห้ย เดี๋ยวฉันต้องห้ามพวกนี้ก่อนซินะ0-0
     "หยุดๆ พวกนายจะทะเลาะกันไม่ได้นะ-0-"
     "โอเค ยังไงซะฉันก็ต้องใช้หนี้เธออยู่ดี"
     แล้วเขาก็มากอดฉันแล้วทำสายตาเยาะเย้ยใส่เขา
     "เพราะคุณโยเกิร์ตหรอกนะ ฉันเลยยอม"
     แล้วเขาก็หันไปดูหนังต่อ เห้อ...ทั้ง2คนทะเลาะกันอย่างกับเด็กเหน่ะ-0- แถมเขายังจะกอดแน่นแถมยังขอให้ฉันป้อนป๊อบคอร์นให้อีก-0- เเล้วก็เยาะเย้ยเกรย์ต่อ ชิ้ง!! ฉันเลยส่งสายตาพิฆาตใส่เขามั้ง เขาเลยทำไก๋หันมองไปทางอื่นเหงื่อแตกนิดๆ หึๆสายตาฉันก็ไม่ได้มีไว้สวยอย่างเดียวนะยะ -_-*
     แล้วหนังก็จบลง เขาก็ปล่อยฉันออก เห้อโล่ง อึดอัดแทบตายจนไม่กล้าหายใจเลยเนีย=0=;
          -2:10AM.-
     "เราไปกินข้าวกันดีกว่านะครับ เห้ยไอคลาสแกจะกินร้านไหนวะ"
     "ร้านไหนก็ได้แกพาไปเถอะ"
     เขาดีกันแล้ว-0- ตอนไหนฉันก้ไม่รู้เหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่ายังเคืองๆอยู่หน่อยๆ
     "งั้นไปร้านนี้ดีกว่า" เขาเดินนำไปร้านเสต็ก ว้าวฉันอยากกินพอดี*-*
               -Steak Land Restaurant-
     "มากี่ท่านคะ^^"
     "3ครับ"
     "กรุณารอซักครู่นะคะ^^"
     แล้วพนักงานคนนั้นก็เดินไปจัดเตรียมที่นั่งไว้ให้พร้อม แล้วเกรย์ก็ขอตัวไปห้องน้ำก่อน คลาสเตอร์ยังคงแก๊กทำหน้าตายไม่ยอมคุยอยู่ เห้อ...
     "นี่นาย ถ้านายพูดซักหน่อยเนียโลกนี้ไม่แตกหรอกนะ"
     "ก็เธอนั่นเหละ ฉันเลยไม่พูด"
     "ฉันไปทำอะไรนายตอนไหน-0-"
     "เธอจู๋จี่กับไอ้เกรย์นี้...."
     0///0 เห้ยย เขาพูดว่าไงนะ.......... เขาหึงเหรอ  เห้ยยยย นี้เขาหึงเหรอเนีย!!
     "นะ....นายว่าไงนะ"
     "ปล่าว ฉันแค่บอกว่าเธอพูดมากเท่านั้นเอง"
     "เหรออ โอเค้~"
     "ทำเสียงสูงแบบนี้ ไม่เชื่ออีกแล้วใช่ไหม-_-"
     "ปล๊าวว นายคิดมากไปเอง^^"
     "(-_-*)"
     เกรย์เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วก้เดินตรงมาที่ร้าน
     "ป่ะ เข้าร้านกัน"
     "ค่ะ^^"
     แล้วเราก็เดินเข้าร้านไป เกรย์เริ่มสั่งอาหารก่อนเพื่อนเเล้วฉันก็สั่งตาม ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ข้างๆกับเกรย์แล้วคลาสเตอร์ก็นั่งตรงข้ามกัน และดูเหมือนว่าเขาจะดุหงุดหงิดมากกว่าเดิมอีก-0-
     "เห้ย ไอ้คลาสแกจะสั่งไรก็สั่งดิวะ ไม่ได้มานั่งสมาธินะเว้ยถึงจะนิ่งไปแบบนี้น่ะ"
     "อะไรก็เอามเถอะ ฉันกินได้หมด"
     "เออๆ งั้นเอาเมนูนี้ที่นึงครับ"
     แล้วเมื่อสั่งเสร็จเรียบร้อย เกรย์ก็ชวนฉันคุยไปเรื่อยๆ และเล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวเองให้ฟังว่า เขาเป็นลูกของเจ้าของห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ และอีก2แห่งที่เอมริกากับลอนดอน ตอนแรกฉันนึกว่าเขาจะโม้ไปอย่างนั้น แต่ว่าเมื่อเขาเล่ารายละเอียดมาครบถ้วนฉันเลยเชื่อได้เลยว่าเขาหน่ะรู้จริง 
     และแล้วอาหารก็มา ว้าวๆน่ากินจังเลย*^*
     "อยากกินออกหน้าออกตาจขนาดนั้นเลยเหรอ"
     "ก็ฉันไม่ได้กินานานนี้นา-3-"
     "นึกว่าอยากกินไอ้เกรย์จนตัวสั่น"
     "เห้ย นี้นายพูดอย่างนี้หมายความว่าไง"
     "เดี๋ยวครับทั้ง2คน ผมว่าเรามากินของกันดีกว่า อย่ามาทะเลาะกันเลยเนาะ^^"
     "ค่ะ^^" ฉันนึกออกแล้วหล่ะ ในเมื่อเขาไม่ชอบที่ฉันอยู่กับเขาใช่ไหม ได้เลยฉันจะทำมันเดี๋ยวนี้เหละ
     แล้วฉันก็เริ่มหั่นเนื้อในจานช้าๆก่อนจะเริ่มสนทนาจู๋จี๋กับเขา
     "เอ้านี้ ฉันป้อนให้นะคะ^^"
     "อ้าา(^0^)" 
     แล้วเราก็จู๋จี๋กันต่างๆนาๆ และดูเหมือนว่าเขาจะหงุดหงิด อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทำไมกันนะผู้หญิงคนนี้เป็นแค่คนที่ซุ่มซ่าม เป็นยัยตัวแสบ เป็นคนที่ป่วนได้ตลอด ไม่เห็นมีค่าในสายตาเขาตอนไหน แต่ทำไมตอนนี้ เขาถึงได้หงุดหงิดเวลาที่เธออยู่กับนายนั่นได้ขนาดนี้นะ โอ้ยยย หงุดหงิดโว้ยย แล้วเขาก็สลัดความคิดนั้นทิ้งเพราะยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด
     "อร่อยมากเลยหล่ะค่ะ ตอนนี้ฉันอิ่มแล้วหล่ะ^^"
     "ผมก็อิ่มแล้วเหมือนกันครับ อ้าวแล้วไอ้คลาส แกไม่กินเหรอวะ งั้นสั่งมทำไมเนีย"
     "เออ ฉันไม่หิว" 
     แล้วเขาก็ลุกออกจากร้านไปเข้าห้องน้ำ เห้อ น่าสงสารจังเลยนะ หนุ่มน้องเอ๋ย^^ 
     "งั้นเราไปกันดีกว่านะครับ"
     "ค่ะ^^"
     แล้วฉันก็เดินไปร้านขายผักเพราะว่าตอนนี้บ้านฉันไม่ค่อยมีผักเหลือแล้ว เลยตั้งใจจะมาที่นี้เพื่อซื้อผักไปด้วยเลย
     เกรย์และฉันเดินนำหน้าคลาสเตอร์ที่เดินตามาแบบหน้าตายสุดๆ แล้วเกรย์จึงขอฉันไปซื้อของที่โซนอื่นก่อน อีก1ชั่วโมงเอกันฉันจึงไม่ขัดข้อง และตอนนี้เหลือฉันกับนายคลาสเตอร์ ฉันนึกอะไรดีๆออกได้ เลยเอาหัวหอมใหญ่2ลูกใหญ่ๆมาใส่ไว้ที่ตาแล้วก็แลบลิ้นใส่เขา เขามองฉันเฉยๆจนฉันเริ่มรู้สึกว่าตัวเองหน้าแตกแล้วหล่ะ-0-
     "ทำอะไรของเธอหน่ะยัยบ๊อง-_-"
     เย้ๆๆ ในที่สุดเขาก็ตอบฉันซักที ไม่หน้าแตกแล้วว^0^
     "ก็ง้อนายไง นายงอนฉันอยู่ไม่ใช่เหรอ^^"
     "เธออยากง้อฉันจริงๆเหรอ...."
     "ถ้าไม่จริงจะลงทุนทำขนาดนี้เหรอยะ-0-;"
     "งั้นเดินควงแขนฉันสิ"
     "หะ....หา ว่าไงนะ"
     "ได้ยินแล้วนี้"
     เขาหงุดหงิดฉัน?เขาโกรธฉัน?แล้วตอนนี้เขาบอกให้ฉันเดินควงแขน นี้เขามาฟิลลิ่งไหนกันแน่เนีย-0-;
     "งั้นฉันไปละกัน"
     "โอเคๆ ฉันยอมแล้ว(.///.)"
     แล้วฉันก็เดินไปควงแขนเขา กรี้ดดดด หน้าแดงไปหมดแล้ววว>///< แล้วใครจะมายืนหน้าตายไหวหล่ะ จะให้ฉันแอ๊บหน้าเข้มแบบเขาก็ไม่ไหว แอ๊บแตกกระเจิงหมดแล้วว
     "เขินเหรอ หน้าแดงหมดแล้วหน่ะ"
     "ปะ...เปล่าซะหน่อย ฉันแค่ร้อนเท่านั้นเอง ขงเขินอะไรกันยะ-///-"
     "อ๋อ โอเค้~"
     "-_-"
     แล้วเราก็เดินไปเลือกผักต่างๆ เขาหน้าตาดีขึ้นเเละดูเหมือนว่าจะไม่หงุดหงิดแล้ว แถมยังแซวเรื่องที่ฉันหน้าแดงมาตลอดทางอีกต่างหาก ก็มาควงแขนหนุ่มฮอตแบบนี้ ใครจะแอ๊บหน้าตายแบบนายได้ยะ>///< แถมเขายังเป้นคนที่ซีเรียสมากในการเลือกของ เพราะว่าต้องประเทิณสี กลิ่น ประเมิณคุณประโยชน์ และอื่นๆอีกมากมาย-_- แต่ว่าพอเขากลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วน่ารักกว่าแบบเดิมอีกนะ^^
     "นายหายโกรธฉันแล้วใช่ไหม^^"
     "ใครบอกเธอ ฉันยังไม่หายซักหน่อย-_-"
     "อ้าว นายผิดคำพูดนี้นา ไหนบอกถ้าฉัน...ควงนายแล้วนายจะหายโกรธนี้นา"
     "ก็เธออยากง้อไม่ใช่เหรอ เธอก้ง้ออยู่แต่ยัวไม่สำเร็จทีไง^^"
     "แต่ยิ้มหน้าบานขนาดนี้เนียนะ-0-"
     เขาไม่ตอบ แต่หันหน้ากลับไปเลือกของต่อ นี้เขาโกรธฉันอยู่จริงหรือเปล่านะ หรือว่าเขาจะแอ๊บไปอย่างนั้น ไม่คิดดีกว่า-*-;
     "ผมมาแล้วครับ"
     "อ้อ ดีแล้วงั้นเรากลับกันเถอะ"
     "แล้วทำไมทั้ง2คนควงแขนกันล่ะครับT^T"
     "อ้ะ เอ้ะ"
     ฉันลืมตัวไปว่าตอนนี้ฉันควงแขนกันอยู่ ฉันเลยผละตัวออกจากเขาแล้วก็เดินมาอยู่ข้างๆเกรย์
     "งั้นเรากลับันดีกว่านะคะเกรย์^^"
     "ครับ งั้นเดี๋ยวผมไปส่งนะครับ"
     "ค่ะ ขอบคุณค่ะ" 
     หน้าของคลาสเตอร์กลับมาหงิกเหมือนเดิมอีกครั้ง-0- แถมยังหงิกกว่าเดิมอีกด้วย 
     แล้วเราก็ลงบันไดลิฟต์มาจากชั้นบนลงชั้นล่าง แถมเขายังหงุดหงิดใส่ฉันอีก โอ้ยยรับฟิลลิ่งไม่ทันจริงๆT^T
     "อ้าว คลาสนี่ คลาสเตอร์ นี่เจนนี่เองค่ะ^^"
     "อ้าว เจนนี่มาได้ไงเนีย"
     มีผู้หญิงปริศนาประกฎตัวขึ้น ฉันรู้สึกไม่ค่อยชอบขี้หน้าของเธอคนนี้ซักเท่าไร เพราะอะไรกันนะ-0-
     "นี้เจนนี่จะกลับบ้านพอดีเลยค่ะ งั้นเรากลับด้วยกันนะครับ"
     แล้วเขาก็มองมาที่ฉันด้วยหางตา และดูเหมือนว่าเขาจะรู้ว่าฉันไม่ค่อบชอบขี้หน้าเจนนี่ซักเท่าไรเลยเข้าทางเขาพอดี
     "ครับ งั้นเดี๋ยวผมไปส่งนะครับ"
     "คิก~งั้นไปกันเถอะค่ะ"
     "อ้าว พวกเธอ2คนยืนนิ่งกันอยู่ทำไม นี่ไอ้เกรย์แกไปส่งน้องเจนนี่ด้วยนะเว้ย"
     "เออๆ งั้นเราไปกันเถอะนะครับ^^"
     "คะ...ค่ะ^^"
     แล้วฉันก็เดินลงมาโดยที่แอบมองคลาสเตอร์กับยัยเจนนี่คนนั้นตลอด ฉันรู้แล้วหล่ะว่าทำไมฉันถึงหงุดหงิดได้ขนาดนี้ เพราะเธอคนนั้นมาแย่งความสนใจที่ฉันได้รับจากคลาสเตอร์ไป 
     แล้วฉันก็เดินหน้าหงิกมาตลอดทาง และดเหมือนว่าเขาจะซะใจด้วยนะ ตอนนี้ฉันเริ่มไม่สนุกแล้วหล่ะ ฉันเริ่มใจหายแล้ว เขารักผู้หญิงคนนี้เหรอ เขาไม่สนใจฉันแล้วใช่ไหม.....
     "นี่คุณโยเกิร์ตทำไมหน้าบึ้งอย่างนั้นหล่ะครับ เมารถเหรอ"
     "ปะ....เปล่าค่ะ ฉันก็แค่มึนหัวนิดหน่อย อยากกลับบ้านแล้วหล่ะค่ะ"
     "งั้นเดี๋ยวผมจะพาไปส่งให้เร็วที่สุดแล้วกันนะครับ^^"
     "ค่ะ"
          -คฤหาสน์ สุวรรณรักษ์ 4:32AM.-
     "ขอบคุณมากๆนะคะเกรย์"
     "ไม่เป็นไรหรอกครับ ว่าแต่ไอ้คลาสหน่ะสิมัวแต่อยู่กับผู้หญิงอยู่ได้ แทนที่จะมาส่งคุณ"
     "มะ....ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เขามีความสุขดีแล้วหล่ะ"
     "งั้นผมต้องขอตัวก่อนนะครับ"
     "ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ"
     และแล้ววินาทีสุดท้ายของการที่ฉันและคลาสเตอร์จะได้เจอกัน กลับต้องมอบให้เขาและผู้หญิงคนนั้นซินะ.....ฮึกๆ ฮืออ
     ฉันนั่งทรุดลงทันทีเมื่อพวกเขาขับรถออกไปจากเขตบ้านของฉัน ต่อไปนี้ฉันไม่มีหน้าที่จะไปเจอเขาแล้ว เขามีผู้หญิงของเขาอยู่แล้วนี้ ต่อไปนี้ฉันไม่มีค่าสำหรับเขาอีกแล้วซินะ
     "โยเกิร์ตตต เกิดอะไรขึ้นลูก เกิดอะไรขึ้น อย่าร้องนะอย่าร้องๆ" แม่ที่พึ่งกลับมาถึงบ้านเข้ามาปลอบฉัน
     "แม่คะ ฮึกๆ....หนูไม่สำคัญสำหรับเขาแล้วใช่ไหมคะ"
     "ใจเย็นๆนะ แล้วค่อยๆเล่าให้แม่ฟัง"
     แล้วแม่ก็พาฉันเข้าไปในบ้าน และฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นั้งหมดในวันนี้ให้แม่ฟัง
     "แล้วในเมื่อลูกเอาแฟนปลอมไปได้เพื่อยั่วให้เขาโกรธ แล้วลูกไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนั้นเหมือนกันเหรอ"
     "แม่คะเขาไม่ใช่คนอย่างนั้น ฮึกๆ เขาไม่เคยทำแบบนั้น ฮือ..."
     แล้วแม่ก็เข้ามาปลอบฉัน แล้วบอกให้ฉันขึ้นไปพักผ่อนก่อน
     -PK Pub-
     "เห้ย นี้แกโดนขนาดนั้นเลยเหรอวะ"
     ยัยเมลดี้โวยวายขึ้นเมื่อฉันเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวันนี้ และดูเหมือนว่ามันจะโมโหมากที่เขาทำแบบนั้นกับฉันT^T
     "แก...ฉันหน่ะไม่คิดเลยจริงๆว่าเขาจะทำแบบนี้ ฉันหลงคิดมาตลอดว่าเขาอาจมีใจให้ฉัน ซักนิดก็ยังดี แต่เขาทำให้ฉันหวั่นไหว ทำให้ฉันหลงรัก ทำให้ฉันแทบละลายเมื่ออยู่กับเขา แต่ตอนนี้เขากลับทิ้งฉันอย่างไม่ใยดี"
     "แก ใจเย็นๆนะ อย่าเพิ่งเศร้า เห้ยๆ พอแล้วมั้งแกดื่มไปหลายสิบแก้วแล้วนะ"
     "ฉันอยากลืมเขา.....ฉันอยากไปจากหัวใจของเขา...."
     แล้วจู่ๆสายตาอันซุกซนของฉันดันไปเห็นบางสิ่งเข้า.....เขากำลังจูบ!!!!อย่างเร่าร้อน เร่าร้อนมากๆจนหัวใจของฉันแตกเป็นเสี่ยงๆ เขากำลังจูบกับเจนนี่ และเธอก็กำลังปลดกระดุมเขาทีละเม็ด จนเหลือเม็ดสุดท้าย จนไม่เหลืออะไรบนตัวของเขานอกจากกางเกงและ.......เจนนี่ที่กำลังจูบกับเขา
     "นี่ยังทำร้ายกันไม่พอใช่ไหม!!!! ฮือออ.....ฉันแค่อยากให้เขามองฉันบ้าง เท่านั้นเอง"
     "เห้ยแก พอแล้ว ตอนนี้แกดื่มไปสิบเจ็ดแก้วแล้วนะ"
     "ฉัน....รัก....นายนะ"
     นั่นคือประโยคสุดท้ายที่ฉันพูดก่อนที่จะหลับไปทั้งน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม แล้วหลังจากนั้นฉันก้รับรู้บ้างไม่รู้บ้างว่าเกิดอะไรขึ้นและพูดอะไรออกไป
     "นี่มันเกิดอะไรขึ้น แล้วทำไมโยเกิร์ตถึงเป็นแบบนี้"
     "คุณฟังฉันหน่อยนะคะ คุณกำลังทำให้ผู้หญิงคนนี้ร้องไห้ เพราะคนหลายใจอย่างคุณ!! ฉันขอนะคะ ขอในถานะที่เป็นเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ถ้าคุณไม่รักเธอปล่อยเะอไปเถอะค่ะ"
     "นี่เขาร้องไห้เพราะผม...งั้นเหรอ ทำไม"
     "เพราะเธอรักคุณไง!! แล้วที่เธอไปตีสนิทกับเพื่อนคุณเพราะเธออยากให้คุณสนใจเธอบ้าง แต่ไม่เลย!! คุณไปมีผู้หญิงคนใหม่ ทำให้เธอต้องร้องไห้ ทำให้เธอต้องเสียน้ำตา เพราะความมักง่ายของคุณ!!!"
     "นั่นไม่ใช่ผู้หญิงของผม นั่นเผ็นแค่เพื่อนของผม"
     "แต่ยืนกอด!!จูบ!! ชัดเจนอย่างนั้นหน่ะนะ"
     "เพราะผมต้องการให้เธอสนใจผมบ้าง....เหมือนที่เธอทำกับผม"
     "..." เมลดี้ไม่พูดอะไรออกมาเพราะว่าตอนนี้เธอกำลังสับสน แล้วเสียงเสียงนึงก็ดังขึ้น...เบาๆ
     "คลาสเตอร์...."
     "โยเกิร์ต เธอโอเคไหม" เขาวิ่งมาโอบฉันไว้เมื่อไม่มีอะไรจะเถียงกับเมลดี้ต่อ และดูเหมือนว่าเธอก็เริ่มใจเย็นลงบ้างแล้ว
     "เดี๋ยวผมไปส่งโยเกิร์ตเองครับ คุณกลับไปเถอะครับ"
     "จะดีเหรอคะ" 
     "คุณเอานามบัตรผมไป ถ้าโยเกิร์ตหายไปเกิน2ชั่วโมง คุณโทรหาตำรวจจับผมได้ทันทีเลย"
     "งั้น...ฝากด้วยนะคะ"
     แล้วเมลดี้ก็เดินออกไปจากที่นี้ เเละตอนนี้ฉันและเขากำลังสบตากัน     
     "เธอทำอะไรของเธอหน่ะ ยัยเพ้อ"
     "ฉัน....แค่อยากให้นายสนใจฉันบ้าง นายไม่สนใจฉัน นายลืมฉัน นายมีผู้หญิงคนใหม่ นายจูบกับเธอคนนั้น....นายเบื่อฉันแล้ว"
     น้ำตา.....ของฉันไหลออกมาเรื่อยๆ ไหลอาบแก้มของฉัน เพราะตอนนี้ในหัวฉันมีแต่คำถามเต็มไปหมด ทำไม อะไร ที่ไหน เพื่ออะไร ใคร.....
     "ผู้หญิงคนนั้นคือเพื่อนของฉันเอง เธอแค่มาช่วยฉัน เหมือนที่เธอใช้เพื่อนฉันช่วยเธอไงหล่ะ"
     "แล้วทำไมนายไม่คุยกับฉัน ทำไมนายไม่สนใจฉันหล่ะ"
     "แล้วเธอหล่ะ ทำไมต้องสนใจแต่ไอ้หมอนั่น ทำไมไม่สนใจฉันบ้าง"
     "ฉันไม่อยากทำแบบนั้น.....ฉัน......รักนาย นะ"
     "ฉัน....ก็รักเธอเหมือนกัน ยัยตัวแสบ"
     แล้วพอฉันได้ยินคำนั้น เขาก็เอาริมฝีปากของเขามาจูบฉัน เขาดึงฉันให้ยืนขึ้นแล้วดันฉันให้ชนกับฝาผนัง แล้วเขาก็เริ่มจูบเพิ่มคามเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ ฉันรู้สึกร้อนทั้งๆที่ข้างในนี้เย็นเฉียบ แต่ตอนนี้ฉันร้อนจนแทบจะละลายลงไปตรงนี้ เขาขบริมฝีปากของฉันแล้วเริ่มซุกซนไปที่คางและคอของฉันแล้วกลับมาที่ปากใหม่หลังจากนั้นเราจูบกันยาวนานเพราะฉันเมาจนไม่มีแรงที่จะทำอะไรเขาได้เลย 
     "อย่าทำแบบนี้อีกนะ ฉันรักเธอนะ....."
     แล้วเขาก็อุ้มฉันขึ้น แล้วพาฉันออกมาจากผับแล้วก็พามานั่งที่หน้าคนขับ แล้วก็ขับรถออกไปบ้านของฉัน
          -คฤหาสน์ สุวรรณรักษ์ 1:12AM.-
     "อ้าว พ่อคลาสเตอร์ แล้วนั่น...โยเกิร์ตต เกิดอะไรขึ้นเนีย"
     "พอดีว่าเธอไปเมาอยู่ที่ผับหน่ะครับ ผมไปเจอเข้าเลยอาสาพามาส่งที่นี้หน่ะครับ"
     "ตายแล้ว ไม่ไหวจริงๆลูกคนนี้นี่ งั้นเดี๋ยวแม่ให้คนมาพาน้องขึ้นห้องแล้วกันนะ"
     "ครับ งั้นฝากด้วยนะครับ"
     "จ้ะๆ" 
     แล้วเขาก็เดินขึ้นรถแล้วขับออกไป เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในผับ ถึงฉันจะเมาฉันก็ได้ยินทุกอย่างไม่ว่าจะเป้เรื่องที่ยัยเมลดี้เถียงกับคลาสเตอร์หรือเรื่องที่.....เขาบอกรักฉัน ตอนนี้ฉันว่าฉันยิ้มได้แล้วหล่ะนะ>////< เอ๊ะ ได้ข่าวว่าฉันไปบอกรักเขาก่อนนี้-0- แต่ช่างมันเถอะเนาะ^^
 
 
                                        -ยังไม่จบ ยังมีต่อนะจ้ะ^^-