He is nave ความรักของนายหัวใจใสซื่อ

           -บ้านของ เจซี่-
      "หาว~"ฉันตื่นเช้ามาบอนเตียงของฉัน เอ๋เดี๋ยวก่อนนะเมื่อคืนฉันเผลอหลับไป....ฟุบ อกของเขา0///0 กรี้ดดดดดด แล้วฉันขึ้นมานอนบนเตียงนี้ได้ยังไง ฉันอยู่บ้านกับแม่2คน0-0 แถมแม่ก็ตัวเล็กอุ้มฉันไม่ไหวหรอก งั้นแสดงว่า....กรี้ดดดดด เขาอุ้มฉันขึ้นมาบนห้อง ไม่ได้ๆฉันต้องตั้งสติๆ เอาหล่ะ ไปอาบน้ำดีกว่า
     หลังจากฉันอาบน้ำเสร็จ ก็ลงไปชั้นล่างและพบกับภาพที่เหนือคำบรรยาย-__- โลกินั้งอยู่บนโซฟาสุดโปรดของฉัน แถมยังนั่งไขวห้างอ่านหนังสือสบายใจเฉิบ เขาใส่เสื้อฮู้ดสิงโต น่ารักสุดๆ><
        "หวัดดี(' ')"
        "อืม แล้วนายมานั่งในบ้านฉันสบายใจเฉิบได้ยังไงเนีย-_-"
        "คุณแม่เธอชวนหน่ะ(' ')"
     แม่ฉันชวนผู้ชายแปลกหน้าที่อ้างว่าเป็นเพื่อนเข้าบ้าน-0- เห้อ...
        "ไปเที่ยวกัน('^')" 
        "ไปไหนเหรอ"
        "ละครสัตว์"
     วะ...ว่าไงนะ ละครสัตว์ ไม่อาววววว ฉันเกลียดสัตว์ทุกชนิดยกเว้นกระต่ายกับแมวT^T
        "ไปด้วยกันนะ('^')"
     อีกแล้ว....แววตาพิฆาตกวาดหัวใจให้ตัวเอง(เยอะ-_-)
        "ก็ได้ ฉันยอมนายแล้ว"
        "ใส่ชุดนี้('^')"
     เขาพูดเสร็จ พร้อมกับยื่นเสื้อฮู้ดลายสิงโตเหมือนของเขาออกมา แต่ขนาดเล็กกว่า เขาบอกให้ฉันใส่เหรอ-0- แต่มันก็น่ารักดีเหมือนกันนะ^^
       "อื้อ^^"
       "เป็นไงมั้ง"
       "..."
       "อะไรยะ มองแบบไม่ตอบเนีย ไม่สวยเหรอ-0-"
       "เธอสวยจนผมพูดไม่ออก('^')" 
       "ย่ะ พ่อปากหวาน ป่ะๆเดี๋ยวละครสัตว์จะปิดซะก่อน"
       "อื้อๆ('^')"
     และแล้วเราก็มาถึงเวทีการแสดงละครสัตว์ อลังการมากกก ใหญ่เบ้อเริ่มเลยหล่ะ0-0 
       "พร้อมไหม('^')"
       "อื้อ^^"
       แล้วฉันกับโลกิก็เดินเข้ามาในโรงละครสัตว์ คนไม่ได้เยอะอย่างที่คิดแฮะสงสัยค่าเข้าจะแพง เพราะมันอลังการมากคนทั่วไปเข้าไม่ได้หรอก
       "สวัสดีคร้าบบทุกๆท่าน วันนี้พวกเรามาพร้อมกับโชว์สุดอลังการที่จะทำให้ทุกๆท่านตื่นตาตื่นใจสุดๆกันเลยทีเดียว ผมขอความกรุณาให้ทุกๆท่านอยู่อย่างสงบเพื่ออัธรสในการชมนะครับ พร้อมแล้วนะครับ 3 2 1...Let Start!!!" 
       ฉันเห็นคนขายป็อปคอร์นเดินเร่ขายขณะที่คนกำลังชมอยู่ จึงเรียกคนขายเพื่อจะมาซื้อป็อปคอร์น
       "รับกี่ถุงดีคะ^^"
     ฉันกำลังจะหันไปถามโลกิ แต่ว่าสายตาของเขาดูตื่นเต้นกับการโชว์นี้มากฉันจึงไม่อยากขัดเขาเพราะฉะนั้นฉันซื้อถุงเดียวดีกว่าถุงตั้งใหญ่ฉันกินไม่หมดหรอก
       "ขอ1ถุงค่ะ^^"
       "50บาทค่ะ"
       "ขอบคุณที่อุดหนุนค่ะ^^"แล้วพนักงานคนนั้นก็เดินไป เห้อโชว์นี้ฉันไม่ค่อยชอบเลยแฮะ ฉันเกลียดสัตว์สุดๆเลย แต่ว่านะฉันอยากมาเป็นเพื่อนเขานี้นา ทำไงได้เนาะก็น่ารักซะขนาดนี้หน่ะ><
       "โลกิ กินนี้สิ"
       "ว้าว ป็อปคอร์นี้('^')"
       "ใช่ กินด้วยกันนะฉันกินไม่หมด"
       "ป้อน('^')"
     เอร้ยยย น่ารักจัง ฉันชอบเขาตอนทำแววตาแบบนั้นที่สุดเลย><
       "อ้ะ อ้าปาก"
       "อ้า....('0')"
     หง่ำ....แก้มพองๆตุ่ยๆ ของเขาหน้าหลงใหลจังเลย>< แต่ว่านะ พระผู้เป็นเจ้าคะขอให้อะไรสนุกๆเกิดขึ้นกับหนูทีเถอะค่ะ หนูนั่งเบื่อจะแย่แล้วT^T
       "เอาหล่ะครับทุกท่าน ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ทุกท่านรอคอย การปรากฎตัวของ ลิงจ๋อจอมซน บักกี้ ขอเสียงปรบมือด้วยคร้าบบบบ"
     พอสิ้นเสียงพูด ลิงขนหนาสีน้ำตาลก็ออกมาจากหลังเวที และทำท่าดีใจใหญ่ ขอบอกว่าฉันเกลียดลิง มันขนเยอะ แถมน่าเกลียด-_-
       "ผมขอผู้อาสาสมัคร1ท่านนะครับ เพื่อที่มาร่วมการแสดงโชว์คู่กับเจ้า บักกี้ ตัวนี้ ใครอยากยกมือเลยครับ"
       "ผู้หญิงคนนี้อยากครับ('^')"
     อะไรนะ!!!!!เขาจับฉันยกแขนขึ้นแล้วก็บอกว่าฉันอยาก นายมันใจร้ายที่สุดเลยT^T
       "โอ้ คุณสุภาพสตรีผู้นี้อยากงั้นเหรอครับ เชิญเลยครับ"
       "นายทำอะไรเนีย"
       "ก็ผมอยากให้เธอลองดู('^')"
       "ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับฉันหล่ะก็ ฉันจะไม่ยกโทษให้นายแน่นอน"(แต่ถ้ามันสนุกหล่ะ อาจเป็นพระผู้เป็นเจ้าให้พรมาเมื่อกี้แน่เลย><)
     แล้วฉันก็เดินไปที่เวทีอย่างสง่าผ่าเผย แต่แอบกลัวอยู่นิดๆเหละ
       "งั้นผมจะเริ่มเลยนะครับ พร้อมไหมครับคุณผู้หญิง"
       "พร้อมค่ะ..."
     ฉันหันไปมองโลกิอย่างคาดโทษ แต่เขากลับโบกมือมาอย่างหน้าตาเฉย ฮือๆT^Tกลัวจังเลยยย 
     พิธีกรบอกให้สตาฟจับฉันมัดไว้กับเสา แถมมัดเเน่นซะด้วย อย่างนี้ถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันจะหนีได้ไหมเนียT^T พระผู้เป็นเจ้า อวยพรหนูด้วยเถอะค่ะ อาเมนY^Y 
       "เอาหล่ะ เจ้าบักกี้แกไปช่วยผู้หญิงคนนั้นแก้เชือกออกซิ"
     เจ้าลิงนั้นก้อเดินดุ่มๆเข้ามาข้างหน้าฉัน ตอนนี้ฉันคิดว่าเป็นตายเท่ากันT^T(เยอะ-0-) แล้วเจ้าลิงลิงนั้นก็แก้เชือก แต่ไม่ได้แค่แกเชือกอย่างเดียว มันฉีกเสื้อผ้าฉันไม่มีชิ้นดี คนทั้งโรงโรงกระฮึ่มขึ้นมา ฉันที่ตกใจกับสถานการณ์ที่เกิดพอได้สติก็กรี้ดเสียงดังลั่นโรง ผู้คนแตกตื่นไปหมดเพราะเจ้าลิงนั้นอุ้มฉันขึ้นและปีนไปบนยอดเสาในโรงแสดงT^T โลกิวิ่งมาพร้อมผ้าขนหนูเพื่อจะห่อตัวฉัน
       "ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยยยยย"
       "นี่ลุง ไปเอาปืนยาสลบมายิงลิงนั้นเดี๋ยวนี้"
     โลกิพูดด้วยน้ำเสียงและแววตาโกรธจัดอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนตั้งแต่อยู่กับเขา แต่ว่าบอกตรงๆ โครตเท่ห์อ่ะ><(ลิงจะปล้ำอยู่แล้วยังบ้าผู้ชายอีก-_-;)
       "คะ...ครับๆ"
       "เร็วๆสิ!!"
     และแล้วสตาฟคนนึงก็เอาปืนมาให้พิธีกร แต่ทว่าเขาไม่กล้ายิงมัวแต่มือสั่นเหง็กๆ จนโลกิทนดูไม่ไหวจึงแย่งปืนมายิงแทน
       "เอามานี้ ไอ้ตาขาวเอ้ย"
     เขาตะคอกใส่พิธีกรเสียงดังลั่น ฉันตกใจมากเพราะไม่คิดมาก่อนว่าเขาจะเดือดดาลได้ถึงขนาดนี้ แต่ฉันรู้สึกดีใจนะที่เขาโกรธเพื่อจะปกป้องฉัน>///<
     โป้งง เสียงปืนลั่นโรงละครกระฮึ่มไปหมด เขาเล็งโดนตัวเจ้าลิงโรคจิตนี้พอดี มันร่วงลงมา แต่เอ๊ะ เดี๋ยวนะ ถ้ามันร่วงลงมา ฉันก็ร่วงด้วยสิยะะะะ 
       "กรี้ดดดดดดดดด"
     พึ่บ โลกิรับฉันไว้ได้พอดีเลย ฉันรู้สึกโล่งอก และตกใจสุดขีด จนร้องไห้ออกมาอย่างที่ไม่เคยตกใจขนาดนี้มาก่อน
       "โลกิ...ฮือๆฉันกลัว ฉันกลัวจริงๆนะ ฮือ..."
       "ไม่ต้องกลัวนะ ผมยิงมันไปแล้วเธอปลอดภัยแล้ว"
       "ฮือๆ....ฮืออออ"
       "Just do not cry, my girl"
     คำพูดนั้นทำให้ฉันอายสุดๆ และหยุดร้องได้แป้บนึง แป้บเดียวจริงๆ แล้วหลังจากนั้นฉันก็ปล่อย โฮใหญ่ออกมาเลย
       "โฮฮฮฮ........ฮืออออ"
       "หลับเถอะนะ"
     และฉันก็เหนื่อยจนหลับไปในอ้อมกอดของเขา มันช่าง....อบอุ่นเหลือเกิน ความรู้สึกนี้ฉันไม่เคยรับรู้มันมาก่อน ไม่เคยเข้าใจ ไม่รู้ว่าทำไม มีแต่คำถามมากมายจริงๆ....