[YAOI 4P] I Need You

ตอนที่  8 ขอเวลากุหน่อย

     เช้าวันถัดมาผมตื่นขึ้นมาพบว่าร่างของตัวเองได้ย้ายมาอยู่บนเตียงนอนมอสแทนแล้วพร้อมกับสภาพที่ปกติสุดๆเหมือนว่าเมื่อวานนี้ไม่เคยเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นเลย แต่ถึงแม้ภายนอกผมจะดูปกติแค่ไหนผมก็รู้ตัวเองดีว่าร่างกายผมมันไม่สามารถขยับเคลื่อนไหวได้ทันตามความต้องการของผมเท่าไรนัก

       ผมยังคงนอนอยู่ที่เดิมไม่เคลื่อนย้ายและมีเพียงสิ่งเดียวที่ขยับในตอนนี้คือดวงตาของผมที่กลอกไปมาอย่างไม่รู้จะมองอะไรดีที่เพดานห้อง

“ตื่นแล้วหรอเมิง กุเอารถเมิงกลับมาให้แล้วนะ” เจ้าของห้องนอนเปิดประตูแล้วเดินเข้ามานั่งลงที่ข้างเตียง

“ขอบใจ” ผมตอบกลับไปเพียงเท่านั้นและพยายามดันตัวเองลุกขึ้นนั่ง มอสคงเห็นความลำบากของผมจึงพยายามช่วยพยุงแต่ผมปัดมือเขาออก “กุไม่เป็นไร ขอกุญแจรถกุด้วย” ผมพูดโดยไม่มองหน้าอีกคนและแบมือให้

“แต่เมิง..”

“กุบอกว่า กุญแจรถกุด้วย” ผมพูดเสียงดังขึ้นเกือบๆจะตะคอกและยังคงไม่มองหน้ามอสในที่สุดมอสก็วางกุญแจรถบนมือผม

      ผมรับกุญแจและข่มความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านทางด้านหลังรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีลุกขึ้นเพื่อกลับบ้านของตัวเอง ผมไม่อยากเจอกับเหตุการณ์แบบนี้อีก มันเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่สมควรเกิดขึ้น มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้ ทำไมพวกมันถึงตัดสินแทนผม ผมลุกออกไปโดยไม่มองหน้าใครทั้งนั้น แม้แต่นัทกับกานที่นั่งอยู่ที่โซฟาผมก็เดินผ่านไปเหมือนไม่มีใครนั่งอยู่

“ไมย พวกกุขอโทษ” มอสคว้าแขนผมไว้ก่อนที่ผมจะออกจากบ้าน

“เรา...ยังไม่ต้องมาเจอกันแล้วกัน ขอเวลากุทบทวนอะไรหน่อย” ผมต้องการเวลากับตัวเองอีกสักครั้งหนึ่ง ก่อนหน้านี้ผมลังเลและสับสน ผมต้องการความแน่ชัด การที่ผมตัดสินใจแบบนี้มันถูกต้องแล้วสำหรับทุกคน “กุจะกลับบ้านแล้ว” ผมกำลังออกเดินอีกครั้ง

“ไมย” กานเรียกทำให้ผมหยุดอีกครั้ง “อย่านานมากนะ....ขอโทษที่ทำให้เมิงลำบากใจ”

“อืม ไม่นาน...”

“ไมย ไม่ว่าคำตอบเมิงจะเป็นแบบไหน กุก็จะเคารพการตัดสินใจของเมิง”

“ขอบใจ”

       ผมออกตัวไปพร้อมกับลูกชายแสนรักคันส้มที่พร้อมไปไหนมาไหนกับผมด้วยเสมอ ผมไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่าสิ่งที่ผมกำลังอยู่ตอนนี้มันถูกต้องแล้ว ผมไม่ได้รังเกียจอะไรสามคนนั้น แต่ความสัมพันธ์แบบนี้มันไม่ถูกต้อง เราสี่คนมีอะไรกันเกินเลยกว่าเพื่อนทั้งที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน แบบนี้มันไม่ตลกไปหน่อยหรอ

      ผมจอดรถข้างทางล้วงกระเป๋าหยิบมือถือออกมา นิ้วเรียวสัมผัสหน้าด้วยความคุ้นเคยไล่หาเบอร์คนสำคัญที่สุดคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ เธอเป็นได้ทุกอย่างสำหรับผม

(อะไรเมิง)

“จุ๊น เมิงอยู่บ้านปะ”

(อยู่ มีไร)

“กุจะเข้าไปหาเมิง”

(ไอ้ห่าน ตอนนี้เนี่ยนะ)

“อือ”

(พ่องเมิงเหอะ กุไม่ให้มา เมิงอยากไปไหนก็ไปเลย)

“ไล่กุไปที่อยากไปก็บ้านเมิงนั้นแหละ กุอยากไปบ้านเมิง เหอะน๊า ไม่ได้เจอเมิงตั้งนาน”

(ไอ้สัส เออๆ แล้วแต่เมิง ไม่ต้องรีบมากุอาบน้ำก่อน)

“เชี่ย บ่ายสองเมิงอาบน้ำเนี่ยนะ”

(เออ กุพึ่งตื่น)

“เคๆ 30 นาทีถึง” 

      แน่นอนครับ ผมไม่ได้จะกลับบ้าน ผมขับรถไปตามเส้นทางทันทีหลังจากวางสายจากเพื่อนสนิทที่เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวของผม เธอเป็นทั้งเพื่อนทั้งน้องสาว แต่เธอชอบบอกว่าเธอเป็นพี่ชายผมทั้งที่นิสัยเธอก็ไม่ได้แมนกว่าผู้ชายเท่าไรนักแต่ออกแนวห้าวเกินผู้หญิงไปหน่อยเท่านั้นเอง

ใกล้จะจบแล้วนะครับ ขอโทษที่จะต้องต้องว่าไรท์จะตัดจบน่ะ

เนื่องด้วยเวลาไม่ค่อยมีจะทำเรื่องยาวๆก็คงไม่ไหว

เนื้อเรื่องก็ออกทะเลไปไกล ขอประทานอภัยด้วยขอรับ T^T

ขอบคุณที่อดทนอ่านกันมานะครับ