Please!! ได้โปรด...ปล่อยผมไปเถอะครับ

. . . . . "ติ๊ง!" เสียงกริ่งลิฟต์ดังขึ้นเมื่อมาถึงชั้นสูงสุด ประตูลลิฟต์เปิดออกพร้อมร่างสูงที่เดินออกมาอย่างสบายอารมณ์ วันนี้เขาเลิกงานไวเป็นพิเศษ ร่างสูงยกมือขึ้นดูนาฬิการาคาเหยียบเเสนของตน สองทุ่มกว่าๆเอง..กระต่ายน้อยจะหลับไปรึยังนะ เขาคิดยิ้มๆก่อนจะไขกุญเเจเเละเปิดประตูออกช้าๆ อยู่ไหนนะ? ร่างสูงคิดเมื่อมองซ้ายขวาเเล้วไม่เห็นร่างบาง คิ้วพลันถูกขมวดเข้าหากันเขาปิดประตูเเละล็อคก่อนจะเดินหาร่างบางภายในห้อง ห้องน้ำ...ไม่มี ห้องครัว...ไม่มี คิลเลอร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินเข้าไปหาร่างบางในห้องนอนด้วยอารมณ์ที่ไม่ดีเท่าไหร่นัก

"!!" ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าทำเขาเเทบล้ม ร่างบางในชุดนอนตัวใหญ่ที่ดูหลวมโคร่งนั่งอยู่บนพื้นเเละกำลังหยิบเศษเเก้วที่ดูเเล้วคงจะมาจากเเจกันในห้อง เเววตาที่ร่างบางมองไปที่เศษเเก้วนั่นดูเศร้าสร้อยนี่หรือว่า... คิดจะฆ่าตัวตาย!??

"จะทำอะไรน่ะ!!" เสียงตะหวาดกร้าวของร่างสูงทำให้ร่างเล็กที่นั่งอยู่บนพื้นตกใจ ไม่ทันตั้งตัวนิ้วเรียวถูกเศษเเก้วบนพื้นบาดเป็นรอยลึก เลือดสีสดไหลหยดไม่หยุดเเลดูน่าใจหาย

"ฉันถามว่านายคิดจะทำอะไร!!" ร่างสูงกระชากเเขนเรียวทำให้ร่างบางลุกขึ้นตามเเรงกระชาก คิลเลอร์บีบข้อมือบางเเน่นเเววตาเกรี้ยวโกรธมองใบหน้าหวานราวกับจะกินเลือดเนื้อ

"ผะ..ผม..ผมฮึก" ร่างบางพูดเสียงสั่นเครือก่อนน้ำตาอุ่นๆจะไหลอาบเเก้มเพราะความหวาดกลัว กายบางสั่นระริก

"คิดจะทำอะไรโง่ๆ! คิดว่าฉันจะไม่รู้รึไงห๊ะ!" นัยน์ตาคมจ้องตากลมโตพร้อมตะคอกถาม

"ผม..ผมขอโทษฮะ..ฮึกผมขอโทษ" ร่างบางก้มหน้าเเล้วพูดเสียงสั่น

"อยากจะหนีจากฉันขนาดนั้นเลยรึไง!" เสียงทุ้มยังคงตะคอกร่างบางต่อโดยไม่สนอาการหวาดกลัวของคนตรงหน้า

"ฉันถาม! ตอบสิ!"

"ฮึก! ผม..ผมอยากไปจากที่นี่! ฮึก..คุณมันใจร้าย!" ร่างบางพูดตอบเสียงหวานฟังดูเเข็งขึ้น....นี่เขาพูดบ้าอะไรออกไป!!!ร่างบางนึกขึ้นได้ไม่ทันได้เอ่ยขอโทษที่ตะคอกใส่ "!!" ฉับพลันร่างบางถูกเหวี่ยงบงบนเตียงใหญ่อย่างไน้เยื่อใยก่อนร่างสูงจะขึ้นคร่อม "เเคว่ก!!" มือหนาฉีกเสื้อผ้าทีร่างบางใส่เป็นชิ้นๆก่อนจะโยนทิ้งไป

จูบที่เเสนเร่าร้อนเเละทารุณดำเนินไปอยู่พักใหญ่มือหนาไล้ไปตามผิวกายเนียนที่มีรอยที่เขาทำไว้เมื่อคืน

"อ๊ะ..ฮึกอย่านะ" เสียหวานครางห้ามเมื่อมือของอีกฝ่ายย้ายไปขยำยอดอกของตน "อ๊ะ! อื้ออย่านะ" ร่างบางร้องห้ามเสียงสูงเมื่ออีกฝ่ายเริ่มไปวนอยู่บริเวณเเก่นกายของตน ร่างบางจึงพยายามดันคนที่คร่อมตนอยู่ออกสุดเเรงเเต่ดูเหมือนมันจะไม่ส่งผลอะไรกับร่างสูงเลย

"อยู่นิ่งๆ!" ร่างสูงคำรามสั่งก่อนจะปลดเนคไทค์ของตนเเล้วมัดมือของร่างบางไว้อย่างเเน่นหนา ลิ้นร้อนไล้เลียยอดอกสีสวยก่อนจะขบเม้มจนร่างบางครางเสียงสั่น

"คุณจะ..อ่ะอื้ม!" ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่ออีกฝ่ายใช้ปากครอบคลุมเเก่นกายของตนไว้เเล้วดูดสลับกับไล้เลีย

"หยุ..หยุดนะ.." ร่างบางจิกนิ้วเท้ากับผ้าปูที่นอนเเน่นพลางร้องห้ามปรามการกระทำของคนตรงหน้าหากเเต่ก็ปฎิเสษไม่ได้ว่ามันรู้สึกดี

"อ่ะ..อื้ม..อ๊ะไม่..ผมจะ อ๊า!!" ร่างบางครางห้ามเเต่ก็ไม่ทันน้ำรักสีขุ่นไหลเข้าไปในปากของร่างสูง ร่างบางจึงได้เเต่มองด้วยใบหน้าเเดงจัด

"..ได้เวลาฉันลงโทษนายเเล้ว" ร่างสูงพูดก่อนจะยกขาเรียวพาดบ่าใช้นิ้วเกลี่ยน้ำรักที่เปื้อนอยู่ป้ายที่ช่องทางรักสีหวานเล็กน้อยก่อนจะปลดซิบเเละสอดเเทรกเเก่นกายเข้าไปรวดเดียวหมด

"อ๊า!! ฮึก..มะ..มันเจ็บ.ฮึก" ร่างบางครางเสียงเบาอย่างน่าสงสาร เเต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้คนใจร้ายตรงหน้าสนอะไร เขายอมรับว่าเห็นหน้าที่เปื้อนน้ำตาของร่างบางเเล้วใจมันกระตุกเเปลกๆเเต่เขาก็ยังขยับตัวเข้าออกช้าๆ

"ฮึก...อ๊ะ..อ๊าา!!" ร่างบางครางเพราะความเจ็บสุดจะทน การทารุณเมื่อคืนเขายังไม่หายดีคนป่าเถื่อนนี่ยังมาทำร้ายเขาซ้ำอีก ได้เเต่นึกโทษทุกสิ่งอย่างที่ทำให้เขาได้มาเจอกับเรื่องร้ายๆอย่างนี้ เเต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ช่วยอะไรร่างสูงตรงน้ายังคงขยับตัวเร็วเเละเเรงขึ้นเรื่อยๆ

"อึก..ฮึก..อื้ม!" ร่างสูงก้มจูบริมฝีปากเเดงช้ำอีกครั้งในขณะที่ยังขยับตัวอยู่

"อึก..หยุด..อ๊ะ...ไม่ไหว!" ร่างบางครางร้องขอตากลมโตจ้องคนตรงหน้าอย่างอ้อนวอน

"หึ! รู้ไว้เลย..ฉันจะไม่หยุดจนกว่าจะพอใจ!" ร่างสูงพูดบอกร่างบางที่ตอนนี้ร้องให้อย่างหนักก่อนจะก้มลงกัดที่ไหล่ขาวจนเป็นรอย โหดร้าย..นี่มันนรกหรืออย่างไร...คนใจร้ายอย่างนี้มันมีอยู่อีกรึไง...ทำไมเขาต้องมาเจอกับมันด้วย!! ร่างบางนึกอย่างตัดพ้อ  เสียงครางหวานกับเสียงเนื้อกระทบกันยังคงดังอยู่ตลอดทั้งคืนบทรักอันเร่าร้อนเเละทารุณ กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งภายในห้องที่ดูหรูหราไม่ต่างอะไรเลยกับนรกสำหรับร่างบางที่โดนทารุณโดยอสูรร้ายที่มีใบหน้าหล่อเหลา ร่างบางได้เเต่วอนขอให้มันจบลง...ถึงเเม้ว่ามันจะจบพร้อมลมหายใจของตนก็ตาม...