Please love me เทหัวใจให้ยัยจอมป่วน

     -มหาวิทยาลัย UMO-

     "โอ้ยย"ฉันร้องออกมาทันทีที่มีคนเดินมาชนฉัน มันเป็นครายยยยย

     "เธอนี่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนะ"

     "อะไรของนายเนีย เป็นผู้ชายแท้ๆแต่ดันมาวะ....."

     ฉันค่อยๆเงียบลงเมื่อหันไปมองหน้าเขา ว้าว....หล่อสุดๆ หล่อมากๆ หล่อโครตๆ....ใบหน้าที่ลงตัว ผมสีไวน์น่าลูบไล้ คิ้วที่สมส่วน คางอันเรียวงาม><......ฉันอยากจะละลาย

     "ฉันผิดเอง ขอโทษนะ^^"

     "มันก็สมควรจะเป็นอย่างนั้น"

     แต่เขาพูดแทงใจไปหน่อยนะT^T

     "งั้นฉันไปก่อนละกัน อย่าเดินชนคนอื่นอีกหล่ะ"

     "ค่ะ^^"

     ฉันตอบเสียงใส ก่อนที่เขาจะเดินดุ่มๆไป.....><แล้วฉันก็เดินมาที่ตรงที่เมลดี้ที่นั่งอยู่ 

     "เมลดี้!!"

     "ว่าไง โยเกิร์ต"

     "คนนี้ใครเหรอ"ฉันโชว์รูปในไอโฟนออกมา ฉันแอบถ่ายเขาไว้ตอนที่เขาเผลอ อิๆๆ^^

     "อ๋อ รุ่นพี่ปี3 คลาสเตอร์"

     "ว้าว ชื่อเพราะดีนะ"

     "แล้ว แกถามทำไมเหรอ"

     "ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ^^" ฉันกลับมาคิดดูอีกที ไม่บอกดีกว่าอิๆ><

     แล้วฉันจึงไปสืบประวัติและตารางการออกไปข้างนอกของเขามา เพราะเขาเขียนไว้ละเอียดยิบมากๆ ถ้าเป็นแบบนี้ฉันติดตามเขาได้เป็นเดือนเลยหล่ะ^^ 

     แล้วฉันก็เดินออกมาจากห้องของเขาอย่างเงียบๆ อย่างกับโขมยเเหน่ะ-_-; แล้วจู่ๆฉันก็เดินชนอะไรซักอย่างเข้าเต็มๆ อะไรอีกเนีย!!!

     "เธอมาทำอะไรที่นี้"

     เห้ยยยย คลาสเตอร์นี้นาาาาา

     "อ๋อ ฉันมาเดินเล่นหน่ะ เลยหลงเข้าห้องนี้"

     "โกหกไม่เนียนเลยนะ-_-"

     "จริงๆนะ('^')"ฉันทำสายตาแบ๋วๆ น่าตบอย่างมากแต่ฉันไม่เห็นเขาจะขำเลย-0- แต่ว่าเขายิ้มนิดๆด้วยหล่ะ นิดเดียวก็ยังดี>< แต่มันนิดเดียวจริงๆT^T

     "ไปได้แล้ว"

     "ค่ะ ท่าน^^"ฉันทำท่าตะเบ๊ะแบบร่าเริงสุดๆใส่เขา แบบนี้ใครเห็นก็ต้องมองว่าบ้าบ๊องแน่นอน

     แล้วฉันก็เดินไปที่บันได และแล้วฟ้าก็แกล้งฉันทำให้ฉันสะดุดบันไดล้มT^T 

     "กรี้ดดดดด"ฉันกรี้ดลั่นตอนที่กำลังล้มลงพื้น แต่ทว่ากลับมีมืออันใหญ่ของใครซักคนมารับฉันไว้

     "เธอนี้มันซุ่มซ่ามชะมัด"

     "คิก~ขอบคุณนะ^^"

     "ยังจะมายิ้มอีก-_-"

     "ก็นายดูน่ารักดีนี่นา^^" ตอนนี้เรากำลังอยู่ในท่าที่เขากำลังรับฉันอยู่ข้างที่บันได แต่ว่าฉันชอบนะแบบนี้ ได้เห้นหน้าเขาแบบเต็มๆเลย อิๆ><

     "พูดอะไรของเธอ" 

     เขาหน้าแดงระเรื่อนิดๆ แหมๆๆๆ ที่แท้ก็เขินอ่าดิ ก็นะคนสวยอย่างฉันไม่เคยชมใครง่ายๆ(เหรอ)

     "ทำไมนายไม่ยอมปล่อยฉันซักทีน้าา เอ่หรือว่าอยากอุ้มตลอดไป^^"

     "ขะ...ขอโทษ"

     แล้วเขาก็ปล่อยฉันลง แหมๆๆๆ หน้าแดงกว่าเดิมอีก หึๆๆ สะใจ(โรคจิต-0-)

     "งั้นฉันไปก่อนนะ^^"

     "ไปซิ" 

     แหมๆๆๆ ทำมาเป็นไล่ แต่ก็เอาเถอะยังไงซะเราก็ยังต้องเจอกันอีกนานนะจ้ะ คุณคลาสเตอร์^^

          -เย็นวันนั้น-

     ฉันเดินออกมาหน้ามหาวิทยาลัย ก่อนที่จะโทรไปบอกแม่ว่าวันนี้ฉันกลับบ้านเอง แม่ไม่ต้องลำบากมารับ แล้วหลังจากนั้นฉันจึงเดินไปที่ลานจอดรถของมหาลัย

     "นาย....('^')" ฉันหันไปพูดกับคลาสเตอร์ อิๆ อ้อนเขาไปส่งที่บ้านไงหล่ะ ตอนนี้ในหัวฉันมีแผนเต็มไปหมด

     "ว่าไง ยัยบ๊อง" กรี้ดดดด เขาทักกลับ นี้มันคือข่าวดีที่สุดในรอบปี กลับบ้านต้องจุดพลุฉลองซะหน่อยยยยย(เยอะ-0-)

     "นายไปส่งฉันที่บ้านหน่อยสิ"

     "...."

     "แม่ฉันไม่ว่างมารับหน่ะหน่ะ^^"

     "กลับรถเมล์สิ"

     นั้นไง ฉันว่าแล้วว่าเขาต้องพูดแบบนี้แน่นอน หึๆ แผน2เริ่มได้

     "ฉันหน่ะ....เป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่มาขอความเห็นใจจากผู้ชายอย่างนาย....แต่ว่านายใจร้าย ฮึกๆ.....ฮืออออ"

     คิๆๆๆ เป็นไปตามแผน น้ำตานี้เหละที่ผู้ชายทุกคนต้องสยบ^^

     "..."

     "ฮือออ"

     "ป่ะๆ ขึ้นรถๆ"

     "เย้ๆๆ ไปกันเลยนะ^^"

     "เมื่อกี้เธอร้องไห้? แล้วทำไม...."

     "ฉันหายแล้ว^^"

     "เธอมันยัยตัวแสบ...."

     "คิก~><"

     แล้วฉันก็ขึ้นไปบนรถ ชุบเปอร์โฟ ยี่ห้อดังของเขาไป

     "เอาหล่ะ ตอนที่เธอนั่ง เธอตะ...."

     "ต้องโอบเอวนายไว้ห้ามปล่อยเด็ดขาด^^"

     "อืม..."เขาตอบเนือยๆ เหมือนกับว่าฉันไปขัดคำที่เขาพูดออกมา-0- ก็ไปขัดจริงๆนี้

     แล้วเขาก็ขับออกไปอย่างรวดเร็ว มันเร็วเกินไปจริงๆจนฉันต้องกรี้ดลั่นออกมาทันที

     "กรี้ดดดด" ตอนเเรกฉันไม่ได้ตั้งใจจะโอบเขาหมดหรอก เพราะอย่างน้อยฉันก็เป็นผู้หญิงไม่กล้าทำอะไรที่เยอะไปหรอก(เหรอออ) แต่ตอนนี้ฉันโอบเขาเต็มๆตัวแถมยังเอาหน้าชนกับแผ่นหลังเขาเต็มๆ เพราะความตกใจสุดขีด

     "หึๆ"

     "นายขำอะไรเนียย"

     "ยังจะพูดอีกไหม ยัยตัวแสบ"

     "ฮือๆ นายลดความเร็วหลงหน่อยเถอะ"

     "โอบแน่นๆนะครับ คุณหนู หึๆ"

     "เห้ย...นายจะทำอะ.....กรี้ดดดดดดด" เขาเร่งความเร็วขึ้นไปอีกจากเดิมที่เร็วมากอยู่แล้ว นี่ฉันคิดถูกไหมที่ให้เขามาส่งเนียยยยยT^T

          -คฤหาสน์ สุวรรณรักษ์-

     ฉันกลับบ้านมาในสภาพที่หัวฟู ฟูจริงๆนะฟูมากๆเลย เพราะก่อนขึ้นรถเขา ฉันปล่อยผมเพราะอยากโชว์ผมสวย แต่ตอนนี้ไม่อยากโชว์แล้วง่าาT^T

     "ผมเธอฟูหมดเเล้วนะ"

     "ฮือๆ เพราะนายนั้นเเหละ รับผิดชอบด้วยเลยนะT^T"

     "อ้าว ซะงั้น....โอเคๆ เดียวฉันจัดผมให้"

     แล้วเขาก็เอามือมาสาวๆผมของฉันจนกลับมาตรงสวยอีกครั้ง><

     "นายมือนุ่มมากเลยหล่ะ><"

     "ฉันเรียนแพทย์นี้ มือก็ต้องเบาเป็นธรรมดา"

     เขาดูภูมิใจมากเมื่อเขาบอกฉันว่าเขาเรียนแพทย์ สงสัยจะอยากเป็นหมอมากเลยสิท่า-0- 

     "อ้าวลูก นั้นแขกเหรอจ้ะ พาเขาเข้ามาทานน้ำชาก่อนซิจ้ะ"

     "ค่ะแม่ ป่ะคลาสเตอร์^^"

     "เธอ...รู้จักฉันได้ไง"

     "ความลับนะจ้ะ^^"

     "เธอนี้มัน ป่วนจริงๆ"

     "คิก~ ยังมีอีกเยอะ^^"

     แล้วฉันก็ฉวยเอาเวลาที่เขาเผลอควงแขนเขาซะเลย><

     "เธอทำอะไรของเธอเนีย-_-"

     "ไม่มีอะไรหรอก ไปข้างในกันเถอะ^^"

     "อื้อ..."

     แล้วฉันก็เดินไปกับเขา บางทีเขาก็หยุดแล้วบอกว่าเดินไปในสภาพแบบนี้จะดีเหรอ ฉันบอกว่าแม่ฉันหัวสมัยใหม่ไม่ว่าอะไรหรอกน่าาา แล้วบางทีเขาก็ชะงักไปเพราะว่าฉันแกล้งเอาหน้าไปซุกต้นแขนเขา เเล้วดูเหมือนว่าเขาก็เขินด้วยหล่ะ น่ารักมากก>< แกล้งเขาสนุกสุดๆ

     "เชิญนั่งจ้ะ เอ่อ..."

     "ผมชื่อคลาสเตอร์ครับ"

     "จ้ะ เชิญนั่งจ้ะคลาสเตอร์"

     "ครับ..." เขาพูดช้าๆก่อนจะมองมาที่ฉัน แฮะๆ ก็เกาะเขาซะแน่นขนาดนี้นี่เนาะ

     "ปล่อยคลาสเตอร์ซิลูก โยเกิร์ต"

     "ค่ะ ขอโทษนะ คร์าดเยอร์"

     "คลาสเตอร์-_-"

     "คิก~" แล้วฉันก็ปล่อยเขา และเราก็นั่งลงในขณะที่คนรับใช้ของบ้านฉันนำชามาเสิร์ฟพอดี

     "แล้วนี้ พ่อคลาสเตอร์มาส่งหนูโยเกิร์ตที่บ้านเหรอจ้ะ"

     "ครับ เขาบอกว่า..."

     "ว่าหนูไม่กล้ามารถเมล์หน่ะค่ะ"

     "อ้าว แล้วลูกโทรบอกแม่ว่าไม่ต้องมารับ แล้วกลับรถเมล์ทำไมเหรอจ้ะ"

     "อยากกลับกับเพื่อนหน่ะค่ะ แต่พอดีว่าเพื่อนต้องไปต่างประเทศกะทันหัน ก็เลยต้องกลับกับคลาสเตอร์ค่ะ^^"

     "อ๋อ งั้นก็ขอบคุณมากนะจ้ะ หนูคลาสเตอร์"

     "คะ....ครับ"

     เขามองมาที่ฉันด้วยสายตาเหมือนผู้ใหญ่ดุเด็กที่ทำผิด ขอโทษนะค้าาาา ฉันจึงมองกลับไปด้วยสายตาระรื่นสุดๆ คิกๆ~

     "งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"

     "อ๋อ จ้ะ โยเกิร์ต ไปส่งเขาทีสิลูก"

     "ได้ค่ะแม่ ป่ะเดี๋ยวฉันไปส่งหน้าบ้านนะ"

     "อื้อ"

     แล้วฉันก็พาเขาเดินไปหน้าบ้านก่อนที่เขาจะถามฉันขึ้นมาว่า 

     "เธอโกหกฉัน กับแม่เธอทำไม-_-"

     "ก็ฉันอยากกลับรถนายนี้น่า^^"

     "เธอมันยัยเจ้าเล่ห์จริงๆ แสบด้วย"

     "คิก~><"

     แล้วเขาก็ขึ้นรถไป แล้วฉันจึงรีบโบมือลาเขา

     "กลับบ้านดีๆน้าาาา^^"

     แล้วเขาก็โบกมือมาให้ฉันน้อยๆ แค่นี้ก็พอแล้วหล่ะนะสำหรับวันแรก คิกๆ~><