RED STONE WAR

แสงแดดของยามเช้าสาดส่องลอดผ่านช่องว่างของแนวต้นไม้แสงแดดทะลุผ่านมากระทบใบหน้าของชายหนุ่ม ความสว่างและความอบอุ่นของแสงแดดช่วยปลุกให้เค้าตื่นขึ้น ไคลืมตาตื่นขึ้นเพราะแสงแดดมากระทบดวงตาของเขา ไคหลับตาลงอีกครั้งแล้วเขยิบออกทางด้านข้างหลบจากจุดที่แสงแดดส่องลงมา เค้าค่อยค่อยลืมตาอีกครั้ง เค้ามองดูรอบรอบบริเวณตัวเค้า เป็นพื้นดินที่อยู่ใต้ต้นไม้รอบรอบบริเวณมีก้อนหินหลากหลายแบบมองไปด้านหน้าเห็นจัมพ์กำลังลงแช่น้ำตกอยู่ ไคจึงลุกขึ้นเดินไปที่น้ำตกเพื่อล้างหน้าล้างตา ไคยืนจ้องมองไปจนทั่วบริเวณนั้นเค้าจ้องมองสายน้ำ เค้าคิดถึงสิ่งที่ผ่านมาที่ตัวเค้าพบเจอมา ในแต่ละเรื่องนั้นเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อสำหรับเค้าแล้วภาพของหญิงสาวคนหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัวของเค้า เรนโบว์

“จริงสิ เรนโบว์ ผู้หญิงคนนั้นตอนนี้เธออยู่ที่ไหนกันนะ”ไคคิดภายในใจ

“ไค แกคิดอะไรอยู่ ยืนใจลอยเชียวนะแกคิดถึงสาวอยู่ล่ะสิ”จัมพ์ถาม

“ทำไมถามผมอย่างงั้นล่ะ หน้าผมฟ้องขนาดนั้นเลยเหรอ”ไคตอบ

“นั่นแน่แกคิดถึงสาวจริงจริงด้วย ฮ่าฮ่า”จัมพ์พูดพลางหัวเราะเหมือนถูกใจในคำตอบของไค

“ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนกันแล้วล่ะ จัมพ์”ไคถาม

“ชายป่าแถวนี้ข้าว่าใกล้ถึงถนนใหญ่แล้วล่ะ ถ้าเราเดินไปตามทางเดินริมน้ำตกนี่ หน้าจะไปโผ่ลตรงถนนใหญ่พอดี”จัมพ์พูด

หลังจากที่ทั้งคู่ล้างเนื้อล้างตัวเสร็จแล้วทั้งสองคนก็เริ่มออกเดินทางต่อไปทันที จัมพ์เดินนำทาง เค้าพาไคเดินลัดเลาะอ้อมภูเขาลูกใหญ่ออกมาทางด้านป่าข้าวโพด คาดว่าน่าจะมีชาวบ้านแถวนี้มาปลูกไว้ ไร่ข้าวโพดขนาดใหญ่ต้นสูงท่วมหัว จัมพ์พาไคเดินทะลุป่าข้าวโพดออกมา ตอนที่เดินอยู่ในไร่ข้าวโพดจัมพ์ก็แอบเด็ดข้าวโพดมาสามถึงสี่ฝักติดมือเค้ามาด้วย พอเดินออกจากไร่ข้าวโพดมาได้ก็มีถนนที่เป็นดินแดงเต็มไปด้วยฝุ่นทอดยาวตรงไปจนมองเห็นบ้านคน คาดว่าน่าจะเป็นบ้านของชาวไร่แถวนี้แน่แน่ พอไคและจัมพ์เดินออกมาจนสุดถนนดินลูกรัง ก็มาถึงถนนสายหลักทั้งสองคนจึงเดินไปตามริมถนนมาเรื่อยเรื่อย พอมีรถผ่านมา จัมพ์ทำท่าโบกรถตลอดทางแต่ไม่มีใครจอดรับคนทั้งสองเลย

“นานนาน จะมีรถมาซักคันแต่ไม่มีใครมีน้ำใจจอดให้เราเลยวะ”จัมพ์พูด

“จัมพ์ เราจะโบกรถไปที่ไหนกันเหรอนายมีแผนว่ายังไง”ไคเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย

“เราก็จะไป เออ ไปไหนดีวะ”จัมพ์ถามเหมือนจะคุยกับตัวเอง

“เราจะหนีกันต่ออีกเหรอ”ไคพูดขึ้น

“ไม่หรอก ข้านึกออกละ เราจะไปหาผู้หญิงของแกกัน คนที่แกเคยบอกข้าไว้ว่า คนที่ชื่อเรนโบว์อะไรนี่แหล่ะ จะช่วยไขข้อข้องใจในพลังที่ข้ามีได้ไง”จัมพ์

“แต่ผมไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนนะสิ”ไค

“ครั้งสุดท้ายที่เจอสาวน้อยคนนั้นคือที่ไหนล่ะ”จัมพ์

“ครั้งสุดท้ายเหรอ ใช่แล้ว เธอถูกจับไป”ไคนิ่งคิดภายในใจแล้วเรียบเรียงเรื่องราวต่างต่างที่เค้าจำได้

“เราต้องไปที่สำนักงานCTSOก่อนเลยเป็นที่แรก”ไคพูดขึ้น

“แล้วมันอยู่ที่ไหนวะ ไอ้ที่ว่าเนี๊ยะ” จัมพ์ถาม แล้วการสนทนาก็ต้องหยุดลงเมื่อไคและจัมพ์ได้ยินเสียงคล้ายผู้ชายกับผู้หญิงกำลังมีปากเสียงกัน ตรงด้านหน้าที่ทั้งสองเพิ่งจะเดินมาถึง มีศาลาริมทางขนาดเล็กมุงหลังคาด้วยสังกะสี ตัวศาลาทำจากไม้ทาด้วยสีแดงเลือดหมู ศาลาที่ว่านี้มีไว้เพื่อรอรถโดยสารประจำทางของชาวบ้านแถบนี้นั่นเอง

“ทำไมพี่ทำแบบนี้ล่ะ”หญิงสาวพูดขึ้นหลังจากที่ปิดประตูรถกระแทกใส่ชายที่อยู่ทางด้านคนขับ

“ทำอะไร พี่ไม่ได้ทำอะไรผู้หญิงคนนั้นซักหน่อย เราไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันนะ”ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินลงมาจากรถเดินมาคว้ามือของหญิงสาวไว้

“ไม่มีเหรอแล้วรูปที่มันส่งมานี่ล่ะ มันหมายความว่าไง”หญิงสาว

“มันก็แค่สนุกสนุกกันเองไม่ได้คิดอะไรซักหน่อยน้องอ้อม ใจเย็นเย็นได้มั้ย”ชายหนุ่ม

“ใจเย็นเหรอ ได้” ทันทีที่สิ้นเสียงของหญิงสาว โทรศัพท์ที่อยู่ในมือของเธอก็ลอยละลิ่วไปโดนตรงหัวของชายคนนั้นอย่างแม่นยำ พอดีมีรถโดยสารประจำทางมาพอดีเธอจึงรีบเดินขึ้นรถโดยสารไปทันทีโดยไม่หันกลับมามองชายคนนั้นเลย

“โอ้ย อีบ้า อยากไปตายที่ไหนก็ไปเลยข้าไม่ง้อแกหรอก ไปเลยไป๊”ชายคนนั้นตะโกนต่อว่าแฟนสาวของเค้า แล้วชายคนนั้นก็เอามือคลำดูบริเวณศีรษะของตนเองและสำรวจตัวเองว่ามีอะไรแตกสลายบ้าง

“โธ่ อีบ้าเอ้ย โทรศัพท์ ไอโฟนของข้าพังหมด จะไปตายที่ไหนก็ไปเลยไป๊” ชายคนดังกล่าวตะโกนตามหลังรถโดยสารที่ออกตัวไปไกลแล้ว ไคและจัมพ์มองเห็นทรงผมฟูฟูของหมอนั่นก็รู้ได้ทันทีว่าคือคนเดียวกันกับที่เจอในหมู่บ้านคราวก่อน มันคือไอ้พัชนั่นเอง หลังจากนั้นไคและจัมพ์ต่างมองหน้ากันและเหมือนว่าจัมพ์จะคิดแผนอะไรบางอย่างได้

“ไค ข้ารู้วิธีที่จะไปหาสาวน้อยเรนโบว์แล้วล่ะ หึ หึ”จัมพ์พูดแบบมีเลศนัย ไคมองหน้าจัมพ์แล้วก็รู้ได้ทันที

หลังจากที่ ไอ้พัชบ่นพรึมพรำกับตัวเองคนเดียวอยู่พักใหญ่ ยืนสูบบุรี่หมดไปสองมวนแล้วเค้าจึงเดินกลับไปที่รถของเค้าซึ่งจอดอยู่ใกล้ใกล้

“ปึง”เสียงปิดประตูรถยนต์ยี่ห้อมาสด้าสองสีขาวที่จอดอยู่บริเวณใกล้ใกล้ ทันทีที่พัชขึ้นไปนั่งในรถด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวเพราะแฟนสาวของตน พอพัชจ้องมองกระจกด้านหลังก็ต้องตกใจสุดขีดกับสิ่งที่เค้าได้เห็น ที่เบาะหลังของรถ มีคนนั่งอยู่สองคนสวมหมวกผ้าไหมคลุมเป็นไอ้โม่งปิดหน้าตามิดชิดเห็นแค่เพียงลูกตาและริมฝีปากที่ถูกตัดจนเป็นรูเพียงเท่านั้น

“เฮ้ย พวกแกเป็นใครวะ”พัชเอ่ยขึ้น แต่ว่าไอ้โม่งทั้งสองคนกับไม่พูดอะไรเลยเพียงแค่ยิ้มยิงฟันจนเห็นฟันสีขาวอย่างชัดเจน

“ยิ้มอะไรของพวกแกวะ แกพวกแกเป็นโจรใช่มั้ยจะมาปล้นข้าพวกแกกล้ามากนะ แกมาปล้นผิดคนแล้วพวกแกรู้มั้ยว่าข้าเป็นใคร ข้าลูกสารวัตพุต ฉายา พัชเก้านิ้วนะโว้ย วอนหาที่ตายซะแล้วพวกแก”พัชพูดข่มขู่ไอ้โม่งทั้งสอง

“ข้ารู้ว่าแกเป็นใครข้ารู้จักแกดีทีเดียวล่ะ”จัมพ์พูดขึ้น ทันทีที่พัชได้ยินเสียงนั้นเค้าก็ขนลุกชันไปทั้งตัวโดยทันที ดวงตาเบิกกว้างกับการที่ได้ยินเสียงที่คุ้นหูเค้าเอามากมาก หลังจานั้นจัมพ์จึงถอดหมวกไหมพรมออกพอเจ้าพัชได้เห็นใบหน้าของจัมพ์ก็ตกใจสุดขีด เหงื่อไหลแตกเต็มใบหน้าอ้าปากค้าง

“เจ้า เจ้า ปีศาจ”พัชตะโกนออกมาสุดเสียง

“ใช่แล้ว ข้าเอง ข้ามาเอาชีวิตแกไงล่ะ พร้อมจะตายรึยัง ฮ่า ฮ่า” จัมพ์พูดพลางทำหน้าตาขึงขัง พอพัชได้ฟังที่จัมพ์พูดก็รู้สึกเจ็บบาดแผลเก่าที่นิ้วก้อยของเค้าขึ้นมาทันที

“อย่านะ อย่าทำอะไรข้าเลยนะ อยากได้อะไรก็เอาไปเถอะนะ แต่ปล่อยข้าไปเถอะ”พัชพูดไปพร้อมแสดงอาการลนลาน หวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่ได้หรอก เพราะแกทำความชั่วไว้มาก คนอย่างแกต้องตายถึงจะสาสม จงยอมรับความตายเสียดีดีเถอะ”จัมพ์พูด

“อย่าทำอะไรข้าเลยนะ ข้าเป็นคนดีแล้วนะ ข้ากลับตัวแล้ว เป็นคนดีแล้วจ๊ะ”พัชพูดเพื่อแก้ตัวในทันที

“พอเถอะจัมพ์ เลิกแกล้งไอ้หมอนี่เถอะ”ไคพูดขึ้นหลังจากที่ถอดหมวกไหมพรมออก

“ก็ได้ ฮ่า ฮ่า ข้าอำแกเล่นอย่าคิดมาก”จัมพ์หันไปพูดกับพัชด้วยน้ำเสียงแบบปรกติ ในตอนนั้นตัวของพัชเองยังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเค้าอยู่ พัชคิดภายในใจว่าทำไมเราซวยอย่างนี้นะ แฟนก็ทิ้งแถมยังต้องมาเจอไอ้สองคนนี่อีก ซวยจริงจริงเรา

“ขอโทษทีนะนาย พอดีพวกเรากำลังลำบากในการเดินทางเลยขอรบกวนหน่อย”ไคพูดกับพัชด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“รบกวนอะไร”พัชตอบด้วยน้ำเสียงห้วนห้วน

“พวกเราจะไปเชียงใหม่รบกวนให้นายไปส่งหน่อยจะได้มั้ย”ไคพูด

“จะบ้าเรอะ เชียงใหม่ไกลจะตายใครจะไปส่งกัน เอาเงินไปแล้วนั่งรถทัวร์ไปละกันพวกแก ง่ายกว่าเยอะ”พัชพูดด้วยน้ำเสียงมีอารมณ์นิดนิด

“พวกข้าโดนตามล่าอยู่ ทั้งตำรวจ ทั้งผู้ร้าย ขืนไปทางรถโดยสารก็ถูกจับกันพอดีนะสิ”จัมพ์พูด

“งั้นพวกเราขอยืมรถนายหน่อยละกัน แล้วอีกสองสามวันนายก็ไปแจ้งความว่ารถหายแล้วพวกเราจะจอดรถทิ้งไว้แถวแถวท่ารถเมืองเชียงใหม่จะได้หาง่ายง่าย โอเคมั้ย

“ก็ได้ ก็ได้ แล้วแต่พวกแกเถอะ”พัชพูดเพื่อจะหลีกเลี่ยงการสนทนาที่ยืดยาว

“เออ แต่ว่าแกขับรถเป็นเหรอไค”จัมพ์หันมาถามไค

“ไม่เป็นอ่ะ ผมก็นึกว่าจัมพ์ขับเป็นซะอีก”ไคพูด

“เวรกรรมละไง สงสัยคงต้องรบกวนพัชเก้านิ้วซะแล้วล่ะ หึ หึ”จัมพ์พูดพลางยิ้มมุมปากนิดนิดแล้วหันไปมองหน้าพัช

“อะไรนะ ข้าไม่ไปกับพวกแกหรอกนะ ไม่เอา ข้าต้องไปง้อแฟนข้าอีกนะ”พัชพูด

“พัชเก้านิ้วอยากเป็นพัชแปดนิ้วมั้ยล่ะ คราวที่แล้วยังไม่ได้เอาคืนเลยนะหนี้เก่าหนี้ใหม่ชำระมันทีเดียวเลยละกัน”จัมพ์พูด

“ก็ได้ ก็ได้ ข้าขับไปส่งก็ได้ไม่เห็นต้องขู่กันเลย แค่เชียงใหม่เองสบายมาก แหะ แหะ “พัชหันไปมองหน้าจัมพ์แล้วนิ่งไป

เมื่อทั้งสามคนตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วพัชเก้านิ้วก็ขับรถออกจากจุดนั้นทันทีโดยมีไคนั่งด้านข้างคนขับส่วนจัมพ์นั่งอยู่ที่เบาะด้านหลังคนขับมุ่งหน้าสู่เมืองเชียงใหม่ พัชได้ขับรถมาเรื่อยเรื่อยแบบไม่รีบร้อนอะไรทำให้ไคได้มองเห็นวิวทิวทัศน์ที่สวยงามหลังจากที่เขาได้อยู่ในป่ามาเป็นเวลานานแต่เพียงไม่กี่ชั่วโมงก็มาถึงทางเข้าตัวเมืองเชียงใหม่จัมพ์ได้หยิบสร้อยพร้อมจี้สีแดงที่ได้มาจากการต่อสู้กับลีฟาเมื่อคืนก่อนออกมาดู

“ไคเราสองคนไม่มีเงินเลยข้าว่าเอาสร้อยที่ได้มานี่ไปขายกันมั้ยอาจจะได้ราคาดีก็ได้นะ”จัมพ์พูด แล้วจึงหยิบสร้อยคอเส้นนั้นออกมา ทันทีที่พัชเห็นสร้อยคอเส้นนั้นก็เหยียบเบรครถจนตัวโก้ง

“เอี๊ยดดดดดดดด”

“ทำอะไรของแกวะ ไอ้บ้านี่”จัมพ์ตะโกนขึ้นด้วยความตกใจ

“สร้อยนั่น พวกแกเอามาจากไหน”พัชถามไคกับจัมพ์

“ทำไมรึ สร้อยนี่มีความหมายอะไรรึ ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วยล่ะ”ไคถามพัชหลังจากที่เห็นสีหน้าที่แสดงอาการตกใจเมื่อได้เห็นสร้อยคอผลึกสีแดงที่จัมพ์ถืออยู่

“เปล่า เปล่านิ คือข้าเห็นว่ามันสวยดีน่ะ เลยถามดู”พัชพูด

“สวยขนาดเบรครถซะหัวทิ่มเลยนะแก เกินไปมั้ยหึ”จัมพ์สวน

“พวกแกจะขายสร้อยเส้นนั้นกันรึ “พัชถาม

“ใช่ พวกข้าจะขายมันมีอะไรเหรอ”จัมพ์พูด

“ข้าขอดูสร้อยเส้นนั้นหน่อยได้มั้ย”พอพัชพูดจบก็คว้าสร้อยสีแดงไปจากมือไคทันทีและหลังจากที่ได้สร้อยไปพัชได้เอาแว่นส่องพระขึ้นมาจากพวกกุญแจของเค้าส่องดูสร้อยคอนั้นอย่างละเอียด

“เฮ้ย ทำอะไรของแกน่ะใครอนุญาตให้แกเอาไป เอาคืนไคไปซะดีดีนะโว้ย”จัมพ์พูดขึ้น

“สร้อยนี่ มันของแท้ซะด้วย พวกแกได้มาจากไหนกัน”พัชถาม จัมพ์คว้าสร้อยมาจากมือของพัชทันที

“เอามาจากไหนมันก็เรื่องของพวกข้าไม่เกี่ยวกับแกซะหน่อย”จัมพ์สวน