frist love รักครั้งเเรกเเหวกหัวใจยัยขี้วีน

            # โรงเรียน
"เฮ้ย!!!"
"เเงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"ยัยเบ้อะนี่เธอมายืนร้องไห้ตรงนี้ ทำไมเนี่ย"
ผมพูดพร้อมกับเอามือไปวางไว้บนหัวเธอ เพื่อให้เธอหยุดร้องไห้
"ก็โชจิไม่ยอมตื่นซักที่"
"ก็เลยร้องไห้เพื่อจะปลุกฉัน เนี่ยนะ"
"ช่าย เพราะเสียงของฉันมันต้องถึงเเน่ๆ"
"หือ ?"
"ดังไปถึงฝันของนายเลยไง"
"จะบ้าเหรอะ"
ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะเสียงของยัยนี้ก็ดังมาถึงจริงๆ ถึงในฝันร้ายของผม
"ไปกันเถอะ"
"ไปไหนล่ะ"
"เเน่นอนอยู่เเล้ว มันก็ต้องเป็นที่ร้าน ไอติม นะสิ!!!!!"
"ไม่อ่ะ ฉันอยากกลับบ้าน"
"ไม่ เอา ไม่เอา ไม่เอา จะไปอ่ะ ไม่ยอมมมมมมมมมมมม"
เอ้า พอบอกไม่ไป ยัยนี่ก็ดันมาโดดรอบตัวผมเหมือมเด็กๆ เเต่มันก็ทำให้ผมใจอ่อนอีกตามเคย
"ทำไม เธอชอบทำตัวเหมือนเด็ก จริงๆเลย"
"ฉันอุตส่าห์ลงทุนทำเเบบนี้เพื่อให้นายใจอ่อนเลยนะ *o* "
"เฮ้อ ทำไมฉันถึงเป็นคนใจอ่อนเเบบนี้นะ"
"กรี๊ด มีการตอบสนองเเล้ว เย้เย้ "
โป๊ก!!!
"โอ๊ย เจ็บอ่ะ ฮึก...."
"อย่าร้องเชี่ยวนะ"
"ทำไมโชคชะตาถึงกลั่นเเกล้งสาวน้อย ผู้ไร้เดียงตรงไปตรงมาอย่างฉันด้วยเนี่ยไม่เข้าใจเลย"
"ฉันว่ามันไม่เกี่ยวกับโชคชะตาหรอกมั้งเเต่ฉันว่าเธอซุ่มซ่ามเองซะมากว่า
"ไม่จริงเพราะโชคชะตาต่างหาก"
"เฮ้อ ฉันไม่เถียงเธอเเล้ว เพราะ เถียงไปยังไงฉันก็ไม่ชนะ"
"ดี ว่ะฮ่ะฮ่า"
               # ณ ร้านไอติม
#ซันซัง
" ขอต้อนรับคุณโชจิเข้าสู่ร้านไอติม นะคร้าาา"
วันนี้อารมณ์ดีเป็นพิเศษเลยล่ะ
"เเย่งหน้าที่พนักงานหมดเเล้วมั้งเธอเนี่ย"
"ไม่เป็นไรเพราะ ฉันเป็นสาวน้อยน่ารัก พี่พนักงานเขาไม่ถืออยู่เเล้วโชจิ สั่งได้เลยๆ นายจะ
กินอะไรสั่งได้เลยนะ ไม่ต้องห่วง"
"พูดอย่างกับว่าเธอจะเลี้ยงไอติมฉัน"
"เเน่อนว่าไม่"
""
"ล้อเล่น น้าา พอดีวันนี้ฉันช่วยคนคนนึงไว้พี่ที่ร้านนี้นะเขาเลยให้กินฟรีตลอดวันนี้เลย 2ที่นั่ง"
"มิน่าล่ะ เธอถึงอยากมาหนักน่า ว่าเเต่ เธอไปช่วยอะไรใครไว้"
"ไม่บอก "
ปึง!!!!
"ว่าไงเเก!!! มากับสาวน้อยน่ารักจังเลยนะ!!!"
"ใครนะ โชจิ น่าตาหน้ากลัว เหมือน ลิงบวกลิง เท่ากับ ก็อตซิลาเลยอ่ะ"
"โจทก์ เก่าฉันเอง"
"หา!!! นายเคยมีเรื่องกับ ก็อตซิลาด้วยเหรอ..."
ฟึ่บ
"ปากดีจังนะสาวน้อย"
อีตาก็อตสิลาเอื้อมมือมาบีบปากฉันไว้เฉยเลยเเต่ก็นะ.....
"ระวัง!!!"
"เเกเตือนใครว่ะ"
ปึง!!!
"ชิ!! ก็อตซิลา อย่างนายกล้าดียังไงมาบีบปากสาวน้อยอย่างฉัน ทำให้ปากฉันต้องเปื้อนมือก็อต
ซิลาอย่างนาย สมควรเเล้วที่ต้องโดนฉันจับทุ่มดิ่ง พสุธา เเบร่"
 
 
 
 
 
 
 
 
"