ให้โอกาส...ได้ไหม!!

' หาววววว!!..... '

เสียงหาวจากอาการซึ่งเกิดอาการเพลียจากการอดนอนอย่างมาก

' โหยๆโห้ย..ชั้งเบื่อชั้งง่วงไรอย่างนี้ว่ะ...มันจะมีไรไหมที่ทำไรให้แก่เครียดเนี่ย!!....'

พอโวยวายด้วยความเบื่อและความง่วงไปพักใหญ่อยู่ดีๆก็นึกได้ว่าโลกนี้มีสิ่งที่ทันสมัยอยู่ก็คือFacebook.... จากที่เลิกโวยวายแคทก็ลงมือสมัครไปตั้งแต่ช่วงวินาทีไหนก็ไม่รู้...

....ผ่านไป10นาที.....

จากที่สมัครเรียบร้อยหมดแล้วแคทจึงได้ไปเห็นเฟสคนๆนึงชื่อ...Shinigami Delta IV...เมื่อแรกเห็นก็เหมือนอะไรดนใจไม่รู้ที่ทำให้รู้สึกดีเมื่อเห็นชื่อนี้ นี่คือพรมลิขิตหรือโชคชะตาที่ทำให้แคทได้พบ...

...เมื่อตัดสิ้นใจได้สักระยะแคทจึงยอมลองไปทักดูเผื่อจะเป็นมิตรกันได้ก็ได้....

' ทักคร้าา... ' มันเป็นการเริ่มต้นประโยคทั่วไปที่คนมักใช่กันเป็นส่วนใหญ่

' อะฮะ ' เมื่อปลายทางที่ทักนั้นตอนกลับมาแคทจึงเกิดอาการกระโดนดีใจพร้อมความเขิน

'ชื่อไรหรอคะ...' เมื่อแคทเริ่มถามประโยคต่อไปด้วยมารยาท

' เซตฮะ...' ทางฝ่ายนั้นจึงตอบกลับมาโดยไม่ล่าช้าเลยดูรู้ว่าคงเป็นคนที่ไม่หยิ่งแน่ๆ

....พอทั้งคู่ได้คุยกันไปสักระยะแคทจงไปแอบส่องที่เฟสของคนที่ชื่อเซตนั้นก็ได้เห็นสถานะว่ามีแฟนแล้ว...เมื่อคุยกันได้เกือบๆชั่วโมงทั้งความคาใจเรื่องสถานะที่เห็นอีกแคทจึงตัดสินใจลองถามเซตเพื่อความมั่นใจดูเผื่อว่าตัวเองยังคงมีหวัง..

' นี่ๆเราถามอะไรหน่อยสิ...'

' ว่ามาฮะ....'

' เซตมีแฟนแล้วอ่อ....' เมื่อสิ้นสุดประโยดที่ถามทำเอาแคทลุ้นอย่างมากว่าสิ่งที่เห็นนั้นมันไม่ใช่เรื่องจริง

' ยังนะฮะ....' เมื่อคำตอบที่รอคอยออกมาจากการสนทนาของเซตนั้นทำเอาแคทกรีีดไม่หยุด ทั้งกอดทั้งฟัดหมอนจนแทบขาด เพียงแค่คำตอบเดียว...

...จากนั้นไม่นานแคทจึงลองตัดสิ้นใจจะขอเซตคบดูเพื่อโชคเข้าข้างตัวเองให้ได้คบกัน...

' นี่ๆเรามมีไรอย่างจะบอกอ่ะ...'

' อะไรฮะ...'

' เราชอบนายอ่ะ...คบกับเราได้ป่ะ'

' จะดีหรอ..ผมไม่ใช่คนดีนะ'

'ไม่เป็นไรๆ..คบกันนะ'

' โอเค....ฮะ'

เพียงแค่ประโยดสั้นๆแต่ก็ทำให้แคทเขินได้ทุกเวลาที่ได้สนทนากัน...