[Y] น่ารักอย่างนี้ ต้องจัดหนัก

     "เดือนนึงเลยหรอ ที่ต้องอยู่ที่นี้อ่ะเรียว"

     "ใช่ หมอบอกมาอย่างนั้นแหละ"

     "อย่างนี้เรียวก็ต้องไปโรงเรียนคนเดียวนะสิ แล้วเราจะเรียนตามทันมั้ยเนี่ย"

     "ไม่ต้องห่วงเพราะระหว่างที่จุนนอนโรงพยาบาล เราก็จะอยู่เฝ้าจุนไม่ไปเรียนเหมือนกัน^_^"

     "ตลกหละ! เรียวต้องไปเรียน จะหยุดเรียนทำมั้ยฮะ!"

     "ก็การที่ต้องไปโรงเรียนโดยไม่มีจุน เราก็ไม่อยากไปหรอกนะ"

     "แหม่ๆๆ พูดอย่างกะว่าเราเป็นแฟนเรียว พอขาดเราแล้วจะเป็นจะตายอย่างนั้นหละ"

     "ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงนั้นหละ(กระซิบ)"

     "เมื่อกี้พูดไรนะ"

     "ป่าว แต่จุนไม่ห่วงเราหรอ ถ้าเราไปโรงเรียนคนเดียว แล้วถ้าเรามีเพื่อนใหม่ มีคนมาจีบเราจะทำไงหละฮะ"

     "...ก็...ดีนิ"

     "...งั้นเราไปก็ได้!!"

     "นี้ แล้วจะมาหาอีกป่าว"

     "....(งอลอยู่)...."

     "ถ้ามาหาเราอีก..เล่าเรื่องที่โรงเรียนให้ฟังด้วยนะ เราจะได้รู้ว่าเรยวมีความสุขหรือป่าว^_^"

     "เชอะ!!"

     ถึงเรียวจะออกจากห้องไปด้วยอาการอย่างนั้น แต่เรียวก็มั้งก็มาหาผมทุกเย็นแล้วเล่าเรียนที่โรงเรียนเป็นอย่างไรบาง เรียวเล่าให้ฟังว่าผมกับเรียวเป็นเด็กพิเศษได้เรียนอยู่ห้องเดี่ยวกัน แล้วเรียวยังเล่าอีกว่าตอนเรียนอยู่เขามีเพื่อนอยู่ด้วยคนนึงเป็นผู้หญิง(ทำมั้ยต้องเป็นผู้หญิงด้วยไม่เข้าใจ- -!)ชื่อ 'แอง' นั่งอยู่ข้างหลังเรียวก็เลยเริ่มสนิทกัน เรียวบอกว่าถ้าผมออกจากโรงพยาบาลเมื่อไรแล้วจะแนะนำให้เป็นเพื่อนกัน

      ถึงเรียวจะพูดอย่างนั้นก็เถอะแต่ทำมั้ยอยู่ๆก็รู้สึกแปลกๆขึ้นมาเหมือนอยากจะฆ่าใครบางคนทุกครั้งที่เรียวพูดถึงเพื่อนคนนั้นแล้วดูมีความสุขจัง เหอะ!!