เติมรักนี้ให้หวานกว่า Ice cream

 แสงแดดยามเช้าในรั้วมหาลัยนี่ทำให้สดชื่นจริงๆเลยนะ

"ว้าว ตื่นเต้นที่สุดเลยชักอยากจะเจอเพื่อนในห้องเราแล้วสิ"

ในระว่างที่ฉันกำลังเดินชมทิวทัศน์ในรั้วมหาลัย(มาเช้าเกินทำให้มีเวลาเหลือมากๆๆ-_-")

"โอะฮาโย โกไซอิมัส"

@_@ฉันหันไปมองตามเสียงที่ได้ยิน มีผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาดีพอสมควรเลย มีผมสีน้ำตาลเข้มยาวประบาและมีสีตาที่เหมือนกันกับสีผม ชวนให้หญิงสาวที่ได้เห็นคอยหลงใหลไปด้วย>///< แต่เด๋วสิ!!!รู้สึกเขาพูดอะไรบางอย่างนะ(ที่ฉันฟังไม่รู้เรื่อง-_-) เอิ่ม..พูดกับฉันอยู่หรือเปล่า??....หรือเป็นพวกโรคจิต เอาเป็นว่าทำไม่รู้ไม่ชี้รีบหนีดีกว่าเกิดเป็นพวกโรคจิตขึ้นมา...อี้>o<!!ฉันไม่อยากขึ้นข่าวหน้าหนึ่งนะหญิงสาวสวยโดนโรคจิตฉุด><รีบไปดีกว่า...............

"เฮือก...เฮือก"เสียงหายใจของฉันหลังจากที่รีบวิ่งหนีจากเจ้าคนโรคจิตกับภาษาเพี้ยนๆ

     มหาลัยดีดี ทำไมถึงมีโรคจิตอยู่ได้นะ ฉันได้แต่คิดในใจเพราะหอบจากการวิ่ง  

จนในที่สุดฉันก็มาถึงห้องประจำโฮมรูมของฉันสะที เหนื่อยเป็นบ้าเลยต้องวิ่งแต่เช้าเลยอย่าให้เจออิกนะอีตาบ้าโรคจิตเด๋วจะโทรให้โรงพยาบาลบ้ามารับตัวไปสะเลย(โมโหเพราะต้องวิ่งแต่เช้าจนเหงื่อแตกเหม็นไปหมด-_-ชุดนักเรียนใหม่ฉ้านนน~)

"นักศึกษาทุกคนขอให้ทุกคนเข้าห้องนั่งประจำที่ครูจะได้แจกแจงรายละเอียดแก่นักศึกษาใหม่ทุกคน"เสียงของอาจารย์ที่ปรึกษาของฉันเอง

"ก่อนอื่นครูขอให้นักศึกษาทุกคนแนะนำตัวก่อนนะจะได้รู้จักกันไว้@##@%#@#%^##^$#%@##%^#@^%#^#@%#%^@#%^#@#"

ในหว่างที่ฉันกำลังฟังการแนะนำตัวของเพื่อนในห้องสายตาของฉันก็ต้องสดุดเข้ากับใบที่คุ้นตาเหมือนเพิ่งเจอกันมา"อิตาคนโรคจิต@o@"เสียงของฉันทำให้เพื่อนในห้องทุกคนหันมามอง รวมถึงคนที่ถูกกล่าวหาว่าเป็น อิตาคนโรคจิต ที่กำลังจะแนะนำตัวอยู่ก็หยุด และหันมามองฉันด้วยสีหน้าที่ไม่เข้าใจ

"นักศึกษาอย่ารบกวนการแนะนำตัวของเพื่อน...."อาจารย์ที่ปรึกษาของฉันเข้ามาช่วยชีวิตฉันด้วยการดึงดูดสายตาของทั้งห้องกลับไป

"โอะฮาโย โกไซอิมัส แปลว่าสวัสดีตอนเช้าครับเป็นคำทักทายของชาวญี่ปุ่น"(>///<ออ..มันเป็นอย่างนี้นี่เอง...แต่ฉันไม่ผิดนะใครใช้ให้เค้าทักทายคนไทยด้วยภาษาญี่ปุ่นกันเหล่า เชอะ)

"ผมชื่อ ฮะตาริ เป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น พูดไทยได้คล่อง ภาษาญี่ปุ่นก็พูดได้ครับ โตมาในเมืองไทย อายุ19ปี เกิดวันที่25สิงหาคม ครับ ผมอยากเป็นเพื่อนกับทุกคน โดยเฉพาะเธอคนนั้นครับ"@o@ใคร???นิ้วของเค้าชี้มาทางฝั่งฉัน...ใครคนข้างหลังมั้ง แต่ฉันนั่งหลังสุดแล้วนิ>o<

"ผมเป็นคนพูดตรงครับไม่อ้อมค้อม(ใช่เป็นคนตรง ตรงเกินปล้ายๆๆๆ><)ผมไม่ชอบคนเสแสร้ง คนไม่จริงใจครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ"เสียงตบมือของเพื่อนในห้องดังมากหลังจากที่เขาแนะนำตัวเสร็จ ดูเหมือนเขาจะได้หัวใจของสาวๆในห้องไปเกินครึ่งแล้วนะ

     และสุดท้ายก็มาถึงคนสุดท้ายและท้ายสุดนั่นก็คือฉัน^^"วันนี้เจอแต่เรื่องแปลกๆรีบแนะนำตัวจะได้เปลี่ยนบรรยากาศออกไปข้างนอกสักที

"สวัสดีค่ะ ฉันครีม อายุ 18 เกิดวันที่6 มกราค่ะ เป็นคนร่าเริง เข้ากับคนง่ายค่ะ อยากเป็นเพื่อนกับทุกคนเลยค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ"

     เฮ้ย!!!ดีจังแนะนำตัวเสร็จโดยที่ไม่ต้องเกิดเหตุไม่คาดฝัน ฉันคิดไปพลางระหว่างเดินไปกินข้าวเพราะว่าพักเที่ยงพอดี และดูเหมือนว่ากำลังมีคนตามติดชีวิตฉันอยู่-_- ซึ่่งไม่ใช่ใครที่ไหนเลยเค้าคือเจ้าฮะตารินั่นเอง....ตั้งแต่เจอกันในห้องหมอนี้ได้ลั่นวาจาไว้ว่าอยากรู้จักฉัน เค้าทำจริงๆ ด้วยการตามฉันทุกฝีก้าวจนคนอื่นเค้าคงไม่เชื่อว่าเพิ่งเจอกันวันแรก....ขนาดฉันยังเผลอคิดเลยว่าหมอนี่เป็นเพื่อนฉันแต่สมัยเด็กๆ..แต่เอาเถอะก็ดีกว่าไม่มีเพื่อน-_-"

"เออจิงสินี่เด๋วตอนเย็นฉันจะไปสอบสัมภาษณ์งานพาร์ทไทม์ที่ไปสมัครไว้ฮะตาริจะไปด้วยไหม"ฉันพูดขึ้นระหว่างที่เราสองคนกำลังกินข้าวกัน

"เอิ่ม..พอดีเย็นนี้ฉันไม่ว่างนะต้องไปจัดการเรื่องหอพักให้เรียบร้อยก่อน" ...(ดีแล้วฉันก็ชวนไปงั้นและย่ะฉันคิดในใจพลางกับตอบเขาไปด้วย)><...."ออ..ไม่เป็นไรไว้คราวหน้าฮะตาริค่อยไปส่งฉันล่ะกัน"

"โอเคไว้คราวหน้าจะไปนั่งเฝ้าเลยล่ะ^^"(เฮ้อ~ก่อนจะไปนั่งเฝ้าฉันถามฉันสัคำยังเนี่ย-_-)

     โอ้ย...หมดคาบสักทีนั้งจนเหน็บกินและ กี่โมงแล้วเนี่ย ฉันคิดพลางมองนาฬิกาข้อมือตัวเอง

4.13นาที ว้ายรีบไปดีกว่านัดสอบสัมภาษณ์งานไว้ตอน4.30นาที 

"ฮะตาริเจอกัน พน.นะ^^"ฉันยิ้มพร้อมกับโบกมือให้เพื่อนคนแรกของฉันก่อนจะรีบเร่งสุดชีวิตเพื่อไปสอบสัมภาษณ์งาน ณ ห้างเซ็นเตอร์พอยด์ (ฉันจะเจออะไรที่แปลกกว่าในรั้วมหาลัยไหมเนี่ย><)