Gomen ne! ฉันเลิกรักนายไม่ได้จริงๆ

     .บทที่ 4 สวนสนุก

วันเสาร์เวลา 7:40 น.

“คุณหนูคะ ตื่นได้แล้วค่ะมีแขกมาขอพบค่ะ คุณหนูคะ...”

“โว้ย! หนวกหูเว้ย ไรอีกคะคุณป้า! แล้วยัยจีนไม่อยู่หรือไรให้ยัยจีนไปรับแขกเองดิคะคนจะนอน!”ใครวะมาแต่เช้าเชียว- -!

“เขามาขอพบคุณหนูโดยเฉพาะค่ะ”อย่าให้ฉันโวยนะเห้ยยัยป้านี่พูดมาก

“ก็ได้ๆ บอกให้รอแป๊ปนะ ฉันจะอาบน้ำ ส่วนป้าก็ไปเตรียมชาหรืออะไรก็ได้ให้แขกคนนั้นที”

20 นาทีผ่านไป

“ขอภัยที่มาช้าค่ะ”ฉันลงมาด้วยชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนลายลูกไม้น่ารัก ทรงผมมัดรวบหลวมๆ ก็พบกับผู้ชายร่างสูง ขาวตี๋ทรงผมที่ย้อมด้วยสีส้มทอง ใบหน้าตี๋ๆ มันทำให้ฉันอึ้งและสตั้น จะมีใครที่ไหนอีก นายพีคเกอร์ยังไงล่ะ!!! มาทำสำอรทำไมวะ! เดี๋ยวเตะฟันล่วงท่าตูดบิด360 องศาเลยนี่

“ลงมารับแขกช้าไม่สมกับเป็นตระกูลอินทราบดินทรนัครสิทธิ์เลยนะ คุณหนูอคิราห์แชมป์ศิลปะการต่อสู้ทุกแขนง”มาเต็มยศเลยนะหมอนี่- -

“มาทำไมไม่ทราบนายวายุบดินทร์ สนธิมงคลประเสริฐ”

“มาเยี่ยม’อดีต’ที่รักของผมหน่อยไม่ได้เหรอไง”อดีตงั้นเหรอ.....มาปั่นหัวฉันเล่นสินะ!

“ไม่ได้! ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้ Go to Hell ! ”

“จุ๊ๆๆ อย่าใจร้ายใจดำไปหน่อยเลยนะคุณหนูตัวน้อย”หมอนี่ทำไมมาอยู่ข้างหลังฉันได้วะ แถมยังเอามือทั้งสองข้างสวมกอดเอวฉันแล้วเอาปลายคางมาเกยบนไหล่ฉัน

“อย่ามาเรียกฉันว่าตัวน้อยนะ!”ฉันใช่ศอกกระทุ้งไปที่ท้องของพีคอย่างแรงแล้วสะบัดหลุดออกมาจากอ้อมกอด

“ฉันรู้นะว่าเธอยังรักฉันอยู่ ซีรี่ย์เลิกโกหกตัวเองได้แล้วนะ”รู้หมดทุกเรื่องนะคุณ- -

“แล้วยุ่งไรด้วยวะ แกไม่ใช่ฉันแกจะไปรู้อะไรไอ้พีค!”

“เธอก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าฉันดูเธอออกหมด”

“ออกไปจากบ้านหลังนี้!...”ฉันชี้ไปทางประตูหน้าบ้านด้วยความโมโหและกลัวกลั้นน้ำตาไม่อยู่

“หึ! ออกก็ได้ แล้วเจอกันใหม่นะซีรี่ย์น้อยของฉัน^^”

สวนสนุก ดรีมเวิล์ล

“แกว่าไงนะ!”ยัยโอตะโกนลั่นสวนสนุก เพราะฉันเล่าเรื่องที่พีคมาบ้านฉันให้กับไมค์กับโอฟัง ไมค์ดูโมโหจนไม่พูดอะไร ยัยโอสติแตกยิ่งกว่าคำว่าบ้าอีก

“แล้วมันทำอะไรเธอหรือเปล่าซี่รี่ย์!!!”ไมค์เขย่าตัวฉัน อาห์....ต่อให้เขาโกรธเขาก็ดูดีจริงนะ....

“ห่วงเกินนอกหน้าแล้วนะนาย-_- ”ฉันเขกหัวไมค์เบาๆ

“แต่ฉัน……..”ไมค์อ้ำอึ้ง ฉันไม่รอช้ามีคว้ามือไมค์แล้วเดินตามยัยโอที่กำลังมุ่งหน้าไปยังบ้านผีสิง

“เห้ยๆ....ยัยซีรี่ย์นั่นมันไอ้หอกพีคกับไอ้เชอรี่เน่านี่นา ?”ยัยโอสะกิดแขนฉันด้วยการต่อย นั่นสะกิดสินะ...นางได้ชี้ไปที่คู่รักสุดหวานและเหมาะสมคู่หนึ่งซึ่งนั่นก็เรื่องจริง ไมค์ได้มองตามนิ้วชี้ของโอและบีบมือฉันแรงจนฉันไม่เจ็บ...มันชาแล้วT^T

“ไมค์...ฉันเจ็บ”

“ฉันรู้ ฉันนี่แหละจะไปฆ่ามันเพื่อให้เธอหายเจ็บเอง”คนละเรื่องกันเลย ในหัวนี่คิดอะไรอยู่วะเนี่ย-3-

“ไม่ใช่ ฉันหมายถึงเจ็บ เจ็บมากด้วย”

“อยากให้มันตายไวๆใช่ไหมซีรี่ย์ ฉันจะได้รีบฆ่ามันให้”แกน่าฆ่ากว่านะตอนนี้=^=

“ไอ้ไมค์มันหมายถึงมือมัน แกก็โมโหเกินไปนะ”

“=[]=!! ฉะ..ฉันขอโทษนะซีรี่ย์ฉันโมโหมากเกินไปมือแดงหมดเลยอะ ขอโทษจริงๆ”ไมค์มองมือฉันที่แดงมากแล้วขึ้นมาลูบเบาๆ ฉันล่ะอยากจะขำตอนที่เขาตกใจจริงๆ ขนาดตกใจยังดูน่ารัก^^

“หึ! เธอทำกับฉันไว้เจ็บแสบมากนะคุณหนูอคิราห์ อินทราบดินทรนัครสิทธิ์”

“แกต้องการอะไรจากซีรี่ย์กันแน่ แกได้เชอรีนเป็นแฟนแล้วจะเอาอะไรกับซีรี่ย์อีก!”ไมค์โมโหจนหน้าแดงไปหมดแล้ว ทำไมเวลาเขาโมโหเขาเหมือนหนุ่มเพลย์บอยหล่อๆ

“แค่อยากเห็นใครบางคนร้องไห้เท่านั้น ฉันก็ยกซีรี่ย์ให้แกแล้วนี่”

“ฉันจะบอกว่าฉันจะไม่มีวันเสียน้ำตาให้กับคนอย่างนาย ฉันไม่ได้รักนายแล้ว! ไปเถอะยัยโอ ไมค์!” ฉันโกหกไปงั้นแหละ ทำยังไงดีที่ฉันจะเลิกรักคนอย่างนายได้.......

17:30 น.

ณ ตอนนี้พวกเราก็ยังเดินเล่นในสวนสนุก ทั้งไมค์และโอพาให้ฉันยิ้ม ยัยโอพาไปเล่นเครื่องเล่นสนุกๆ ไมค์ก็คอยพาคุยเรื่อยเปื่อยเรื่องสนุกๆและซื้ออะไรให้กินตลอด ฉันเป็นภาระของพวกนี้สินะ-3- ทำไงได้ปากบอกไม่รักแต่ในใจยังรักอยู่เลย

“แก ฉันกลับบ้านก่อนนะ ป๊าโทร.ตามแล้วอะT^T”ยัยโอทำสีหน้าเศร้าๆแล้วรีบดิ่งออกจากสวนสนุก

“งั้นพวกเราก็กลับกันเถอะ^^”ไมค์ก็จูงมือฉันออกจากสวนสนุกหลังจากที่ยัยโอกลับไปสักพัก

“อื้ม เดี๋ยวฉันเรียกคนที่บ้านให้ไปส่งนายนะ”

“เดินกลับจะโรแมนติกกว่าเยอะ... ขึ้นมาสิ^^”ไมค์ย่อตัวลงเหมือนจะให้ฉันขี่หลัง ไมค์นี่ดูอ่อนโยนจังเลยเนอะ ถ้ากับพีคแล้ว=_=

.

.

.

‘โอ้ย!’

‘เป็นอะไรอีก?’

‘ขาพลิกอะ เลือดออกด้วยT^T’

‘ฉันไม่ยอมให้เธอขี่หลังแน่ แผลแค่นี้อย่ามาทำสำออย เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบ’

.

.

.

“นายจะให้ฉันขี่หลังนายเหรอ?”

“เธอตัวเล็ก เดี๋ยวก็เป็นลม”เขารักฉันขนาดนี้เชียวเหรอ......ทำไมฉันไม่รักเขาคนนี้นะ=3=

“ก็ได้ๆ”

“ฮึบ!”

หลังจากนั้นฉันก็ขี่หลังไมค์เดินเรื่อยๆหาเรื่องคุยสนุกสนานกันไปมาตามภาษาเพื่อน ไมค์เป็นคนที่อ่อนโยน สนุกสนานมาก ถ้าเป็นพีค ใจแข็ง หวงตัว ขี้บ่น ไม่ชอบทำอะไรโจ่งแจ้ง ไมค์เขาไม่กลัวอะไรจริงๆ ฉันจะพยายามไม่รักพีค จะไม่รักคนที่เรารักและทิ้งเรา จะทำได้มั้ยน้า ...

“พอได้แล้วมั้งไมค์เดี๋ยวปวดหลังนะ อีกอย่างใกล้จะถึงบ้านฉันด้วย ฉันเดินกลับเอง^^”

“ผู้หญิงเดินกลับบ้านคนเดียวมันอันตรายนะ ถึงเธอจะเก่งแค่ไหนแต่ก็ยังเป็นผู้หญิงอยู่ดี ฉันเดินกลับบ้านด้วยแล้วกัน”

“งั้นให้ฉันลงจากหลังนายแล้วกันนะ”ฉันลงจากหลังไมค์ ถ้าขาฉันจะไม่ถึงขนาดนี้นะ= =

.

.

.

.