หมาป่าจอมซ่า ปะทะ แมวจอมหื่น ภาค 1
9.0
เขียนโดย zenna
วันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.10 น.
3 ตอน
0 วิจารณ์
6,527 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 14.22 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ฝันร้าย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความโอไฮโย~ สวัสดีเนอ เข้าเรื่องเนอ
"อือ...เอ้!"ผมตื่นขึ้นมาบนรถของโรงเรียนที่กำลังแล่นรถเข้าไปป่า แต่ผมมาอยุ่บนรถโรงเรียนได้ยังไงอ่ะ ก็ตอนนั้นผมจำได้ว่าผมยังอยุ่ที่ห้องนี้ ผมมองซ้ายขวาบนล่างว่ามีใครอยุ่ไหม แต่ที่ผมเห็นคือ..ไม่มีใครอยุ่สักคน
"เอ้! ทุกคน...หายไปกันหมดน่ะ"ผมพูดพร้อมกับเดินลงจากรถ ทั้นที่ที่ผมก้าวเท้าออกจากรถบรรยากาศโดยล้อม เย็น และ ดูน่ากลัว ท้องฟ้าเป็นสีดำเข้ม ไม่มีพระจันทร์ที่ค่อยส่องแสงลงมา ผมค่อยๆเดินไปข้างหน้าด้วยอาการที่เท้าสั่นตลอดทาง ผมเดินไปเรื่อยๆจนผมเริ่มรู้สึกว่ามีคนจ้องผมอยุ่ ผมจึงตัดสินใจหยุดเดินและเดินกลับรถทั้นที่ แต่ผมกับยิ่งเดินทางมันก็ยาวมากขึ้นไม่เจอรถโรงเรียนสักที่ ผมเดินอยุ่สักพักใหญ่แล้วผมก็เจอรถจริงๆ แต่นั้นไม่ใช่รถโรงเรียนผมนี้! มันเป็นรถสองชั้นที่จอดอยุ่ข้างๆบ้า(สั)นเก่าๆ ที่ดูโดยรอบแล้วน่ากลัวพิกล
มันจะน่ากลัวไปไหนว่ะ ผมคิดในใจพร้อมกับเดินเข้าไปดูในบ้าน ผมเดินไปเปิดประตูบ้านแล้วต้องตกตรึงเมื่อในบ้านนั้นว่างเปล่า ผมรีบวิ่งออกจากบ้านทั้นที่ แต่ว่าจู่ๆก็มีใครสักคนมาขว้างผม พร้อมกับเดินมาจับแขนผม
"ปล่อยน่ะ!!!!"ผมดิ้นสุดชีวิตแต่มือของเค้ามีกำลังมากจริงๆ ผมเริ่มหมดแรงและสรบลงไป....
นี้ฝันน่ะ ติดตามตอนต่อไปเนอ
"อือ...เอ้!"ผมตื่นขึ้นมาบนรถของโรงเรียนที่กำลังแล่นรถเข้าไปป่า แต่ผมมาอยุ่บนรถโรงเรียนได้ยังไงอ่ะ ก็ตอนนั้นผมจำได้ว่าผมยังอยุ่ที่ห้องนี้ ผมมองซ้ายขวาบนล่างว่ามีใครอยุ่ไหม แต่ที่ผมเห็นคือ..ไม่มีใครอยุ่สักคน
"เอ้! ทุกคน...หายไปกันหมดน่ะ"ผมพูดพร้อมกับเดินลงจากรถ ทั้นที่ที่ผมก้าวเท้าออกจากรถบรรยากาศโดยล้อม เย็น และ ดูน่ากลัว ท้องฟ้าเป็นสีดำเข้ม ไม่มีพระจันทร์ที่ค่อยส่องแสงลงมา ผมค่อยๆเดินไปข้างหน้าด้วยอาการที่เท้าสั่นตลอดทาง ผมเดินไปเรื่อยๆจนผมเริ่มรู้สึกว่ามีคนจ้องผมอยุ่ ผมจึงตัดสินใจหยุดเดินและเดินกลับรถทั้นที่ แต่ผมกับยิ่งเดินทางมันก็ยาวมากขึ้นไม่เจอรถโรงเรียนสักที่ ผมเดินอยุ่สักพักใหญ่แล้วผมก็เจอรถจริงๆ แต่นั้นไม่ใช่รถโรงเรียนผมนี้! มันเป็นรถสองชั้นที่จอดอยุ่ข้างๆบ้า(สั)นเก่าๆ ที่ดูโดยรอบแล้วน่ากลัวพิกล
มันจะน่ากลัวไปไหนว่ะ ผมคิดในใจพร้อมกับเดินเข้าไปดูในบ้าน ผมเดินไปเปิดประตูบ้านแล้วต้องตกตรึงเมื่อในบ้านนั้นว่างเปล่า ผมรีบวิ่งออกจากบ้านทั้นที่ แต่ว่าจู่ๆก็มีใครสักคนมาขว้างผม พร้อมกับเดินมาจับแขนผม
"ปล่อยน่ะ!!!!"ผมดิ้นสุดชีวิตแต่มือของเค้ามีกำลังมากจริงๆ ผมเริ่มหมดแรงและสรบลงไป....
นี้ฝันน่ะ ติดตามตอนต่อไปเนอ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ