หนี้รัก.....หนี้แค้น (Y)

พรรษา Part
 
ผมแยกกับทายเพื่อมาเข้าห้องน้ำวันนี้เป็นวันแรกที่ผมได้ทำขนมและก็ทำออกมาได้ดีด้วยผมจะเอาขนมนี้ไปให้พี่ทามลองชิมดู หลังจากที่ทำธุระเสร็จผมก็เดินอมยิ้มออกจากห้องน้ำหลายเดือนแล้วสินะที่ผมไม่ได้มีความสุขแบบนี้ผมเดินมาถึงเคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์แต่แล้วขาทั้งสองข้างก็ชะงักภาพเบื้องหน้าที่ได้เห็นร่างสูงที่เคยคุ้นตากับร่างบางที่สวยราวกับผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนใหม่ของผมเมื่อไม่กี่ชั่วโมงมานี่กำลังหยอกล้อกันอย่างสนุกสนานเขารู้จักกัน
 
“ แล้วพรรษามาเรียนเกี่ยวกับอะไรล่ะ เราเรียนเกี่ยวกับการทำขนม พวกขนมเค้า คุกกี้ ขนมปัง เราชอบทานนะก็เลยอยากทำเป็นจะได้เอาไปทำให้คนพิเศษทานบ้าง พรรษาว่าดีไหม ”
 
บทสนทนาระหว่างผมกับทายเมื่อช่วงเช้านี้รอยเข้ามาในหัวของผมทันทีหรือว่าคนพิเศษของทายคน ๆ นั้นจะเป็นพี่ทาม นี่เราจะทำอย่างไงดีทำไมความสุขมันมาแค่แป๊บเดียวเองล่ะผมยังไม่ทันได้เตรียมตัวทำใจเลยทำไมความเศร้าถึงได้แซงคิวมาแบบนี้หล่ะเราจะทำอะไรได้ล่ะเรามันก็แค่ของเล่นของเขานี่ ใช่เรามันเป็นแค่ของเล่น นี่สินะที่บอกว่ามารับเราไม่ได้แต่ก็จะส่งคนมารับเราแทนส่วนตัวเองก็มารับคนรัก  ผมเลือกที่จะเดินเลี่ยงออกมาพวกเขายังคงหยอกล้อกันอยู่ ไม่ได้หันมาสนใจสิ่งรอบข้าง ผมเลยพาร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของตัวมาจนถึงหน้าประตูทางออกสายตาทำไมมันถึงได้พร่าเมาแบบนี้นะมองอะไรไม่ชัดเลยฮึก...
 
“ พรรษา!! ”เสียงเรียกชื่อของผมดังขึ้นทำให้ผมชะงักเท้าแต่ก็ไม่ได้หันกลับไปมองยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ท่าจะไหลออกมาอย่างกับเขื่อนแตก
 
“ พรรษา..เดี๋ยวก่อนสิจะรีบไปไหน ”ทายวิ่งมารั้งผมเอาไว้เมื่อเห็นว่าผมทำท่าจเดินต่อออกมาที่หน้าสถาบัน(อีกแล้ว)
 
“ เอ่อ..คือพอดีว่าคนที่จะมารับเราเขาโทรมาบอกว่ามาถึงแล้วนะเราไม่ยากให้เขารอนานน่ะเราไปก่อนนะ ”ผมรีบบอกกับทายก่อนจะแกะมือของร่างบางออก
 
“ แล้วไหนล่ะคนที่มารับ  พี่ไม่เห็นรถใครมาจอดสักคันเลย ”เสียงทุ้มของพี่ทามดังแทรกขึ้นมาขณะที่ผมกับทายกำลังคุยกันอยู่ สายตาที่มองมาเหมือนหงุดหงิดที่มาเจอผมที่นี่ 
 
“ อ๊ะ!! พี่ทามมาตั้งแต่เมื่อไร นี่ไงคนนี้ไงที่ทายเล่าให้พี่ฟังอ่ะ เก่งมาเลยนะครูชมเขาไม่ขาดปากเลย พรรษานี่พี่ทามนะส่วนพี่ทามนี่พรรษาเป็นเพื่อนใหม่ของทาย ”ทายยังพูดไม่หยุดเหมือนไม่รับรู้ถึงบรรยากาศอึมครึมรอบ ๆ ตัวเอาซะเลย
 
“ อะ...เอ่อสวัสดีครับ ทายเราขอตัวนะวันนี้เราเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ”ผมทักทายร่างสูงก่อนจะหันมาลาร่างบาง
 
“ เดี๋ยวสิ  จะกลับแล้วเหรอเราว่าจะชวนพรรษาไปทานข้าวขอโทษสักหน่อยที่เมื่อเช้าเราทำให้พรรษาต้องเจ็บตัว ”ร่างบางทำท่าทางอ้อนเหมือนเด็กอยากได้ของเล่นผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพี่ทามถึงรักทายมากขนาดนี้มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดที่ผมต้องกลายมาเป็นมือที่สามของเขา
 
“ คือ.../พรรษาขึ้นรถส่วนเรา ทายถ้าจะให้พี่ไปส่งก็ตามมา ”ผมยังไม่ทันที่จะได้ตอบอะไรพี่ทามที่ไม่รู้ว่าโกรธอะไรนักหนาก็กระชากแขนผมเดินริ่ว ๆ มาที่รถทันทีปล่อยให้ทายยืนงงอยู่ตรงนั้นก่อนจะร้องเรียกพวกเราตามหลัง
 
“ ขึ้นรถ ”ร่างสูงสั่งเสียงดังจนผมไม่กล้าขัดผมเลือกที่จะเดินไปเปิดประตูด้านหลังแล้วสอดตัวเข้าไปนั่งในรถทันทีโดยไม่สนใจว่าร่างสูงได้เปิดประตูด้านข้างคนขับให้โชคดีที่วันนี้ผมใส่เสื้อแขนยาวที่มีหมวกคลุมมันทำให้ผมสามารถซ่อนใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาได้
 
“ พี่ทามนะพี่ทามคอยดูนะ ผมจะฟ้องคุณลุงทำกับผมแบบนี้ได้ไงบ้านช่องก็ไม่ยอมกลับ จะหาก็ยากแสนยาก ”พอขึ้นรถได้ทายก็พูดว่าร่างสูงทันที แต่เทวากับไม่สนใจคำพูดของร่างบางสายตากับจ้องมองร่างเล็กของพรรษาผ่านทางกระจกสิ่งที่พรรษาทำในวันนี้มันทำให้เขาหงุดหงิดมากที่ร่างเล็กทำตัวหางเหินราวกับคนไม่รู้จัก
 
“ เชิญตามสบายเลยครับคุณหนู  แล้วนี้จะให้พี่ไปส่งเราที่ไหนที่บ้านหรือคอนโด ”เทวาถามร่างบางก่อนจะขับรถออกไป
 
“ คอนโดครับ พี่ทามน่าจะกลับบ้านบ้างอยู่คนเดียวใครจะดูแลเป็นอะไรขึ้นมาคงได้อืดคาห้อง ”ทายยังคงบ่นต่อไม่หยุด
 
“ งั้นเราก็บอกกับคุณพ่อด้วยนะว่าพี่สบายดีไม่ต้องเป็นห่วง พี่มีคนคอยดูแลอย่างดีมาก ”เทวาพูดกับร่างบางที่นั่งข้าง ๆ โดยเน้นตรงคำว่าดีมาก
 
“ ใครอ่ะ  บอกทายมานะพี่ทามแอบไปมีใครซ่อนไว้ ”บทสนทนาของทั้งคู่ทำให้ผมที่นั่งอยู่ด้านหลังถึงกับสะดุ้งไม่คิดว่าพี่ทามจะกล้าบอกเรื่องนี้กับใคร
 
“ อืม...อยากรู้เหรอ ทายก็ลองถามเพื่อนคนเก่งคนใหม่ของเราดูสิเขารู้จักดีเลยล่ะ ”ผมอึ้งกับสิ่งที่ได้ยินนี่พี่ทามกำลังคิดจะทำอะไรของเขานะรอยยิ้มร้ายกาจนั่นอีก
 
“ มะ...ไม่มีหรอกทายไม่มีจริงนะ ”ผมตอบทายเสียงสั่นเมื่อเห็นทายส่งสายตากดดันมาที่ผม
 
“ โกหก!!! ทำไมจะไม่มีเราเป็นอะไรตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้วนะหรือว่าต้องให้พี่กับเราเล่นหนังสดให้ทายดูถึงจะยอมรับ ”พี่ทามพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดติดตะคอกด้วยซ้ำ
 
“ หะ!!!!..นี่อย่าบอกนะว่า....... 0o0”ทายถึงกับอึ้งไม่คิดว่าพรรษาใหม่คนนี้จะคบกับพี่ชายของตนเองแต่ก็ไม่ได้นึกรังเกียจอะไรเพราะเขาเองก็ชอบผู้ชายเหมือนกันแล้วยิ่งเป็นคนที่เขาถูกชะตาด้วยแล้วเขายิ่งสนับสนุน
 
“ ขะ...ขอโทษฮึกก... เราไม่คิดว่าพี่ทามจะมีแฟนแล้ว อย่าโกรธเรานะ เราขอโทษฮือออออออออ ”ผมปล่อยโห่ ออกมาหลังจาก ผมพูดทุกอย่างที่คิดออกมาหมดเลยผมกลัวว่าจะต้องเสียเพื่อนทั้งที่พึ่งจะได้มาแท้ ๆ
 
“ ฮะ...เฮ้ยเดี๋ยวพรรษา ร้องไห้ทำไมเราไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ”ทายถามผมด้วยน้ำเสียงร้อนรนจนพี่ทามต้องตีไฟเลี้ยวแวะทางเข้าคอนโดที่ผมจำได้ว่าเป็นที่พักพิงของผมตอนนี้
 
“ กะ...ก็...ฮึก...เรากับพี่ทาม...ฮึกก..ฮืออออออออ ”ผมพยายามกลั้นสะอื้นตอบทายกับไป
 
“ เฮ้ย!!!...ไปกันใหญ่แล้วเรากับพี่ทามเป็นพี่น้องกัน ไม่ใช่แฟน ”ทายร้องออกมาอย่างตกใจกับความคิดของผม
 
“ นี่ใช่ไหมที่เรา ทำหมางเมินกับพี่ทำเหมือนกับคนไมรู้จักกัน ”พี่ทามถามผมหลังจากที่จอดรถแล้วลงมาเปิดประตูด้านที่ผมนั่ง
 
“ อือ ”ผมตอบรับอย่างอาย ๆ ที่ปล่อยไก่ออกมา
 
“ เฮ้อ เราขอโทษนะที่ทำให้เขาใจผิด ว่าแต่ว่าพรรษาเองก็ขี้หึงไม่เบานะเห็นเรียบร้อยแบบนี้ ”ทายเอ่ยขอโทษก่อนที่จะแซวปิดท้าย
“ เห็นเรียบร้อยแบบนี้นะร้อนแรงไม่เบาเลย นี่แหล่ะสาเหุตที่ทำให้พี่ไม่ได้กลับบ้าน ”ตามด้วยพี่ทามที่ร่วมด้วยช่วยกันแซวผมกันใหญ่จนผมเขินหน้าแดงไปหมดแล้ว
 
“ งือ..หยุดแซวผมได้แล้ว ”ผมส่งเสียงอ้อน ๆ ขอให้พวกเขาหยุดแซวสักที
 
“ ม่ะ พี่อุ้มทายบอกว่าเมื่อเช้าเดินชนเราล้มก้นกระแทกพื้นเดินเองคงลำบาก ”ถึงไม่บอกเขาก็จะขอให้อุ้มอยู่แล้วหล่ะ
 
“ อ๊ะ  เดี๋ยวครับแล้วทายหล่ะครับเรายังไม่ไดไปส่งทายเลย ”ผมทักท้วงเมื่อนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ไดไปส่งทายเลย
 
“ อ๋อ..ไม่ต้องไปส่งเราหรอกเราเองก็พักที่นี้เหมือนกัน อ่ะพี่ทาม ”ร่างบางพูดออกมาก่อนจะเยื้อนกุญแจรถให้พี่ทาม เมื่อกี้ทายเป็นคนปิดประตูและล็อครถให้
 
“ ทายพักชั้นเดียวกับเราน่ะ ห้องข้างกันนั้นแหละพี่บอกกับทายตอนคุยกันระหว่างที่รอเราออกจากห้องน้ำนะแต่พี่ไม่ได้บอกทายว่าพี่มาอยู่กับเรา ”พี่ทามไขข้อข้องใจให้ฟัง
 
“ ใช้แล้วแหล่ะ ที่นี่นะเราก็จะได้มาหาพรรษาทุกวันเลย ”ทายพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสเหมือนเดิมพี่ทามอุ้มผมในท่าเจ้าสาวขึ้นมายังชั้นที่พวกเราพักกัน ก่อนที่ทายจะขอแยกตัวไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเอง
 
“ พี่ทาม...เค้าขอโทด ”ผมขอโทษพี่ทามด้วยน้ำเสียงอ้อนผมรู้แล้วล่ะว่าที่พี่ทามหงุดหงิดน่ะเรื่องอะไร ผมงี่เง่าเองหล่ะ ที่ไม่ยอมถามพี่ทามให้ดีซะก่อน
 
“ ไม่ยอมยกโทษให้ง่ายหรอก  เราทำพี่หงุดหงิดมากรู้รึเปล่าอย่าทำแบบนี้อีกนะ ”ร่างสูงพูดหน้าตายจนผมเริ่มกลัวใจของพี่แกสงสัยงานคงไม่รอด
 
ฟอด  ฟอดดด
 
“ งือ....จะไม่ทำอีกแล้วหายโกรธเค้านะ ”ผมหอมแก้มประจบเพื่อที่จะให้ร่างสูงยกโทษให้
 
“ ไม่คนผิดก็ต้องโดนลงโทษ  พี่เคยบอกพรรษารึยังว่าระหว่างเราสองคนถ้าใครทำผิดบทลงโทษก็คือ ออนท็อป ”นั่นไงล่ะโดนจริงด้วยเป็นบทลงโทษของคนหื่นครับผมมีแต่เสียกับเสียไอ้พี่ทามบ้าไปตายอดตายยากที่ไหนมาเอาทุกวันไม่เว้นวันหยุดราชการเลยรึไง
 
******************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************