Gomen ne! ฉันเลิกรักนายไม่ได้จริงๆ

     บทที่ 9
หลายอาทิตย์ต่อมา
15:30 น.
หลายวันที่ผ่านมาไมค์ก็คอยหลบหน้าฉันตลอดไม่พูดไม่คุยกันเลย......ขนาดจะเดินเข้าไปคุยยังเดินหนีเลย แต่ก็คุยับพวกโอตามปกติ แค่ตอนกินข้าวไม่ได้กินด้วยกันเวลามีรายงานก็ยังอยู่กลุ่มเดียวกันเหมือนเดิม..ฉันทำคนหักอกอีกแล้วสิ จะบาปไหมนะ=3= ซึ่งวันนี้ฉันก็ยังไม่เห้นไมค์แม้แต่เช้าเลย ไม่มีเงา ไม่มีกลิ่นน้ำหอม ไม่มีเสียงกรี๊ด...และไม่มีข้อความหรือโทร.มาสักนิด
“นี่..มายทำไมไอ้ไมค์ต้องไปเรียนต่อที่เยอรมันด้วยวะ?”เสียงโอดังขึ้น...ไปเรียนต่อเยอรมันเหรอ?
“ไม่รู้ดิ ช่วงก่อนหน้านี้ก็เห็นมันซึมๆนะ”..ยัยมายตอบด้วยความงุนงง
“นี่ซีรี่ย์! แกรู้ไหมว่าไอ้ไมค์ทำไมไปเรียนต่อเยอรมัน? วันที่ไปส่งไอ้ไมค์ฉันก็ไม่เห็นแกเลยนะ?”ตัวฉันยังไม่รู้เลยเว้ย=3=
“ฉันไม่เห็นรู้เลยว่าไมค์ไปเยอรมัน ไม่ได้โทร.หรือส่งข้อความมาด้วย”
“O_o!!”<<<หน้าไอมาย
“=[]=!!!”<<<<หน้าไอโอ
“จริงๆนะ ฉันไม่รู้เลยว่าไมค์ไปเรียนต่อเยอรมัน=_=;”
“นี่! อย่าบอกนะว่าไอไมค์ไปสารภาพรักแกอะ?”หน้ายัยโอตอนนี้ก็ยังค้างอยู่ แมลงวันบินเข้าปากแล้วจ้ะ=_=
“อะ..อือ..ฉันแค่บอกว่าฉันไม่ได้ชอบไมค์เกินกว่าเพื่อน ก็แค่นี้เอง..”
“แกรู้ไหม!!ว่าประโยคที่แกพูดมันเจ็บมากเลยนะ เพราะอย่างนี้นี่เองมันถึงไม่คุยกับแกและหนีไปเรียนต่อที่เยอรมัน....”จริงเหรอที่ประโยคนั้นมันเจ็บมากอะ= =;;;;
“ซีรี่ย์....กลับบ้านกัน”พีคเดินมาพอดีเลยแฮะ
“ฉันไปก่อนนะพวกแก...”

ฉันเดินกลับบ้านกับพีคเป็นประจำเพราะบ้านเราอยู่ทางเดียวกัน และพีคมักจะแวะบ้านฉันเสมอเพื่อมานั่งเมาท์มอยกับยัยแม่เลี้ยงจีน ส่วนฉันก็นั่งจืดจางเหมือนไม่มีตัวตน แต่ก็อีกล่ะ..วันหยุดมักจะพาฉันไปเที่ยวมานอนค้างมาเล่นกับฉัน เหมือนฉันเป็นเด็ก=3=+
“นี่...ฉันอยู่รู้แล้วล่ะที่หมอนั่นไปเรียนต่อที่เยอรมัน...”จู่ๆพีคก็ขุดคุ้ยเรื่องไมค์ขึ้น
“นายรู้ด้วยเหรอ..”ฉันเดินก้มหน้ามองเงาตัวเอง
หมับ!
“อะ...เอ๋??”พีคฉุดมือฉันมาจับพูดง่ายๆก้จูงมือนั่นแหละ คนอื่นเขาจะมองว่าฉันเป็นน้องสาวนายนะเว้ย= =
“หมอนั่นมันบอกฉัน....ใจร้ายจริงๆนะที่ทำกับเพื่อนตัวเองอย่างนี้”แล้วมันเกี่ยวกับการจูงมือฉันไหมวะ= =+
“ก็ฉันไม่ได้ชอบไมค์นี่ ฉันชอบนาย!....อุ๊บ!........”เผลอจนได้YAY
“ฉันรู้แล้วล่ะ...ฉันถึงจับมือเธอไง^^”ยิ้มอะไรยะ-/////-
“แล้วไงล่ะ! ( -/////-)”ฉันรีบหันหน้าหนี ไม่อยากให้เห็นตอนที่ฉันหน้าแดง
“เป็นแฟนกันนะอคิราห์ อินทราบดินทรนัครสิทธิ์....หรือเปลี่ยนนามสกุลเป็น สนธิมงคลประเสริฐดีล่ะ!”......อึ้งแดกครับ
“จะบ้าเหรอ! เพื่อนกำลังทุกข์ยังมีอารมณ์ขอฉันเป็นแฟนเนี่ยนะ!”
“ว่าไง กลับมาเป้นเหมือนเดิมไหม?^^”หน้าด้านจริงหมอนี่=///=
“มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว!!!”
“น่ารักที่สุดเลยย ฉันจะดูแลเธออย่างดีเลยจะถนอมเธอไว้แน่>W<”ตะ....ตาบ้า
“สัญญาแล้วนะ...นายจะดูแลฉัน นายจะเอาใจใส่ฉัน”ฉันชูนิ้วก้อยเป็นการทำสัญญา
“แน่นอนฉันจะทำให้เธอมีความสุขมากๆ”ซึ่งพีคเองก็เกี่ยวก้อยตอบรับการทำสัญญาเองเหมือนกัน

หลายเดือนต่อมา
หลังจากวันนั้นพวกเราก็ไปกินข้าวไปเล่นที่สวนสาธารณะกับเด็กๆ ฉันมีความสุขมากๆ แต่ก่อนฉันกับพีคไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย พีคมาส่งฉันที่บ้าน ยัยแม่เลี้ยงจีนมองด้วยความงุนงงว่าคืนดีกันตอนไหนอะไรประมาณนี้ ฉันก็เล่าเรื่องให้ฟัง ต่อมความฟินของนางก็ทำงานขึ้นบิดไปบิดมาเหมือนตัวเองเป็นฉันแทนอะไรประมาณนี้ ฉันโคตรมีความสุขเลยล่ะ ก่อนนอนพีคก็โทร.มาคุยกันเป็นชั่วโมงเลย ทุกวันพีคจะมาบ้านฉันเล่นกับฉันเหมือนฉันเป็นเด็ก= = ชวนไปกินข้าวไปเล่นที่สวนสนุกบ้างไปช็อปบ้าง เลี้ยงข้าวเลี้ยงขนมฉันบ้าง ซื้อของให้บ้าง >/////<มันทำให้ฉันลืมเรื่องไมค์ไปเลยล่ะไม่มีเครียด ก่อนสอบฉันก็ต้องคอยให้พีคติวหนังสือเพราะฉันเรียนโง่มาก = = เวลาฉันจะเผลอหลับพีคมักจะลงโทษด้วยการจูบหรือหอมแก้ม ฉันคิดว่ามันต้องมีสักวันที่เหมือนในนิยาย และแล้วพวกเราก็เรียนจบมหาลัยปริญญาโทจนได้ คุณหม่อมหญิงมยุราก็หาฤกษ์แต่งงานให้เป็นอาทิตย์หน้า รักนายที่สุดเลย>///////<
.
.
.
.
.
.
.